Halloween in Toverland, dat was alweer enkele jaren geleden en een dag in goed gezelschap, dat slaan we nooit af! Zogezegd, zo gedaan en op zaterdag 26 oktober trokken we naar de laatste Halloweendag van het park.
Als ik het over “we” heb, dan gaat dit over mede TPF’ers Sven en Matthieu alsook Isabel, Julie & mijn vriendin Lies. Een dagje griezelen dat zagen we nog wel zitten na de avond ervoor het hotelspookhuis van Daementia bezocht te hebben. Dit was dan ook de opener voor het Halloweenseizoen voor ons in de parken. We kwamen iets voor opening aan en de parking was toen nog rustig. De rij voor een ticketje die dag begon zich al op te bouwen dus gingen we snel aansluiten. Hier wil ik wel 1 puntje van kritiek voor het park kwijt. De kassa’s openen tegelijk met het park en dat vind ik wat laat. We scoorden snel ons ticket met de korting van ons Walibi abonnement en zo vervoegden we de rest.
Eenmaal in het park viel het ons direct op dat het nog rustig was, dus wilden we hiervan profiteren. Richting Fēnix liep er wel wat volk, maar nu niet om te zeggen dat het zo overdreven zou zijn. Een walk on ritje was onze beloning toen we de wachtrij instapten. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! Dit blijft toch een dijk van een coaster! Soepel, intens op de goeie momenten en een paar momenten van leuke airtime. Het park heeft hiermee een nieuwe standaard gezet voor zichzelf en omstreken. Het enige dat ik nog steeds jammer vind is dat de achterkant van het station nog niet is afgewerkt en je daar nog de kale loods te zien krijgt.
Hierna kwamen we langs de Flaming Feather en het leek ons wel leuk om hier ’s middags te komen eten. Om zeker te zijn belden we snel even de reservatielijn en zo was dat ook geregeld. Iets verderop vind je dan Merlin’s Quest. De eerste darkride van het park. Ik weet nog steeds niet of ik hem als darkride tel omdat er maar een klein stukje van de rit binnen doorgaat. Maar wat er binnen gebeurt, dat vind ik wel een goeie prestatie van het park! Het doet me toch uitkijken naar meer. Ik hoop dat het creatief team binnen Toverland binnenkort eens een volledige darkride mag neerzetten van dit kaliber!
Na Avalon een bezoekje te hebben gebracht, wilden we zeker nog de woodie van het park meepikken. Troy beloonde ons ook weer met een walk on wachtrij. Deze woodie bissen is dan ook geen straf en dit gebeurde meteen! Het middaguur begon te naderen en zo begon ook ons buikje te grommen. Onze reservering in de Flaming Feather was perfect geregeld en zo was het ook het ideale moment om de spareribs van het park eens uit te proberen. Zowel ik als Lies hebben deze besteld en ik moet zeggen dat het bij de beste ribbetjes hoorde die ik al gegeten heb. Mals, goed gemarineerd en lekkere sausjes erbij. Als kers op de taart is dit dan ook nog all you can eat! Laat ons zeggen dat een coaster niet direct meer hoefde na het eten voor mij! Hierna bestelden we nog een milkshake buiten en gingen we terug op pad.
Het viel ons direct op hoeveel drukker het park was geworden. We gingen voor het eerst de hallen in en Julie, Lies en ik gingen richting Expedition Zork. De wachtrij hier viel nog redelijk mee in vergelijking met de rest van het park en een half uurtje later kwamen we licht bevochtigd uit deze boomstambaan! Sven wilde de show Het mysterie in het spookhuis nog meepikken. Deze show is vooral voor de kinderen bedoeld maar de acteurs doen dit op zo’n manier dat het ook voor volwassenen lachen geblazen is! De chemie tussen die twee droop ervan af! Hierna was de drukte nog meer toegenomen in het park. Dit beloofde al voor de avond. We kozen ervoor om tijdig de wachtrij van The Witches Forest in te stappen, nog ruim voor die openging. Sven had ons ervoor gewaarschuwd dat dit een zeer lange wachtrij kon opleveren anders. We wachtten hier geduldig op de opening van het spookhuis en wanneer het spookhuis opende waren we bij de eerste groepjes die erdoor konden. De ingang hiervan bevond zich naast Fēnix en de wachtrij strekte zich uit tot een eind achter het park door. Eigenlijk kan je dit niet echt een spookhuis noemen, want het is een wandeling door het bos, zoals de naam al deed vermoeden. Dit kreeg van Toverland de hoogste rating qua griezels maar hier bleef ik toch op mijn honger zitten. Het zag er allemaal mooi uit maar qua scares viel dit wat tegen. Het bleek wel de juiste beslissing om deze direct te doen en al voor opening te gaan wachten want als we eruit kwamen stond de wachtrij vol tot naast Fēnix! Dat was makkelijk 2 uur wachten!
De andere huizen waren even druk dus wisten we direct al dat alle spookhuizen op deze avond afwerken onmogelijk zou zijn. We kozen ervoor om nog Trapped mee te pikken. In dit lieve doolhof overdag komen ’s avonds de ratten boven die een boer en boerin gijzelen. Aan ons om hen te helpen en te ontsnappen uit dit doolhof. In tegenstelling tot vorige keren mocht je deze keer volledig zelfstandig door het doolhof waardoor je ook echt kon verdwalen erin. Het duurde wel eventjes maar uiteindelijk vonden we wel de uitgang en ontsnapten we aan de ratten! Deze was geslaagd en ook de scares waren beter dan in The Witches Forest.
Ondertussen kregen we al wat honger maar hier kwam nog een pijnpuntje van het park boven op zo’n drukke dag. De horeca kan het gewoon niet bolwerken en er stonden overal lange wachttijden. We maakten nog een ritje in Djengu River en liepen door het Shadows of the Sea gebied. We kozen ervoor om hierna nog door het DesTroy gebied te wandelen en daar ook de show van de soldaten mee te pikken, alvorens vroeger te vertrekken en te eten in een fastfoodketen niet ver van het park.
Het was al bij al een drukke maar wederom geslaagde dag in Toverland. Het blijft toch een park die momenteel qua uitbreidingen bij de top behoort maar die nog steeds in z’n groeifase zit. De drukke dagen zoals deze dag ook was, kan het park niet aan op een aangename manier. De horeca werkt het niet bol en de wachtrijen van de attracties puilden uit. Toch ben ik ervan overtuigd dat ieder jaar het park stappen voorwaarts zet en in de juiste richting groeit! Zeker weten tot een volgend bezoek!
