Vlak voor Kerstmis in het jaar 1919 kocht John Henry Iles Margate’s The Hall By The Sea, wat het begin zou worden van een stukje geschiedenis. Iles had het idee de muziek en danshal om te vormen tot een amusementspark naar Amerikaans model.
Iles kocht de toenmalige site voor £ 40.000, maar spendeerde £ 500.000 om zijn droom verder te ontwikkelen, dat bedrag zou vandaag een equivalent van ongeveer £ 15 miljoen hebben.
Met dat geld bouwde hij onder andere de nu iconische Scenic Railway. De houten achtbaan werd een unicum in de stad, 500.000 bezoekers maakten in de eerste drie maanden een ritje. Enkel jaren later opende hij ook nog een cinema en balzaal op de site. De architectuur van de cinema was een trekpleister op zich.
In de eerste helft van de jaren 40 domineerde uiteraard WWOII Engeland. De balzaal moest toen dienst doen als slaapzaal voor de soldaten.
Het restaurant fungeerde als hospitaal voor gewonde soldaten.
Ondertussen verbleven op de site ook een groep acteurs, die meevochten in de oorlog, waardoor er stadsentertainment was. Toch duurde het tot 1946 dat het pretpark opnieuw kon draaien. Hierna werden grotere en riskantere shows opgevoerd.
Het begin van de jaren vijftig bracht nieuwe hoop voor het park, jongeren luisterden naar rock en roll en droegen fleurige kleren en ook het park fleurde op.
De jaren zestig worden door velen beschouwd als de topjaren van het park. Grote namen traden op in het park en vele Londenaars kwamen op vakantie in Margate.
Dreamland begon aan de jaren 1970 onder een nieuwe eigenaar in de vorm van de weinig inspirerend klinkende naam: Associated Leisure Entertainments Ltd. De nieuwe eigenaars beloofden vernieuwing met nieuwe attracties en een opknapbeurt van de bioscoop.
Zo kwam er een grote nieuwe achtbaan “Cyclone” en een darkride “Under the Sea” en een gigantische glijbaan genaamd Astro Glide.
In de jaren tachtig werd het park hernoemd naar Bembom Brothers Theme Park, iets dat de fans helemaal niet zo leuk vonden, maar dit alles werd goed gemaakt door de komst van een ware Loopingstar.
In de jaren negentig kreeg het park zijn oorspronkelijke naam terug, het iconische reuzenrad werd ontmanteld en verkocht aan een Mexicaans park.
Ondertussen leek de toekomst niet rooskleurig meer te zijn voor het park, geruchten gingen de ronde dat het park zou sluiten en er een supermarkt op de site zou komen.
Geruchten over sluiting, sloop en een mogelijke overname waren al schering en inslag als het nieuwe millennium werd ingeluid. Door de vele lege ruimtes in het park werd er nog harder over de toekomst van het park gespeculeerd.
Men dacht dat door klassering van de Scenic Railway de toekomst voor Dreamland als pretpark gegarandeerd zou zijn, toch verklaarde eigenaar Jimmy Godden dat het park alsnog zou kunnen sluiten voor een commerciële hervorming, waardoor in 2003 een Save Dreamland campagne op poten gezet werd. Deze groep groeide al snel tot 13.000 fans uit het Verenigd Koninkrijk en de rest van de wereld.
Er boden zich nieuwe kopers aan, maar die werden afgeschrikt door het bedrag. De grond bleek meer waarde te hebben zonder pretpark dan met. De sleutel tot het soms geopend, soms gesloten park werd in 2005 doorgegeven aan Margate Town Centre Regeneration Company, waardoor Jimmy Godden een aandeel van 40% in handen kreeg.
In 2007 ging ook de cinema dicht.
In 2008 brak er brand uit aan de houten achtbaan en legde die voor een groot deel in het as. Dit kon de Save Dreamland groep echter niet tegen houden om het park weer leven in te proberen blazen.
Ondertussen zijn we het jaar 2014 en word er hard gewerkt om het park te heropenen, zo word er heden ten dage hard gewerkt aan de houten achtbaan.
Het park zal hiernaast een boel voorzichtig gekozen nostalgische attracties krijgen.
Men tracht een eerste deel van het park te kunnen heropenen in 2015 maar er blijft veel werk aan de winkel.
