Een nieuw geopende houten achtbaan op een boogscheut van België, een betere reden hebben we als Themeparkfreaks niet nodig om er weer een dagje op uit te trekken. De bestemming was deze keer het Franse Parc Saint Paul. Het weer was prachtig en de credits waren aan het wachten op onze komst. Ik neem jullie mee op pad.
Alvorens naar Saint Paul te trekken, reden we eerst nog naar Le Royaume Des Enfant in Neuville-sur-Oise. De twee auto’s arriveerden toevallig op hetzelfde moment. De Magnificent Seven voor die dag was dan ook meteen compleet. Nadat we zes euro voor de parking hadden neergeteld en iedereen elkaar begroet had trokken we meteen naar de kassa om ons de nodige zozo’s aan te schaffen. Reden van ons bezoek was Souris Aventure, een big apple. De achtbaan kende geen aankleding op een frontje met een naar waarschijnlijkheid gestolen IP (intellectual property) van Maya de Bij na. Verder had Le Royaume Des Enfant weinig om het lijf. Met wat luchtkussens, een rondritje, carrousels en een paardenbaan kunnen kindjes tot een jaar of acht zich echter al snel enkele uurtjes vermaken. Dit terwijl ouders genieten van een drankje of een pannenkoek met een (te) grote berg choco. Nadat enkele van ons deze berg choco zelf aan de lijven hebben kunnen ondervinden, trokken we verder naar onze hoofdbestemming.
Eenmaal aangekomen was de vakantiedrukte, die we eerder op de dag op de snelweg bij Parc Astérix gezien hadden, ook bij Parc Saint Paul zichtbaar. Parking 1 stond vol en we werden dan ook geleid naar het veld aan de overkant. Het moet gezegd worden dat Parc Saint Paul nog één van de weinige parken is die niets extra vraagt om je auto kwijt te kunnen. Dat verdient alvast een streepje aan de plus kant. Ook de 23 euro inkom is anno 2018 aanvaardbaar en niet al te overdreven voor wat het te bieden heeft.
Op het moment dat de tickets gekocht waren, konden we onze teleurstelling niet onder stoelen of banken steken toen we lazen dat Wild Train niet operationeel was. De treinen, die al een heel seizoen in onderhoud zijn, bleken nog steeds niet teruggekeerd te zijn. We begroette dan maar de zeer lange mensen die het park heeft ingehuurd en trokken samen naar de eerste achtbaan van het park. Opnieuw stapten we in een big apple. Dit keer met de logische Franse naam Pomme. De achtbaan is mooi aangekleed met een écht grote appel in het midden van de achtbaan. Daarrond stonden er reuzenplanten en -bloemen. De verdeelpoortjes waren bewonderenswaardig, maar hadden door de vreemde operations, waarbij eerst de poortjes werden opgevuld en daarna pas de achtbaan in gang werd gezet, alleen maar een vertragend effect.
We trokken langs de gesloten Wild Train richting Formule 1. Deze achtbaan van PAX leverde een zotte rit af, met naar buiten gebankte wildemuisbochten en airtimeheuvels waarbij lichtgewichten zoals ik 10 centimeter uit hun stoel worden gesmeten. Ruw is het verkeerde woord om deze dolle rit te omschrijven, maar goed vasthouden is wel de boodschap om deze ‘crazy leipe ride’ zonder blauwe plekken tot een goed einde te brengen.
Tegenover Formule 1 stond dan de nieuwe houten achtbaan van het park waar iedereen voor gekomen was. Door zijn niet geschilderde stalen structuur oogt hij minder fraai dan andere woodies. We mogen echter de kostprijs van vele liters bruine verf niet onderschatten. Omdat Wood Express met één korte trein rijdt, leek de wachtrij in eerste instantie vrij lang, maar na een half uurtje konden we al plaatsnemen. Wood Express is ondanks haar beperkte hoogte een zeer aardig baantje, zeker voor de fans van airtime. Een volledig verslag van de baan kan je lezen in onze Uitgetest.
Nadat iedereen het nodige video- en fotomateriaal gemaakt had vervolgenden we onze weg. De volgende credit die we tegenkwamen was Les Téléphériques. Deze onbepaalde credit is naar mijn persoonlijke mening wel geinig om een keertje te doen, al denken sommige van mijn medetrippers daar anders over. Er direct naast staat de Mini Mouse Cartoon voor de allerkleinsten of voor de coasterhunters onder ons. Het is eens iets anders dan een appel- of draakachtbaantje.
We liepen het pad verder af en kwamen uit op de harakiri-glijbaan en het schommelschip. Die tweede heeft overigens een leuk en uniek Ark van Noah thema. We sloegen beide wel over om onze volgende achtbaan te kunnen wegstrepen. L’Aérotrain is een Vekoma junior coaster. Een leuk baantje, niet meer, maar ook niet minder. De zone rond de achtbaan heeft een leuke uitstraling.
Om het achtbaanlijstje compleet te maken, op die ene Wild Train na dan, maakten we nog een ritje op de spinning wildemuis La Souris Verte. Helaas spinde ons karretje niet.
Nu we alle credits gehad hadden, was het tijd om ook de droptoren eens uit te testen. De 40 meter hoge La Tour Descente Extreme kan misschien niet de grootste statistieken voorleggen en gaat tergend traag naar boven, maar hij weet wel een krachtige vrije val af te leveren. Sla deze dus zeker niet over.
Vervolgens maakten we een extra ritje op Formule 1 en Wood Express, om daarna op de boomstammetjes van het park te belanden. Voor een klein park als Saint Paul is de theming rond de baan van een hoog niveau. Dino Splash geeft daarnaast ook nog een natte rit weg. Deze is dus zeker de moeite waard. Alvorens door Le Chateau Hanté te lopen stopten we nog even langs de lachspiegels. Tot slot maakten we nog een groepsfoto als aandenken van de leuke dag.
Parc Saint Paul is een tof park. Met Wood Express heeft het een leuke toevoeging in huis om ook de iets oudere jeugd naar het park te trekken. Het park straalt bij bepaalde zones zeker zijn charme uit. Andere stukken verdienen in de toekomst nog wat extra aandacht. Vooral de overkappingsstructuren van bepaalde picknickplaatsen of kidsplayhouses zijn een beetje een minder goed in mijn ogen. Als jongere kan je er prima een namiddag vermaken. Gezinnen met kinderen mogen zelfs een hele dag uitrekenen.
Sfeerverslag: Tim Druyts
Foto’s: Bob Van Dyck
