Elk jaar opnieuw trekken de Themeparkfreaks richting Fort Fun tijdens het Halloween-evenement Fort Fear. Op deze dagen regeert Jackie Moon over het park samen met haar leger aan poppen. Dit jaar waren we voornamelijk benieuwd naar de nieuwe maze 13 Moonstreet, de nieuwe vuurshow Inferno en de eerste keer dat we de maze DämonXtrem betraden.
Na het trotseren van een lange autorit met de nodige files en wegenwerken arriveerden we kort na de middag aan het park. De parking bleek nog niet overdreven gevuld te zijn, pluspuntje voor ons.
We besloten het park te verkennen in tegengestelde richting en helemaal onderaan in het park te beginnen, om ons zo omhoog te werken. Zo werd onze eerste attractie van de dag Rocky Mountain Rallye, een rondritje in een auto waarbij je zelf gas geeft en stuurt. Een zeer mooi aangelegd autoritje.
Na de auto’s doken we in de kevertjes. De achtbaan Marienkäferbahn is een vrij standaard baantje, maar door de ligging tussen de dennenbomen geeft dit toch een zeer leuke rit weg.
Ook de supersnelle rupsattractie werd niet overgeslagen. Blauer Drache geeft een enorm pittig ritje weg.
Old MacDonald had a farm he-hi-he-hi-ho, op dat deuntje besloten we, of beter gezegd besloot Bobby Turbo om Christophe en Maarten mee te sleuren in de Old MacDonald tractors, waarmee je een rondritje kan maken over het boerderijerf.
In het park is Speedsnake de achtbaan die voor het meeste spektakel zorgt. Dit oudje uit 1981 werd gebouwd door Vekoma en bevat twee corkscrew inversies. In een ver verleden hadden wij in België ook zo’n achtbaan met Wervelwind in Bobbejaanland.
Ook om de boomstamattractie Wild River aan te doen, moest ik mijn overtuigingskracht gebruiken vandaag, want oei oei, mijn collega’s hadden schrik om een natte broek over te houden aan ons ritje. Toch kon Bobby Turbo hen overtuigen door te zeggen: Och, zo nat is hij niet. Maar niets was minder waar natuurlijk en Christophe, die vooraan zat, heeft het geweten.
Het was aan de boomstammetjes dat het superleuke koppel Michael en Greet ons groepje vergezelde onderweg naar onze volgende attractie. Samen met hen liepen we richting de topper van het park Trapper Slider. Deze Alpine Coaster is nog steeds de beste die ik al deed, 1300 meter aan hoge snelheid tussen de bomen door, over bunny hops en door snelle helixen. Topper van formaat.
Ook Darkraver slaan we nooit over, deze round-up staat in een gebouwtje waar de rit verloopt op dreunende beats. Een must do wanneer je in het park bent.
Tijd voor opnieuw een risico op een natte broek: de Rapid River Rio Grande. De rit verliep vol gelach wanneer we onophoudelijk rondspinden en de nodige golven moesten ontwijken.
Ondertussen begon het park vol te lopen met allerlei akelige en enge wezens, ook de Halloween acteurs kwamen naar buiten. Voor ons zou het persevenement beginnen, dus namen we afscheid van Michael en Greet – jammer, want het was zeer leuk met hen rond te lopen, maar dat maken we in een volgend parkje wel weer goed.
Na een voorstelling van Halloween in het theater, waar we alle uitleg kregen over de editie van dit jaar, liepen we richting het spookhuis waar we het meest benieuwd naar waren: DämonXtrem. Dit is een zogenaamd alone-in-the-darkhuis.
Al vanaf de ingang merkte je dat dit een speciale ervaring is. Ik werd bij de rugzak naar binnen getrokken door een van de acteurs, om vervolgens in een tunnel terecht te komen, waar je in het pikdonker je weg moest zoeken. Het enige hulpmiddel was een zaklampje, dat niet enkel van kleur veranderde maar ook soms gewoon volledig uitviel.
Denkend een uitweg gevonden te hebben stond ik plots weer aan de ingang. Ditmaal werd ik vastgegrepen en een donkere tunnel in gestuurd, de zaklamp werd afgenomen en een zwarte zak werd over ons hoofd getrokken. Om het nog spannender te maken, kregen we nog een hoofdtelefoon op.
Zoekend naar de weg werden we na enkele meters opnieuw vastgegrepen en in een hoek geduwd. Niet wetend wat er allemaal gebeurde zochten we hoog en laag naar de weg, maar die vonden we niet, we zaten letterlijk in een hoek gedreven en plots viel er van alles op ons hoofd.
De hoofdtelefoon ging af en we werden opnieuw een andere gang in geduwd. In deze gang was onze enige leidraad een touw dat we dienden te volgen, nog steeds met de zak over ons hoofd. Het touw liep omhoog en omlaag en zo kwamen je handen in aanraking met allerlei gekke dingen, tot een emmer met lichaamsdelen.
De zak mocht weer af en we gingen op bezoek bij een waarzegster, die tarotkaarten had klaarliggen. Jammer genoeg trok ik net de DOOD, dat zag er niet goed uit.
We belandden hierna in een soort keuken, hier moesten we alweer een uitweg zoeken, de keuken betraden we via een kast, waardoor we vandaag letterlijk uit de kast moesten komen. Met die kast was iets zeer speciaals aan de hand, deze zou ook de doorgang betekenen naar de volgende kamer, waar we ingepakt werden met vershoudfolie, zodat onze zielen vers zouden blijven om geofferd te worden aan de meester.
Deze meester zat op ons te wachten in alweer een volgende kamer, waar men met rook en lichteffecten je volledig probeerde te desoriënteren, terwijl slaafjes van de meester je ziel probeerden te stelen.
Na een kwartier stonden we pas weer buiten, nog vertwijfeld aan het overlopen wat ons nu precies allemaal overkomen was. Een zeer surreële ervaring, die ik nergens anders al beleefd had.
In onze vrije tijd, tussen twee persafspraken door, besloten we het nieuwe huis 13 Moonstreet te gaan testen. Dit gratis spookhuis is toegankelijk vanaf 12 jaar en was niet zo eng, maar zat vol humor.
Een doldwaze acteur warmde de wachtenden al op met heel wat grappen vooraleer we het huis binnen mochten wandelen. Je komt hier terecht in een soort hotel, waar je de pech hebt dat er niet genoeg kamers beschikbaar zijn. Toch mag je de nacht doorbrengen bij het gekke hulpje dat je komt afhalen om een rondleiding te geven door zijn woonkamer. Opnieuw een gek personage, dat zorgt voor heel wat hilariteit. Ook de in de andere kamers ontdek je heel wat grappige taferelen en af en toe beleef je de nodige schrikmomenten.
Hierna hadden we een afspraak bij ApoKryph. Bij ApoKryph hebben Jackie en haar demonen hun intrek genomen. Deze attractie is nieuw van vorig jaar en is terug te vinden in de wachtrij van de achtbaan Devil’s Mine. Je betreedt een maze die je recht naar de hel loodst, onderweg proberen demonen je de daver op het lijf te jagen. Opnieuw een zeer geslaagde maze.
Tijd nu voor de nieuwe vuurshow Inferno. Een show die rustig op gang komt, maar naar het einde toe voor heel wat spektakel zorgt, en een waar inferno creëert op het podium. Voor ons zeker een grote meerwaarde aan het evenement.
Aangezien we nog even de tijd hadden, bezochten we het nieuwe Fort Fun L.A.B.S. indoorgebied. Hier deden we eerst de twee attracties die voor het gebouw opgebouwd werden, de vrijevaltoren Crash en Aerobot. Twee zeer leuke toevoegingen.
Binnen vonden we een zeer modern ogende hal vol interactieve spellen, maar ook de shooterattractie FoXDome. Deze konden we natuurlijk niet overslaan. We moesten jagen op skeletachtige terroristen om hun raid op de stad te veredelen. Een topattractie!
Hierna was het tijd voor Der Wald. Een outdoor maze die je door een eng, donker bos stuurt. Achter elke boom of tak en zelfs gewoon schommelend tussen twee bomen, overal zitten acteurs verstopt die je meermaals doen schrikken.
We sloten onze dag af met een ritje in het reuzenrad, van waaruit je een prachtig overzicht hebt op het mooi verlichte park.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
