Een kille herfstochtend, meer dan drie uur rijden, maar volledig klaar voor een dagje vol pretparkfun. Themeparkfreaks Jonathan en Bobby Turbo trokken er op uit om maar liefst drie parken te bezoeken op deze zondag. Onze dag begonnen we in Drouwenerzand.
Dit parkje lokte ons met het feit dat er een achtbaan-credit te scoren viel, maar ook door de zeer voordelige formule. Voor amper €12.70 mag je als volwassene een hele dag genieten van de attracties. Maar dat is niet alles, de hele dag kan je onbeperkt smullen van lekkere ijsjes, soep en frietjes met snacks.
Als echte credithoeren vonden we meteen de achtbaan van het park. Jungle is een familiebaantje, gebouwd door EOS Rides. Niet erg groot, maar een credit is een credit. We hadden de baan voor ons alleen tijdens het eerste ritje, dat we frontseat maakten. De heel aardige operator maakte nog snel een foto van ons, voor we vertrokken.
Na ons eerste ritje raadde dezelfde vriendelijke man ons aan ook eentje backseat te maken. Niet echt een thrill coaster, maar past wel perfect in dit park. Zeer vreemd was dat we een Spinning Coaster hadden verwacht, maar dat deze niet meer spinde.
Onze eerste indrukken in dit park waren zeer positief, het straalde een bepaalde gezelligheid uit, het personeel was super vriendelijk en er was een gevarieerd aanbod aan attracties, van familie tot echte thrill.
Onze volgende attractie werd de Break Dance, een thrillride die iets softer was dan we gewend waren van de kermis. Toch was hij zeker niet te soft om voor plezier te zorgen.
Het park lag al vol pompoenen voor het aankomende Halloween-evenement, speciaal hieraan was dat ze allemaal uitgesneden waren, wat een behoorlijk werk moet geweest zijn. Een beetje Halloween-sfeer snoven we al op in het Spookhuis. We dachten een soort Walk Trough te betreden, maar niets was minder waar. We mochten plaatsnemen in leuke karretjes in een ware kermis maze.
Wij vertelden al over de bijzondere formule die het park heeft, waarin eten inbegrepen zit. We begonnen met een ijsje, oké vreemde keuze dat geef ik toe, maar wie kan een soft ijsje weigeren als er discobolletjes op zitten?
Na het ijsje, tijd voor alweer een attractie, ditmaal de allereerste attractie die het park geplaatst heeft. Twister, een draaimolen die omhoog en omlaag gaat. Een zeer gezellige attractie, waar ik van kan genieten.
Toch maar frisjes deze dag, dat vroeg om een soepje om op te warmen. Van een zeer lekker tomatensoepje konden we wel genieten.
Tijd nu voor het hoofdgerecht. We schoven aan voor een lekkere portie frietjes met een hamburger, frikandel en vleeskroket. Geweldig toch die formule.
“De Para Jump gaat over-de-kop en draait linksom, rechtsom alsof het helemaal niets is. Je moet er wel tegen kunnen.” Zo werd onze volgende attractie aangekondigd, niets was minder waar. Deze attractie moet je zeker niet doen met een zwakke maag.
Na nog lekker te botsen in de botsauto’s en een ritje op de Oldtimers vertrokken we weer uit dit parkje, dat een goede indruk naliet.
Onze volgende halte was een sporadische beslissing, aangezien we dit park zo goed als passeerden onderweg naar onze laatste halte, besloten we hier nog een bezoekje te brengen. Jonathan had hier nog een credit te scoren.
Plopsa Indoor Coevorden is de Nederlandse variant op Plopsa Indoor Hasselt. Beide parken lijken enorm op elkaar, toch heeft Coevorden een stevige thrillride in huis met Anubis. Enorm lang bleven we niet in dit park, toch pikten we enkele attracties mee.
We begonnen met een ritje op de Wickiebaan, een Zierer baantje, dat voor zijn lengte een zeer leuk ritje weggeeft. De aankleding van deze achtbaan is bijzonder leuk, vooral dan de schedelrots.
De Vuurtoren bezorgde ons een leuke portie airtime. Zo’n kleine Zierer torentjes, ik blijf ze leuk vinden.
Uiteraard ontbrak de Anubis Frisbee niet bij ons bezoekje. Een stevige thrillride voor een bescheiden grootte. Dit zou zeker niet misstaan in ons Belgische indoor park.
In de buitenzone overwon Jonathan nog de Klimberg.
In deze zone ontdekten we de nieuwigheid voor dit jaar, de Heidi’s Dierenweide, een doorloopweide. Deze was nog niet volledig afgewerkt, er zou nog meer decoratie komen.
Onze dag afronden zouden doen met een iets triestere noot, het afscheid van de iconische Thunder Loop in Attractiepark Slagharen.
Het was dan ook deze gouwe ouwe waar we meteen naartoe wandelden. Dit oudje zou namelijk vandaag zijn allerlaatste ritjes weggeven en wij wilden er uiteraard nog enkele maken.
Bij het omhoog takelen klonk er plots Thunder Struck op de achtergrond, het perfecte lied om vol enthousiasme ons ritje in te zetten, dat zoals steeds enkel maar geweldig te noemen was.
Na ons ritje passeerde net de Randy en Rosie parade, zeer leuk gedaan, brengt sfeer in het park.
We wandelden door het park, waar plots de hemelsluizen openden, jammer genoeg moesten we dus een uurtje gaan schuilen. Na regen komt zonneschijn, we namen de kabelbaan opnieuw richting de andere kant van het park. Bij het uitstappen merkten we dat de parkshow Dream Horses begon.
Deze show is meer dan de moeite waard om te bekijken, acrobatie en stunts op paarden met een verhaallijn erin, ja dit vinden wij leuk.
Na de show liepen we Tristan en Stijn op het lijf, samen besloten we nog enkele ritjes te maken op Thunder Loop. Want dat is de hoofdreden van ons bezoekje.
Na enkele ritjes wou de Nederlandse pers een interview van ons afnemen, aangezien wij zo’n enthousiaste bende waren en het voor hen zeer speciaal was dat wij als Belgen de lange rit maakten om dit afscheid bij te wonen.
En dan was het moment aangebroken, de laatste ritjes waren in aantocht. De eerste twee ritjes werden gemaakt met 34 personen die via vakantieveilingen een plekje konden bemachtigen in de laatste ritjes. De opbrengst hiervan werd geschonken aan het goede doel.
Het laatste bemande ritje was gereserveerd voor de parkdirecteur Wouter Dekkers, de burgemeester en enkele oud gediende van het park.
Het allerlaatste ritje maakte deze prachtige achtbaan symbolisch met een leeg treintje, een ereritje als het ware. Het moet gezegd zijn, we zagen enkele traantjes rollen over de wangen van de echte fans, dit oudje zou nooit nog een ritje maken, het treintje kwam voor een laatste keer tot stilstand in de remmen. Deze plek zou het nog maar een keer verlaten, dat is bij de afbraak van deze icoon dat 37 jaar lang het zicht van het park bepaalde.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
