Op deze dag stond Plopsaland De Panne op het programma. Dit park draait natuurlijk rond de figuurtjes van Studio 100. Denk maar Kabouter Plop en Samson & Gert, waar het 20 jaar geleden allemaal mee begon. Dit park heeft verschillende achtbanen en een mooie (ouderwetse) darkride. Verder is het park ook bezig met de bouw van een hotel en vind je er sinds enkele jaren ook een zwembad. Deze gaan wij echter niet bezoeken, het gaat in dit verslag enkel om het pretpark.
Omdat mijn moeder, mijn vrouw en ik alledrie een Plopsa Funcard hebben bezoeken wij regelmatig Plopsaland De Panne. Vandaag was het een zonnige dag al was het nog wat frisjes in de ochtend. Ideaal weer dus om een pretpark te bezoeken. Plopsaland De Panne stond vandaag op het programma. Dit park bezoek ik 4 tot 6 keer op een jaar. Al zal het dit jaar toch wat minder zijn, vandaag, op 8 augustus is het mijn tweede bezoek van dit jaar. Al jaren hebben mijn vrouw en ik onze vaste looproute in dit park. Dit is vooral om wachtrijen te beperken en vlot door het park te geraken. Met Plopsaland De Panne heb ik een speciale band, in dit park heb ik uren versleten als kind en ik heb er 3 jaar vakantiejob in de horeca gedaan. Daarnaast heb ik hier ook stage gelopen als technieker. Daarover vertel ik ook wat meer in dit verslag.
We kwamen zoals altijd iets voor tien aan op de parking. Er stonden al wat auto’s maar dit viel nog redelijk mee. Voor de ingang is er een volledig parcours uitgestippeld met hekkens en linten om ervoor te zorgen dat alles volledig coronaproof kan verlopen. Hier staat er al kleine wachtrij maar deze loopt heel rap door. Uiteindelijk waren we om 9u58 binnen en zetten we direct koers richting Heidi the Ride. Deze achtbaan ligt achteraan het park en is steevast onze start voor een dagje Plopsaland. Dit vooral omdat deze achtbaan niet echt een capaciteit monster is. Je kunt hier op een normale tot drukke al vlug een klein halfuur verliezen.
De wandeling richting Heidi duurde een kleine 10 minuten. De kortste route is via de Plop Burger richting het Kasteel van Koning Samson. Wanneer je op het binnenplein van dit Kasteel naar links gaat kom je terecht in Heidiland. In dit Zwitserse dorpje vind je uiteraard de houten achtbaan. De optakeling staat pal achter de Zwitserse huisjes en er is daarnaast ook nog de dierenmolen te vinden. De kleine kindjes kunnen zich uitleven op deze draaimolen terwijl de grotere kinderen een ritje kunnen wagen op Heidi The Ride. In dit gebied staan er ook enkele figuren van de Studio 100 serie Heidi. Zo vind je er Heidi en haar beste vriendje terug en is ook haar grootvader van de partij.
Natuurlijk waren we hier voor de houten achtbaan. Toen men deze achtbaan aan het bouwen was deed ik hier stage. Ik heb dus de bouw van deze woodie kunnen volgen en ik ben zelf op de werf geweest. Toen stonden er enkel houten palen en was er van een Zwitsers dorp nog geen sprake. Wanneer we aankomen bij de wachtrij blijken we één van de eerste te zijn die arriveren en kunnen we mee met de tweede trein van de dag. Over de wachtrij kan ik niet veel zeggen want dit is zoals bijna overal in België een zigzag-wachtrij. Dan begin ik maar over de rit zelf. De rit begint met een optakeling naar boven. Eenmaal boven heb je zicht op de eerste parking van Plopsaland. Het rest van het baanverloop loopt parallel met de parking. We nemen de eerste drop, deze gaat naar steil naar beneden. De drop buigt naar links. Beneden volgt er een scherpe bocht naar rechts en begint de trein snelheid te maken. Nu komen er twee stukken die telkens naar boven gaan, dit kun je vergelijken met een trap. We nemen aan een hoge snelheid de twee “treden” en duiken daarna naar beneden. Hier ervaar je heel wat airtime. In de verte zie je de volgende hindernis al, dit is een scherpe bocht naar links. Deze begint boven en duikt daarna naar beneden. Wat nu volgt zijn allemaal knikjes. Telkens gaat het op en neer. Bij een korte duik wordt er ook een foto genomen. Na de foto gaat de achtbaan terug naar boven en kruist hij zich met het begin van de achtbaan. We rijden in een tunnel naar het einde van de rit. De rit eindigt met een slingereffect en allerlei kleine heuveltjes. Met een bruuske rem komen we tot stilstand.
Heidi The Ride is een achtbaan die gebouwd is door GCI (Great Coasters International). Zij staan gekend voor hele soepele houten achtbanen en dit is bij deze ook het geval. Deze achtbaan is (bijna) een kopie van White Lightning in Fun Spot America. De achtbaan ging normaal open gaan in de zomervakantie van 2016 maar is uiteindelijk verplaatst naar de paasvakantie 2017. Dit kwam door het ontbreken van een milieuvergunning.
Gelukkig zijn deze perikelen gepasseerd en kunnen we nu genieten van een prachtige houten achtbaan. Deze is één van mijn lievelingsachtbanen in België.
Ondertussen was de nieuwste aanwinst van het park ook geopend. Dit is natuurlijk de Dino Splash. Echt nieuw kan je het natuurlijk niet noemen want deze log flume is gewoon aangepast naar een ander thema. Het gaat hier natuurlijk wel over een hele grote aanpassing want vroeger was deze log flume in een oud Middeleeuws kasteel gegoten. Nu is dit in een dinosaurus thema. Ik blijf het wel een rare keuze vinden om een dinosaurusthema vlak naast een Zwitsers dorp te bouwen. Tevens heeft Studio 100 ook geen figuren die in een dino thema passen. Wat ik wel tof vind aan deze attractie is de afwerking. Overal vind je nu dinosaurussen met daarbij de nodige flora die uit die tijd lijken te komen. Het mooiste is misschien wel de vulkaan. Uit deze vulkaan komt de hoogste drop. Vroeger was er hier een oud kasteel gebouwd, dit kwam nog uit de tijd van de Meli. Toen ik hier mijn stage deed heb ik hier nog moeten werken aan deze attractie. Te voet naar boven langs de optakeling van de boomstammen om alle staafjes van de sensoren te vervangen. Deze zorgden ervoor dat wanneer de boten achteruit vallen, er beneden geen andere boten op de optakeling zouden komen. Ondertussen is er bijna niets meer te herkennen van de rit al is de route wel hetzelfde gebleven.
Wat wel veranderd is, is de wachtrij. Dit vind ik zelf een positieve aanpassing aan de attractie want je loopt via een houten brug over de vaargeulen heen richting het station. Van hieruit kun je de eerste en kleinste drop zien met daarbij een gigantisch grote T-Rex. Je ziet ook de optakeling vertrekken in de richting van de hoogste drop. Verder kun je nog allerlei dino’s spotten in een prachtige omgeving. Wat ik ook heel mooi vind is de verlichting. Deze zijn te vinden in enkele grote vuurvliegen. Prachtig weggewerkt in de omgeving.
Ook hier hadden we geluk want we hadden nauwelijks een wachtrij. De tocht begint tussen allerlei planten. Eventjes later zien we de eerste dino’s. Dit zijn twee triceratops, duidelijk een moeder met haar kind. Zo varen we rustig door naar de eerste optakeling. Eenmaal aangekomen aan de optakeling zien we naast ons een reusachtige dinosaururs. Dit keer gaat het om een brachiosaurus. We gaan de optakeling op en eenmaal boven komen we in een extra kamer in de vulkaan. Hier zien we de lava spuwen en zijn er allemaal rook effecten. We maken ons klaar voor de eerste drop. Naast deze drop staat er een gigantische T-Rex klaar om ons aan te vallen. De drop in het water is bij deze kleinste drop altijd een beetje een loterij. Ik ben hier al kletsnat geworden maar soms krijg ik zelf geen spatje water op mij. Vandaag kwamen we er toch iets minder vanaf. Eerst deze drop die al kletsnat was en achter de bocht stond er nog een dinosaurus klaar om ons nat te spuiten. Deze richtte meer op je broek. Moeder die vooraan zat kon haar broek bijna uitwringen, mijn vrouw en ik kwamen er iets goedkoper vanaf. Met onze natte broek maakten we ons klaar voor de optakeling naar het hoogste punt. Vroeger was er hier nauwelijks beschutting en kon het hier al eens flink waaien. Met de vernieuwing hebben ze het bovenste punt volledig dicht gemaakt en varen we boven de vulkaan binnen. Op de top van de vulkaan is er een kop van dode dinosaurus gemonteerd. Wij duiken net onder zijn bovenste tanden naar beneden. Ook hier krijgen we weer de volle lading. Gelukkig is het ondertussen al goed warm en kunnen we wel een extra spetter water verdragen.
De Dino Splash is zoveel beter dan de vorige versie. Bij deze attractie hebben ze echt gelet op details en afwerking. Overal zie je dino’s in hun natuurlijke habitat maar vooral de vulkaan is fantastisch gemaakt. De lava binnenin samen met de rookeffecten zijn fantastisch en ook de gigantische T-Rex is prachtig om te zien. Een kleine tip: als je eens de kans hebt om deze log flume in het donker te doen moet je dat zeker eens proberen. Dan komt de lava met de rookeffecten nog meer tot hun recht mede dankzij de prachtige sfeerverlichting. Wat ik echter wel nog altijd storend vind is het feit dat er naast het pre-historisch gedeelte een Zwitsers dorp staat. Het blijft voor mij niet logisch en begint meer op een kakofonie te gelijken. Wat echter wel niet wegneemt dat beide gebieden prachtig zijn afgewerkt.
Vlak voor de Dino Splash is er nog altijd het Kasteel van Koning Samson met daarin de achtbaan de Draak. Ik vraag mij alleen af of De Draak nu hoort bij Samson & Gert of bij Fin & Flo. Dat is mij niet duidelijk want soms hoor je beide figuren hun muziek. De Draak is een Powered Coaster van MACK Rides. Vergelijkbaar met de Bob Express uit Bobbejaanland. Deze achtbaan staat al in het park sedert 2004 en het ritverloop speelt zich grotendeels af boven de log flume van het park.
De wachtrij van deze attractie is volledig verstopt in het kasteel. Via allerlei trappen waaronder een draaitrap zoek je je een weg richting het station. Het parcours zelf begint met een kleine duik naar buiten. Eventjes later neem je dan de eerste hindernis en dat zijn kleine heuveltjes. Ik vind dat je hier wel niet veel effect van hebt. Na de kleine heuveltjes volgt er een dalende helix naar links. We gaan nu sneller over het track heen en nemen een paar bochten. Zo komen we terecht bij de volgende helix. Deze keer gaat deze opwaarts naar rechts. Afsluiten doen we met nog een helix naar links. Dit element is dit keer in dalende lijn. Zo komen we terug in het station en is onze rit ten einde. Vroeger werd de rit twee keer herhaald, jammer genoeg is dit tegenwoordig niet meer zo.
Nadat we De Draak hadden verslagen lieten we het Kasteel achter ons. We liepen door naar de rechterkant van het park en kwamen zo terecht in de Mega Mindy-zone. Hier vind je de Vliegende Fietsen en de Jetski’s terug. Deze attracties interesseren ons niet echt en deze lieten we dus achter ons.
Want onze volgende attractie staat vlak naast de Mega Mindy zone en dat is de K3 Rollerskater. Deze Junior Coaster was ooit het prototype van dit model van Vekoma. Het is tevens de oudste nog werkende achtbaan van Plopsaland De Panne. Vroeger had deze achtbaan een Wizzy & Woppy thema net zoals wat andere attracties in de buurt van deze achtbaan. Zo had je vroeger De Vaat, dit was een rondvaart. Deze is nu gethematiseerd naar de wereld van Kaatje. En heel vroeger was er zelfs een reuzenrad in het park, met de naam Kasha, vernoemd naar de papegaai uit de serie. Hedendaags vind je er de Rox-flyer.
Nu is de achtbaan volledig veranderd van thema, namelijk naar K3. De wasmachine is ondertussen een geluidsbox en er zijn een heleboel bloemen gepland waardoor het een prachtige omgeving is geworden. De wachtrij loopt zig zag door deze bloemenzee. Tussen de bloemen vind je de meisjes van K3 terug. Hier hadden we wel een kleine wachtrij, al was het na twee beurten aan ons. De Rollerskater begint direct met een helix. Let hier wel op wanneer je met twee in een bakje zit. Je kan hier een redelijke kwak krijgen door de scherpe bocht en de plotse versnelling. De helix eindigt wanneer je door een muur rijdt. Nu zetten we koers richting het station. We duiken naar beneden en gaan vervolgens weer naar boven. Zo komen we boven het station uit. Er volgt een grote bocht naar beneden met direct daarna een klein knikje. Nu draaien we rond de stereo box en even later rijden we er door. Toen dit een wasmachine was spoot er hier vroeger water uit. Uiteraard nu niet meer want dat zou niet logisch zijn bij een geluidsbox. Nu komt de laatste bocht alvorens we gaan remmen. Deze remmen zijn wel redelijk bruusk. Op een rustig tempo rijden we terug naar het station.
Ook deze attractie heeft een hele mooie verbetering gekregen. Sinds vorig jaar is dit nu de K3-Rollerskater en zo kan deze achtbaan weer voor een tiental jaar mee. Slim gezien van Plopsa want K3 is natuurlijk een razend populaire groep bij kinderen en zelfs volwassenen. Ook het restaurant naast deze achtbaan is mee gethematiseerd naar de wereld van K3. Hopelijk trekt Plopsaland deze lijn door naar de rest van de attracties. Al vind ik het wel spijtig dat er zo weer een stukje jeugd sentiment is verdwenen. Gelukkig kun je nog altijd de figuren van Wizzy & Woppy terug vinden in het park. Deze staan nu tussen het dorpsplein en de Plopzone. Een mooi eerbetoon aan een stukje Plopsaland geschiedenis.
We verlieten de wereld van K3 en gingen door naar de wereld van Kaatje. Kaatje is eigenlijk geen Studio 100 figuur maar een programma op Ketnet. Maar omdat het razend populair is in de doelgroep die de Plopsaparken aantrekt heeft men besloten dat dit figuurtje hier ook een zone mag hebben. In deze zone vind je Victors Race en nog een rondvaart met ronde bootjes. In deze rondvaart zoekt Kaatje achter Eendje. Samen met haar mag je haar zoeken. Het verhaal wordt uitgelegd door middel van hele grote boeken waarlangs je vaart. Bij deze attractie vind je nauwelijks een lange wachtrij. Verder vind je op dit plein nog een klein horecapunt met de naam “Frits & Frats”. Een kraam waar ik vroeger ook nog ijsjes heb verkocht en op mijn stage heb ik hier nog geholpen met de lampen te hangen in dit gebied. Deze hangen aan grote kabels die van paal naar paal lopen.
Onze volgende attractie werd natuurlijk Victors Race. Op mijn stage heb ik deze achtbaan nog helpen opstarten. Ik moest de track controleren, er mochten namelijk geen bladeren en takken op liggen. Eventjes een stukje geschiedenis over deze achtbaan. Voordat dit exemplaar kwam had Plopsaland namelijk identiek dezelfde achtbaan staan. Deze achtbaan is opengegaan in het jaar 1976 toen Plopsaland nog de Meli was. Deze achtbaan kon je vinden op de locatie recht tegenover het huidige verkeerspark. Nu bevindt zich daar het personeelsgebouw. Toen Meli werd veranderd naar Plopsaland heeft men deze achtbaan een andere locatie gegeven. Deze is tot vandaag nog altijd dezelfde gebleven. Destijds werden ook de treinen aangepast want de kever moest wijken voor een trein met Dongo. Dit was de schildpad van Wizzy & Woppy. Sinds de opening van Plopsaland heeft Dongo heel wat mensen op zijn rug vervoerd maar helaas komt aan alle sprookjes een einde. In 2012 werd de achtbaan dan vervangen door een volledig nieuw exemplaar met dezelfde lay-out. Sindsdien heet de achtbaan Viktors Race en kun je met Viktor op ruimtereis.
Er is één groot nadeel aan deze achtbaan en dat is dat je op een drukke dag je hier moet wachten in een wachtrij met lange rechte stroken naast elkaar. Niet echt tof op een warme drukke dag, maar gelukkig is dit vandaag niet het geval. We kunnen direct instappen, net niet helemaal achteraan. De rit begint met een bocht naar links en daar vinden we direct de optakeling. Wat typisch is bij dit soort achtbanen is dat het hier niet gaat om een ketting maar één met banden. Bovenaan nemen we een grote linkse bocht naar beneden. Wat er opvalt bij dit soort achtbanen van Zierer is dat de rit soms lijkt stil te vallen. Gelukkig is er dan de zwaartekracht en duwen de achterste karretjes de trein terug vooruit. Zo komen we terecht in de eerste helix naar rechts en zo komt de vaart er terug in. We nemen terug een grote bocht naar links. De trein begint nu opnieuw te vertragen. Even later is er echter een kleine drop waardoor we de snelheid behalen om de tweede helix door te komen. Na deze helix komen we terug uit op de achterkant van het terrein. Nu volgt er een grote bocht naar links en bollen we zo terug naar het station. Jammer genoeg rijdt de trein maar één rondje. Vroeger waren dit er ook meer.
Het is wel duidelijk dat deze achtbaan is vernieuwd geweest, zeker in vergelijking met de Keverbaan in Bellewaerde waar de rit toch wel wat ruw begint te worden. Er is verder rond deze achtbaan ook wat thematisatie aangebracht. Er zijn enkele planeten terug te vinden tussen de struiken door. Zo heeft een simpele keverbaan toch net iets meer.
Mijn vrouw en mijn ma wilde nog een foto bij het beeld van het Kaatje dat zit op de bank op dit plein. Maar nu gingen we door naar de Rox-flyer. Helaas was deze nog gesloten en ging hij pas in de middag open. We liepen door naar het Prinsessia kasteel want daar is er ook nog een attractie te vinden. Uiteraard heb ik het over De Koffiekopjes. Deze zijn ooit nog verwijderd geweest. Toen waren ze nog in het thema van Wizzy & Woppy. Nu is dit in het thema van Prinsessia. Naast De Koffiekopjes vind je er ook nog een à la carte restaurant. De Koffiekopjes zelf zijn prachtig afgewerkt. Er is een grote glazen koepel boven gebouwd waardoor het naadloos aansluit bij het kasteel. Ook hier konden we weer direct instappen en konden we genieten van de attractie.
De volgende attractie stond een beetje verder en dat was de lanceerachtbaan van het park. Ik heb het hier natuurlijk over Anubis The Ride. Deze achtbaan was de allereerste achtbaan over de kop, toen was ik net een tiener geworden. Redelijk zenuwachtig stond ik toen in de wachtrij voor wat toen de nieuwste achtbaan van België was. Toen was een ritje op Anubis The Ride nog heel erg soepel, dat kan je nu niet meer zeggen. Gelukkig is het nog niet zo erg en kun je wel nog genieten van de rit. Deze achtbaan is gebouwd geweest door Gerstlauer. In 2009 opende Plopsaland De Panne haar allereerste achtbaan over de kop. Deze achtbaan kreeg Het Huis Anubis als thema, waarbij het huis van de serie bijna zo goed als nagebouwd werd. Ik vond dit lange tijd de beste achtbaan van België (totdat Bobbejaanland Fury opendeed) gewoon al vanwege de geweldige lancering.
Aan de wachtrij heeft men destijds ook gedacht want je kan er allerlei dingen zien. Zo tref je er een soort living aan, deze is wel beetje mysterieus ingericht. Eventjes later loop je rond het standbeeld van Rohan de Beaufort. Wie de film Anubis en het pad der 7 zonden heeft gezien zal dit beeld zeker herkennen. De wachtrij gaat verder in een donkere gang. Het enige licht die je hier ziet is dat beetje dat door verschillende planken komt. Wanneer je eens door de planken kijkt zul je allerlei materialen zien die precies uit een labo komen. Wat verder kom je dan terecht in een grote hal waar er foto’s hangen uit de film. Ook hangen er allerlei dierenkoppen aan de muur. Wanneer je de zigzag-wachtrij volgt kom je uit op een trap. Deze brengt je naar boven, naar het station van deze achtbaan. De trap is eigenlijk een soort van draaitrap met in het midden een luster. Bovenaan vind je dan het bureau van de conciërge uit de serie. Wat verder zie je dan de opstapplaats.
Ook hier moesten we nauwelijks wachten. En we hadden geluk want we konden plaats nemen op de voorste rij. Dit vind ik op deze achtbaan nog altijd de beste plaats. De rit begint met bollen richting de lancering. Een kleine tip: houd je hoofd tegen het kussen want anders doet de lancering dat wel in jouw plaats. En dat zal ietsjes harder zijn dan je zelf wilde. Deze lancering is een LSM-lancering. Jammer genoeg is er nu wel geen sprake meer van een soepele lancering. Nu schudt het meer en ben je blij dat je er vanaf bent. Door de lancering bereiken we al vlug het hoogste punt van de achtbaan. Deze bereik je door een klim die recht naar boven gaat. Boven duik je direct weer naar beneden, hierdoor ervaar je heel wat airtime. Daarnaast duik je niet recht naar beneden maar draai je eerst nog naar rechts tijdens de afdaling. Nu rijden we met een rotvaart naar de eerste inversie. Deze inversie is een Immelman, eventjes hangen we ondersteboven maar dan volgt er een soort halve loop. Je wordt nu echt in je stoel gedrukt richting de volgende heuvel. Je duikt terug naar beneden in een zogenaamde Diving Loop. Na wat bochtenwerk volgen de remmen en maken we ons klaar voor de laatste inversie. Die laatste is een Barrell Roll, een element waar ik geen fan van ben. Ik word er namelijk heel snel duizelig van. Jammer genoeg voor mij hebben heel wat achtbanen zo’n element. Zo komen we op het einde van de rit.
Anubis The Ride is voor mij nog steeds een heel goede achtbaan. Jammer dat de lancering een beetje rammelt. Ook tijdens de rit zelf komt hij soms wat schokkerig over. Gelukkig maakt het baanverloop veel goed, ook al is hij aan de korte kant. Hij blijft echter wel één van de top achtbanen in België.
Ondertussen werd het al bijna 12 uur en wilden we iets eten. Mijn moeder eet graag de visburgers die je kan vinden in de Plopburger dus liepen we door de Piratenzone richting de Plopzone. Na het verorberen van enkele hamburgers gingen we terug naar de Piratenzone. Uiteraard voor de SuperSplash die je hier vanop de grote brug naar beneden ziet denderen. Dit is altijd een toffe locatie om een foto te nemen, al was het maar om ‘s avonds eens goed te kunnen lachen met alle gekke gezichten die op de foto staan. We gingen naar de ingang en schoven aan in de wachtrij. Na een kleine tien minuten was het aan ons en konden we vooraan instappen. Met een draai lift gaan we naar boven in het donker. Bovenaan gaat er een poort open en wanneer je Piet Piraat “Schip Ahoi” hoor zeggen duik je naar beneden. Met wat kriebels in de buik neem je de duik, maar voor je in het water terecht komt ga je eerst onder de brug door en neem je een knik. Het is pas nu dat we het water in duiken. De SuperSplash staat niet gekend als een super natte attractie en ook vandaag is dit het geval. Je kunt hier ondertussen ook al de footers zien liggen voor de nieuwe achtbaan van volgend jaar. Na de splash besloten mijn moeder en ik samen een ritje te maken op Storm op Zee. In een klein bootje draai je rond en ga je op en neer. Beetje vergelijkbaar met een rups van op de kermis.
We verlieten de Piratenzone en gingen terug naar de voorkant van het park. Hier moesten we namelijk nog eens een kijkje gaan nemen in Mayaland. Dit is het indoor gebied van het park. Voor mijn vrouw staat hier één van haar lievelings attracties namelijk de Bloemenmolen. De rit begint altijd met hetzelfde zinnetje: Iedereen klaar? We gaan ervandoor… Mijn mama en mijn vrouw gingen samen een ritje maken. Ik besloot enkele foto’s te nemen van de mooie omgeving. Nu ik eraan denk, ook aan deze attractie heb ik nog gewerkt. Soms gebeurt dat de bloemen niet meer naar boven gaan. Dan moesten we een klein contactje vervangen dat net onder de hendel zat. Ik heb ook nog een klein weetje van deze attractie. Er wordt namelijk gezongen wanneer je naar boven of naar beneden moet gaan. Wanneer je dit lied niet volgt en het omgekeerd doet, kan het zijn dat je wel eens natter uit deze attractie komt dan verwacht. Iets wat mijn vrouw maar al te goed weet en waardoor ik steeds met een natte broek uit de attractie kom. Gelukkig was mijn ma nu het slachtoffer.
Ondertussen begon het toch weer wat af te koelen buiten en besloten we richting de enigste darkride van het park te gaan. Het Bos van Plop noemde in de tijd van de Meli het Apirama, toen krioelde het hier vol van de bijen. Gelukkig waren deze niet gevaarlijk, al was het wel een BIJzondere attractie. Toen Meli Plopsaland werd, heeft men deze attractie omgebouwd tot het Bos van Plop. Het is ondertussen een klassieker geworden in België en ondanks zijn leeftijd hoort het nog steeds tot de topattracties van het park. Deze attractie ken ik door en door, mede door mijn jeugd maar eigenlijk vooral door mijn stage. Ik heb hier namelijk eens een hele dag mogen lampjes vervangen in deze attractie. Mijn collega-technieker had mij wijs gemaakt dat hij de muziek niet kon afleggen want dan gingen de lichten ook uitgaan. Een hele dag dus in dat zelfde muziekje werken waardoor ik ‘s avonds in mijn bed nog steeds de Plopmutsen hoorde open klinken. Ik vond het wel hilarisch toen hij mij kwam halen en zij “ik ga eerst de muziek eens afleggen”. Gefopt dus, maar daardoor ben ik wel eens heel dicht bij de kabouters gekomen.
Ook hier hadden we -zoals altijd bij deze attractie- een lange wachtrij. Namelijk een klein halfuur. Even later zaten we in ons bootjes en konden we genieten van de wereld van de kabouters. De eersten zitten nog wat verstopt achter het gras maar even verder zien we een complete groep werken. Twee kabouters zijn bezig met een boom te zagen. Dit moet wel een hele taaie zijn want ze zijn er al twintig jaar aan bezig. Misschien moet Kabouter Lui wat meehelpen want die ligt verderop wat te slapen. Na het nemen van een flauw bochtje komen we aan de optakeling van een kleine drop. Naast ons zien we de Plopmelk passeren in kleine flesjes. We duiken naar beneden en worden even verblind door een grote flits. Hier wordt een foto genomen. Nu zien we overal kabouter schaatsen en is er een sneeuwlandschap. We zien kabouters met dikke mutsen, sjaals en wanten. Sommige kabouters gebruiken een vos als sledehond. Gelukkig wordt het weer warmer want in de verte staat er een kabouterhuis in brand. Gelukkig is de kabouterbrandweer al ter plaatse en zijn ze al begonnen met blussen. We komen terecht in de gezellige drukte, want nu zien we overal kabouters. De één zit op een schommel, de andere maakt een ritje op een reuzenrad. Er is ook een waarzegger en een clown. Sommige kabouters staan hier ook te dansen. We varen door naar het einde van de attractie waar de vier hoofdfiguren van de serie ons uit wuiven. Allez, 3 kabouters, want Kabouter Lui ligt weeral te slapen. Wij blijven dan nog even hangen naast Kwebbel die duidelijk niet kan zwijgen en maar blijft zeggen: “Daag, dada daag!”. Na een minuut varen we eindelijk door en konden we uitstappen.
Het werd tijd voor het laatste deel van dit park. Er rest ons nog de Samson & Gert kermis en de Wickie Zone. De boerderij slaan we over want daar valt niet echt veel te beleven. Op de kermis vind je “Fred Kroket”. Dit restaurant, of eigenlijk frituur is in het thema van Samson. Verder vind je hier heel wat kinder gerichte attractie. Er staat een flying carrousel, een paardenmolen, een ballonnenmolen en zo verder.
In de verte zagen we de Grote Golf ronddraaien en besloten we nog een ritje op deze attractie te maken. Dit is een Disk’O Coaster van Zamperla. Persoonlijk vind ik deze de mooiste die ik al ben tegengekomen. Enkel Parc Astérix zou ik misschien nog ernaast willen zetten. En natuurlijk is ook de rest van de omgeving heel erg mooi gemaakt. Het is voor mij het mooiste gebied van de Belgische pretparken. Alles is hier mooi afgewerkt en overal vind je vikings. In dit gebied heb ik ook nog geholpen destijds om lampen te vervangen. Vooral de lampjes en mikplaten langs de splash battle waren tof. Met een lange rubberen broek moesten we toen in het koude water kruipen om te zoeken welk draadje er was los was gekomen. Uiteraard lag de elektriciteit af, zodat we veilig konden werken. Zo zie je dat ik in dit park overal wel herinneringen heb. Ondertussen waren we al aan het aanschuiven voor de Grote Golf. Na een kwartier was het aan ons en konden we plaatsnemen. Helaas hadden we een slechte plaats en draaiden we steevast beneden. Jammer maar dat kun je wel eens voorhebben met een Disk’O Coaster. Maar we hebben genoten van de rit.
Zo hadden we ondertussen alle attracties gehad behalve de Rox Flyer. Gelukkig zagen we deze in de verte al draaien en besloten we deze nog ook eens te doen. Ondertussen was de koelte van daarnet weer weg en was het terug zweten geblazen. Dan stonden we ook nog eens in de volle zon te wachten met iemand die duidelijk alle tijd van de wereld had. Ideaal natuurlijk als je dan ook nog eens een mondmasker op hebt. Gelukkig konden we even later afkoelen boven in de frisse lucht. We kunnen genieten van een adembenemend zicht op het park en zijn omgeving.
En daarmee hadden we alle attracties gehad van Plopsaland De Panne. Doordat de zon nu toch wel heel erg hard en warm begon te schijnen zijn we iets vroeger naar huis gegaan. Gelukkig was er niet veel volk en konden we alle attracties doen die we wilden. Dit park blijft voor mij een fantastisch park vol met (jeugd)herinneringen en toffe attracties. Al hoop ik dat er wel nog een paar mooie attracties bij komen in de toekomst. Wat er al zeker komt is een Plopsa-hotel, een Xtreme Spinningcoaster van MACK Rides en een Bumba indoorhal met een nieuwe darkride. Het blijft natuurlijk wel afwachten hoe hard Plopsaland wordt getroffen door de coronacrisis. Hopelijk worden alle projecten uitgevoerd en kan dit park terecht komen in de top 20 van de meest bezochte pretparken van Europa. Want dat was toch hun doel. In elk geval zeg ik, tot ziens Plopsaland!
