Een uitnodiging voor het huwelijk van twee goede vrienden uit Zweden leidde tot het organiseren van deze reis voor mij. Het is nu niet dat je elke dag in deze omgeving komt, dus was het als pretpark fan een kleine stap om eens te kijken welke parkjes ik zou kunnen meepikken. Zo gezegd, zo gedaan en na wekenlange planning was het eindelijk zover. De vakantie kan beginnen en doordat ik een vlucht had in de late namiddag kwam ik pas ’s avonds laat aan in Kopenhagen in Denemarken. Hier had ik een overnachting geregeld in het centrum, op minder dan tien minuten stappen van de eerste stop van de reis: Tivoli Gardens.
De volgende ochtend is er sneller dan gewild, maar met een druk programma op de planning vliegen we er direct in. Tivoli opent later dan wat wij, in België, gewend zijn. Pas om 11u gaan de poorten open, zodus was ik rond 10u30 aanwezig om mijn toegang te regelen. Dit ging verrassend vlot, maar ik kreeg direct de waarschuwing dat er die avond een concert zou plaatsvinden en dat het naar de avond toe zeer druk zou worden, en dat bepaalde attracties vroeger konden sluiten. Nu zou blijken dat dit allerminst een probleem zou opleveren, maar ik was toch blij om bij de eerste het park in te kunnen.
Stipt om 11u gaan de poorten open en ik merk toch dat er al redelijk wat volk klaar staat. Eenmaal binnen is er iets dat direct opvalt, het groen is prachtig onderhouden in dit park! Dit samen met de gezellige bouwstijl hierbinnen belooft een prachtige dag op te leveren. Beginnen doen we deze dag bij de oudste coaster van dit park en een van de oudste coasters van de wereld: Rutschebanen. Bij deze baan deed ik de eerste rit van de dag en deed zo mijn eerste coaster met hetgeen wat voor iedereen het meest van al zal opvallen die deze baan doet: de brakeman. Er zit dus steeds een operator aan boord die de trein afremt waar nodig. Ook is er niets van beugelcontrole op deze coaster en zit de beugel al zeker niet vast tijdens de rit! Dit levert een te gekke rit op gevuld met airtime! Deze baan rijdt voor haar leeftijd ongelofelijk soepel en de lifthill, die met een kabel werkt, vliegt omhoog. Uniek en zeker en vast de moeite waard als je in de buurt bent.
Mijn volgende stop voor die ochtend werd de Star Flyer. Dit bood mij de kans om het park vanuit de lucht te aanschouwen en terwijl ook wat van de stad te zien. Er stond mij nog heel wat moois te wachten in dit park! Bij de uitgang van deze attractie lonkte de volgende credit al. Odin Express is een Mack powered coaster welke vier rondjes reed. Was het een reden om af te zakken naar dit park? Nee zeker niet, maar zeker een leuke opvuller! Na een ritje op deze baan ging ik even een kijkje nemen in de kidscorner van het park. Een paar kleinere opvulrides, maar daarom voor de kleintjes onder ons niet minder belangrijk. Voor mij wachtte er daarentegen ander moois! Even nog een blik werpen op Aquilla, een Zamperla Air Race, maar meer dan dat toch niet. Deze flatride is nog nooit iets voor mij geweest. Onderweg naar wat Zwitsers edelstaal trekt er toch nog een andere ride mijn aandacht: The Flying Trunk. Deze darkride is een op Hans Christiaan Andersen geïnspireerde ride waarbij je in een koffer doorheen vele sprookjes van deze schrijver “vliegt”. Een kitscherige darkride, maar zeker eentje om niet over te slaan bij je eerste bezoek.
Genoeg gewacht nu, want daar staat een klein hoopje staal op mij te wachten. Dit moet zowat de kleinste B&M ter wereld zijn. Wat nu volgt is Daemonen, een custom floorless coaster van amper 564m lang, maar wat voor een! Dit is het type baantje waar je mij amper uit krijgt. Comfortabel, maar toch intens op de plaatsen waar het mag. Eén ritje op deze baan was dus zeker niet genoeg en hoewel deze met één trein reed, moest ik amper wachten. Na deze twee ritjes wilde ik toch eens de VR-toevoeging proberen. Jawel, Tivoli sprong ook mee op de VR-trein en biedt op Daemonen VR aan met “The Demon”. De brillen op zich waren best comfortabel, maar de film was grafisch gezien zeker geen topper. Spijtig, toch een gemiste kans.
Net buiten dit gebied stond er nog een toren te wachten. Met Golden Tower opende Tivoli in 1999 een S&S Tower. Je gaat in deze rustig naar boven, word vervolgens naar beneden getrokken, wat bakken airtime oplevert. Hierna stuiter je enkele malen op en neer en daarbij eindigt deze attractie dan ook al. Spijtig, want S&S maakt zeer leuke torens met leuke cycles.
Hiernaast staat er nog een attractie waar ik over twijfelde. Maar zonder wachtrij kon ik niet anders dan deze ride te proberen. Ik heb het over Vertigo. Deze te gekke ride, waarin je plaatsneemt in een vliegtuigje, neemt je verschillende keren mee over de kop, al dan niet opzij gedraaid, want je vliegtuigje draait ook nog eens horizontaal en verticaal rond zijn as. Na enkele rondritjes met het vliegtuigje los blijft het vasthangen op normale manier en begint het sneller en sneller rond te draaien. Hier werden de G-krachten zo intens dat het toch wel goed zwart werd rond mijn ogen! Wat een intense ride!
Daarnaast bevind zich de laatste credit van het park, Karavanen. Deze Tivoli small gaat doorheen heel wat groen en was verassend leuk zo. Het snelheidsgevoel werd er enkel door aangesterkt, ondanks dat deze baan eigenlijk totaal niet snel gaat. In deze hoek staat ook nog een Condor ride van Huss, genaamd Fata Morgana. Hier krijg je de keuze tussen in de klassieke zwaaiende bakjes mee te rijden, of in spinners, waarin je gewoon met je gezicht naar buiten zit. Uiteraard heb ik ze beide geprobeerd en het plezantste vond ik toch zeker de spinners! Nog een laatste ride in deze hoek is Monsunen. Een Zierer inverted vliegend tapijt. Een leuke lange cycle, maar meer ook niet.
Na deze attractie keek ik op de klok. Het was 13u30. Alles hierboven werd dus gedaan tussen 11u25 en 13u30. Ik kon dus zeker niet klagen over de drukte in het park. Nu werd het wel even tijd om de innerlijke mens te sterken en dit deed ik met Fish & Chips onder Daemonen. Je kan dan zowel eten als genieten van het uitzicht, een perfecte combinatie. Dit was zeker een lekkere maaltijd voor ongeveer 8 à 9 euro. Spijtig dat er zoveel zout op de frieten gedaan werd, maar verder zeker een aanrader. Ik besefte dat ik dankzij de kalme ochtend op slechts enkele uren zo goed als rond was in dit park. Nu, na de middag, begon de drukte al op te komen, net zoals de werknemer van Tivoli ’s ochtends voorspeld had. Ik besliste om nog enkele rerides te doen op Daemonen en Rutschebanen, alsook de laatste ride nog mee te pikken, The mine. Een mooie interactieve bootdarkride, maar zeker niet de beste darkride van het park, die eer valt te beurt aan The Flying Trunk.
Het was ondertussen 15u op deze mooie namiddag en het werd langzamerhand drukker in het park. Alles dat ik wilde doen had ik meerdere keren gedaan. Wat doet een beetje pretparkfan dan op zo’n moment? Eens nakijken wat er nog in de buurt was natuurlijk! Bakken bevond zich op slechts een kwartiertje met de trein reizen en dat zou dan ook mijn volgende stop worden. Wat ik daarvan vond, lees je in het volgende deel van mijn Deense en Zweedse trip!
Sfeerverslag en foto’s: Dimitri Delanghe
