Tijdens een pretparktrip doorheen Noord-Italië bezochten een handvol Themeparkfreaks het kleurrijke Fiabilandia. De meest opmerkelijke attractie van het park is ongetwijfeld de achtbaan Valle degli Gnomi. Deze attractie was de eerste achtbaan met een Big Apple-stijl en ze was meteen het inspiratiemodel voor de kleine verplaatsbare modellen die tegenwoordig overal te zien zijn. Fiabilandia heeft echter nog veel meer te bieden. Hoe wij onze dag daar beleefden, lees je hieronder in dit sfeerverslag!
Na het betalen van de toegangstickets moet je al snel een roltrap naar boven nemen, waarna je via een loopbrug over een drukke weg naar het park kan gaan. Vanop de loopbrug valt meteen de darkride Castello di Mago Merlino op. Deze darkride bevindt zich in een kasteel met cartooneske torentjes, maar het is niet per se dat wat de aandacht roept. Op het kasteel is er ook een gigantisch standbeeld van een best griezelige tovenaar te zien. Zo’n visitekaartje konden we natuurlijk niet links laten liggen en Castello di Mago Merlino werd dan ook meteen de eerste attractie die we in Fiabilandia uitprobeerden.
De darkride zelf stelt niet zo heel veel voor. Het gaat hier eerder over een kinderspookhuis, maar er zitten wel enkele kleine, doch hilarische schrikmomenten in verwerkt. De volgende attractie die we uitprobeerden werd al snel een achtbaan. Red Mountain is de jongste achtbaan van het park. Deze opereert er sinds 2019. Het gaat over een familieachtbaan uit de stallen van de Italiaanse attractiebouwer Preston & Barbieri. Eenzelfde model van deze achtbaan vinden we zelfs terug in het Nederlandse indoorpark Kinderstad Heerlen.
Zo goed als naast Red Mountain staat de achtbaan SpaceMouse, een typische Spinning Mouse van Fabbri. Deze attractie zou pas later tijdens deze dag openen. Er waren nog voldoende andere attracties te ontdekken, dus zoiets vormt dan niet meteen een probleem voor ons. We konden opmerken dat Valle degli Gnomi wel al haar eerste rondjes van de dag aan het maken is. Op weg naar de ingang van deze attractie wandelden we nog voorbij een gebied met veel gedecoreerde carrousels die allemaal konden bediend worden door één operator die op een centraal punt blijft staan.
Tijd voor de hoofdattractie van de dag! Met veel enthousiasme stapten we in bij Valle degli Gnomi. De operatrice van deze achtbaan kon de trein laten vertrekken aan de hand van een afstandsbediening die de typische grootte heeft van een moderne autosleutel. Al gauw maakte ik het typische ‘bip bip’-geluid dat een wagen maakt wanneer deze een signaal ontvangt van zo’n afstandsbediening en dat tot groot vermaak van de operatrice. De rit was dus al goed begonnen!
Het is misschien een beetje vreemd dat volwassen personen enthousiast kunnen worden over dit familiebaantje van Pinfari, maar het gaat hier tenslotte over de “Oer-Big-Apple”. Bovendien is deze attractie veel meer dan enkel een achtbaan. Ze kent meerdere delen waarin darkrides met kabouters (Gnomi) verwerkt zitten en ze geeft een rit weg waarmee je toch enkele minuten zoet bent.
Na ons ritje op de “Oer-Big-Apple” Valle degli Gnomi waren we snel op zoek naar de volgende achtbaan. Tijdens die zoektocht kwamen we nog een gekke waterspeeltuin en een circus tegen. Bij aankomst in het cowboydorp van het park merkten we al snel een kerk op! Er zijn zelfs nog parken die een kerk hebben, denk maar aan het Nederlandse Attractiepark Slagharen en zelfs het Duitse Europa-Park.
In het cowboydorp bevindt zich ook de achtbaan Miniera d’Oro Del West. Alweer een flink gethematiseerde achtbaan van Pinfari, net zoals Valle degli Gnomi, maar dan deze keer met een Western-thema. Ook hier geeft de achtbaan een lange doch kalme rit weg en ze kent ook enkele delen die kunnen beschouwd worden als een darkride.
Even verderop wandelden we doorheen een piratengebied en een Walkthrough Adventure die Baia di Peter Pan heet. Ook hier was de thematisering best nog ouderwets, maar wel nog schattig te noemen. Het waren vooral de schaars geklede zeemeerminnen die hier onze aandacht trokken.
Fiabilandia is ook een park dat gebouwd werd rondom een meer. Zoiets zien we wel vaker terug bij pretparken, denk maar aan Walibi Belgium of Bobbejaanland. We naderden alweer de ingang, maar vooral daar zijn er veel attracties aanwezig en die hadden we natuurlijk nog niet uitgeprobeerd.
De volgende attractie die aan de beurt was heet Lago del Sogno. Dit bootritje brengt inzittenden langsheen enkele Japanse decors. Denk maar aan parasols en veel gigantische bloemen als waterfonteinen. Op het einde word je zelfs opgeslokt door een groot draakachtig monster en daar verandert de bootrit in een darkride.
Naast Lago del Sogno vinden we Labirinto di Fu-Ming terug. Dit Chinese paviljoen is een doolhof vol met kleurrijke of net heel donkere gangen. Na een doldwaze zoektocht doorheen het labyrint kwamen we aan bij de Splash Battle van het park, maar deze lieten we nog even links liggen, want inmiddels was de achtbaan SpaceMouse geopend.
We repten ons dan ook naar daar. SpaceMouse ligt, net als Red Mountain, naast een grote drukke autoweg. Vanuit de SpaceMouse zie je echter veel meer van de straat dan vanuit Red Mountain. We zwaaiden lustig vanop de lifthill naar voorbijrijdende auto’s, maar het waren vooral de mensen op Italiaanse scooters waar we op konden rekenen om terug te zwaaien.
Na ons ritje op de SpaceMouse was het alweer middag onder de hete Italiaanse zon. Gelukkig konden we al snel afkoeling terugvinden in de Log Flume Castoria en de Splash Battle Capitano Nemo Adventure, ook al was deze laatste niet bijzonder ‘nat’ te noemen aangezien er bijzonder weinig tegenstrijders aanwezig waren. Het was tenslotte een bijzonder rustige dag in het park.
Op een flinke halve dag waren we dus al doorheen Fiabilandia, maar dat hield ons niet tegen om nog eens een ommetje rond het meer te maken. De meeste attracties konden hier dan ook op een re-ride van ons rekenen!
