Op zaterdag 25 juli besloot ik samen met mijn vrouw Plopsa Coo te bezoeken. Mijn ouders waren deze keer ook van de partij. Voor hen allebei de eerste keer in dit pretpark dat gelegen is in de Belgische Ardennen. Wanneer je bij de ingang aankomt zie je direct de bekende watervallen van België. Inderdaad, ik heb het over de Watervallen van Coo. Prachtig om deze eens te zien, maar daarvoor hebben we natuurlijk geen drie uren in de auto gezeten. We waren hier voor het pretpark dat over de Amblève (rivier) ligt. Dit pretpark heeft twee achtbanen, een rodelbaan, een zetellift, een logflume en zoveel meer. Natuurlijk heeft alles in dit park te maken met Studio 100 en zijn figuurtjes net zoals dat het geval is in de andere Plopsa-parken.
Langs kronkelende wegen, die soms wel eens heel erg steil naar beneden gaan waarvan je dan wel eens schrikt reden we op een zaterdag richting Coo. Al van deze rit kun je een heel verslag schrijven hoe mooi het hier wel niet is. Rond 9.45 uur kwamen we op de parking van Plopsa Coo aan. Samen met nog een handjevol auto’s die hier ook waren voor een dagje vol pret. Het was nog geen overrompeling want men voorspelde regen en wind. Die ochtend merkten we daar toch niets van. We gingen door naar de ingang van het park. Dit is een lange brug over de rivier waarin de beroemde watervallen van Coo zijn plaats kent. Als je links kijkt kun je deze al zien, net zoals de zetellift die je in dit park kunt vinden. We waren klaar voor een tof dagje in dit kleine, maar gezellige pretpark.
We namen plaats in ons vikingschip. Natuurlijk namen we eerst de optakeling, om dan eenmaal boven de eerste val naar beneden te krijgen. Met een scherpe bocht naar rechts duik je onmiddellijk naar beneden. Beneden draai je dan weer over naar links, om vervolgens weer naar rechtsboven te vliegen. Nu zaten we ongeveer over de wachtrij van de bobslee en hier begint het karretje echt hard rond te spinnen. Daarna volgt er een grote helix met kort daarna een remsectie. Nu komt het einde van de rit met enkele kleinere heuveltjes en korte bochten. Al spinnend bereiken we het einde waar het karretje weer wordt recht gezet op het track. We rijden terug het mooi gethematiseerde station in waar we kunnen uitstappen. We hebben genoten van onze eerste rit.
De eerste attractie was achter de rug, dus gingen we door naar de volgende attractie. We liepen verder het park in waar we plots de karts zagen rondrijden. Uiteraard konden we deze niet laten links liggen en stapten we richting de wachtrij. Ook hier was er nauwelijks een wachtrij en konden we direct instappen. Het is altijd tof om eens te karten, ook hier is het een tof parcours. Alleen is het jammer dat de karts afgesteld staan en deze niet zo rap gaan.
Naast de kartbaan staat er nog een leuke attractie, namelijk de Dinosplash. Dit is niet dezelfde attractie zoals in het zusterpark Plopsaland De Panne. Daar is het een logflume, hier betreft het een waterglide, een glijbaan met rubberbootjes dus. Al is deze hier wel de mooiste in zijn soort. Er zijn hier drie glijbanen te vinden. De twee glijbanen rechts, hebben een parcours zoals je dat in andere parken vind. De derde baan is een speciale want deze neemt een bocht waarna je in een recht stuk naar boven glijdt. Dit stuk stelt een golf water voor. Deze neemt je zogezegd mee want je hebt geen snelheid genoeg om het tot boven te halen. Waardoor je achteruit richting de finish gaat. Al kan de boot soms ook opzij naar beneden gaan of toch weer vooruit. Dat kun je op voorhand niet voorspellen.
Wij hadden geluk, want ook hier hadden we weeral geen wachtrij. Het is wel nog een stukje naar boven wandelen waar ik voor derde baan ging. Mijn vrouw en mijn moeder namen de tweede baan. Ik nam dus de schans, de spectaculairste van de 3 glijbanen. Wie wil nat worden heeft hier geluk want er komen wel redelijk wat druppels water binnen in de boot. Dit is een heel erg leuke en mooie attractie en zeker een aanrader als je hier eens bent.
Plopsa Coo heeft sinds dit jaar een nieuwe attractie erbij. Dit betreft een Windstar van Zamperla. Deze nieuwe attractie kreeg de naam “De Vlindervlucht”. Het is dus een draaimolen, beetje vergelijkbaar met “De Bloemenmolen” in Plopsaland De Panne. Alleen moet je hier de buis die voor je uitsteekt vooruit duwen om te stijgen, als je hem weer terug trekt zakt je stoeltje terug. Een extra tof effect dat je hiermee creëert is dat je stoeltje heen en weer begint te wiegen. Boven het stoeltje vliegt Beatrice de Vlinder mee met jou. Mooi afgewerkt dus, je kunt deze molen ook terug vinden in het Duitse zusterpark Holiday Park.
Het werd ons wel duidelijk dat er vandaag niet veel volk meer ging bijkomen want weeral hoefden we niet te wachten om te kunnen instappen. Ik ging alleen, mijn vrouw en mijn moeder opnieuw bij elkaar. Vader hield zich zoals bij de vorige attracties bezig met foto’s te maken. Ik probeerde uiteraard zoveel mogelijk te schommelen als mogelijk. Dit ging redelijk vlot, ook het systeem wijst heel rap zichzelf uit. Deze molen is een toffe toevoeging aan Plopsa Coo.
Ondertussen wilden we de Maya Splash eens gaan proberen. Deze ging echter maar open om 11u waardoor onze keuze viel op een andere attractie van het park. Halvar is de tweede achtbaan van het park, de enige terrein coaster van de Benelux. Een terrein coaster is een achtbaan die zoals de naam doet vermoeden laag over de grond blijft en zijn hoogte haalt door een heuvel op te rijden.
De karretjes zijn dezelfde als die in Bobbejaanland bij de Revolution. Je zit dus met twee achter elkaar, de persoon vooraan trekt de beugel naar zich toe. Waardoor je dus klem zit en er niet meer uit kan.
Hier hadden we de eerste echte wachtrij van de dag, waar we toch eens 5 minuten hebben moeten wachten. Ik kon achteraan plaatsnemen, de beste plaats op een achtbaan als deze. We vertrokken en gingen de eerste heuvel op. Eenmaal boven neem je een bocht naar rechts waar de trein langzaam aan vaart begint te maken. Van een echte eerste drop kun je hier niet echt spreken want de baan gaat in stukken naar beneden. Het eerste stuk bestaat uit een klein knikje naar beneden, gevolgd door een helix. In de helix zelf staan er bomen en struiken waardoor deze plek mooi opgevuld is. Nu volgt er terug een knik naar beneden met direct daarna een opwaartse helix. Achter deze helix heb je een heuveltje waar je (vooral achteraan) redelijk wat airtime op ervaart. Daarna neem je terug een soort helix en komt de grootste knik naar beneden en ben je eigenlijk van de heuvel af. Nu bevind je je boven de boomstammen. De achtbaan eindigt met een grote lus waarmee je dan uiteindelijk terug in het station terecht komt. Voor mij is dit de beste attractie van het park. Er is airtime, de baan heeft wat versnelling tussendoor en je raast tussen de bomen en struiken door naar beneden. Aangezien er nu geen volk stond, mochten we nog een ritje maken op deze achtbaan. Uiteraard bleef iedereen zitten voor hun tweede rondje.
Doordat we dus twee ritjes konden maken op Halvar was ondertussen de Maya Splash al open. Deze attractie is de logflume van het park. En zoals overal in dit park, geen wachtrij. We konden direct instappen en konden genieten van een toffe rondvaart waar je her en der enkele Maya-figuren kunt spotten. Deze boomstamrivier heeft maar één val en dat is ook maar een kleintje. Gewoon recht naar beneden het water in, waarna er enkele spetters in de boot landen. Echt nat werden we niet van deze logflume, maar hij is wel mooi gethematiseerd naar de wereld van Maya De Bij. Ook hier konden we weeral een extra ritje maken doordat er wederom geen volk was. Genieten maar.
Na ons wilde avontuur met Maya en haar vriendjes werd het tijd om wat te eten. Dit deden we bij “Chez Fred”. Dit restaurant of eerder burgerkraam draagt het thema van Fred et Samson, of eigenlijk gewoon de Franstalige Samson en Gert. Een pluspuntje voor Plopsa Coo want de man achter de kassa was heel erg vriendelijk en bediende ons met een glimlach. De charmante man maakte zelfs tijd voor een praatje.
We kregen ons menu, ik at zoals altijd een hamburger en mijn vrouw een frikandel. Smullen maar!
Nadat we ons eten hadden verteerd besloten we nog een ritje te maken op Halvar en Maya Splash alvorens we terug naar de voorkant van het park gingen. Er was toch nauwelijks geen volk en zo’n tien minuten later hadden we beiden attracties nog eens gedaan. Hannelore en mijn moeder wilden nog eens poseren voor één van de standbeelden in het thema van Heidi. We keken nog eens naar de dieren in dit kleine gebied. Hier vind je aapjes en geitjes terug. Maar we zagen in de verte de zetellift, die voor de eerste keer vandaag aan het draaien was. Dus gingen we heel rap richting de zetellift.
Onderweg konden we het niet laten om eens aan te schuiven voor de Mega Mindy Flyer. Hier stond er wel een kleine wachtrij van zo’n tien minuten.
Deze toren staat ook in Plopsaland De Panne al vind ik deze hier beter tot zijn recht komen door het uitzicht boven een mooie groene omgeving. Alleen had ik het gevoel dat die in De Panne iets hoger is. Hoe dan ook, we genoten van het mooie uitzicht op Plopsa Coo en de omgeving.
Maar nu was het tijd voor de zetellift. Al zegt Hannelore altijd dat het een Téléchaise is. Het blijft een eeuwige discussie tussen ons, die ondertussen nog niemand gewonnen heeft. We kwamen aan bij een bijna lege wachtrij en konden zo na een paar minuutjes opstappen. Op naar het hoogste punt van het park. De rit zelf duurt echt wel een tijdje, maar onderweg word je beloond met uitzicht op een mooi bos. Na ongeveer een kwartier bereikten we de top en konden we afstappen. Boven op deze berg staat er een klein uitkijktorentje waar je een prachtig uitzicht hebt op Plopsa Coo. Daarvoor moet je wel enkele trappen trotseren. Eenmaal boven was het tijd voor een mooie foto. We genoten nog eventjes van het uitzicht en gingen terug naar beneden, richting het park. Dit is wel het tofste gedeelte want je hebt gedurende de ganse afdaling, zicht op het pretpark. Genieten dus!
Nu wilden we echter nog één attractie doen en dat was het treintje dat door het wildpark van Coo rijdt. Echter moet je voor deze attractie wel bijbetalen maar dat is het wel waard. Een ritje kost zo’n negen euro per persoon en je kan ook nog een zakje eten kopen om de dieren te voederen onderweg. We hadden geluk want we konden nog de laatste vrije plaatsen bemachtigen voor de rit die vijf minuten later ging vertrekken.
De rit zelf begint met het verlaten van het park, waar we richting het bos reden waar de dieren verblijven. De weg ernaartoe loopt hier redelijk bergop en ligt er eigenlijk verlaten bij. Maar plots zie je dan in de verte de eerste dieren spurten richting de trein, want ze weten dat ze eten gaan krijgen. De kinderen gooiden of gaven het eten aan de dieren. We konden van alle soorten dieren zien waaronder hertjes, ezels, geitjes, varkentjes en zo kan ik nog een hele waslijst opnoemen. Wat ook de moeite waard is tijdens deze rit zijn de uitzichten. Want zoals eerder vermeld, rijden we hier een heel stuk bergop. Je kan in de verte enkele mooie Ardense huizen zien staan of een verlaten boerderij met wat mooie groene gebieden ertussen. De rit zelf duurde een goed uur, waarvan je toch zo’n 45 minuten besteed aan de dieren.
Een kleine anekdote naar ons bezoek van vorig jaar. Toen stopte de trein eventjes aan een stal, waarop een bok besloot zelf achter het stuur te kruipen. Dit hilarische tafereel werd nog beter toen deze bok de volledige zak met eten van achter zetel begon op te eten. Waardoor de chauffeur het dier niet kon wegkrijgen van achter het stuur. Na een kleine tien minuten had de bok genoeg eten binnen en konden we eindelijk terug vertrekken. We hadden eens goed gelachen.
Terug naar dit jaar want nu hadden we een kudde herten, die blijkbaar heel veel honger hadden want ze bleven maar komen achter eten bij de chauffeur. Hoeveel de chauffeur ook gooide, de dieren bleven maar terug komen. Achter een tijdje hield de kudde het voor bekeken al was er dan toch nog één hert dat toch nog altijd bleef aandringen. Pas na zo’n tien minuten, waar we bijna op het einde van het terrein waren, kreeg hij nogmaals eten en stampte de chauffeur het gaspedaal eens goed in. Eindelijk waren we verlost van onze achtervolgers en konden ze het terrein verlaten. We eindigen de rit langs de waterdam, om uiteindelijk terug in het park te stoppen.
Ondertussen was het al 15u en besloten we onze dag te beëindigen met een laatste ritje op Vicky The Ride. Ook hier opnieuw een korte wachtrij waardoor we rap terug in de auto zaten want het was nog een flink stuk terug. We hadden genoten van onze mooie dag in dit heel erg groene pretpark. Het was niet druk en ondanks dat er heel slecht weer was voorspeld hebben we de hele dag geen druppel regen gezien. De tofste attractie blijft voor mij Halvar, al kan het wildpark mij ook gerust bekoren. Daar gebeurd er altijd wel iets, wat je dag toch altijd net weer iets specialer maakt. Tot de volgende keer, Plopsa Coo!
