We zijn nog steeds in Spanje en vandaag beslissen we om Parc d’atraccions Tibidabo te bezoeken. Samen met Themeparkfreaks Dimitri, Lies en Hannelore verkennen we vandaag dit Spaanse pretpark. Deze ligt bovenop de berg Tibidabo in Barcelona en om er te geraken kun je de bus nemen, maar er is ook een andere (en leukere) optie, namelijk met een Funicular of Kabelspoorweg de klim maken. Tijd om vandaag eens hoog van de toren te blazen.
In de voormiddag hebben we het voetbalstadion van F.C. Barcelona bezocht en vlak voor we naar het park kwamen, brachten we een bezoekje aan het klooster van Pedralbes. Het was dus al een drukke dag. Gelukkig kunnen we nu gaan ontspannen in een pretpark. Zoals in de inleiding vermeld kun je naar boven met een funicular en dat is precies waar we vandaag mee beginnen.
Wat ik ook in de inleiding heb vermeld, is dat we hoog van de toren gaan blazen. Daar is deze attractie geschikt voor. Deze draaimolen heeft wat weg van een booster, die we kennen vanop de kermis. Gelukkig is het niet zo extreem want met z’n vieren staan we in een mand, die vervolgens 50 meter de lucht in gaat. In theorie zitten we nog hoger, want de attractie staat bovenop de berg, waardoor we op meer dan 500 meter boven de zeespiegel staan. En gelukkig hoefden we hier alvast niet lang te wachten, want deze attractie heeft niets van capaciteit.
Op nog geen 20 meter van het park kan je ook een kerk/basiliek bezoeken. Cumbre del Tibidabo zoals het ding heet, is niet meteen de grootste kerk in zijn soort. Binnenin is het mooi ingericht, maar het hoogtepunt is toch wel de toren die je kan beklimmen. Het uitzicht is alvast adembenemend. Je krijgt er een goed uitzicht over het park en je kan Barcelona binnen aan de kustlijn zien liggen. Ook Montserrat, een klooster in de bergen dat we eerder deze week al bezochten, kunnen we zien liggen.
Onze zeven zonden zijn vergeven en Dimitri is weer een stapje dichter bij de hemel. Lang zal het echter niet duren, want vervolgens besluiten we om eens een ritje te maken in een vliegtuig. Het gevloek van Dimitri om de wel heel erg trage operations nemen we er maar bij. Daarnaast kunnen de operators van deze draaimolen zelf beslissen hoeveel rondjes dit vliegtuig mag draaien. Zo zijn er mensen die 5 keer een rondje draaien, anderen dan weer 2 keer. Heel vreemd. Ook maken we hier eens kennis met de nationale sport van het land. Ik heb het dan natuurlijk over voorbijsteken in de wachtrij, gelukkig kunnen we dat nog net op tijd verhinderen. Oja, en de rit? Die was geen hoogvlieger.
Op naar Muntanya Russa, nee dit is geen Russische berg, maar wel een achtbaan. Meteen ook de achtbaan met misschien wel het mooiste uitzicht. Voor Hannelore was dit meteen haar 300ste achtbaan, waarvoor we gelukkig niet lang hoefden te wachten. Dimitri wilde van deze leuke achtbaan een onride opnemen met zijn GoPro, al bleek dat blijkbaar een probleem. Het mag blijkbaar niet van het park uit. Raar, wanneer je dan enkele vloggers de maand ervoor wel onrides op Youtube ziet plaatsen. We maakten er geen probleem van en genoten van de hele leuke rit en natuurlijk het fantastische uitzicht.
Net naast Muntanya Russa ligt er een wildwaterbaan met boomstammen. Uiteraard besloten we ook een ritje te maken op deze leuke en natte attractie. Jammer genoeg viel deze attractie voor Dimitri en Lies wat in het water, dit door de wel heel bizarre regels bij het uitproberen van deze attractie. Ten eerste moeten brillen verplicht af, want deze zouden kunnen afvallen, ook al hangt deze met een elastiek vast rond je hoofd. Diezelfde elastiek houdt de bril dus op zijn plaats op achtbanen zoals Taron, Shambhala, Kondaa en zelfs enkele vrije-valtorens, maar hier is het blijkbaar te gevaarlijk. Ze besloten dan maar na hun brillen op te bergen in hun rugzak om dan vervolgens de volgende bizarre regel te horen te krijgen. Dimitri is 1m90 lang en zou met zijn lange benen helemaal naar voren moeten zitten. We hebben eigenlijk alle 4 geen idee waar hij zijn benen zou moeten leggen om helemaal vooraan te kunnen zitten, maar toch werd het hem gevraagd. Uiteindelijk liet men de boomstam van Dimitri en Lies na veel discussie toch maar vertrekken en waren Hannelore en ik al bijna terug van ons rondje. Ik heb nog nooit zoveel bizarre regels en zo’n onbeschofte discussies van operators meegemaakt in een pretpark.
Tijd om de slechte punten van het park terug goed te maken door de volgende attractie uit te testen. Tibidabo Express, een Mack Powered Coaster met VR Experience. Lies en Dimitri besloten de achtbaan zonder VR-bril te doen, Hannelore en ik deden hem met. Dan start het filmpje en krijg je de mascottes van Europa-Park te zien. Het filmpje komt dus van Mack Rides en wordt dus ook al gebruikt voor de Alpenexpress in Europa-Park. De film is dus gebaseerd op Alpenexpress en niet op deze achtbaan. Dat was dan ook duidelijk te zien, in het filmpje gaan we naar links terwijl je de achtbaan toch echt wel naar rechts voelt gaan. Het was alvast 1 van de flauwste VR-Experiences die ik heb gedaan.
Tibidabo heeft ook een 4D cinema. Wel jammer, dat ze er geen gemotiveerd personeel voor vinden. Want toen wij aankwamen wandelen richting de attractie, liep de operator vlug naar binnen en liet zich vervolgens het eerste halfuur niet meer zien. Koppig als we zijn, hebben we dus maar gewacht totdat men besloot om ons binnen te laten. Vervolgens startte de show met een wel heel flauwe voorshow. Het was namelijk een soort van reclame filmpje in het Engels over het park. Ook de 4D show zelf stelde (weeral) teleur. Een heel erg slechte film met stoelen die konden bewegen. En dat laatste zal je geweten hebben want gedurende 8 minuten worden onze stoelen continu van voor naar achteren geschommeld.
Zoals je kan lezen is ons bezoek momenteel niet zo schitterend als we hadden gehoopt. PortAventura, dat we enkele dagen geleden hadden bezocht, had ook trage operations maar dat maakte heel veel goed door de vriendelijke medewerkers. Een groot verschil met hetgeen we hier vandaag beleven. Uiteraard heeft het park ook enkele goede punten en 1 daarvan is het uitzicht op Barcelona. Dat is werkelijk prachtig, zeker in de avond.
Als voorlaatste attractie besloten we de mini darkride eens een kans te geven. De lat hebben we dankzij de vorige attracties toch al zo laag mogelijk gelegd. Dus veel teleurstelling hoeven we niet meer te verwachten. De darkride is tevens ook een soort monorail en we hebben geluk want er staat nauwelijks nog iemand te wachten. We besloten dan ook (door de wat smalle gondels) allemaal achter elkaar plaats te nemen. Wederom worden we geconfronteerd door de bizarre regels in dit park, want dit mag blijkbaar ook al niet. Uiteindelijk verplaatsen we ons en komt er nog een gezin achter ons plaatsnemen. Dit terwijl de volgende gondel al staat te wachten en er geen volk is. Toen we terug in het station kwamen stond deze gondel er overigens nog.
Maar goed, op aanraden van Dimitri waren we dus onderweg in onze gondel richting wat volgens hem een leuke kitscherige darkride was. Hij is hier immers vroeger al eens geweest. De rit begint alvast geweldig met alweer dat prachtige uitzicht op Barcelona. Vervolgens gaan we naar binnen en vallen we in de ene verbazing na de andere. Niet omdat de darkride zo prachtig was, maar omdat er alleen maar donkere kamers waren met lasers en spiegels. De gehele darkride die hier blijkbaar ooit stond is veranderd naar dit. Ik vind het nog steeds grappig hoe teleurgesteld Dimitri achter ons zat te kijken. Al bij al viel deze rit nog wel mee, al had ik wel graag eens de oude versie gezien.
Als laatste besloten we een interactieve film te gaan bekijken. Onze opdracht was simpel, zombies afknallen. Met heel weinig verwachtingen gingen we binnen en achteraf bleek dat onterecht. Want de attractie was heel leuk en zat vol verrassende wendingen. Ook wel een pluim aan de operator van deze attractie, die ondanks zijn gebrekkig Engels toch hemel en aarde verzette om ons toch de uitleg te geven. Ik ben alvast blij dat we toch nog met een lichtpuntje kunnen afsluiten. Wel jammer dat de attractie een heel erg lage capaciteit heeft.
Ondertussen is het al donker en besluiten we terug richting het appartement te gaan. De attracties vooraan in het park hadden ondertussen al lichtjes aan staan. Dat zorgde alvast voor veel sfeer. Met de funicular gaan we terug naar beneden en nemen we afscheid van het park.
En voordat ik dit verslag afsluit wil ik jullie het uitzicht tonen dat we hadden bovenop het dak van ons appartement. Daar konden we Tibidabo in het donker prachtig zien liggen.
Hiermee sluit ik ons bewogen half dagje Tibidabo af. Dat we er meer van verwacht hadden, hoef ik waarschijnlijk niet meer te melden. We sloten de dag dan ook heel teleurgesteld af. Zelden heb ik een park meegemaakt waar de bezoeker zo slecht werd behandeld. Operators die zich wegstoppen, mensen bij elkaar proppen en onnodig discussiëren over kleine onnozelheden. We hebben het vandaag allemaal meegemaakt. Ook over de attracties en diens capaciteit kan je een aardige discussie voeren. Uiteraard zijn er ook positieve punten aan het park. Dat is voornamelijk de ligging. Je hebt er een prachtig uitzicht! Muntanya Russa is een geweldige achtbaan en ook de shooter attractie was heel leuk. Of ik hier ooit terug kom? Waarschijnlijk wel, maar dat zal dan enkel en alleen maar zijn omdat er een nieuwe achtbaan is bijgekomen.
