Tijdens de zesde dag van onze Franse trip stonden er twee pretparken op de planning: Walibi Sud-Oeust en Animaparc Occitanie. Verder zouden we ook halt houden bij de Alpine Coaster van Cap Découverte. We begonnen bij het Franse Walibi-park, dat nog het enige Walibi-park was dat we nog nooit eerder bezochten. Het attractieaanbod lijkt eerder standaard, maar hoe onze dag verliep en welke indruk het achterliet op ons, lees je hieronder.
Wanneer we het park binnen wandelden merkten we meteen dat het gelegen was in een bijzonder groene omgeving, in de tuinen van een kasteel. Het groen zorgde meteen voor de gezellige sfeer dat het uitstraalde.
Aangezien de Boomerang-achtbaan in storing lag, begonnen we onze dag op de kinderachtbaan Coccinelle. Deze Zierer Tivoli Large gaf voor haar leeftijd een zeer soepel ritje weg.
Het valt meteen ook op dat dit park vasthoudt aan de oude mascottes uit de Music Battle, ook al maakt het sinds enkele jaren geen deel meer uit van de CDA-groep die in de andere Walibi-parken een nieuwe mascotte introduceerde.
Na een wandeling doorheen het bosrijke gebied kwamen we aan bij onze volgende attractie, de Zamperla Wilde Muis Scratch. We vreesden voor een ruwe rit, zoals we die kregen in het zusterpark Walibi Rhône-Alpes, dat een gelijkaardige baan heeft. Maar niets was minder waar, dit exemplaar was veel soepeler, maar echt houden doen we niet van dit type.
Aangezien het park best zuidelijk in Frankrijk ligt werd het er al snel warm en dan slaan we uiteraard een waterattractie niet over, zeker als hier bijna geen wachtrij staat. Drakkar was een simpele Log Flume met een enkele drop. Niets bijzonder, maar wel altijd leuk.
Een beetje thrill opzoeken deden we in de recente Shot Drop toren Dark Tower, gebouwd door Huss. We dachten een ritje te krijgen als op Screaming Eagle in Bellewaerde, aangezien het hier ging om een gelijkaardige attractie, maar dan veel hoger. Jammer genoeg bleek dit de meest saaie toren te zijn die we ooit deden, veel meer dan omhoog gelanceerd worden ervoeren we niet en van een beetje airtime was helemaal geen sprake, best een tegenvaller dus.
De Rapid River besloten we over te slaan. Hoe graag we dit type ook doen, de wachtrij was ons te lang.
En zo kwamen we aan bij onze laatste achtbaan van het bezoek, de Boomerang. Deze was ondertussen hersteld en lang hoefden we gelukkig niet aan te aanschuiven. Iedereen kent dit type achtbaan wel, want er zijn er dertien in een dozijn van terug te vinden. Toch moeten we zeggen dat dit exemplaar bijzonder soepel liep. Een mooie 700ste coastercredit voor Benjamin.
En zo werd het tijd om dit park te verlaten. Hoewel we hier vooral standaardattracties vonden, was het vooral de sfeer die ons een positieve ervaring bood. Walibi Sud-Ouest is zeker een extra bezoekje waard in de toekomst, als men er tenminste nog investeert in nieuwe attracties.
Na alweer de nodige kilometers rijden over Franse wegen kwamen we aan bij Animaparc Occitanie. Dit park is nog relatief jong en viert dit jaar haar 15de verjaardag. Dit deden ze met de opening van en nieuwe achtbaan.
Wanneer we het park betraden viel ons meteen op dat het er zeer verzorgd bij lag en de sfeer voelde meteen goed. We wandelden meteen naar de nieuwigheid van dit jaar, Twister Colorado. Deze Spinning Coaster van SBF Visa Group stond op best hoge supports, wat ons deed vermoeden dat later nog de nodige aankleding zal volgen. Het ritje was amusant en de baan past perfect bij het doelpubliek.
Ook de tweede achtbaan van het park is zeer familiaal. Far West Express is eveneens een baantje van de Italiaanse bouwer SBF Visa Group. Ook hier weer een leuk ritje dat je enkele malen aflegt. De baan werd netjes aangekleed en past opnieuw perfect in het park.
Na het uitproberen van de grote attracties besloten we om doorheen het beestenbos te wandelen, waar heel wat diertjes te spotten zijn, een beetje als op een kinderboerderij. In een ander deel van het bos kan je heel wat dino’s ontdekken. Hier vonden we het een beetje jammer dat ze, op één exemplaar na, allemaal statisch waren. Er waren bijna helemaal geen animatronics aanwezig.
Na nog een wandeling doorheen het gezellige park besloten we onze tour verder te zetten naar onze laatste halte.
Aan Cap découverte konden we een Alpine Coaster van Wiegand terugvinden. Het park bleek in een dal te liggen, dat ooit gegraven werd voor de ontginning van steenkool. Om bij de attractie te raken moest je bovenaan een zetellift nemen naar omlaag, die zelfs gratis was, een pluspunt.
Bij het naar beneden gaan in de zeteltjes zagen we hoe groen en mooi de omgeving was. In het midden van het dal lag een grote vijver waarop men kon waterskiën. Verder was er een restaurant met terras aanwezig, alsook meerdere speeltuigen.
Maar wij kwamen uiteraard voor Luge Sur Rail, een Alpine Coaster van Wiegand die er eerder klein uitzag. Deze Alpine Coaster wist echter wel een snelle en vooral enorm leuke rit weg te geven.
