Themeparkfreaks Timothy, Bob & Sven besloten om nog eens op ontdekking te gaan in de wereld der pretparken. Een park dat al heel lang op mijn wishlist stond was het Duitse Freitzeitpark Plohn. Omwille van de grote rijafstand met het thuisfront, was dit er nog niet meteen van gekomen. Maar op 22 juli 2017 was het dan eindelijk zover. Samen met Bob & Sven vatte ik deze lange autorit aan en begaven ons naar dit sfeervolle parkje. Geniet samen met ons mee van dit sfeerverslag.
De ingang van het park was volledig vernieuwd en dat mocht gezien worden. Deze baadt in vergelijking met vroeger in een heus Viking sfeertje. De oude, maar weliswaar prachtige poort met de drakenkop, wordt nu enkel nog als uitgang gebruikt.
Onze eerste attractie was de achtbaan Drachenwirbel, de nieuwste toevoeging van Freitzeitpark Plohn. Het gebied rondom deze compacte spinning coaster werd stap per stap getransformeerd naar een Chinese themazone. De zone rondom de attractie is qua thema best oke, maar die bij de attractie zelf had naar mijn mening beter gekund. Ook het ritverloop van de achtbaan kon me niet meteen bekoren. De rit begint fijn en het bakje roteert gestaag. De trein gaat vervolgens langzaam naar boven. So far so good, maar dan volgt er licht pijnlijk bochtenwerk. Mochten ze die scherpe bocht uit het traject halen, dan zou deze baan eigenlijk wel ideaal zijn voor kinderen, om zo vertrouwd te geraken met het begrip achtbanen. Beetje gemiste kans voor het park.
Maar niet getalmd, want ik had gehoord dat dit park wel enkele toppertjes in zijn aanbod had, waaronder de achtbaan de houten achtbaan EL Toro. Hoogst tijd dus om die eens te gaan testen.Deze woodie heeft een lengte van 725,1 m, een hoogte van 24,5m en een topsnelheid van 73,4 km/h. Hij werd door gebouwd door het Amerikaanse bedrijf Great Coasters International. Ondanks deze niet zo heel indrukwekkende statistieken, kreeg deze baan onder de pretparkfans die ik voor mijn bezoek sprak, nochtans snel een legendarische reputatie. Ik was zeer benieuwd of deze baan zijn reputatie kon waarmaken. Zouden mijn verwachtingen te hoog liggen of net niet? One way to find out, testen die handel.
Wat meteen opviel was het feit dat deze achtbaan maar 1 trein telt, wat natuurlijk impact heeft op de capaciteit. Na een tiental minuutjes aangeschoven te hebben, was het dan eindelijk onze beurt. Tijdens het wachten werden we geëntertaind met muzikale beats. Deze mix werd gemaakt door een bekende lokale DJ, die tevens fungeerde als één van de operators.
De trein gaat vervolgens rustig en soepel de lifthill op. Boven aangekomen zien we dat de first drop niet zo heel groot is. Betekent dat veel goeds? Jawel hoor, voor zulke bescheiden first drop weet de trein best een goede snelheid te behalen. Deze snelheid wordt naar mijn mening weliswaar gedurende de gehele rit behouden, zeker een sterk pluspunt. Rammelt deze baan hoor ik je al denken? Woodies staan namelijk bekend om hun iets ruigere karakter. Ik ondervond weliswaar enkele schokken onderweg, maar nooit schokken die echt storend waren. Wel had ik van deze toffe Woodie heel wat meer airtime verwacht. Afhankelijk van waar je in de trein zit voel je dit natuurlijk iets harder of net iets minder, maar dat had gerust heel wat meer gemogen.
El Toro is een toppertje en is al een reden alleen om naar Freitzeitpark Plohn te gaan.
Wat ook het vermelden waard is, is dat de baan mooi verwerkt is in de omgeving. Ze kruist zelfs meerdere keren enkele andere attracties waaronder bijvoorbeeld de Log Flume genaamd Wildwasserbahn.
Nu we het toch over deze logflume hadden is dat een uitgelezen kans om daar even kort over uit te weiden. De ingang tot deze attractie bevindt zich in het Western gedeelte. Aan het begin van de rit heeft deze Log Flume een kort darkride gedeelte. Dit horror darkride gedeelte gaf me een foute nostalgische indruk en deed wat gedateerd aan. Gelukkig was de rit wel oké en ja, droog uit deze attractie komen is niet vanzelfsprekend.
Het Western gedeelte bevat enkele achtbanen. De eerste die we aandeden was Silver Mine, een Zierer achtbaan, gebouwd in 2000. Wanneer je voor de stalen constructie staat denk je meteen dat dit wel eens een pijnlijke rit zou kunnen worden, gelukkig werd het al snel het tegendeel bewezen. De treintjes gaan redelijk vlotjes over de track en geven geen pijnlijk schokken. Het station zelf is aangekleed als een vervallen houten western gebouwtje. Naast de track vinden we enkele mijnkarretjes terug. Niet meteen de meest verbluffende thematisatie, maar wel oke gedaan. Kortom een leuk baantje tussendoor.
De achtbaan waar thematisatie wel verbluffend te noemen was, is de indoor achtbaan MiniWah. Deze werd in 2015 gebouwd door het Duitse Mack AG. De sfeer zit al goed vanaf de indoor wachtrij. Her en der zijn western voorwerpen geplaatst in deze verduisterde wandelgang. Na enkele bochtjes passeer je een gigantische maquette met werkende modelbouwtreintjes die doorheen een Western landschap suizen, een landschap dat zomaar uit de films van John Wayne zou kunnen komen. De dag van ons bezoek was hier totaal geen lange wachtrij, maar mocht die er zijn, dan veraangenaamt deze maquette alvast het wachten.
Na de kronkelende wachtrij doorlopen te hebben, kom je terecht in het station. Plots gaan de lichten uit en begint er een voorshow aan de hand van een hologram. Een indiaan vertelt de bezoeker over een zekere vloek die over deze Western streek neerdaalde. Tijdens de voorshow raast plots de achtbaan trein voorbij met enkel de lichten die vooraan gemonteerd zijn aan. Een detail dat we als echte themeparkfreaks opmerkten, was dat de maan achter de indiaan opkomt aan de rechterkant wanneer de trein uit het station vertrekt en exact ondergaat aan de linkerkant wanneer de achtbaantrein na 3 rondjes terug arriveert in het station. Zeer tof uitgewerkt van het park, allemaal kleine, maar toffe details.
Wanneer de voorshow eindigde, arriveerde de trein en stapten we onmiddellijk in. Ik was razend benieuwd. Het eerste rondje gaat heel langzaam, zo krijg je alle tijd om de verschillende scenes rustig te bekijken. En ja hoor, dat zijn er heel wat, je weet je ogen wel de kost te geven in MiniWah. Een gigantisch aantal projecties, animatronics en effecten brengen je volledig in de Western sfeer. Voor een animatronic fan zoals mij is dit puur genieten. Afhankelijk of je aan de linker of rechterkant zit, kan je tevens andere scenes aanschouwen die vanop de andere plaats niet geheel zichtbaar zijn, wat weer zorgt voor een hogere herhalingswaarde. Het tweede en derde rondje legt de trein af aan een hogere snelheid. Ondanks de bescheiden statistieken van deze baan, heb ik uitermate genoten van deze track, wauw, zo mag er ook wel eentje bij ons de buurt komen. Wanneer je door het duister doorheen het station raast, zie je de volgende bezoekers genieten van de voorshow. Zeer tof om te zien hoe alles verweven is met elkaar. Er is zelfs meer, tijdens de rit zijn er ook nog eens mensen die genieten van een animatronicshow vanop een tribune. Geweldig gedaan, naast El Toro, absoluut een must-do bij een bezoek aan dit park.
Op naar de volgende achtbaan, genaamd Raupe. Deze standaard Junior coaster van SBF is niet echt bijzonder spectaculair, leuk voor kindjes, maar niet echt geschikt voor grote loebassen zoals ons (wat niet wil zeggen dat we hem niet deden, stiekem schoven we lekker aan, alles voor het artikel en de counter hé.
Hebben we dan alle achtbanen gehad, neen, er ontbreekt er nog eentje. Op naar Plohseidon, een Zierer Junior achtbaan die een aangenaam ritverloop weggeeft, gegoten in een mooi thema, speciaal ontwikkeld van en voor Freitzeitpark Plohn. Voordat je de lifthill opgaat rijd je doorheen een fantasierijk haventje, dat ons een beetje doet denken aan creaties zoals de laven uit de Efteling.
Ook het gebied, genaamd Plohnidorf, rondom deze achtbaan is sprookjesachtig aangekleed. Wanneer je op zoek gaat in dit themagebied vind je zelfs enkele animatronic shows terug. In deze zone bevindt zich ook een darkride die de naam Plohn’s Tauchfahrt kreeg, wat in het Nederlands zoveel betekent als Plohn’s duiktocht. Gezeten in een treintje kronkel je wat heer en weer over de track doorheen een verduisterde hal vol zee wezentjes. Niet meteen de indrukwekkendste darkride die ik ooit deed, maar bon, we hebben ze dan toch maar gedaan.
De volgende attractie die we aandeden, blijft te maken hebben met het thema water. Fluch des Teutates is een Spinning Rapid Raft gebouwd door ABC Rides. Gezeten in een grote raft wordt je de lifthill opgetakeld. Aan thematisatie wederom geen gebrek. Het station is vormgegeven als een Viking hal. Ook tijden de rit zelf kom je verschillende elementen tegen, zoals een gigantische boomhut, Romeinen, houten palissades en tal van andere rekwisieten. De attractie zelf geeft een aangenaam ritverloop weg en eindigt met een splash. Echt nat worden doe je hier niet, het blijft beperkt tot enkele vlagen water die de boot in spetteren. Je kunt deze Spinning Rapid Raft het best vergelijken met bijvoorbeeld Rio Dorado uit het Duitse Hansa-Park.
Wat biedt dit park nog buiten achtbanen, waterattracties en een darkride, juist een sprookjesbos. Wat blijft het aangenaam om die nostalgische sfeer te kunnen opsnuiven in de ontelbare sprookjesbossen die de pretparkwereld rijk is. Toegegeven, niet elk sprookjesbos is even geslaagd, maar dat van Freitzeitpark Plohn, mag er best wezen. Tijdens onze ontdekkingstocht in dit land der fantasie passeren we verschillende sprookjestaferelen waar uiteraard gebruik wordt gemaakt van animatronics. Aan de hand van knoppen kan je deze activeren. Alles zag er netjes en onderhouden uit.
We ontdekten onder andere de Gelaarsde kat, Vrouw Holle, Hans & Grietje en vele andere bekenden. De absolute topper van dit gebied is ongetwijfeld het kasteel van Rapunzel. Lukt het jou om haar te vinden. Rapunzel is niet het enige personage dat goed verborgen zit, vind je bijvoorbeeld ook Sneeuwwitje. Wist je trouwens dat dit kasteel ook een carrousel herbergt?
Zoals in veel sprookjes wordt ook dit kasteel bewaakt door een gigantische draak.
Wanneer we even teruggaan naar de Chinese themazone zien we tevens een weide die vroeger onderdeel was van dit sprookjesgeheel. Deze weide wordt namelijk begraasd door zeven echte geiten. Lukt het jou om de wolf te spotten?
Aan de andere kant van het bos vinden we een andere attractie, genaamd Floßfahrt durch die Urzeit. Terwijl we met het bootje langzaam langsheen verschillende dinosaurussen voeren, deelden we onze herinneringen aan het gouden tijdperk der dinosaurussen, namelijk de periode toen de eerste Jurassic park film uitkwam in de cinema. Destijds verzamelden we als kleine jongens namelijk wat ook maar met dinosaurussen te maken had: magazines, speelgoeddino ’s en veel meer. De parkfans geboren tijdens de jaren 80 begrijpen ongetwijfeld wat we hiermee bedoelen.
In deze oertijd-themazone vinden we ook een kleine free Fal toren terug.
We begaven ons terug naar het Western dorpje voor een ritje op Westernrodeo, een breakdance attractie. Op het pleintje naast de attractie was zonet een muziekbandje beginnen spelen. Ze speelden vol overgave het liedje “If your happy and you know it, clap your hands” toen ik en Bobby Turbo de rit in deze Breakdance aanvatten. Happy als we waren begonnen we uiteraard mee te klappen bij het terugkerende refrein. Maar wat was dat? Leek het nu of iemand anders telkens meeklapte? Neen, het zal wel verbeelding geweest zijn. Hop, daar was die refrein weer…en wederom hoorden we extra geklap, dit keer meerdere malen. Telkens we klapten begonnen meer en meer mensen mee te doen. Na enkele rondjes zat gewoonweg iedereen in de attractie mee te klappen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. De operator vond het zo grappig dat hij de attractie zelfs liet doordraaien totdat het liedje volledig was afgelopen. Dit was zonder twijfel de meest epische breakdance rit ooit uit mijn leven, Bobby Turbo beaamde dat zonder twijfel.
De zon begon stillaan onder te gaan. Gelukkig was het park extra laat geopend omwille van de zomernocturne. We schoven nog enkele keren aan bij El Toro & Miniwah om vervolgens eens een kijkje te gaan nemen bij de passerende fakkeltocht. Aansluitend genoten we nog van een parkshow.
De show zelf was iets te langdradig naar mijn mening, maar de prachtige vuurwerk en lastershow maakte dit ongetwijfeld goed. We konden met een voldaan gevoel terug richting onze camping voor een welverdiende nachtrust.
Sfeerverslag: Timothy Meersman
Foto’s: Bob Van Dyck
Video: Sven Jans
