Normaal gingen we dit jaar op trip naar Zweden/Noorwegen. Maar door de tijdelijke sluiting van Wildfire kozen we voor een ander Scandinavisch land. De keuze voor Finland was vrij snel gemaakt aangezien we Denemarken nog maar in 2015 bezochten.
Op zaterdag 24 juni was het eindelijk zo ver. Eerst een vlucht van Brussel naar Frankfurt om zo verder naar Helsinki te vliegen. Nadat ik tot 4 keer m’n koffer op de bagageband voorbij had laten gaan, gingen we richting pendelbus die naar een hotel vlakbij bracht waar we de huurauto konden ophalen. Eerste 5 minuutjes was het even wennen aan de automatische auto maar nadien bleek dit veel makkelijker te zijn dan eerst gedacht.
Na een 20 tal minuutjes arriveerden we op de parking van Linnanmäki. Dit park biedt een pay per ride systeem, aan maar aangezien we vrij veel verschillende attracties zouden doen was een all-in bandje de beste oplossing. Nadat we onze all-in bandjes ontvangen hadden aan de kassa’s in het midden van het park was het tijd voor een eerste coaster te doen. Jonathan en ik gingen direct voor Kirnu, de Ball Coaster van Intamin Amusement Rides. Ik had al eens een vergelijkbare versie in Gröna Lund gedaan en die geeft een veel betere rit weer dan het kleinere broertje Kirnu. Frederik had beetje problemen om in het karretje plaats te nemen.
Dan was het tijd voor een speciale coaster. Kirnu was namelijk Jonathan en mijn 399ste coaster. We kozen allebei voor de houten achtbaan met brakeman Vuoristorata als 400ste coaster. Leuk ritje maar mist te veel snelheid.
Vervolgens naar de vlakbij gelegen Skywheel Coaster Ukko. Dit blijft toch altijd een kick geven want je neemt de inversie zo traag dat je helemaal tegen de beugels leunt. De rest van het parcours is niet speciaal en de rit is vrij snel om.
Tijdens een hevige regenbui gingen we even een hapje eten om nadien Tulireki, de E-Motion Coaster van Mack Rides te berijden. Deze rit was niet veel soeps en we vervolgen onze credithunt naar de nabijgelegen Water Coaster Vonkaputous. Deze coaster van Premier Rides zorgde voor een heel aangenaam ritje met een nat einde ?
We waren nu halfweg en het was tijd om Pikajuna, de Powered Steel Coaster te doen, ook van Mack. Ik ben van Mack vrij leuke ritjes gewoon maar net zoals Tulireki was deze achtbaan ook alles behalve aangenaam.
Zoals we van Maurer gewoon zijn zorgde Salama, de Spinning Coaster voor een héél leuk ritje dat nadien nog aan bod kwam. Ook zorgde de indoor VR coaster Linnunrata eXtra voor de enige vrij lange wachtrij van de dag. Het VR gegeven was daar niet vreemd aan. Na een half uurtje zaten we eindelijk in de coaster en in deze coaster zorgde de VR-bril niet voor de extra toevoeging die ik verwacht van VR. Een gemiste kans.
Nadien gingen we op zoek naar Pilotti, de kindercoaster van het park maar deze was spijtig genoeg gesloten. Maar vlakbij Pilotti lag Mustekala, de octopus op ons te wachten. Ben hier een grote fan van en deze octopus gaf een heel leuk ritje. Jonathan en ik gingen nog voor een ritje in Kingi, de Gyro droptoren. Nadien bezochten we ook nog de panoramatoren van het park met de originele naam Panorama. Uiteindelijk besloten Jonathan en ik om ondanks het slechte weer toch een bezoekje te brengen aan Hurjakuru, de Rapid River. Fred bleef achter om wat foto’s te nemen. De Rapid River zorgde toch wel voor een leuk ritje met leuke watereffecten.
Fred ging nog een poging wagen om Kirnu aan z’n teller toe te voegen, met wat minder kledij aan, lukte dit. Jonathan en ik sloten onze dag in Linnanmäki af met een ritje op de woodie.
Ondanks het slechte weer hebben we ons goed geamuseerd. Nadien volgde het korte ritje naar ons hotel met wc en douche in de kamer. Niet raar zal je denken maar wel als je de foto hiervan ziet.
Sfeerverslag en foto’s: Bert Van Den Brande
