In België was het een verlengd weekend dankzij onze nationale feestdag, waardoor het in België zelf overal over de koppen lopen zou worden. Door de huidige staat van de pandemie leek het ons aldus geen goed plan om in eigen land een pretpark te bezoeken. We kozen dan ook voor een (voor ons nog onbekend) Duits park, Eifelpark Gondorf.
Met het verlengde weekend was het op deze maandagochtend niet eens zo druk op de weg. Zelfs de gevreesde Brusselse Ring kon geen roet in het eten gooien en na een kleine drie uur reden we de parking van het park op. Het zou een zeer rustige dag worden, zoveel was hier al duidelijk. We betraden het park langs de bovenste ingang. Hierbij kwamen we meteen aan bij het bovenste gebied, de Piratenplatz, waar de meeste grote attracties opgebouwd staan. Hierbij staan enkele nieuwigheden voor dit jaar. Er werd voor dit jaar een nieuwe droptoren van Funtime geopend, alsook een kleine Zierer droptower voor kinderen. Deze zijn maar al te goed gekend van de kleine droptowers in de Plopsa-parken. De eigenaar van het park verwende ons ook met twee van zijn reizende kermisattracties, namelijk een Breakdance en de 80-meter hoge starflyer, Jules Verne tower. Maar beginnen deden we toch bij de kleinste achtbaan van het park, Eifelblitz. Over deze baan moet niet veel gezegd worden, het is een standaard Wacky Worm-layout. Het was alleszins geen straf, want er stonden geen wachtenden, dus we konden hier zo instappen. Ook hier in het park waren de coronamaatregelen duidelijk te merken. Er waren overal heel duidelijke richtlijnen aanwezig over waar je mag wachten in de wachtrij en waar je een mondmasker moet opzetten. Er waren ook heel wat stations waar je veelal kon kiezen tussen handen wassen en alcoholgel om je handen te desinfecteren. De aanwezige bezoekers respecteerden de maatregelen ook zonder pardon. Daar kunnen sommige Belgen nog wat van leren!
Als volgende stond de Käpt’n Jacks Wilde Maus achtbaan op het programma. Deze wilde muis werd drie jaar geleden overgebracht vanuit Holiday Park naar Eifelpark. Hier was vooral één ding duidelijk, de remmen staan scherp afgesteld, op het randje van het pijnlijke af. Hierdoor hadden we het na één rondje wel gezien, zelfs al was er niemand anders in de wachtrij. We misten net de Starflyer, want deze begon net met een ritje. Gelukkig waren er nog wel plaatsjes vrij in de Graviator, de nieuwe 80-meter hoge drop tower van het park! Als kers op de taart gaat het dan nog om een draaiende gondel, waardoor je prachtige uitzichten krijgt over de hele omgeving van het park! Het is ook veel minder voorspelbaar wanneer de drop nu ook effectief komt, wat het des te leuker maakt! Ik ben alleszins fan van deze soort drop towers!
Hierna stond de Jules Verne tower rustig op passagiers te wachten, dus konden we deze starflyer ook gaan uittesten. Als ik deze moet gaan vergelijken met de anderen die ik al van deze soort heb mogen doen, dan is deze toch wel de meest intense. We kregen een lange rit die lekker goed doordraaide. Terwijl we toch bezig met draaien waren, konden we hiernaast de Breakdance ook nog uittesten. Deze was, net zoals de Jules Verne tower, lekker wild en bleef lang doorgaan! Het leek bijna alsof beide attracties een dubbele cycle kregen! Ik zei er alleszins geen neen tegen! Lies daarentegen was iets minder fan van de lange cycle bij de Breakdance. We lieten alles eventjes rusten en gingen even kijken wat het gebied nog allemaal in petto heeft. Er was nog vanalles te ontdekken in het gebied net onder de Piratenplatz en zo maakten we onze weg naar de Westernplatz. Dit gebied is voornamelijk voor de jongere kinderen gemaakt. Er stond een paardenmolen, grote en kleine botsauto’s en ook een paardenparcours. Gooi hier nog de grote trampolines bij en ik ben er zeker van dat je hier met een gezin toch enige tijd doorbrengt. Voor ons was dit echter niet zo interessant.
Er wachtte nog één grote attractie op ons op de Piratenplatz. De boomstambaan die hier opgebouwd stond heeft ook een overduidelijk kermisverleden, maar dat mag de pret niet drukken. Het was een aangename waterbaan waarbij je niet te nat werd, maar wel even goed werd verfrist!
Tot nu toe zou je gaan denken dat dit park enkel om attracties draait. Niets is minder waar. Onderweg naar de Bergspielplatz kwamen we langs de kinderboerderij. Hier stonden een alpaca, pony, ezel, wat geiten, enkele varkentjes en wat mooie pauwen ons op te wachten. De allerkleinsten waren zeker fan, maar stiekem zag je ook de volwassenen genieten van de geitjes te aaien in hun verblijf. Er stonden ook nog twee ‘spelletjes’ op een manier dat je enkel in Duitsland kan tegenkomen. Wie kan er het meeste melk uit een koe melken? Of wie kan het snelst met een kruiwagen lopen? Als je met deze vragen zit, dan raad ik je zeker een tripje naar Eifelpark aan! Voor alle anderen, ga toch ook maar, het is zeker plezant om eens te proberen!
Vervolgens zie je al een glimp van de laatste achtbaan die het park rijk is, je ziet de karretjes van Wiegand bovenkomen bij het bergstation. Verder is dit gebied volledig voor de kinderen ingericht. Een zweefmolen, heel wat speeltuigen, een autorondrit en graafmachines waar ze zich mee kunnen uitleven. Een waar walhalla voor de kleintjes! Hier vind je ook de opstapplaats voor het shuttle treintje die je naar beneden brengt. Je kan ook te voet gaan, langs twee verschillende paden. Ofwel ga je rechtstreeks naar onder, ofwel neem je de lange route, langs de dierenverblijven.
Je kan het al raden, wij kozen niet voor de kortste route! Er is een lange route van 2 kilometer dat je door het bos leidt. Het overgrote gedeelte van deze route loop je door een groot dierenverblijf. Dit is opgesplitst in enkele delen. In het eerste deel kwamen we heel wat herten en damherten tegen, maar ook een steenbok. De dieren lopen vrij rond dus namen we onze tijd en we hebben er heel wat kunnen spotten. In dit gebied is ook een rustzone voorzien met heel wat bankjes en zelfs hangmatten. Na de herten kom je in het gebied van de moeflons. Deze kwamen heel dicht bij de bezoekers aangezien je als bezoeker ook eten kan kopen voor de dieren. Deze waren het duidelijk gewend om zo eten te krijgen, want je kon ze nog net niet aanraken. Ze bleven ook ons achtervolgen totdat een tweede groep mensen langskwam in de andere richting. Zo kwamen we bijna aan het eind van het wildpark, maar niet voor we de mascotte van het park in levende lijve aantroffen! De bruine beer heeft hier ook een ruim gebied gekregen om te leven, maar ook deze beer was duidelijk bezoekers gewend. Hij deed kunstjes alsof het een lieve lust was, tot groot jolijt van alle bezoekers! Net naast de beer leven de wolven in het wolvendal, maar hier hebben we geen wolf kunnen spotten. Dit lag wel even anders bij de lynxen van het park. Deze lagen op hun hok te genieten van de zon! Ondertussen waren we beneden in het park en kwamen we langs de laatste dieren die het park rijk is. Er was een gebied waar een roofvogelshow kan doorgaan, maar net voor wij er toekwamen was er een hondenshow. Wat verder troffen we een verzorgster van het park aan met een uiltje, waarmee je op de foto kon. Het laatste gedeelte huisvest dan nog wat dieren die eerder op de kleinsten gericht zijn, met wallaby’s, konijnen, cavia’s en dergelijke. Zo kwamen we dan uiteindelijk aan in het dalstation.
In het dalstation bevindt zich de laatste credit van het park, namelijk de Eifel-Coaster. De rodelbaan van het park. Hier vonden we ook de enige wachtrij die we in het park aangetroffen hebben die dag. De baan op zich was zeker een interessante rodelbaan, maar de frequentie waarmee mensen op de baan mogen ligt net te hoog volgens mij, want voor ik het wist had ik mijn voorligger ingehaald en mocht ik de helft van de baan achter iemand aan treuzelen. Zoiets is jammer en een gemiste kans. Naast het dalstation ligt de Tatzenplatz, maar deze hebben we overgeslagen. Er liggen wat glijbanen en nog wat meer attracties voor kinderen dus waren we hier niet echt de doelgroep voor. We hadden immers nog andere plannen voor deze dag!
We vertrokken opnieuw met de wagen voor een klein uurtje rijden richting Wintersportzentrum Erbeskopf waar we de Sommer-Rodelbahn nog van een ritje wilden voorzien. Het was voor mij de eerste keer dat ik dit type van rodelbaan deed, en ik moet eerlijk toegeven dat ik de versie van Wiegand toch prefereer. Het single rail-model is dan misschien plaatsbesparend, maar het zorgt voor een iets ruwere rit. Gelukkig was het probleem van in Eifelpark er niet aanwezig en was er genoeg plaats tussen mijn voorligger en ikzelf, zodat ik vlot kon rodelen tot onderaan de heuvel!
Maar dit was nog niet alles voor vandaag! We gingen terug een half uurtje de wagen in richting Freizeitsee Triolago! Hier stond nog een rodelbaan van Wiegand ons op te wachten, de Moselbob! Dit was echt wel de beste rodelbaan van de dag, een lekker lange afdaling, genoeg plek tussen de bezoekers en een interessant parcours! Op deze baan leg je een afstand van 1.075 meter af, wat al een behoorlijke tijd rodelen betekent! Dit was toch wel de kers op de taart voor deze dag! Mooi om de dag mee af te sluiten en rustig terug richting België te trekken.
