De tweede dag van onze Duitse “Kabouterkestrip”, een naam die voortvloeide door de veelvuldige kaboutergrappen omwille van een insideverhaal, begonnen we in Freizeitpark Lochmühle. Dit parkje deden we voornamelijk vanwege onze trek in coaster credits, die wij als credithunters zo graag scoren.
Freizeitpark Lochmühle is een klein familieparkje dat verbazingwekkend veel Grillplekken aanbiedt aan de bezoekers. Wie voldoende vlees voorziet zal hier zeker geen honger leiden. Maar in het park, dat volledig in het thema van de boerderij staat, vind je ook heel wat attracties terug. Erg veel kleine draaimolentjes en rondritjes voor de kleinsten.
Wij kwamen voornamelijk voor de twee Butterflys, die handig naast elkaar opgesteld waren. Een snelle credit voor ons, maal twee.
Ook de Eichhörnchenbahn voegden we met veel plezier toe aan onze creditlist. Deze kleine achtbaan werd gebouwd door het Duitse bedrijf Zierer en kreeg als theming eekhoorns en grappig genoeg kabouters. Een zeer leuk baantje voor haar grootte.
De rest van ons bezoekje sluierden we een beetje rond doorheen het park, om zo een impressie te krijgen van wat het te bieden had.
En zo werd het tijd om te vertrekken naar het hoofddoel van deze dag, Taunus Wunderland. Na een ritje van ongeveer 45 minuutjes arriveerden we op de parking en ontdekten we aan de ingang het aanstekelijke Taunus themalied.
In Taunus Wunderland leidde Timothy ons meteen naar het Spukhaus. In dit spookhuis vonden we een oerversie terug van de mad house-attractie. Beter bekend als een draaiend huis, zoals we ooit kenden in Bobbejaanland.
Nadien doken we het verleden in in de themazone Jura Adventure. In deze zone begin je best met een bezoekje aan de voorshow, waar verteld wordt hoe de onderzoeker levende dino’s ontdekte. In de zone staat het vol met dinobeelden en speelt het alom bekende themalied van de Film Jurassic Park, wat meteen de juiste sfeer schept.
Vanuit de prehistorische zone zagen we ze al staan, de wildemuisachtbaan, gebouwd door Mack Rides, die onze volgende attractie zou worden. Deze Taunusblitz was voorheen een kermisattractie, zoals heel veel attracties in dit park. Geen wonder als je weet dat de uitbater de kermisfamilie Barth is. Taunusblitz bleek verrassend soepel te lopen, zeker een leuke credit.
We konden natuurlijk ook niet voorbij de Wildwasserbahn wandelen, zonder een nat pak te riskeren. Deze boomstamattractie kreeg een leuk houtzagerijthema. De lift werd op bizarre wijze verbonden met de drop, door er twee draaitafels te installeren, waardoor je heel even achterwaarts gaat. De splash doet wat ze moet doen, zorgen dat je lekker nat wordt.
Wat Timothy ook over dit park wist, was dat er een sprookjesbos zou zijn. Daar heeft hij de hele dag tevergeefs naar gezocht, want we ontdekten dat dit verdwenen was. Enkel enkele themabeelden zorgden voor een herinnering aan wat er ooit was.
En zo kwamen we bij Rodeo Ride, een kleine powered achtbaan, gebouwd door Zamperla. In de wachtrij stonden we nog te lachen, hoe de kinderen voor ons in het treintje naar voor werden geworpen op de eindrem. Daar moesten we dus voor oppassen, maar niets kon ons voorbereiden op het ritverloop. Bij het instappen ontdekten we al de onaangename ballenpletters, die op de stoeltjes gemonteerd waren, we gingen er daarom tussenin zitten. Maar tijdens de rit, die vertrekt met een bijna lancering als de motor in gang gezet werd, werden we van de ene kant naar de andere geslingerd, tot groot jolijt van de operator, die ons hoorde vloeken en “au!” roepen tot aan de knopjes. Vier rondjes later waren we bijzonder blij dat de credit gescoord was en we deze nooit meer hoefden te doen.
Nog meer plezier had de bediener van onze volgende attractie, Rangers Road. Hij vond het zo leuk dat hij foto’s van ons maakte toen we net ingestapt waren. Even later legde hij het ritje nog stil om opnieuw foto’s van ons te maken bij de rotsen. Ook de andere bezoekers vonden ons geweldig leuk, aangezien we ook bij hen op de foto kwamen.
Na een grappig babbeltje met de lokale schapen werd het tijd om een hapje te eten, we verorberden een lekkere cheeseburger, voor we het laatste stukje van het park gingen ontdekken.
En zo kwamen we weer aan bij de wilde muis, die we met veel plezier nog een keertje bereden. In het begin van het park stond nog een simulatorattractie, ook deze sloegen we uiteraard niet over. In de simulator maakten we een ritje op de oude Phantom’s Revenge achtbaan uit Kennywood, verrassend genoeg kan deze achtbaan zelfs achteruit afgelegd worden.
Timothy werd nog even nostalgisch bij het zien van deze foto. En zo werd het tijd om afscheid te nemen van dit leuke parkje en de rit huiswaarts aan te vatten.
Sfeerverslag en foto’s: Bob Van Dyck
