Vandaag was de dag aangebroken voor een park waar ik vanwege Katun, ISpeed en Divertical al lang naar uitkeek. Mirabilandia, een park waar ik niet meteen veel theming verwachte, maar achteraf bleek dat er toch wel oog voor detail was.
Ook hier werden de gasten verwelkomt met een openingsshow, die we net gemist hadden.
De spanning begon te stijgen naarmate Katun naderde, word hij zo goed als iedereen zegt dat hij is, zal de wachtrij niet te lang zijn?
Na enkele minuten mochten we al instappen, in deze meer dan intense B&M, zo intens dat ik er een black out in kreeg en Jan en ik zelfs licht hoofdpijn hadden toen we er uit stapten, jawadde wat een baantje.
Na dit monster van een achtbaan naar een iets meer familiegerichte achtbaan, Master Thai, die pas om half elf opende.
Voor zijn formaat was dit best een pittig baantje, waar je na je eerste rondje arriveerde aan het andere instapstation om nog een tweede rondje te maken. Van de ene achtbaan naar alweer de volgende, Pakal, een wilde muis.
Wederom een pittig baantje dat veel soepeler leek dan de meeste anderen in zijn soort, onderweg stond volgens mij ook geen enkele rem aan, waardoor je toch een redelijke snelheid maakte en een pak airtime kreeg op de kleine heuveltjes.
Nog niet zo heel lang geleden sloeg ik elke te hoge torenattractie over, maar tegenwoordig doe ik niets liever, en laat Mirabilandia nu twee van die torentjes naast elkaar hebben staan.We kozen er voor om de Discovery te doen, aangezien die een echte Freefall gaf.
Echt intens was dit torentje niet, maar ook niet slecht. Maar nu hadden we het toch wel al veel te lang uitgesteld, ISpeed, een launchcoaster van Intamin, waar we wederom niet lang voor moesten aanschuiven, wat een geluksvogels zijn wij toch.
Bij het instappen en het sluiten van de beugels bleek er een van de beugels niet gesloten te raken, ik vreesde al voor het ergste, ook het personeelslid kwam resoluut op mijn beugel duwen, en nog een keer, en nog een keer, nee de trein kon niet vertrekken, nog even de andere stoeltjes controleren, en gelukkig bleek het de beugel van andere man te zijn die net niet ver genoeg geklikt was.
Maar dan ging de snelheid er in, zonder aftelprocedure vanwege het niet kunnen vertrekken, maar dat gaf niet, wat een power had dit ding, na de launch een zalige tophat, vele airtimeheuvels, enkele inversies, ja dit is een geweldig baantje, enkel jammer van de midbrakes waardoor je het laatste stuk niets meer merkte van airtime.
Toch nog even checken of die beugel echt niet de mijne was, dus snel terug voor een tweede ritje, ditmaal zonder beugelprobleem, don’t always blame the fat guy. Van de ene Intamin naar de andere, het is maar enkele stappen, Divertical, een watercoaster zoals ik er nog nooit een deed.
Wederom bleek dit een topper te zijn, eerst die verticale lifthill, daarna met een hoge snelheid de First drop af, en die snelheid bleef de ganse rit duren tot je eindigde me een big splash. Dit is plots mijn favoriete watercoaster geworden.
Nog meer water vonden we vandaag in Mirabilandiabeach, een klein waterparkje, midden in het grote park.
Enkel toppertjes daar waren Rio Diablo, waar je met een rubber bootje per twee door middel van waterstralen door de buizen gejaagd word, superleuk. Ook Vuelta Vertigo was leuk om eens gedaan te hebben, vooral als je denkt dat je klaar staat voor Rio Diablo, zoals ik, blijkt dit een leuke verassing te zijn.
Ook de Lazy River was leuk om even uit te rusten van de drukke dagen die we al achter de rug hadden. Er waren ook nog de Salto Tropical en de Salto Del Caribe, die zeker niet overgeslagen mogen worden.
Een plonske doen, deden we ook nog in het eerste zwembad dat eerder voor kinderen ingericht werd, het vreemde hier waren de bordjes met daarop, Forbidden to dive and swim? Vreemd een zwembad waarin je niet mag zwemmen.
Dit waterparkje was best leuk om eens gedaan te hebben, maar na Caneva Aquapark gisteren, was dit maar een kleine opvuller van je dag.
Ook hier was een minpunt dat je vijf euro voor je locker moest betalen.
Ondertussen kregen we toch wel een hongerke, dus na nog snel van de glijbaan te schuiven, gingen we op zoek naar de MCDonalds van het park, omdat dit de enige optie was om op dit uur een redelijke maaltijd te krijgen voor en niet te hoge prijs.
Tijdens onze maaltijd werden we nog getrakteerd op een muzikale show, met mooie dansereskes en iets minder mooie zangstem van de zangeres.
Na het eten werd het tijd voor de stuntshow, die ik zeker niet wou missen.
Maar voor we plaats namen nog snel op de foto met deze lieve, aantrekkelijke politieagente.
Al van in het begin van de show vlogen de driftende BMW’s over de baan.
Er werden zelfs mensen uit het publiek gehaald om plaats te nemen in deze auto’s, maar hier kozen de acteurs toch wel voor de mooie meisjes.
Maar niet enkel de auto’s stalen de show, er waren ook moto’s. Vrachtwagens…
En zelfs een monstertruck, al begrijp ik niet echt wat die in de show deed, want het enige dat men daar mee deed was even voorbij rijden.
De show was echt geweldig, de beste stuntshow die ik al ooit zag, vol met actie, stunts, vuur en de nodige humor. Als je ooit in Mirabilandia komt, sla deze dan zeker niet over.
Hop nu naar ruines van New York, voor Reset: Anno Zero.
Wauw, wat een staaltje theming voor een prachtige darkride shooter, waarvan de doelen net iets te klein waren om ze goed te kunnen raken.
Credits overslaan, nee dat is geen optie, vandaar dat ook LeProtto een bezoekje kreeg van ons.
Om daarna in boomstammetjes te belandden, of moet ik zeggen autootjes?
Ondertussen werd het alweer etenstijd, en zonder Pizza zou het geen Italië trip zijn, dus we schoven onze benen onder tafel in El Sombrero voor een superlekkere, grote pizza die niet eens zo heel duur was.
Een ganse dag liepen we al rond in het park, we hadden amper een minuut rust genomen, en toch leek het of de attracties maar bleven komen, snel richting Rio Bravo, de rapid River van het park.
Het eerste stuk kregen we al van tijd tot tijd eens een klets water over ons heen, maar echt zeiknat werden we pas bij het doorvaren van de watervallen.
Echt een geweldig goede rapid om te doen bij zomerse Italiaanse temperaturen, precies wat we gemist hadden bij Gardaland.
Ondertussen werd het een uur of acht s’ avonds, een ganse dag praatte Jan er al over, de big splash, Niagara, en ook al werd het al wat frisser, toch moesten we hem gedaan hebben.
Ja dit ding doet waarvoor hij gebouwd werd, je zeiknat maken, echt geen millimetertje van je lichaam blijft er droog in.
Terwijl Jan en Tristan probeerden van op te drogen, ging ik even informeren naar slotshow, om wat uur deze zou beginnen, 22.35 uur werd me gezegd.
Tijd nog voor een laatste credit te scoren, Explorer, een weinig speciale powered coaster, die zeer mooi ingewerkt werd.
Hierna snel nog een ritje Katun doen en dan klaar gaan zitten aan de grote vijver in het begin van het park.
Ook al wou Tristan het reuzenrad gedaan hebben, toch besloot hij dit over te slaan, want die show mocht niet gemist worden. Af en toe kregen we al een voorsmaakje van de show. Fonteintjes begonnen te spuiten, beelden werden op de schermen geprojecteerd, maar 20 later was er nog niets te merken van een echte show, toch vreemd. Ondertussen begonnen duizenden bezoekers het park te verlaten, enkele tientallen zaten nog te wachten op de show, hier klopt toch iets niet….
Na nog tien minuten wachten sprak Tristan een medewerker aan en vroeg hem, wanneer is de show, ludiek antwoordde die, volgende week pas, blijkbaar waren ze nu enkel wat tests aan het doen. Echt wel kut, maar niets aan te doen, tijd om zelf ook het park te verlaten dan maar.
Een samenvatting, een echt toppark, met geweldige attracties, toch enkele plus en minpuntjes.
+ veel attracties
+ de machtige achtbanen Katun, ISpeed, Divertical
+ waterattracties die je nat maakten bij deze hoge temperaturen
+ vriendelijk personeel, dat snel doorwerkte
+ mooi aangekleed
+ stuntshow van hoge kwaliteit
+Â gratis inkom vanwege ons Bobbejaanland abonnement
– weinig eetmogelijkheden, waar je een degelijke maaltijd voor een degelijke prijs kon vinden.
– weinig opvullende flatrides tussen al die achtbanen
