Op zaterdag 28 oktober 2017 trokken Themeparkfreaks Jonathan, Bob en Benjamin naar het zelfverklaarde plezantste land in Lichtaart. Het was de eerste dag van de herfstvakantie, alsook de eerste avondnocturne (tot 21u) van het jaar die volledig in het teken van Halloween stond. Hoe krijg je een lange dag als deze gevuld? Simpel! Naast de permanent opgestelde attracties kan je er ook vijf waanzinnige spookhuizen, drie unieke scarezones en twee sensationele shows terugvinden. Bezoekers kunnen er eveneens afsluiten op de beats van resident DJ’s van Versuz op Party Of The Dead.
Niet veel later dan openingstijd komen we aan bij de ingang van Bobbejaanland. We melden ons aan bij een loket dat speciaal voorzien is voor pers. Daar horen wij uiteraard bij! Twee vlotte jongedames geven ons alle nodige info, waarna ze onze namen opvraagt. Themeparkfreaks, natuurlijk! Eén van de jongedames blijkt onze website te kennen. “Oooh, dat zijn jullie dus”, zegt ze verwonderd. Ze lijkt erg enthousiast te zijn over onze website, en ze raadt meteen haar collega aan om ook eens een bezoekje te brengen aan de website. Dat is natuurlijk de beste reclame!
Tijd om naar binnen te gaan! We valideren onze toegangskaartjes en we beslissen om snel enkele attracties mee te pikken. Eerst nog eens wat tuig neerschieten in El Paso. Ik blijf het een schitterende, doch gedateerde, attractie vinden. Aan El Paso ben je natuurlijk niet ver weg van Indiana River. Een ritje op deze indoor log flume is haast verplicht als je in Bobbejaanland bent. Deze boomstamattractie staat garant voor een nat pak. Tijd om ons een (een beetje) droog te zwieren in Oki Doki. Een van de meest intense familiale achtbanen waarin ik ooit heb mogen plaatsnemen.
We stappen verder en we komen aan in het kloppend hart van Bobbejaanland, het cowboydorp. We krijgen stilaan honger, maar toch beslissen we om eerst nog snel een ritje te maken op Speedy Bob. We merken ook op dat het dorp keurig werd aangekleed met Halloweenthematisering. Er zijn talloze pompoenen aanwezig. Ook skeletten, een guillotine en een galg vervolledigen het plaatje om dit dorp extra griezelig te maken. Tijd om even wat te bekomen. We verschansen ons in het restaurant Santa Fe.
Bob en ik verorberen er een lekker broodje, maar Jonathan besloot toch om ons jaloers te maken met zijn pakje frieten. Eénmaal we allemaal gegeten hadden, besloten we om ons pad verder te zetten. Ikzelf was nog nooit afgedaald in The Forbidden Caves, dus Jonathan en ik gingen alvast een ritje maken. Deze immersive tunnel is sinds 2015 de jongste sensatie van het park. Enkele avonturiers (lees: acteurs) begeleiden er de bezoekers in The Forbidden Caves. Alles ziet er veelbelovend uit, maar de attractie op zich laat je een beetje op je honger zitten.
Wanneer we uit de attractie stappen merken we dat het al 13u is. We snellen naar de nieuwste show van Aaron Crow die ook dit jaar in het park te zien is, maar we zijn te laat! Gelukkig is er om 15u nog een voorstelling. Unaniem gaan we akkoord om die show niet te missen. Jonathan H. (die andere Jonathan die we kennen) is ondertussen ook aanwezig in het park, dus we zochten hem op om onze groep te vervolledigen.
Gelukkig bulkt ’t plezantste land van de shows, want om 13u30 was er al een nieuwe show die aanvangt aan de voet van de attractie King Kong. Op een terrasje gaan we wat kletsen, en aanschouwen hoe King Kong zijn best doet om jonge kinderen de stuipen op het lijf te jagen. Zo wordt het al snel 13u30. Showtime!
La Calavera Catrina is een wervelende en kleurrijke dansshow in het thema van Dia de Los Muertos in Mexico. Volgens het park is het een muzikale voorstelling voor jong en oud, maar volgens ons is het vooral die eerste doelgroep die er met open mond naar zal staan kijken. Erg mooie kostuums, maar de dubbele bodem om ook volwassenen mee te laten genieten blijft uit.
We keren terug naar het cowboydorp, om daar Bazaar Bizarre eens uit te proberen (één van de vijf spookhuizen). We zijn duidelijk niet de enige met dit idee. Bezoekers stromen van alle kanten toe om dit spookhuis te betreden. Dit resulteert uiteraard in een erg lange wachtrij. Als we hier de volledige lus moeten aanschuiven, zullen we ook de tweede voorstelling van Aaron Crow missen. We kwamen tot het besluit om alles op alles te zetten voor die show van Aaron Crow. We verlaten de wachtrij van Bazaar Bizarre en ruim op tijd staan we al te wachten aan de poorten van het Fear Theater.
Terwijl we staan te wachten om naar binnen te gaan krijgt er iemand van onze groep een sms’je. “Ongeval bij Aztek Express”. Aztek Express is een soort rupsbaan van Mack Rides die al in Bobbejaanland staat sinds 1996. Deze attractie staat vlak naast het pad waar wij ons bevinden. Blijkbaar was er een persoon onder de attractie terechtgekomen. Het nieuws was nog niet helemaal goed doorgedrongen of we zien al hoe een ambulance zich vlak voor de attractie parkeert. De ambulanciers reppen zich naar binnen. De hele perimeter rond de attractie werd in een oogwenk afgespannen. Kort daarna wordt er een gewonde bezoeker op een brancard naar buiten gedragen. Dit alles gaat er erg snel en georganiseerd eraan toe. Enkele medewerkers houden een laken omhoog, zodat de andere bezoekers niets choquerend kunnen zien. Een MUG-wagen komt ook aangereden. Wat mij verwondert is hoe snel die wagens van helemaal aan de ingang tot hier zijn kunnen komen. Je ziet dat er alles aan gedaan wordt om de nodige zorgen te verlenen. Jammer genoeg bleek op maandag dat alle zorgen niet mochten baten en dat de man overleed in het ziekenhuis.
Kort voor 15u mochten we naar binnen gaan voor de nieuwste show van Aaron Crow: Conquer Your Fear. Aaron Crow is een erg behendige goochelaar die duidelijk verlekkerd is op scherpe en gevaarlijke objecten. Blind zwiert hij met een zwaard in het rond en hij snijdt daarmee een ananas, die bovenop het hoofd van een vrijwilliger staat, netjes doormidden. Hij lijkt ook het risico te nemen om zijn hand te verliezen met een dolk en hij schiet met een pijl de appel van iemands hoofd. Adembenemend is het minste dat je deze show kan noemen.
Na de voorstelling gaan we weer naar buiten en we zien een politiewagen naast Aztek Express staan. De attractie werd kennelijk vrijgegeven voor onderzoek. Op onze smartphones zoeken we in de media naar meer nieuws over het ongeluk. Al snel vinden we tegenstrijdige berichtgeving hierover terug. Er is zelfs een website die meldt dat het over een andere attractie gaat. Niet veel later lezen we een meer geloofwaardig artikel. Een 67-jarige man blijkt tussen twee gondels van de rupsbaan naar beneden te zijn gevallen. Net op het hoogste punt van de attractie. Een ongeluk als dit valt nauwelijks (tot zelfs helemaal niet) te vermijden. Bovendien is zulk incident hier in nog geen 21 jaar (de leeftijd van de attractie) voorgekomen.
Nadat we eventjes konden bijpraten over het incident gingen we dan toch ons eerste spookhuis trotseren. Sonar is het nieuwste spookhuis, en kent meteen ook het hoogste aantal doodshoofden (een indicatie om aan te duiden hoe eng het spookhuis is). We gaan naar binnen en al snel is duidelijk dat we ons begeven in een onderzeeër. Er is iets misgelopen. Alle crewleden zijn veranderd in bijtgrage mutanten. Het is er erg donker en er hangt veel rook. Er zijn enkele gewelddadige scenes aanwezig, alsook enkele angstaanjagende schrikmomenten. Deze maze blijft echter aan de korte kant. Een korte maar krachtige ervaring dus.
Bijna etenstijd! Op naar het cowboydorp, want daar werden we verwacht op het persevenement. Samen met de concullega’s praten we wat bij over de gebeurtenissen en andere pretpark-gerelateerde zaken; dit alles terwijl we ons te goed doen aan overheerlijke Italiaanse gerechten, maar ook typisch Belgische gefrituurde snacks! Ook hier komen we onze fan, als we haar zo mogen noemen, van vanmorgen tegen. We slaan een praatje met haar en we komen te weten dat ze het erg naar haar zin heeft als werknemer bij Bobbejaanland. Volgens haar hangt er een uitstekende collegiale sfeer en het werk is er erg aangenaam. Zoiets is natuurlijk altijd goed om te horen.
Na het persevent is het duister al gevallen over de straten van het cowboydorp. Scare actors vullen al meteen iedere hoek. Gewapend met schoppen, kliefhamers en zelfs ketels jagen ze voorbijgangers de stuipen op het lijf. De toon is meteen gezet voor het verloop van de verdere (duistere) avond.
We sluiten aan in de wachtrij van Bazaar Bizarre. Ook hier worden we getrakteerd op randanimatie. Twee clowns komen de boel opvrolijken tijdens de wachttijd. Ze hebben niet de intentie om griezelig te zijn, maar wel grappig. Het zijn verzachtende omstandigheden om in een erg lange wachtrij als deze te staan. In het spookhuis krijgen we een 3D-bril op en een clown beveelt ons om een treintje te maken. Dit walkthrough-spookhuis bestaat uit een doolhof gemaakt uit spiegels. Dit geeft natuurlijk een extra dimensie voor de scare-actors om je te laten schrikken. Angstaanjagend en grappig tegelijkertijd.
Op naar het volgende spookhuis: The Doll Factory. In dit doolhof heeft een chirurg het op onze lichamen gemunt. Ook hier worden we in de wachtrij al aangesproken door acteurs. Ze menen veel werk te hebben aan ons, want het zijn blijkbaar plastische chirurgen. We geven toe dat we wel enige chirurgie kunnen gebruiken, maar volgens mij heeft er een erg dronken chirurg aan hun façades gewerkt. Het spook-zieken-huis zit boordevol patiënten en artsen die duidelijk niet vies zijn van een beetje bloed. Dit is helemaal niks voor kinderen.
Wanneer we naar buiten worden gejaagd door de laatste horrorarts is het al bijna sluitingstijd, maar toch willen we nog graag de attractie Childhood Fears meepikken. Niet veel eerder vertelde de directeur van het park tegen Bob dat hij zelf onder indruk was van hiervan. Childhood Fears is een scarezone in het gedeelte van Kinderland. Mar eerst werd de Scare zone Plaza De Los Muertos nog bezocht, waar DJ’s van Versuz voor de ambiance zorgden.
Er staat nog een erg lange wachtrij voor deze attractie, maar bezoekers worden telkens in erg grote groepen naar binnen gelaten (zo’n 30 personen per groep). De wachttijd valt dus erg goed mee, ook al lijkt het een erg lange rij. We worden verwelkomd in een duister Kinderland. De animatronic-clown die er permanent staat opgesteld draait duidelijk op verzopen batterijen. Met een ‘evil laugh’ wordt het startsein gegeven aan de bezoekers en we dalen af langs de carroussel. Op deze molen zitten er enkele acteurs met maskers op. De lampjes en de muziek van de paardenmolen werden ook onder handen genomen. Dit hele plaatje lijkt ontsnapt te zijn uit een horrorprent. Op het pad kruisen we ook nog een man met een babymasker en een luier aan. Hij duwt ons de kant in met zijn koets. We komen aan op het gelijkvloers en enkele kraampjes gaan open. Een scare actor met een gigantisch zwart konijnenhoofd blijkt popcorn te verkopen. Nu ja, verkopen kan je het ook niet noemen, want hij gooit popcorn naar alle voorbijgangers. Ook een horrorclown met ballonnen vervoegt de bende. Dit is een erg gestoorde, maar ook erg prettige, chaos. Persoonlijk vind ik dit het meest originele van wat ik vandaag heb gezien! Kinderland leent zich erg goed uit hiervoor en de hele aanpak hiervan is zeer stijlvol! De beleving in Childhood Fears zat heel erg goed. Zo goed zelfs dat ik denk dat er meer uit te krijgen valt. Bobbejaanland, als jullie meelezen: DOEN!
Al eerder kregen we te horen dat het vuurwerk afgelast werd uit respect voor het slachtoffer van Aztek Express en zijn familie. Ook wij willen deze dag niet bepaald feestelijk afsluiten na zo’n tragisch ongeval, ook al was het voor ons persoonlijk wel een geslaagde dag. Het park is zeer sereen en discreet omgegaan met het voorval. Ook de hele reddingsoperatie bij Aztek Express is erg vlot en kundig verlopen. Bobbejaanland, jullie zien ons volgend jaar tijdens Halloween terug!
