Op 8 april stond een dagje Walibi Belgium op de planning, mijn Golden Pass nog een keertje gebruiken in een park vol leuke achtbanen en vooral Pulsar. Mijn planning werd een beetje in de war gestuurd doordat ik en de wekker geen goede relatie hebben. Ik kwam dan ook een half uurtje na parkopening pas aan.
Michael en Greet stonden me op te wachten aan het Wab beeld, Jonathan H aan de ingang en Benjamin was ondertussen Pulsar al aan het uittesten.
Eens binnen wandelden we langs Weerwolf, die nu veel mooier te zien is, aangezien het Reuzenrad uit het park verdween. Het open vlak is een meerwaarde voor de woodie geworden. Bij Weerwolf stond het digitale bordje op 550 minuten, een technisch foutje ongetwijfeld, maar wij hadden meer zin om te beginnen bij Pulsar.
Jammer genoeg had Pulsar effe geen zin meer. Omwille van deze storing besloten we te beginnen bij een andere topper, Psyké Underground. Een korte wachtrij later zaten we in het treintje voor een snelle lancering en desoriënterende rit, waarbij onder en boven moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn.
We besloten na dit geweldige baantje richting Challenge Of Tutankhamon te wandelen, onderweg zagen we dat er amper volk stond bij de Keverbaan en ach, ook die kleintjes zijn altijd leuk om een keertje gedaan te hebben.
Bij Challenge Of Tutanchamon aangekomen, bleek er amper een wachtrij te staan, tot onze vreugde. Wat blijft dit toch een knappe darkride, jammer wel dat de vuureffecten niet meer werkten.
Als je een beetje wil chillen is dat geen probleem, we gingen er heen, niet ik alleen. Onze volgende attractie werd het rustige boottochtje Gold River Adventure. Veel Adventure is er natuurlijk niet aan, maar een mooi momentje van rust in een park vol thrill.
Het was die thrill die we nadien opzochten bij Dalton Terror. De eerste thrill is voor mij een plekje bemachtigen met een riem die lang genoeg is voor mijn buikje, gelukkig doet het personeel hiervoor hun best en weten ze waar een bredere persoon moet gaan zitten. En wauw dit ding blijft toch een van mijn favoriete attracties, een van die weinige die deze doorwinterde pretparkfanaat nog kriebels kan bieden.
Ondertussen zagen we tot ons groot plezier dat Pulsar opnieuw geopend was. Wij dus snel daarheen om via de Single Rider wachtrij een ritje mee te pikken. En ja hoor hij blijft geweldig. De snelheid, de airtime en de grote splash, een unieke combinatie.
Na een spetterende rit, was het tijd om de maag te vullen. Dit deden we met een lekkere mitraillette. Na de mitraillette nog even op de foto met de mascottes.
En zo werd het tijd voor alweer een knaller – Weerwolf – de houten achtbaan. Na ongeveer 20 minuutjes was het al aan onze beurt, over de snelheid van de medewerkers kunnen we zeker niet klagen in dit park.
En werd het tijd voor een achtbaantje waar ik meestal enkel maar fotootjes van maak, terwijl de rest een ritje maakt; Vampire. Hopelijk komen hier ooit de nieuwe treintjes van Vekoma op, dan wordt deze weer een leuke ervaring.
En nu tijd voor Radja River, de wildste en onstuimigste Rapid River die ik ken. En ook ditmaal stond hij lekker wild en kwam ik er niet uit zonder een kletsnatte broek. Jammer wel dat de watervallen nog amper werkten, maar de nevel en de snorharen weer ion werking zien deed ons al veel plezier.
Een bisnummer op Dalton Terror sloegen we niet over vandaag, alsook een ritje op Calamity Mine is een must wanneer je in het park bent. Deze mijntrein is sowieso zeer leuk en de wachtrij ging nog vlotjes vooruit. Na ons ritje werden we verrast met het gezelschap van de tweede Jonathan.
Samen gingen we richting Flash Back, waar we met zijn zessen het bootje vulden. Dit geeft nog meer garantie om er kletsnat uit te komen.
Onze dag sloten we af met een bisnummer op Pulsar. En na een super dagje in het park, gingen we moe maar voldaan huiswaarts.
Sfeerverslag: Bob Van Dyck
