Als je aan een leek vraagt een pretpark op te noemen in Italië, is de kans klein dat ze je van een antwoord kunnen voorzien. Als ze dat wel kunnen, is de kans heel groot dat ze Gardaland zeggen. Dat is ook niet verwonderlijk, het is één van de grootste pretparken van het land en door zijn ligging aan het Gardameer trekt het een heleboel toeristen. Het spreekt voor zich dat het pretpark ook op onze planning te vinden was gedurende onze septembertrip door het noorden van Italië.
Rond openingstijd kwamen Themeparkfreaks Benjamin, Jasper, Lennert en ikzelf aan in Gardaland. Het drukke zomerseizoen lag inmiddels achter ons, dus we verwachtten geen grote drukte. Met onze reservatie bij de hand en de app, die we nodig hadden om attracties te kunnen reserveren, betraden we het park.
Benjamin was al eerder in dit park geweest en leidde ons de weg naar de eerste topattractie, Raptor. Dit was de eerste Wing Coaster die B&M ooit bouwde en dat merk je. De drop is recht naar beneden in plaats van een Wing Over Drop en in het algemeen leek deze baan nogal traag te gaan. Ook de beugels zijn anders dan bij andere B&M Wing Coasters, de vesten spannen namelijk behoorlijk hard aan tijdens de rit, wat absoluut geen aangenaam gevoel is. Het is voor mij dan ook de minst goede B&M Wing Coaster die ik al deed. Desalniettemin is het toch een erg goede baan en zelfs mijn favoriet in dit park. De baan is soepel en maakt bovendien heel erg goed gebruik van near misses.
Er zijn maar weinig parken in Europa met twee B&M’s, maar Gardaland is er één van. Vlakbij Raptor staat namelijk Oblivion – The Black Hole, een spierwitte Dive Coaster. We reserveerden snel een plekje en konden vrijwel meteen instappen. Oblivion – The Black Hole is een heel toffe achtbaan, al blijven Dive Coasters een beetje one-trick ponies. Alles wat na de drop komt is bijzaak, al vind ik de drop wel keer op keer leuk genoeg om enkele ritjes te maken. Het thema is bizar en op sommige plaatsen heel tof uitgevoerd, maar in het geheel lijkt er toch iets te missen. De mooiste Dive Coaster staat zonder twijfel nog steeds in Kaatsheuvel, al moet deze qua rit niet onderdoen.
Na ons ritje trokken we verder richting de achterkant van het park. Hier werd helaas pijnlijk duidelijk dat het park gerund wordt door The Merlin Entertainments Group. Het achterste deel was namelijk nog volledig afgesloten en opende pas iets later. We twijfelden even om rechtsomkeer te maken en andere parkdelen te gaan verkennen, maar besloten uiteindelijk toch even te wachten. Op die manier konden we plaatsnemen in de eerste trein van de dag in Shaman. Een grote opluchting voor Benjamin, die tijdens zijn eerste bezoek uren moest wachten vanwege extreem trage operations door Virtual Reality. Gelukkig is men daar ondertussen mee gestopt. Shaman is een kopie van de alom bekende Python in de Efteling. Deze is echter niet vervangen en heeft dus nog originele achtbaantrack. Hij is daardoor een tikkeltje ruwer, maar zeker niet onaangenaam. Dankzij de nieuwste treinen van Vekoma worden de schokken bovendien erg goed opgevangen.
Middenin Shaman ligt Sequoia Magic Loop, een enorm unieke S&S Screaming Squirrel. Er zijn er slechts drie van gebouwd en de enige nog werkende ligt in China. Dat lees je goed, want deze werkt vandaag niet. Sterker nog, het hele jaar niet. Gardaland zelf claimt dat de achtbaan gesloten is vanwege Covid-19, maar ik zie geen enkele reden waarom dit zo zou zijn. Volgens mij is het gewoon een bezuinigingsmaatregel of kampt de achtbaan opnieuw met een defect, want het is niet de eerste keer dat hij langdurig gesloten is. Het is niet alleen een zeer storingsgevoelige baan, het is misschien ook wel de lelijkste achtbaan die ik ken. De structuur is sowieso al niet de mooiste, maar wat Gardaland in 2019 met het kleurenschema heeft gedaan maakt het gewoon pijnlijk om naar te kijken. Wij misten in ieder geval deze credit vandaag, al wisten we dat gelukkig goed op voorhand. We legden er ons bij neer en trokken verder het park in richting de volgende credit. Of dat was het plan toch, want het gebied waarin de volgende twee credits lagen was helaas afgesloten en het duurde nog even voor dit ging openen. Zucht, Merlin… we besloten onze creditjacht even aan de kant te zetten en tijd te maken voor een darkride. In dit gebied liggen er namelijk twee, al bleef de interactieve darkride Ramses: Il Risveglio helaas gesloten vanwege de coronamaatregelen.
I Corsari was gelukkig wel open en ik had hoge verwachtingen. Al lange tijd hoor ik veel positieve verhalen over deze darkride en met Pirates of the Caribbean als favoriete darkride kan een piratendarkride bijna niet tegenvallen. We lopen het prachtige piratendorpje in en alles lijkt te kloppen. De gedetailleerde gebouwen, de muziek, de medewerkers in gepaste kleding en vooral de prachtige wachtrij die naar het ondergrondse station leidt. Dit kon moeilijk nog misgaan. Helaas, te vroeg gejuicht… De rit was lang en er was best goede thematisering te vinden onderweg, maar er ontbrak naar mijn gevoel enorm veel. Heel veel scènes voelden leeg aan en van animatronics was geen sprake. Veel effecten waren slecht getimed en ook met de belichting en de audio zat er het één en ander scheef. Bovendien was ook het verhaal niet te volgen en de scènes nogal random. Het is zeker niet de slechtste darkride die ik al deed, maar het overheersende gevoel na de eerste was ‘meh’. Ook de twee Themeparkfreaks die hem enkele jaren geleden al deden, Benjamin en Jasper, waren veel minder hard onder de indruk. Gardaland heeft enkele jaren geleden namelijk op enkele plaatsen projecties en schermen toegevoegd, en hoewel deze er niet slecht uitzagen, hebben ze blijkbaar toch iets anders gedaan waardoor de darkride niet meer de charme van vroeger heeft. Jammer.
We besloten om terug over te gaan op coasters, want die heeft het park gelukkig nog meer te bieden! We reserveerden een plekje voor Mammut, de Vekoma mijntrein die sinds 2008 in het park staat. Hij is dus een stuk nieuwer dan soortgenoten als Calamity Mine en Colorado Adventure en het moet gezegd, dat merk je wel. De rit is een stuk soepeler en ondanks zijn drie lifthills verveelt de baan niet. Bovendien is ook de thematisering erg netjes gedaan. Alleen maar goede punten dus voor Mammut!
Van de ene Vekoma gingen we zo naar de andere, zou Blue Tornado ook zo goed meevallen? We hadden er zo onze twijfels bij, want Vekoma SLC’s staan er niet bepaald om bekend de beste ritervaring te geven. Onze verwachtingen werden helaas ingelost, want onze rit in Blue Tornado was… tja, afschuwelijk. Het is misschien zelfs één van de ruwste SLC’s die ik ooit al deed. Hij is overigens wel vrij uniek, want hij heeft een extra helix op het einde, al hadden die paar extra seconden afzien voor mij niet per se gehoeven. Ik hoop dat Gardaland overweegt om ook hier nieuwe Vekoma-treinen op te zetten en anders mag er van mij gerust een sloopkraan langskomen.
Achter Blue Tornado liggen nog twee waterattracties die beide groots opgezet zijn. De eerste is Jungle Rapids, de rapid river van het park die gebouwd is door Intamin, zonder twijfel mijn favoriete bouwer van dit type attracties. Jungle Rapids is misschien één van de minder ruige exemplaren die ik al deed, maar saai is de rit allesbehalve, des te meer door de erg mooie thematisering die te vinden is rond de attractie.
Gardaland werkt niet echt met themazones. Elke attractie heeft zowat zijn eigen thema en op sommige plekken werkt dat heel goed. Een perfect voorbeeld daarvan is Jungle Rapids, maar ook de volgende attractie valt daar voor mij onder. In deze hoek van het park ligt namelijk Fuga da Atlantide, de volgende waterattractie. Dit keer betreft het een grote splash. Of het een water coaster is, daar verschillen de meningen over. Erg nat word je helaas niet, maar de impressionante theming maakt de rit meer dan goed.
We hadden deze kant van het park gezien en besloten dat het tijd was om de laatste twee achtbaancredits aan de hele andere kant van het park te halen. Kung Fu Panda Master is de nieuwste coaster van het park, maar helaas geen achtbaan om over naar huis te schrijven. Sterker nog, het is eigenlijk schandalig dat dit onding in een park staat waar ook twee B&M’s staan. Het is een kleine spinning coaster die gebouwd is door de Italiaanse bouwer Fabbri. Hij is ruw, hij is krap en ook qua theming vergaat hij in het niets naast de meeste andere grote banen in dit park. Tot overmaat van ramp is ook de capaciteit een drama, waardoor er zelfs op een uitgestorven dag als vandaag een wachtrij staat. Nee, deze baan hoort absoluut niet thuis in één van de best bezochte parken van Europa.
De laatste achtbaan die we nog moesten halen was Ortobruco Tour, de kinderachtbaan van het park. Deze ligt in de achterste uithoek en is een bijzondere baan. Hij is amper enkele meters hoog, maar heeft maar liefst zeven lifthills nodig om zijn lange parcours af te werken. Eenmaal we alle operationele coasters gedaan hadden, maakten we even tijd voor een relaxed ritje in de monorail, die over een klein stukje van het park gaat.
Het middaguur was ondertussen gepasseerd en we besloten een plekje zoeken om te eten. Er bleken behoorlijk veel restaurants dicht te zijn, maar aan Blue Tornado vonden we een restaurant dat open was. Hier was dan ook meteen het complete park aan het eten… en het eten zelf was helaas ook niet het beste dat we al gegeten hadden, integendeel.
Gardaland voldoet voorlopig aan de verwachtingen van een klassiek Merlin pretpark: enkele grote en goede achtbanen, bijzonder unieke thema’s, een slecht operationeel beleid en bijna geen flatrides. Toch staan er vlak naast Oblivion twee must do’s. De eerste is Flying Island, een attractie zoals Pagode in de Efteling. Vanuit de attractie hebben we een mooi uitzicht over Gardaland en kunnen we zelfs tot bij de hoofdbestemming van morgen kijken: Movieland. Na enkele minuten staan we opnieuw aan de grond, maar niet voor lang. Naast Flying Island ligt namelijk Space Vertigo, een heel kleine droptoren van Intamin. Laat je echter niet misleiden door de hoogte, want desondanks is het wel een goede en pittige drop.
We maakten voor de volledigheid binnen de themazone nog een bisrondje op Oblivion en gingen toen naar de laatste attractie die we nog graag wilden doen. Colorado Boat is de log flume van het park en moet qua thema helaas onderdoen voor de twee andere waterattracties van Gardaland. Toch is Colorado Boat een toffe log flume. Hij heeft twee drops en biedt een heerlijke dosis verkoeling onder de Italiaanse zon.
We besloten enkele bisrondjes te maken en begonnen, nu we toch in de buurt waren, met I Corsari. Misschien kon het tweede ritje ons beter bekoren? Helaas, ook nu vond ik het maar een slap afkooksel van enkele andere darkrides die ik al deed. Wat mij wel altijd kan bekoren is een B&M Wing Coaster. Ook Raptor kreeg een tweede beurt, ditmaal aan de andere zijde van de trein.
We hadden alle grote attracties in het park gehad, maar toch waren er enkele zones waar we eigenlijk nog geen aandacht aan besteed hadden. We besloten dan maar een rondje te lopen door het Far West straatje, waar geen attracties te vinden zijn. Aan de ingang vinden we daarnaast ook nog een klein Peppa Pig Land terug, met enkele attracties voor de kinderen. Nog een opvallend themagebied ligt er vlak naast, waar een grote boom centraal staat. Het gebied lijkt heel hard op het Sesamstraat-gebied in PortAventura, al missen hier uiteraard de karakters en ook de hoeveelheid kinderattracties. Wel ligt er een Madhouse onder de grote boom, al blijft die helaas gesloten door Covid. Tenslotte ligt er vlak achter de ingang van het park nog een kinderzone die er een stuk ouder uitziet dan de andere zones. Zei ik al eens dat Gardaland een thematische chaos van van alles is?
Onze dag zat er bijna op en ik besloot in mijn eentje nog een fotorondje te maken en enkele attracties nog een keer te doen. Ik startte met Mammut, de mijntrein die me vandaag wist te verrassen. Ook Oblivion kwam nog aan de beurt, waar ik deze keer wel geluk had en mocht plaatsnemen op de front row. De dag eindigen deed ik met Raptor, waar ik mee mocht met de laatste trein van de dag.
Tevreden liep ik naar de uitgang om Gardaland te verlaten. Het park liet echter geen overweldigende indruk na. Gardaland heeft een onoverzichtelijke indeling en de themazones zijn niet alleen een grote mengelmoes, maar ook qua niveau heel verschillend. De zones rond Raptor en Jungle Rapids zien er prachtig uit, maar dat is in schril contrast met de zones bij bijvoorbeeld Blue Tornado en Kung Fu Panda, om maar te zwijgen van de afzichtelijke Sequoia Magic Loop. Het lijkt wel of Merlin bij beslissingen enkel nadenkt over hun attractie en niet over de plaatsing. Tegen het themabedrijf zeggen ze ook “doe maar iets”. Ook operationeel is er van alles mis met het beleid van Merlin. Attracties gesloten houden, slechte horeca, korte openingsuren, een wachtrijapp die maar half naar behoren werkt… Het valt op dat Merlin tal van schaamteloze bezuinigingsmaatregelen doorvoert en elke cent uit je probeert te slaan. Hoewel ik overwegend negatief lijk, heb ik hier echter wel een erg leuke dag gehad en denk ik met veel plezier terug aan mijn dagje Gardaland. Het park heeft enkele heel leuke attracties en een paar sterk uitgevoerde themazones. Bij een volgend bezoek aan Italië zien ze mij hier ongetwijfeld opnieuw.
