In september 2020 maakten enkele Themeparkfreaks een rondreis door het noorden van Italië. Gedurende tien dagen bezochten we diverse pretparken en toeristische trekpleisters. Mirabilandia was één van de grootste parken die op de planning stond en zonder twijfel het park waar ik het meest naar uitkeek, onder andere vanwege Katun en iSpeed, twee achtbanen die hoog op mijn bucketlist stonden.
Op 13 september 2020 gingen Themeparkfreaks Benjamin, Jasper, Lennert en ikzelf vroeg uit de veren om Mirabilandia te bezoeken. We stonden nog voor openingstijd bij de toegangspoort in een behoorlijk goed gevulde wachtrij. Het ingangsplein werd zelfs afgesloten omdat het in coronatijden iets te druk werd om genoeg afstand te kunnen bewaren. Gelukkig gingen niet veel later, maar nog steeds iets voor openingstijd, de poorten open en konden we naar binnen. Het eerste gebied gaf meteen een zeer goede indruk, al is hier qua attracties niets te beleven.
Benjamin had dit park al een keer bezocht en raadde ons aan om de dag te beginnen met iSpeed vanwege de slechte capaciteit. Ondanks dat ik veel meer uitkeek naar Katun, begonnen we de dag dus met een gelanceerde achtbaan van Intamin. Men begon iets te laat met het opstarten van de achtbaan, maar na enkele testrondjes en een kwartiertje wachten konden we plaatsnemen. De baan kan het best vergeleken worden met Taron avant la lettre. Een krachtige lancering, gevolgd door een parcours vol scherpe bochten en enkele leuke airtimeheuvels. Daarbovenop krijg je er ook enkele inversies bij. Het nadeel is dat je er lompe schouderbeugels bij moet nemen die af en toe een kleine tik uitdelen. Qua theming gaat de Taron-vergelijking helaas niet op. Je moet het namelijk doen met een kale achtbaan en het karige racethema zegt mij persoonlijk niets. Toch verraste iSpeed me en is het één van mijn favoriete lanceerachtbanen.
Vlakbij iSpeed ligt Divertical, de Intamin waterachtbaan van het park. Een achtbaan waarvan mij op voorhand verteld werd dat hij enorm veel storingen had, dus besloten we hem maar meteen te doen. Bovendien hadden er nu nauwelijks Italianen interesse in een nat pak en dat is gegarandeerd wanneer je deze attractie betreedt. Ik moet echter toegeven dat ik dat het wel waard vind. De unieke lift is een sensatie op zich en de hoogte is adembenemend. Het stukje achtbaan stelt op zich weinig voor, maar loopt soepel en eindigt met een gigantische splash die ervoor zorgt dat je nog even doorweekt bent. Tja, de credit was tenminste binnen en laten we eerlijk zijn, er zijn ergere omstandigheden om doorweekt te worden dan onder de bakkende Italiaanse zon.
Qua rit was Divertical erg leuk, maar verder stelt deze kant van het park teleur. Het thema van Divertical moet volgens mij een speedboot voorstellen, maar is in praktijk een betonvlakte met een bak water. Die enkele drijvende objecten boeien ook niemand. Verder vind je hier ook nog de darkride Reset, waarvan op zijn minst de voorgevel impressionant is. Vanwege de coronamaatregelen was deze attractie echter gesloten, wat gelukkig netjes aangegeven stond op de website.
Mijn geduld was lang genoeg op de proef gesteld en ik stelde dan ook voor om ons richting de laatste grote achtbaan van het park te begeven. We moesten ervoor langs dinosaurussen en dwars door het wilde westen, maar na die behoorlijke wandeling werden we begroet met een indrukwekkend zicht. Katun stond jaren bovenaan mijn bucketlist en ik kon dan ook niet wachten om deze prachtige B&M aan mijn counter toe te voegen. Na een klein half uurtje hadden we het geluk de backseat toegewezen te krijgen en kon ons avontuur beginnen. Ik ben een grote fan van B&M en hun Inverted Coasters zijn misschien wel hun beste product. Ze zijn intens, krachtig en toch super soepel. Katun is daarop geen uitzondering, maar is een stuk groter en uitgestrekter dan de meeste van zijn (Europese) soortgenoten. De baan stelde dan ook allesbehalve teleur. De Zero-G Roll gevolgd door een scherpe bocht naar links is zonder twijfel één van de beste stukjes B&M die ik ooit heb mogen ervaren. Aan het einde van de rit kon ik niet anders dan besluiten dat Katun één van mijn favoriete achtbanen is. Wat een topper!
We deden voorlopig drie achtbanen en er was geen enkele die teleurstelde. Dat kan helaas niet blijven duren. Naast Katun staat namelijk een Master Thai. Hoewel deze dubbele achtbaan er qua thema aantrekkelijk uitziet, zet je je beter schrap voor de rit. Tijdens de vreemd ontworpen bochten krijg je namelijk regelmatig een flinke tik te verduren. Als je terug in het station komt en denkt dat de rit erop zit, kom je echter voor een verrassing te staan, de achtbaan maakt namelijk een tweede rondje, maar deze keer de andere kant van de baan.
In 2019 presenteerde Mirabilandia het nieuwe themagebied Ducati World, met twee nieuwe achtbanen en enkele flatrides. En hoewel die achtbanen dus al twee seizoenen operationeel zouden moeten zijn, hebben nog nauwelijks mensen hem kunnen doen. Desmo Race is een dubbele Spike Coaster van Maurer en is, net zoals het prototype in Skyline Park, een echt probleemkindje. We zagen de banen testrondjes maken, maar hij bleef helaas dicht. Ik vraag me af waarom een groot park als Mirabilandia investeert in dit soort achtbanen. De rest van Ducati World ziet er strak uit, al ben ik niet echt te vinden voor gesponsorde zaken in pretpark. Binnenin vind je nog enkele game-achtige simulatoren en besloten we ook iets te eten.
We verlieten Ducati World en zetten koers in richting het dinogebied. Het is zonder twijfel één van de beter ogende gebieden in het park, al stelt het attractieaanbod hier weinig voor. Er staan enkele kinderattracties die er erg leuk uitzien en verder ook Rexplorer, een powered coaster van een Italiaanse bouwer. Je merkt duidelijk dat het geen Duitse Mack-kwaliteit is en een ritje stelde dan ook weinig voor.
Ook het naastgelegen Far West gebied ziet er goed uit en ook hier moesten we nog een credit scoren. Gold Digger is een wilde muis die overigens weinig bijzonders in petto heeft. Verder heeft dit gebied twee drop torens, een grote splash, enkele familieattracties en een spookhuis dat helaas gesloten bleef door Covid. Buffalo Bill Rodeo, de Disk-O Coaster van het park, was gelukkig wel open. We moesten er weliswaar 45 minuten geduld voor hebben, wat mede te danken was aan de verlaagde capaciteit vanwege social distancing. Na ons ritje konden we hem echter voldaan afvinken, al blijft dit voor mij een flatride en geen achtbaan.
We moesten nog één achtbaan scoren en dat was de kinderachtbaan Leprotto Express, die niet geheel toevallig ook in het kindergebied van het park ligt. Fijne achtbaan voor de kinderen, maar voor ons als volwassenen voornamelijk goed voor de credit.
Nu we de achtbanen hadden gehad, werd het tijd om enkele andere attracties uit te proberen. We sloten aan in de rij voor Autosplash, de log flume van het park. De baan leek niet meer de nieuwste te zijn en van varen was er weinig sprake. We waren dan ook niet geheel verwonderd dat de rit voor ons beneden aan de tweede lifthill stopte. Nadat we enkele minuten vast zaten werden we geëvacueerd en kregen we een fast pass.
Vlak naast Autosplash ligt een grote showarena waar net een show ging starten. Benjamin wilde hem graag zien en Jasper sloot aan. Lennert en ikzelf kozen ervoor enkele attracties te doen, waaronder het gigantische reuzenrad dat achter in het park staat. Het is zonder twijfel het grootste reuzenrad dat ik al gezien heb en een ritje levert spectaculaire vergezichten op. De splash battle die vlak voor het reuzenrad ligt, lieten we links liggen en we kozen voor nog een ritje op een toffe flatride in Ducati World.
Nadat we als groep herenigd waren, besloten we onze fast pass in te zetten voor iSpeed. Gezien de enorme wachtrij was dit zonder twijfel de beste keuze. Hoewel we vandaag niet te klagen hebben over de operations, zijn ze hier werkelijk verschrikkelijk. Men rijdt met twee van de drie treinen, maar de dispatching gaat allesbehalve vlot. Bovendien laat men verschillende plaatsen leeg. Niet voor social distancing, maar volledig random. Op die manier moesten we zelfs in de fast pass rij 10 minuutjes geduld hebben, al hoor je mij daarover helemaal niet klagen.
Nu we toch bezig waren met rerides op goede achtbanen, begaven we ons opnieuw naar de andere kant van het park voor nog een ritje op Katun. Daarna kreeg Autosplash een tweede kans, die inmiddels weer geopend was. Deze keer lukte het wel om het volledige parcours te doen.
De dag begon langzaam op z’n einde te lopen en het werd tijd om een laatste attractie te kiezen. De wachtrij voor de rapid river was te lang voor ons, dus werd er gekozen voor een ritje in het gigantische reuzenrad, wat enkelingen onder ons eerder op de dag hadden moeten missen. Voor mij persoonlijk moest een tweede ritje niet, dus ging ik voor een reride op Katun. Ik had geluk, want kon er zelfs nog een tweede ritje aan toevoegen. Ik realiseerde me dat er weinig dingen zo goed zijn om je dag mee af te sluiten als een ritje in een B&M Inverted Coaster, terwijl ik me afvroeg welke achtbaan er nu bovenaan mijn bucketlist zou komen te staan.
We maakten nog enkele foto’s van Katun en het mooie gebied eromheen en besloten dan uit te kijken naar het volgende avontuur. Mirabilandia is een park met twee gezichten. Ze hebben enkele extreem goede attracties, maar ook een hoop Italiaanse brol. Hetzelfde geldt voor de themagebieden, sommige zien er erg goed uit, aan andere is nog veel werk. Toch stelde het park in zijn geheel niet teleur en heb ik hier een fantastische dag gehad. Bij een bezoek aan Italië mag Mirabilandia dus absoluut niet ontbreken. Mijn Bobbejaanland-abonnement zorgde er bovendien voor dat ik dit vandaag allemaal gratis mocht beleven. Iets waarvan ik heel spoedig nog eens hoop gebruik te maken.
