Max & Moritz, de nieuwe dubbele achtbaan van de Efteling was alweer een tijdje geopend, maar Themeparkfreak Bob had deze nog niet op zijn teller kunnen zetten. Omdat een pretpark in je eentje bezoeken toch niet even leuk is als in gezelschap, overtuigde hij probleemloos Themeparkfreak Benjamin om hem te vergezellen. Benjamin was trouwens de dag voordien nog op bezoek geweest in het park met zijn vrouw.
Hoewel de Efteling een mooie collectie leuke attracties heeft, besloten we om meteen aan te gaan schuiven bij de nieuwste, Max & Moritz. Een kleurrijke dubbele Powered Coaster gebouwd door Mack Rides, waarbij de twee treinen elks hun parcours afleggen in tegengestelde richting, waardoor dit geen duellerende achtbaan genoemd kan worden.
Het thema van deze achtbaan draait om twee kwajongens die heel wat kattenkwaad uithalen en enkele van hun grappen zijn dan ook uitgewerkt in de wachtrij, zoals een scheetkussenorgel. Jammer genoeg werden enkele effecten door de coronamaatregelen afgedekt en loop je tussen plastic doeken, wat toch de sfeer en gezelligheid enorm oneer aan doet. Laten we hopen dat dit verdomde virus ons de komende jaren met rust zal laten of dat er oplossingen gevonden worden.
We besloten beide banen achter elkaar aan te doen en ik moet zeggen dat Max & Moritz een bijzonder leuke toevoeging is aan het aanbod in het park, maar voor mij zeker geen waardige opvolger genoemd kan worden voor de klassieke Bob die hier voorheen stond.
Onze volgende attractie werd er eentje van nattere aard. Piranha is de Rapid River van het park, welke gebouwd werd door Intamin Amusement Rides. Aangezien de wachtrij hier niet lang was, besloten we een nat pak te riskeren. Altijd geweldig leuk zulke attracties, de spanning van nat worden of toch droog uitstappen. Droog bleef Benjamin alvast helemaal niet.
Na de Rapid River was het jammer genoeg gedaan met korte wachtrijen, want zelfs op een doordeweekse dag, bleek het druk genoeg in het park. Zo moesten we 40 minuten aanschuiven bij Baron 1898.
Baron 1898 is dan natuurlijk wel een B&M achtbaan van het type Dive Coaster en daarvoor heb je een wachtrij wel over. Bij Baron duik je als het ware een mijnschacht in. Een eerder korte, maar pittige achtbaan.
Ook bij de klassieke achtbaan Python was de wachtrij behoorlijk pittig te noemen. Maar dit oudje van Vekoma blijven we toch de moeite waard vinden. Alhoewel mogen we eigenlijk nog wel spreken van een oudje, want de track en supports werden enkele jaren geleden nog volledig vervangen door nieuw staal.
Ondertussen drong een hongertje zich op, waardoor we besloten een frietje te steken aan de rupsmolen Polka Marina, welke meteen daarna onze volgende attractie zou worden. We vingen eerder al op dat deze attractie het park zou verlaten en het toeval wou dat kort na ons ritje een persmail in onze inbox verscheen waarin de Efteling dit ook officieel aankondigde.
Thrillrides bevat de Efteling eigenlijk niet veel, maar Halve Maen kan zeker in deze categorie gezet worden. Deze schommelboot, die meteen ook de grootste van Europa zou zijn levert steeds weer heel wat kriebels op in de buik en slaan we daardoor niet snel over.
Tijd om opnieuw de achtbanen in te duiken. We kozen voor het houten gevaarte Joris en de Draak, waarvan de Draak, die naast de baan staat, in erbarmelijke staat is. Bijzonder jammer dat het park hier niet de moeite doet om deze animatronic op te knappen of in het slechtste geval gewoon te verwijderen, want op deze manier is het geen zicht meer.
We kozen bij deze houten achtbaan van Great Coasters International voor de kant water, die wij toch steeds als de leukste ervaren. We schrikken er telkens ook weer van hoe bijzonder pittig deze woodie is.
En dan tijd voor de waterachtbaan De Vliegende Hollander. Deze achtbaan en vooral dan de wachtrij zijn bijzonder sfeervol, ook de muziek hier is zo’n echt sfeermaker en oorworm. Eens het station verlaten wordt vaar je doorheen een indrukwekkend stukje darkride, wat wij enorm de moeite waard vinden. Het stukje achtbaanrit mag dan misschien net iets minder overtuigend zijn, deze attractie is een vaak ondergewaardeerde parel.
Tijd nu om ook de andere attracties van het park op te zoeken, beginnend met de Pagode van waaruit je een mooi overzicht krijgt op het park.
Een meer dan verplicht nummer in het park is zeker de darkride Carnaval Festival, vol persiflages van andere landen uitgebeeld als Jokies.
Na een bezoekje aan het Efteling museum, wandelden we de wachtrij van Droomvlucht in. Het stationsgebouw van deze Darkride mag dan zeer koel en bijna zelfs industrieel aanvoelen, de rit zelf neemt je mee langsheen feeërieke taferelen, die je zeker een keer moet gezien hebben.
Ondertussen werd het tijd om een plekje te veroveren bij de fonteinshow Aquanura met een zachte G. Want sinds kort staat deze in het teken van de Nederlandse zanger Guus Meeuwis. Ook kenden we niet zijn volledige repertoire, de hits Per Spoor en Het is een Nacht zongen we probleemloos mee. Jammer dat het op dat ogenblik nog niet donker was, want dan komt deze show pas echt tot haar recht.
Afsluiten deden we onze gezellige dag, met wat ik misschien nog steeds de mooiste darkride van het park vindt, Fata Morgana. In deze attractie vaar je met een bootje langsheen Oosterse taferelen.
