Als doorwinterde pretpark fan en liefhebber van de Halloween periode in de themaparken stond er voor mij dit najaar weer heel wat op het programma. Zo ook het Halloween evenement “The Horror Zone” in het Nederlandse dorpje Best. Maar wat kon ik hier verwachten? Het was immers mijn eerste keer Halloween evenement buiten een pretpark…
Heel wat pretparken staan bekend om hun Halloween periode. Een paar van de meeste bekende Halloween evenementen zijn deze in Walibi Holland, Walibi Belgium, Movie Park Germany, Europa-Park, Bobbejaanland, Toverland, Fort Fun, Bellewaerde,.. In elk van deze parken kan je komen griezelen in oktober. Soms is het de sfeer in het park die de fans overhalen het pretpark in deze tijd van het jaar te bezoeken, soms zijn het de huiveringwekkende spookhuizen waar durvers op afkomen. Of gewoonweg de combinatie van beiden.
Halloween in deze pretparken is voor mij na al die jaren vertrouwd geworden, je kent de stijl, tot wat ze toe in staat zijn, wat je kan verwachten en hoe ver ze zullen gaan. Maar hoe zit het met een Halloween evenement buiten een pretpark ? We begaven ons naar de locatie in Best, die speciaal tot een huiveringwekkende plaats werd getransformeerd om bezoekers de stuipen op het lijf te jagen… Zouden zij het softer aanpakken, of zouden ze het net spannender maken en alles uit de kast halen om het tot een geweldige ervaring te maken? Die vraag spookte al een aantal weken door mijn hoofd en ik was dan ook razend benieuwd naar The Horror Zone in Best. Zou dit aan mijn verwachtingen kunnen voldoen? Het evenement pakte alvast uit met 4 verschillende spookhuizen.
Pesthuys: De Swarte Raef
De Zwarte Raef was het eerste spookhuis dat we tegenkwamen en daarmee ook het eerste huis dat we bezochten. Er stonden een vijftiental mensen voor ons te wachten, en al gauw merken we dat elke groepje apart mocht binnen gaan en dat er enorm veel tijd tussen de groepjes werd gelaten. Hierdoor kwamen de groepjes elkaar niet tegen. In veel spookhuizen wordt een deel van de scares al verklapt, doordat je ze bij de voorgaande groep al ziet gebeuren, maar hier was daar gaan sprake van, ideale omstandigheden dus! Het feit dat we wisten dat we er straks met ons tweetjes alleen door moesten, verhoogde het spanningsgevoel nog eens extra hard. Met twee personen door een huis gaan, is toch nog net iets anders dan met een groepje van 10 personen.
Toen het na een tijdje wachten aan ons was, werden we ‘verwelkomt’ in het Pesthuys “De Swarte Raef” door Pestmeester Reymbertus van den Sonsche Heyde. Hij ‘inspecteerde’ ons eerst om dan tot de conclusie te komen dat we al te hard aangetast waren door de pest, we moesten verder door het huis gaan om genezen te worden! Wat het extra echt deed aanvoelen was dat deze man een deel van zijn arm miste, verloren aan de pest vertelde hij ons. Dat laatste konden we niet checken, maar opgewacht worden door een acteur die een ledenmaat mist, maakt de beleving wel eens zo sterk!
Al snel merkte we dat de verschillende kamers donker waren, waardoor het zicht beperkt was. In elke kamer werden we aangevallen door besmette personen. Ze slaagde er bijzonder goed in om ons verschillende keren goed te doen laten verschieten. Geen moment waren we gerust en we waren zeer hard onder de indruk van dit eerste huis. Ik kan echt oprecht zeggen dat dit al één van de beste huizen was die ik ooit gedaan heb. Misschien zelfs wel het beste!
Zacherius Radius: Alchemisch Lab
Het verhaal in dit spookhuis begint bij de vrouw van Professor Radius. Al weken lang is van hem niets meer gehoord en zijn vrouw smeekt ons haar man te gaan zoeken. IJzingwekkend klinken haar smeekbeden. Echt moeilijk wordt het wanneer we in een van de kamers de professor zien zitten, vastgeketend aan een stoel, gekneveld en onder het bloed. Hij smeekt ons om hem te redden, maar voor we iets kunnen ondernemen jagen heel wat geflipte griezels ons weg, verder weg de donkerte in.
Ook dit spookhuis was zeer goed. Ook hier weer mochten we enkel met ons twee naar binnengaan en was de tijd tussen de groepjes bijzonder lang, waardoor we echt alleen door het huis liepen. Het Alchemisch Lab was net iets minder eng dan het Pesthuys, maar nog steeds van een zeer hoog niveau. De acteurs zaten ook hier weer heel goed in hun rol.
Toen we buiten kwamen uit het gebouw, was er een groep danseressen een act aan het opvoeren. Ze waren gekleed in lange witte gewade die helemaal vuil waren. Hun lange haren hingen naar beneden langs de voorkant van hun gezicht, zodat je ze niet in de ogen kon zien. Ze kwamen precies recht uit een of andere horrorfilm gekropen! De dreigende muziek paste perfect bij de choreografie die zeer goed werd uitgevoerd. Dit leverde een mooi spektakel op die perfect in de Halloween sfeer paste.
Lambreghts Lot:
Lambreghts Lot is een spookhuizen dat zich afspeelt in een bos en niet in een gebouw. Een bos in het donker is sowieso al een enge plek waar de kleinste schaduwen of een beetje geritsel al meteen voor een enge sfeer zorgt. Zet daar dan nog een paar griezels bij en het is compleet. Dat dachten ze dus ook bij The Horror Zone in Best en daarom pakte ze uit met maar liefst twee spookhuizen in het donkere bos.
Labreghts Lot draait rond de straf die erger is dan de doodstraf, het ballingschap. Eenmaal verbannen buiten de veilige stadsmuren ben je op jezelf aangewezen, ver van je familie en vrezend voor het gevaar wat op de loer ligt. Dan is er niemand om je te helpen tussen alle wilde dieren in het bos.
Wanneer we het bos mochten betreden werden we toegesproken door Listige Lambreght. Hij werd veroordeeld voor het vermoorden van meerdere stadsbewoners en hiervoor kreeg hij het vonnis van ballingschap. In plaats van te vluchten voor de gekken die buiten de stadsmuren rondlopen, sloot hij een pact met ze.
Wat volgde was een avontuur in het bos tussen de bomen en tussen de griezels. Eentje wou ons ‘versieren’, de andere joeg ons op. Ook deze beleving was weer heel goed gedaan en met een voldaan gevoel stapte we even later het bos weer uit, blij dat we het overleefd hadden!
Hekschen:
Het laatste spookhuis dat op de planning stond, was het Hekschen bos. Al van op de paden langs de bos kwamen figuranten de wachtende vermaken. Zo was er iemand op zoek naar een vrouw, die hij dan later zou afranselen. Een blinde man liep met zijn stok langs het pad, om hulp roepend. Een jonge vrouw blies vuur in de lucht. Er viel altijd wel iets te beleven.
Het verhaal rond dit spookhuis is dat er elk jaar tijdens de Halloween periode dorpsbewoners verdwijnen. Het gerucht gaat dat het de schuld is van “De Witte Heks” die in de bossen rond het dorp woont. Vele onschuldige dorpelingen zijn al op de brandstapel geëindigd maar de heks is nog steeds niet gevat. Uiteraard moeten wij als stoere burgers ons door het bos begeven, op zoek naar de heks!
En die tocht werd verassend pittig. Nog nooit eerder heb ik zo’n goede beleving gehad in een bos dat is omgetoverd tot een spookhuis. De scares volgde elkaar op, de acteurs kwamen van uit het niets en lieten ons behoorlijk verschieten. Telkens opnieuw wisten ze ons te verrassen en van plaatsen te komen die we niet hadden verwacht, en dit allemaal in een gewoon bosje waar je tussen de bomen door kan zien. Dit was echt zeer sterk gedaan. De acteurs zaten zeer sterk in hun rol en waren goed op elkaar afgestemd! Het was een zeer mooie afsluiter van de avond en ik zal volgend jaar met veel plezier dit evenement opnieuw bezoeken.
Sfeerverslag: Jonathan Sansens
