Al vanaf de aankondigingen interesseerde het zomerevenement van Phantasialand me. Door een vrije dag op mijn werk ging ik toch nog op de laatste zogeheten ‘Celebration Day’ van Phantasialand geraken. Ik organiseerde dus maar snel een tripje en trok samen met Benjamin richting Duitsland!
We vertrokken redelijk vroeg zodat we ook op tijd in het park aankwamen. We betraden het park rond kwart na negen langs de hoofdingang.
Al meteen besloten we naar Klugheim te gaan, ook al opende dit pas om 10 uur. De reden hiervoor was natuurlijk de geweldige achtbaan Taron. Er was echter al heel wat volk voor ons. Na een dik half uur in de rij gestaan te hebben konden we een ritje maken op deze schitterende achtbaan.
Van de ene goede attractie liepen we zo naar de andere. Talocan was de volgende die we deden. Deze topspin geeft niet alleen een meesterlijk goede rit weg, maar is ook tot in detail gethematiseerd. Een verhaal, water, vuur, mist en een goede soundtrack, aan alles is gedacht!
Ook Chiapas mocht een bezoekje van ons verwachten. Omdat er al een behoorlijke wachtrij stond, besloten we de single riders wachtrij te nemen, die helemaal leeg was. Deze schitterende log flume is niet alleen de steilste ter wereld, maar ook is hij schitterend gedecoreerd. Phantasialand weet de Mexicaanse sfeer geweldig over te brengen naar de bezoekers.
We besloten naar de achterkant van het park te trekken, waar themagebied Fantasy ligt. Hier is men druk bezig met de bouw van FLY, de eerste gelanceerde flying coaster ter wereld. Ondanks dat alles heel erg goed afgeschermd is, kan je op sommige plaatsen toch een uitstekende inversie spotten.
We betraden Wuze Town en maakte een ritje in de Winja’s. We hielden het voorlopig op één van de twee banen omdat de wachtrij behoorlijk lang was. Ikzelf vind persoonlijk Winja’s Fear beter, dus wou ik graag voor deze gaan. In de wachtrij staat echter nergens duidelijk aangegeven welke route je bij de splitsing moet volgen om bij Fear te geraken. Zo kozen we maar op buikgevoel en kwamen uiteindelijk bij Winja’s Force uit. Misschien een idee om dit iets beter aan te duiden, al is Winja’s Force natuurlijk ook een schitterende achtbaan.
Vervolgens deden we de monorail, die hier Würmling Express heet. We hoopten iets te kunnen zien van de werken aan FLY, maar zagen helaas enkel opnieuw dezelfde inversie.
Ook Hollywood Tour mocht nog een ritje van ons verwachten. Deze vind ik persoonlijk de minst goede attractie van het park. Het ziet er behoorlijk oud en achterhaald uit, waardoor het niet echt meer in het aanbod van Phantasialand past.
We maakten nog een lange wandeling door themagebied Fantasy. Hier liggen buiten een boottochtje, waterfietsen en een kinderdoolhof geen attracties, omdat er vlak naast het park huizen staan. Desalniettemin is het wel een leuk stukje, het natuurlijklandschap is er erg mooi en zeer goed onderhouden.
We besloten richting Afrika te wandelen (het themagebied, voor de duidelijkheid) om een ritje te maken in Black Mamba. Dit was mijn eerste B&M-coaster en is nog steeds een toppertje! De wachtrij stond volledig vol, maar desalniettemin was de wachttijd slechts een half uur. Zo goed zijn de operations in dit park dus!
We volden het pad en kwamen aan Colorado Adventure, waar we snel een ritje in maakten. De wachttijd was hier amper tien minuten.
Nadat we een snelle hap verorberd hadden in China Town liepen we richting themagebied Mystery. Hier maakten we een ritje in River Quest. Deze extreem natte rapid is uniek in zijn soort. Je wordt hier niet zozeer nat van de golven of watervallen die de boot inkomen, maar wel van maar liefst drie erg grote drops. Ook dit ritje werd de volledige boot gedoucht tot we allen helemaal doorweekt waren.
Ook in Mystery Castle maakten we een ritje. Spijtig dat de attractie bijna nooit meer met zijn oude, lange programma draait. Het korte programma is leuk, maar veel minder speciaal dan het lange.
Deze morgen hadden we Taron al bereden, maar Raik had ons nog geen ritje gegeven. Dit maakte dat dit de volgende attractie was die we deden. Omdat de wachtrij maar liefst 50 minuten was, besloten we de single riders line te nemen. Deze was ook vrij lang, maar het schoot nog redelijk op, waardoor we ongeveer 30 minuten in de rij hebben gestaan.
Nu we in Klugheim waren besloten we nog een ritje in Taron te maken. Ook hier namen we de single riders line, waar ze een vreemd systeem hanteerden. Ze lieten je namelijk niet de wachtrij in, maar creëerden zeg maar een wachtrij buiten de toegangspoort van de attractie. Die kwamen ze om de 20 minuten open doen, wanneer ze telkens een aantal mensen door lieten lopen naar de echte wachtrij. Deze was dan weer zeer beperkt.
We namen rustig onze tijd om nog een reeks foto’s te maken in Klugheim. Deze zone is zonder twijfel één van mijn favoriete themagebieden in heel pretparkland. De thematisering is prachtig en zit vol met verborgen details. De muziek maakt de totaalbeleving nog stukken beter en natuurlijk hebben we nog Taron en Raik, die de prachtige zone vervolledigen.
We kwamen uit aan Chiapas en besloten nog een ritje te maken. Ook deze keer was de single riders line leeg en mochten we zelfs bij elkaar in de boot zitten.
In Berlijn hadden we nog geen attracties gedaan vandaag. Aan de Maus Au Chocolat was het behoorlijk druk, dus gingen we voor een ritje in Das Verrückte Hotel Tartüff. Dit attractietype ben je voor of ben je totaal niet voor. Ik behoor tot die eerste categorie en vind het dan ook echt geweldig.
We liepen nog even naar de achterkant van het park om de twee laatste achtbanen te doen. Zowel Winja’s Force als Temple of the Night Hawk moesten we nog doen. Daarnaast namen we ook een kijkje in de kinderzone van het park.
We gingen rustig iets eten in de themazone Berlijn, terwijl we keken wat we nog wilden doen vandaag. Een ritje Taron by night stond zeker nog op de verlanglijst, dus gingen we maar richting Klugheim om aan te sluiten in een monsterwachtrij.. Aanvankelijk was deze rij 1u45, maar net toen we aan de poortjes stonden, ging hij in storing en kwam daar nog eens een half uur bij, waardoor we dus maar liefst 2u15 moesten wachten. Zonder twijfel de langste wachtrij die ik ooit heb moeten trotseren, maar dat was het volledig waard. We hebben er niet gewoon een ritje Taron op de front seat voor in de plek gekregen, maar het nachtelijke aspect zorgt voor een enorme meerwaarde. Bovendien was het ook net aan het regenen, waardoor de regen in je gezicht kletterde. Voor ik instapte was ik helemaal verslagen door de lange wachttijd en de toegeslagen vermoeidheid en hoofdpijn. Daar was na deze rit echter niets meer van te merken. Ongetwijfeld de beste rit die ik ooit in een achtbaan kreeg!
Toen we uit Taron kwamen was het ongeveer 23u en dus nog een half uur voor het grote vuurwerk zou beginnen. We wilden nog een ritje gaan maken in Black Mamba, maar deze had nog een erg lange wachtrij. Vervolgens wilden we naar Talocan, maar deze had net zijn wachtrij gesloten. We begaven ons dus maar naar de Kaiserplatz in Berlijn voor een groot spektakel.
En dat is het minste wat er over de slotshow kan gezegd worden. Het is zonder twijfel de beste vuurwerkshow die ik ooit gezien heb! Maar liefst een kwartier lang worden enorm veel pijlen de lucht in gestoken zonder dat het te chaotisch wordt. Dat allemaal gebeurt onder een geweldige remix van verschillende soundtracks van attracties in Phantasialand.
En zo kwam onze dag ten einde. Om af te sluiten liepen we nog even door Klugheim en China Town, die werkelijk prachtig zijn in het donker.
Het was zeer druk in het park, maar dat was te verwachten op de laatste Celebration Day van het jaar. Bovendien deden het park en de medewerkers er alles aan om de wachttijden zo kort mogelijk te houden.
Sfeerverslag en foto’s: Nathan Gevaert
