Een stralende lentedag en een achtbaan in soft-opening, dat vroeg gewoon om opnieuw af te zakken naar Walibi Belgium. Het werd een uitgestelde trip, want ik zou normaal al een weekje eerder gegaan zijn, maar een verdomd hardnekkige verkoudheid weerhield mij.
Behalve die hardnekkige verkoudheid blijft het horen van een wekker en tijdig wakker worden een euvel dat ik moeilijk kan overwinnen. Zodoende arriveerde ik een uurtje later bij het park dan gepland, maar zo ontliep ik wel de ochtendlijke drukte bij de toegang. Het viel bij aankomst op dat er politiemensen de boel bewaakten, met mitraillette op de arm. Uiteraard is dit om onze veiligheid te verzekeren, maar ik blijf het een vreemd zicht vinden, zeker nadat het dreigingsniveau toch daalde.
Meteen bij aankomst ging ik op zoek naar de mensen die me vandaag gezelschap zouden houden, dit waren Fredje, Joren en de twee Melissa’s. De eerste drie vond ik terug in Calamity Mine, Melissa twee had nog net iets langer geslapen als ik en kwam iets later ook aangewandeld aan deze achtbaan.
Hoofddoel van onze dag, een ritje op Tiki-Waka, de gloednieuwe achtbaan van het park. We besloten dan ook hier te gaan aanschuiven voor ons eerste ritje. Ongeveer anderhalf uur aanschuiven, want uiteraard wil iedereen deze nieuwigheid testen.
Door het leuke gezelschap viel het aanschuiven best mee. De achtbaan ziet er alvast enorm goed uit. Aan de theming wordt nog volop gewerkt, wat me benieuwd maakte naar het eindresultaat. De rit zelf begint op een bijzonder stille lifthill, wat toch wel opvallend was. Daarna volgt een pittige first drop, leuke bochtjes en airtimeheuveltjes. Super leuk baantje, maar ik mistte een beetje de pit op de heuveltjes die ik gewend was van gelijksoortige baantjes. Mogelijk moeten de remmen nog iets bijgesteld worden zodat de snelheid er iets meer in blijft. Dat is echter de mening van iemand die 354 achtbanen op zijn teller heeft staan en dus niet volledig zonder verwachtingen instapte. Dit is in ieder geval de perfecte achtbaan om vanaf een lengte van één meter te berijden.
Next up: een hapke eten, want ondertussen was het middag geworden. Een dagje Walibi is niet compleet zonder een mitraillette. Nee, niet die van de flikken uiteraard, maar wel dat broodje met een mexicano en frietjes tussen.
Hoog tijd nu om opnieuw een achtbaan in te duiken, ditmaal Psyké Underground. Een Schwarzkopf/Gerstlauer creatie die er enorm simpel uitziet van lay-out (vooruit, looping, achteruit, opnieuw door dezelfde looping) maar in werkelijkheid veel meer is dan dat. Deze baan vertrekt al met een goede lancering, al beweren sommige nostalgische pretparkbezoekers dat de oude lancering toch beter was… Als je de eerste maal doorheen die looping gesleurd bent, kom je tot stilstand op de eerst piek, waarna je achterwaarts weer doorheen diezelfde looping gaat, waarbij je vergeet waar onder en boven is. Voor mij nog steeds een der beste achtbanen van ons Belgenlandje.
Nog zo’n knaller is Weerwolf, een houten creatie van Vekoma. Voor mij nog steeds onovertroffen in België. Uiteraard hebben we maar twee woodies, maar dit is voor mij de beste. En het moet gezegd, dit jaar loopt hij veel soepeler dan vorig jaar, her en der zagen we dan ook nieuw hout, wat er op wijst dat sommige delen een retracking kregen.
Nog zo’n achtbaan die enkel voorwaarts en achterwaarts rijdt is Pulsar, maar ook hier is de rit zoveel meer dan dat. Al sinds onze eerste rit steeg deze baan in onze lijst van favoriete Belgische attracties. Want driemaal een stevige lancering, een pak airtime en een enorme splash, dat is puur genieten.
Aangezien we ondertussen toch al nat waren besloten we richting onze volgende waterattractie te wandelen, Flash Back. Een boomstamattractie waarbij je een verjongingskuur ondergaat. Dankzij het stukje achterwaarts en het heuveltje in de drop een zeer leuke opvuller en een must do op een warme dag.
Nog meer water stroomt er doorheen de vaargeul van Radja River, de wildste Rapid River in onze omgeving. De voortdurende kans om nat te worden door de hoge golven en meerdere effecten maken deze steeds weer zeer spannend.
De dag werd afgesloten op de hoogste attractie van het park, Dalton Terror. Eén van de betere free fall towers die ik ken.
Sfeerverslag en foto’s: Bob Van Dyck
