Al een tijdje had ik zin om een bezoekje te brengen aan Movie Park Germany, toen Stanneke me vroeg om mee te gaan was er dan ook geen enkele reden om niet te gaan, het zonnetje beloofde te schijnen en er stond nog niets anders op mijn planning.
Om 10.30 arriveerden we op de parking, uitgestapt uit de auto snel onze trui uit gezwierd en opgeborgen in de auto en snel naar de ingang. Zoals we wel verwacht hadden op een mooie lentedag was er een gezellige drukte in het park, niet overdreven, maar heel wat mensen zouden net als ons een leuke dag gaan beleven.
Toen we het park binnen wandelden, merkten we ook dat de fontein een gedaanteverwisseling onderging, maar wat ons het meest opviel waren de afscheidingen waarachter in 2017 een gloednieuwe achtbaan zal openen.
Onze dag begonnen we met een ritje op NYC Transformer, een van de betere top spins. Amper wachtrij aan deze attractie, wat wij uiteraard zeer leuk vonden. Het ritje was minder intens dan we gewend waren, maar hij leverde weer die kriebels op in onze buikjes waar wij zo van houden.
Als volgende attractie koos Stanneke voor de High Fall, voor mij niet meteen een favoriete toren, maar ongetwijfeld een enorme adrenaline rush.
Wat ik wel geweldig vind is de Side Kick, een bescheiden frisbee met een stevige rit.
Na enkele stevige attracties zochten we de rust op bij de eerste show van de dag. We Can’t Stop The Beat is de nieuwe musical show die dit jaar speelt in het park. Het Back To The Future verhaal ruimde plaats voor scènes uit de jaren 50/60. Volledig in Grease stijl worden heel wat liedjes gebracht uit dat tijdperk, uiteraard draait het in de show om liefde en de rivaliteit tussen de verleiders.
Na de show liepen we richting Santa Monica Pier, waar we een ritje waagden op de Crazy Surf. Crazy Surf is volgens mij de snelste Disk’O coaster die ik al deed, vrij intens, maar ook wel wat schokkerig, maar zeer leuk om hem even tussendoor te doen.
Over schokken gesproken, onze volgende attractie werd onze eerste achtbaan van de dag, Bandit, een beruchte boef als het op het ritverloop aankomt. Talloze retrackingen werden uitgevoerd om deze achtbaan enigszins te temmen en je merkt op de nieuwe stukken ook wel dat er verbetering in zit, maar de rit blijft over het algemeen meer dan onstuimig te noemen.
We hadden nog tijd voor een achtbaanritje voordat Kenny zou arriveren in het park om nog mee te genieten van de rest van deze zonnige dag. We besloten een bescheiden achtbaantje te doen, dat toch een hoop fun is. Jimmy Neutron’s Atomic Flyer.
Tijdens het wachten op Kenny, namen we de tijd om een kijkje te nemen op de bouwwerf, waar ik al eerder over sprak. Het valt op dat deze niet klein is, maar ook dat het legendarische spookhuis Badoo Twister wellicht nooit meer zal terug keren.
Voor hij aan de attracties begon wou Kenny eerst een hapje eten, we besloten voor een lekke pizza te kiezen. Heel groot was de pizza niet maar wel zeer lekker.
Na onze pizza werd het tijd voor de Movie Park parade. Tijdens de parade passeren alle figuren die je in het park tegen komt, van de figuren uit Nick Land tot de acteurs uit de stunt show en de musical. Ook Van Helsing liep mee, wat ons richting onze volgende attractie zou lokken, na afloop van de parade.
Van Helsing’s Factory, de laatste achtbaan die het park bouwde, althans voorlopig toch. De wachtrij bedroeg amper 20 minuten, wat op een dag als vandaag een meevaller is. De rit is kort maar krachtig, geweldig wat ze hier hebben gebouwd.
Na Van Helsing wou Kenny die ‘Black Mamba-achtige’ achtbaan doen. MP Express. Ik zei hem nog nooit een SLC te vergelijken met een B&M, maar dat zou hij snel merken. Na onze rit gaf hij ook onmiddellijk toe dat hij nooit Black Mamba had mogen zeggen tegen deze achtbaan die toch wel aan de ruwe kant is.
En dan was het tijd geworden voor de nieuwe stuntshow, Crazy Cops New York. Nog maar net was de show begonnen en we wisten al dat dit wel eens de beste stunt show kon zijn die we in Movie Park gezien hebben. Geweldig stuntwerk met auto’s en moto’s afgewisseld met typisch Duitse humor. Geen natgespoten parcours meer, maar gierende banden, verbrand rubber en heel wat nieuwe vuur effecten, super gewoon.
De dag begon ten einde te lopen, maar we konden niet huiswaarts keren zonder een ritje op Alien Encounter, een geweldige waterattractie. Jammer genoeg bleek er vandaag een technisch probleem te zijn, waardoor maar op beperkte capaciteit gewerkt kon worden, waardoor we zeker 30 minuten aangeschoven hebben. Maar dat vergeet je snel als je die eerste afdaling af gaat, die eindeloos lijkt en een enorme golf oplevert.
Als afsluiter betraden we de archeologische site van The Lost Temple. Een simulator attractie met heel wat prachtige aankleding, volledig in een dino thema. De simulator op zich is niet meteen de meest overtuigende, maar we blijven het stiekem wel leuk vinden.
