Wouter Dekkers is een van die namen die menig pretparkfan meteen koppelt aan flinke investeringen en een inzicht voor wat hij doet. Wouter is ook zeer geliefd bij de fans vanwege zijn openhartigheid en vooral liefde voor de job. Hij ruilde niet zo lang geleden de directeursstoel van Movie Park Germany in voor die van Attractiepark Slagharen. In Attractiepark Slagharen ging hij meteen hard aan het werk; zo werden attracties gerenoveerd, huisjes opgeknapt en werden de plannen voor het waterpark totaal omgegooid. In 2017 worden maar liefst 100 nieuwe verblijven geopend en als top of the bill komt er een nieuwe achtbaan.
De Themeparkfreaks trokken naar Attractiepark Slagharen, waar we een openhartig gesprek hadden met Wouter Dekkers, die een echte spraakwaterval bleek, vol passie voor het vak.
Themeparkfreaks: Hoe bent u in de pretparkwereld terechtgekomen?
Wouter Dekkers: Ik ben begonnen in de accountancy, waar ik eerst werkte bij de big four. In 2000 had ik het wel gezien in die wereld, ik vond het stoffig en saai. Toen zag ik de advertentie voor financieel manager in Six Flags Holland. Misschien stel ik nu heel wat pretparkfans teleur, maar ik was helemaal geen diehard themeparkfan, maar ondertussen ga ik er natuurlijk met veel plezier naartoe. Ik begon er als financieel directeur ten tijde van de omschakeling naar Six Flags Holland. Zo ben ik dus deze wereld in gerold. Bij ons is het zo dat je het ofwel leuk vindt ofwel niet, sommigen zie je al vertrekken na twee of drie maanden omdat het te intensief is. Ik heb daar mooie tijden beleefd, zoals de bouw van Goliath mogen meemaken. In 2005 werd het park dan verkocht aan Star Parks.
Daarna kwam dan Warner, dat ondertussen Movie Park Germany is. De financieel directeur vertrok daar en ik zou ernaartoe gaan voor drie maanden, tot er iemand anders zou komen. Die drie maanden zijn uiteindelijk tien jaar geworden. Na het vertrek van de algemeen directeur ben ik dan kunnen doorgroeien. En sinds oktober 2014 zit ik dan hier, in Attractiepark Slagharen. En ik heb er nog geen dag spijt van gehad.
Themeparkfreaks: Wat was de reden dat u Movie Park Germany inruilde voor Slagharen?
Wouter Dekkers: Ik kreeg een telefoontje van het hoofdkantoor, ze vertelden me dat ze een probleem hadden in dit park en op korte termijn iemand nieuw zochten. En ze vroegen me of ik dat wou doen. Ik was voor mezelf op dat ogenblik al aan het denken dat ik al tien jaar hetzelfde deed, met hart en ziel welteverstaan. Maar ik keek ook uit om opnieuw in Nederland te werken. Wat ik ook heel graag wilde leren was iets doen met verblijfsaccommodatie. Toevallig kwam dat net samen en ben ik, na een dagje nadenken, meteen hier aan de slag gegaan.
Themeparkfreaks: Wat was tot nu toe de grootste uitdaging voor u?
Wouter Dekkers: Ik denk toch dat ik hier – in Attractiepark Slagharen – de grootste uitdaging kon aangaan en verder blijven aangaan. Bij Movie Park Germany was er al een goede structuur, doordat het in handen was geweest van de Amerikaanse groepen. Het was ook een heel andere structuur met verslagen et cetera, wat niet altijd leuk is, maar dat hoort erbij. Hier voelde je nog steeds de kenmerken van een familiebedrijf, ook al was het in 2012 verkocht aan Parques Reunidos. Er waren hier veel onduidelijkheden, 52 jaar familiebestuur kan je niet zomaar wegwerken. Dat is waar we achter de schermen heel hard aan gewerkt hebben, meer duidelijkheid voor het team. Ook werd op dat ogenblik gebouwd aan het zwembad, wat toch heel wat werk was.
Themeparkfreaks: Hebt u bij het zwembad ook meteen de plannen gewijzigd?
Wouter Dekkers: Ja, er was onduidelijkheid tussen de plannen waar hier aan gewerkt werd en die in Spanje. Dat is uiteraard niet echt handig, want degene die betaalt wil toch weten wat hij precies in de plaats krijgt, dat hebben we dus moeten rechttrekken. Er was ook nog een poging om een combinatie te maken tussen een entertainment center en een zwembad. Ook de thematisering zat niet helemaal goed. Het was zeer leuk dat het team hier wou samen werken hieraan, maar nooit echt de gelegenheid kreeg. En dat is iets dat ik heel belangrijk vind. Ik had ook al heel wat geleerd uit Nickland, uiteraard ben ik geen ontwerper, maar het helpt wel. Ook het buitengebied was niet aanwezig. Weet je nog die ijsberg uit het verleden? Die wilden ze laten staan, nou dat zou ik dan een gemiste kans vinden. Ik ben dus naar Spanje geweest, om extra geld te vragen, en dat heb ik ook gekregen. Hierdoor konden we verwezenlijken wat je nu ziet, een succesvol zwembad, dat konden we afgelopen zomerdagen merken. Het moest kleurrijk zijn, de platte visuals moesten ingeruild worden voor 3D-elementen. Maar het was wel een behoorlijke klus.
Themeparkfreaks: Het park kwam voorheen niet altijd op een positieve manier in de pers. Hoe gaat u met zoiets om?
Wouter Dekkers: Dat is iets wat je eerst in kaart moet brengen. Wat is de oorzaak daarvan? Je wordt er namelijk altijd op attent gemaakt. Ik vond het vooral onaardig tegenover het team en onterecht tegenover de collega’s hier. Ik wil natuurlijk niemand slecht maken, maar het is een stukje een situatie die je creëert vanuit de leiding. De chemie tussen hen en bepaalde sites ontbrak. Ik ben echter zeer open, ik vertel alles wat ik kan vertellen, tenzij het echt niet kan. Dat moeten ze natuurlijk dan ook accepteren. En als iets slecht is moet je dat ook aanvaarden.
We zijn daar dan ook aan gaan werken. We hebben eerst vertrouwen moeten opbouwen binnen het team, zodat ze met problemen naar ons zouden komen en niet naar de diverse sites. En dat gebeurt nu ook, natuurlijk kan dat niet alles oplossen. In het verleden kreeg men vaak geen antwoord, dat kan niet. Als je als manager het antwoord kent, moet je dat ook vertellen. Je moet dan uitleggen: kijk, dat kan niet om die reden. Nee is namelijk ook een antwoord en dat begrijpen de mensen dan ook, dat is waar we mee begonnen zijn.
Wij hebben de visie nu dat wanneer we iets niet goed kunnen doen, we het ook niet gaan doen. Dat is beter dan half werk leveren. Bijvoorbeeld de monorailhal, dat is voor mij een pijnpunt, maar op dit ogenblik kunnen we daar nog niets aan doen, dus laten we het voorlopig zo in plaats van het maar half af te werken. Vorig jaar wilden we bijvoorbeeld twee restaurants aanpakken, maar we hebben gekozen om eentje heel goed te doen. Het past nu volledig in het thema en niet maar half.
Vanaf dag één wil ik Attractiepark Slagharen in het midden plaatsen, want daarop moeten we trots zijn. Rond het park hebben we buren, de gemeente, de pers, collega’s, concurrenten, leveranciers, al die dingen regelen je imago. Met dat in gedachten trokken we naar de gemeenten Slagharen, Lutten, Keiendorp, want die hadden in het verleden te weinig informatie gekregen, waardoor er in het begin best wat spanningen waren. Ook de leveranciers wisten niet altijd waar ze aan toe waren. Dat is geen goede zaak, dus zijn we met al die mensen in gesprek gegaan. Uiteraard deed ik dat niet allemaal alleen. En die dingen werkten. Bedrijven komen nu naar ons toe om dingen samen te doen.
De relatie met de gemeente zit nu heel goed, wat zeer belangrijk is om vergunningen geregeld te krijgen. Ook de relatie met de werknemers is nu vlot. In het begin was dat nog moeilijk, ik zal je een voorbeeld geven. Ik wandelde op de mevrouw af die aan de Sky Tower werkte en die werd meteen nerveus. Ze dacht meteen dat ze iets mis gedaan had, maar ik wou me als nieuwe gewoon even voorstellen, dat waren ze hier duidelijk niet gewend. Mogelijk is dat een situatie die groeide uit het verleden, mensen onthouden makkelijker negatieve dingen dan positieve.
Themeparkfreaks: Wat is nu het leukste aan uw werk?
Wouter Dekkers: Het leukste vind ik het praten met de mensen. Horen hoe het met hen gaat. Praten met onze gasten, het sociale contact. Mijn bureau is ook zo gericht dat ik in het park kan kijken, wat een leuk gevoel geeft. Respect is ook iets dat je moet verdienen, dat kan je niet zomaar afdwingen, dat is ook zeer belangrijk.
Themeparkfreaks: We hoorden u al vaak over de beleving praten en een totaalpakket. Ligt daar dan de toekomst?
Wouter Dekkers: We hebben hier binnen het team een project gestart genaamd ‘Design Day’. Dit wil zeggen dat we een dag gaan ontwerpen vanuit de gedachte van onze gast. Wat wil die persoon nu zien wanneer hij het park binnenloopt? Echt nieuw is dat niet, meerdere parken doen dat. Bijvoorbeeld iemand koopt een ijsje, het ijsje valt. Als een medewerker dat ziet, zal die een nieuw ijsje geven. Vroeger was het niet duidelijk of dat kon of mocht. Dat zijn zo van die kleine dingen die het verschil maken, maar we zijn er nog lang niet, hoor. Dat is voor een stuk van die beleving, waar we nog heel wat dingetjes aan kunnen veranderen.
Themeparkfreaks: We lazen ook dat de ingang aangepast zou worden. Kunt u daar meer over vertellen?
Wouter Dekkers: (Loopt naar een plattegrond, waarop hij met veel trots toont wat de plannen zijn) De verblijfsgasten komen na een lange autorit de parking opgereden en moeten vervolgens de weg oversteken om naar de incheckbalie te lopen, aan de ingang van het park. Na het ophalen van de sleutel moeten ze opnieuw naar de wagen lopen, terug de baan oprijden, het vakantiepark binnenrijden, opnieuw parkeren en dan pas kunnen ze naar het huisje. Dat is dus bijzonder gastonvriendelijk. Ik heb zelf ook kinderen; zodra die een park zien, willen die zo snel mogelijk naar het huisje of naar de achtbaan. Dat moet dus aangepakt worden.
We zijn ook het enige park ter wereld waar je aankomt en de poorten gesloten zijn. Waarom is dat? Omdat de auto’s hier dan niet meer mogen rijden. Wat we dus gaan doen is de daggasten en verblijfsgasten een afzonderlijke ingang bieden. De verblijfsgasten krijgen een nieuwe logistieke incheckbalie. De andere ingang gaan we meer naar voren brengen, met draaihekjes. Daarvoor komen dan de kassa’s te liggen. Op die manier kan je de poorten gewoon openen en de gasten meteen verwelkomen.
Het is zo dat niemand daar echt over nagedacht heeft, omdat het zo’n gewoonte was geworden. Dat is precies de reden waarom het nodig is om soms andere dingen te gaan doen. Anders loop je de kans in een stramien te komen waarbij je dingen accepteert die niet echt goed zijn, omdat je het niet meer ziet. Daarom schuift men bij grote groepen vaker door, bij hotels doen ze dat bijvoorbeeld om de twee tot vier jaar. Zo krijg je nieuwe inzichten om dingen anders te doen.
Ik heb hierin een goede leerschool gekregen van de oude directeur van Walibi Holland. Zo leerde ik meer naar details kijken, ook van de Amerikanen leerde ik enorm veel. Zo heb ik het in Movie Park Germany ook met vallen en opstaan geleerd.
Themeparkfreaks: Movie Park Germany krijgt nu uiteindelijk de achtbaan die u ook al wou. Is dit nog hetzelfde project als destijds?
Wouter Dekkers: Ja, Thorst houdt me natuurlijk goed op de hoogte hiervan, maar het is niet het project dat ik uitgewerkt had. Thorst is volledig opnieuw begonnen. De lay-out die ik voor ogen had was anders, er zitten uiteraard wel vergelijkbare dingen in. Als hij klaar is zal het wel een totaal andere baan zijn dan wij in gedachten hadden, zo ging hij bij ons volledig door het gebouw, nu maar gedeeltelijk. De teaser die ik toen liet rondgaan, was met een tekening van een Mauer, maar dat was maar een geintje. Wij waren toen ook al in gesprek met Mack Rides en Gerstlauer.
Themeparkfreaks: Voor Attractiepark Slagharen viel de keuze op Gerstlauer. Waarom deze bouwer?
Wouter Dekkers: De keuze was beperkt, aangezien we laat begonnen zijn aan dit project. Op 15 februari stuurde ik het eerste idee door naar Gerstlauer. We hadden toen al gemerkt dat het hoognodig was, we moesten echt afwachten of de Thunderloop het seizoen 2016 zou kunnen uitdoen. We hadden normaal gezien de nieuwe gepland voor 2018; maar dat ging duidelijk niet lukken. In januari nam ik dan contact op met Spanje. Er wordt wel veel slechts gezegd over Parques Reunidos, maar ik heb er niets dan lof over. Ze hebben meteen alles op alles gezet om alles te regelen en te gaan schuiven met budgetten. Mogelijk krijg ik daardoor niet van iedereen een kerstkaartje (lacht). Koen van Gerstlauer ken ik ondertussen al een beetje, maar we hebben ook gesproken met Mack Rides en ook S&S. Die Amerikaanse bouwer heeft namelijk een nieuw, compact en echt gaaf nieuw model van de El Loco. Maar Gerstlauer was degene die bereid was een risico te nemen i.v.m. de levertijd. Het is echt bizar dat het eerste contact in februari was en we in april al een ontwerp hadden, daar hebben Koen en ik hard aan gewerkt. Koen ken ik trouwens al van bij de bouw van Van Helsing’s Factory.
Natuurlijk veel lof ook voor de andere leveranciers, want die zijn ook top, maar de keuze is nu eenmaal beperkt. Het is ook niet zo dat Gerstlauer nu een B-keuze is, integendeel zelfs. We zijn al lang uitermate tevreden van Gerstlauer, binnen de groep. Als we meer tijd hadden gehad, zou ik zelfs zeker zijn dat het Gerstlauer geworden zou zijn. De relatie met het bedrijf zit goed. De prijs-kwaliteitverhouding zit goed. De Duitse gründlichkeit is belangrijk. Wat ook zeker meespeelde is de link met Schwarzkopf en Gerstlauer, die in dezelfde hallen werken waar de Thunderloop gebouwd werd. Mocht ik nu echt moeten kiezen hebben, zou dat zeker een doorslaggevende factor geweest zijn.
Themeparkfreaks: Voor hen is dit toch ook weer een totaal ander concept, met een drievoudige lancering.
Wouter Dekkers: Dat klopt. Natuurlijk was ik al gaan kijken naar gelijkaardige achtbanen, die eenzelfde techniek hadden in Tripsdrill en Hansa Park. De trein is een normaal type, een prototype ontwikkelen is al onmogelijk. Het is wel voor het eerst dat een trein vijf rijen bevat. Het wordt echt wel een beest dat we hier straks gaan neerzetten, met een verbruik tussen de 1700 en 1800 kWh. We lopen momenteel zelfs voor op het schema dat we met hen afspraken. We hebben onlangs nog de kleuren van de trein en de baan gekozen samen met de pers. Gelukkig kozen ze degene die wij ook al in gedachten hadden (lacht).
Themeparkfreaks: Vindt u de aankleding belangrijk, of kiest u eerder voor een grotere, spectaculaire attractie?
Wouter Dekkers: Nou, de aankleding in het filmpje ziet er natuurlijk indrukwekkend uit. Dat het filmpje al zo vroeg in het proces gemaakt werd is uniek, maar dat werd bewust zo gedaan om al een hype te creëren. Het filmpje werd gemaakt door een Nederlands bedrijf in amper tweeënhalve week. Mijn vereisten waren dat ze onder de monorail door ging. Er moest in ieder geval een drievoudige lancering in en twee inversies en te berijden vanaf 1,30 meter. Het budget van dit project zit al voor 80% in de baan zelf. Daar komen ook nog de grondwerken bij. De aankleding zal dan ook voornamelijk een zeer mooie entree worden. De wachtrij zal vrij basic zijn, maar met veel elementen van een verlaten stadje. Het station wordt aangekleed, de trein zal er komen uit te zien alsof hij er volledig bij hoort. Dat is het zo’n beetje, voor ons park is dat ook voldoende. Mogelijk zijn de meningen wel verdeeld daarover.
Ik heb uiterst gethematiseerde wachtrijen gedaan in andere parken zoals bij Lost Temple en Van Helsing’s Factory, op rustige dagen rennen de mensen daar gewoon doorheen en mis je de details en de totaalbeleving. Je wilt natuurlijk zo snel mogelijk naar een volgende attractie toe. De storytelling zoals een Disney- of Universalpark die heeft vind ik prachtig, maar daar sta je ook lang genoeg in de rij om er echt van te genieten. Die luxe hebben we als park met regionale karakteristieken nog niet. Dat betekent dus dat we het beperkt moeten houden en liever dan dat geld in de achtbaan zelf stoppen. Of zelfs in een volgend project.
Themeparkfreaks: Krijgt Gold Rush themamuziek?
Wouter Dekkers: We hebben nu de muziek van in het filmpje, daar werken we een beetje op verder. We hebben ook al muziek toegestuurd gekregen van jongens uit de buurt, die ik nog ga beluisteren. Er gaat dus wel iets zijn, maar het mag niet storend zijn voor de rest van het gebied.
Themeparkfreaks: Er zullen opnieuw twee achtbanen zijn in 2017. Zal daar een derde bij komen in de toekomst?
Wouter Dekkers: Hoop is er altijd. We zijn een familiepark, dan denk je natuurlijk meteen aan kinderen. Dat is dan ook onze focus, zeker met de verblijven. We gaan ons dus ook niet richten op tieners. Deze nieuwe achtbaan is natuurlijk wel pittiger, maar de kinderen van tegenwoordig durven ook gewoon meer. De oude Thunderloop was voor zijn tijd wel een heftige, maar tegenwoordig is hij dat natuurlijk niet meer, er zijn veel heftigere dingen. Ik sluit dus niet uit dat er ooit eentje bij komt, maar we moeten altijd afwegen wat voor capaciteit het park nodig heeft.
Ik hoorde al bij discussies dat er vooroordelen zijn over de capaciteit van de Gold Rush. We hebben daar een capaciteit van 800 pp/u. De Thunderloop had op normale dagen maar een capaciteit nodig van 300 tot 400 pp/u. Uiteraard zal dat in het begin wel meer zijn. Dat vind ik dus een beetje flauw. Het is zo dat wij geen groep zijn die voor de drukste tien dagen van het jaar capaciteit gaan bouwen, maar voor een gemiddelde dag. Die nuance mis ik dan ook bij discussies. Ik was met kerst een keer in Disneyland, daar liepen 100.000 mensen, dan pas heb je veel capaciteit nodig.
Themeparkfreaks: Wat voor attractie zou u graag in de toekomst nog zien komen?
Wouter Dekkers: Wat we nog niet hebben is een Rapid River. Dat is iets dat ik in ieder park vind thuishoren. In een groepje bezoekers zijn er altijd die dit leuk vinden, het is ook goed voor de samenhorigheid. Het brengt ook emoties naar boven, zenuwen voor het nat worden en zo verder.
Stel je maar even voor dat je toevallig een stukje braakliggende grond hebt, waar ooit huisjes en bomen stonden…
Er zijn natuurlijk nog geen exacte plannen of tekeningen of dergelijke, maar als ik nu zelf mocht kiezen en ik had een onbeperkt budget, dan zou ik dat een zeer mooie toevoeging vinden voor ons park.
Een extra achtbaan hoeft dus niet echt meteen. Als je hier enkele dagen verblijft en je hebt al een knaller staan; als je daar al in geweest bent, heb je de andere niet meer te doen. Een Rapid River heeft dan weer een hogere herhalingswaarde.
Wat ik ook zeer leuk vind is een DiskO Coaster, maar ik moet opletten niet de fout te maken dat ik het park te veel naar mijn smaak ga inrichten. Dus moeten we dat zeker eerst gaan onderzoeken, maar ik denk dat de mensen dan eerder voor een wildwaterbaan gaan kiezen. Los van de status en de aankleding is die van Movie Park Germany bijvoorbeeld een van de leukste.
Themeparkfreaks: Het Looping Schip, zal dat ooit terugkeren in het park?
Wouter Dekkers: Het is momenteel nog niet verkocht, dus de kans bestaat dat we dit ook terug zullen plaatsen. Wie weet ook op het nieuwe gebied. Maar voor we dat gaan doen, zal het eerst grondig gerenoveerd moeten worden.
Themeparkfreaks: De Thunderloop lijkt ook gered te zijn. Kunt u daarover iets vertellen?
Wouter Dekkers: Hij is inderdaad verkocht. Henk Bembom, van de Bembomfamilie, heeft hem gekocht. Hij had ooit een park in Schotland (Loundoun Castle, n.v.d.r.). Het is dus zeker geen louche handelaar maar iemand die het goed meent. Hij weet dus perfect hoe dit allemaal te regelen, het is zou dus goed mogelijk zijn dat hij ooit in Verweggistan komt te staan. Hij kent de status en weet de hoeveelheid werk die ervoor nodig is. Ik ben dan ook zeer benieuwd waar hij uiteindelijk zal terechtkomen.
Hij heeft trouwens net nog de oude Schwarzkopf Knightmare uit Camelot Theme Park verkocht aan een park in Kroatië. Hij heeft ook al attracties verkocht aan Amerikaanse parken. Zo is de vrijevalattractie Tower of Terror in Movieland Park in Italië ook via hem in dat park terechtgekomen.
Themeparkfreaks: Zodra u klaar bent met de nieuwe huisjes en de Gold Rush, wat zou dan het volgende zijn dat u gaat doen?
Wouter Dekkers: (lacht) Een cruise voor mij en mijn gezin. Dat is allemaal al gepland, ik vertrek op 8 juni voor een verdiende vakantie. Het is voor het eerst sinds ik pretparkdirecteur ben dat ik een niet-pretparkreis ga maken. In het verleden bezocht ik bijna altijd pretparken zoals Holiday Park, Legoland, Hansa Park, Tripsdrill en veel meer. Het was uiteraard zeer leuk te teasen vanuit dat laatste over de nieuwe achtbaan.
Themeparkfreaks: Zou een houten achtbaan als Mammut dan niet passen in Slagharen?
Wouter Dekkers: Nou, ik ben er niet meteen een fan van, maar dat zal waarschijnlijk liggen aan mijn ervaringen uit het verleden in Movie Park Germany met Bandit. Het vergt ook enorm veel onderhoud. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geweldig om eentje te doen, maar Nederland heeft er al drie, dat is voldoende.
Kijk, we hebben al enorm veel gedaan, het zwembad, El Torito, de 100 nieuwe huisjes. Heel wat Wigwams vernieuwd, Apollo opgeknapt. Gold Rush uiteraard. We gaan natuurlijk wel ideeën uitwerken, maar binnen de groep zijn nog andere parken met ideeën die ook geld nodig hebben. Dat is ook niet onbelangrijk, wij hebben de laatste jaren aan de goede kant gestaan, maar dat geluk kan ik niet elk jaar hebben.
Themeparkfreaks: Het verkrijgen van iets nieuws is toch een kwestie van goed onderhandelen, niet?
Wouter Dekkers: Nou, het is een soort spel. Het is een zeer leuk spel, waarbij vertrouwen niet onbelangrijk is. Dat is iets dat ik al kende van mijn tijd bij Six Flags, Warner was daar de lastigste in. We moeten heel eerlijk zijn, als je vaak dingen vraagt en niets krijgt, dan denk je op den duur ook van: laat maar zitten. Dat is dus zeer spijtig. Toen ik in Movie Park Germany kwam streefde ik ook hard, dat is iets dat ik altijd zal doen. Dus ook hier zal ik streven naar meer. Wij kunnen niet naar een bank gaan, wij moeten naar Madrid. Je moet hen dus kunnen bespelen en vooral passie tonen.
Het is ook zo dat iemand uit het team die een idee heeft en hier binnenwandelt daarmee niet moet twijfelen. Het mag misschien geld kosten, maar als hij dat met vertrouwen komt aanbieden en goed uitgewerkt heeft, dan moeten we dat proberen, al kost het 20.000 euro.
We werken in de toekomst zeker aan een businessplan, hetzij voor het braakliggende gebied, hetzij voor andere dingen. Daarna kijken we of ik geluk heb.
Themeparkfreaks: Gaan er nog andere opknapwerken gebeuren in de tussentijd?
Wouter Dekkers: Zeker en vast. We hebben nog een volle agenda. We hebben nu al de huisjes gedaan, de Gold Rush en zo verder. Op de planning staan nog drie restaurants die we aanpakken. Bijvoorbeeld The Diner, die nu rood en wit geschilderd is, vind ik afschuwelijk, die moet dus aangepast worden.
Nog een nieuwtje is dat we aan het einde van de Mainstreet een nieuw grillrestaurant gaan maken. Ik wil meer vers voedsel in het park.
Ook bij Kids Country gaan we werken. Dat is een veel te donker hoekje. Zeker nu Gold Rush er komt, moet dit onder handen genomen worden. Het waterspeelpleintje zal blijven, daar genieten de kleinsten van. We gaan zorgen dat het opener wordt, zodat je ook van daaruit kan kijken naar de nieuwe achtbaan.
Themeparkfreaks: Zal het aanbod aan evenementen uitgebreid worden? Zal er bijvoorbeeld een halloweenevenement komen of avondopeningen?
Wouter Dekkers: We gaan ons eerst concentreren op de basis, we komen namelijk uit een dal zowel financieel als op het vlak van bezoekersaantallen. Dat lag allemaal onder de verwachtingen. We moeten nu bewijzen dat we het positieve kunnen volhouden. We hebben ook bewust gekozen om geen evenemententerrein te maken van de grond die we voorhanden hadden. Dat hebben wij niet nodig, niemand zal hiernaartoe komen daarvoor, zoals ze dat wel doen bij Walibi Holland. Je moet ook rekening houden met de buren. We hebben wel de Miracle of Lights.
Halloween vind ik iets prachtig. Zelf ben ik te nuchter om halloweenproducten te maken, daarvoor moest ik steeds een beroep doen op anderen. Happy Halloween vind ik dan weer een slap aftreksel van het echte gebeuren, daarom laat ik dat liever over aan mensen die het wel goed doen.
We moeten vooral bekijken wat er past in het wildwestthema en het anno 1850-gebeuren. Net zoals we willen bekijken welke bedrijfskleding we willen gebruiken.
Themeparkfreaks: Nog een afsluitende vraag: Wat is uw favoriete plekje in het park?
Wouter Dekkers: Dat zijn er wel meerdere. Bij Aqua Mexicana sta ik graag op de balustrade te kijken naar de verwezenlijking. Dan ben ik zeer trots op wat we gemaakt hebben als ik de mensen zie genieten. In mijn ogen hebben we iets gemaakt dat echt af is, het is echt gaaf.
Ook het oude Coloradogebied met de stacaravans vind ik een geweldig plekje, dat vaak onderschat wordt. Het mogen oude units zijn, ze zijn zeer goed bezet, door een specifieke doelgroep. Het is er ook hartstikke groen, dus daar zou ik voor durven te kiezen.
Het is echt een moeilijke vraag, aangezien ik nu meer kijk naar de dingen die ik niet mooi vind. En dan zie ik dat we nog veel werk hebben. Nogmaals is dit geen kritiek, we weten hoe dit is kunnen groeien na 52 jaar. Een nieuw park ziet er natuurlijk piekfijn uit, maar die hebben nog niet dezelfde dingen meegemaakt als wij in al die jaren.
Wat ik nog het leukst van al vind is rondlopen in onze kantine, iets dat ik eigenlijk te weinig doe. Want ik ben best wel veel aan het werken. Maar ik hoor het personeel graag zeggen dat het goed gaat. Uiteraard loopt er hier en daar weleens iets mis, je blijft een personeel-werkgeverrelatie hebben, maar van tevreden personeel word ik gelukkig. Dat is iets dat je niet in een plekje kan vastleggen.
Ik heb bijvoorbeeld onlangs een ganse dag meegedraaid bij de incheckbalie, op een drukke vrijdag als vandaag. Toen heb ik enorm veel respect gekregen voor die mensen. Je merkt dan ook meteen de werkpunten op. Zo had je bijvoorbeeld mensen die dingen verloren hadden, die moesten dan zelf een e-mailadres gaan opschrijven, waarop ze contact konden nemen. Het is natuurlijk veel handiger als daar gewoon een kaartje klaarligt dat je aan die mensen kan geven. Elk huisje heeft bijvoorbeeld ook maar één sleutel, uiteraard hebben we wel lopers, maar toch. Dan denk ik: waarom nemen we geen kaartjes, want als de man weggaat, wil de vrouw ook wel een sleutel.
Het is op die momenten dat je die dingen, die je eerst niet zag of wist, gaat tegenkomen. Die mensen moeten daar ook de hele dag staan, de systemen waarmee je werkt moeten goed zijn, de snelheid is hoog. We moeten ons personeel even goed behandelen als onze gasten.
Maar dat zijn voor mij leuke momenten, gewoon tussen je mensen staan.
We wensen Wouter nog enorm te bedanken voor het openhartige gesprek.
