Na maandenlang wachten gingen de pretparken eindelijk weer open, voor ons de reden om naar het Plezantste land te trekken. Met ons nieuwe abonnement op zak trokken we op een druilerige zondag naar de hekjes om enkele minuten later weer in ons thuisparkje te staan. De paashaas kwam ons begroeten en onze dag werd ingezet.
Het was bijzonder friskes deze morgen, maar toch hadden we er volop zin in. We trokken door het park richting het cowboydorp, waar we ontdekten waar later dit seizoen het Nightmare hotel zou openen.
Onze eerste attractie van de dag werd Revolution. Stiekem een van mijn favorieten in het park. Vanwege het kille weer was er niet veel volk in het park, voor ons een zegen, konden we nog een extra ritje maken.
Een hongerke drong zich op, we trokken opnieuw naar het cowboydorp om er een heerlijk smoske te verorberen. Op het terraske gezeten werden we vergezeld door de rest van de groep.
Na het broodje en begroeten van ons gezelschap doken we de Speedy Bob in, het wilde muisje dat lekker wild tekeer gaat. Zo heb ik de muisjes graag.
We besloten de dag verder te zetten in de vorig jaar geopende Forbidden Caves. We merkten dat de touwen in de wachtrij plaats gemaakt hadden voor ijzeren kettingen, tussen de paaltjes. Beetje jammer, maar wel begrijpelijk, aangezien de touwen gemolesteerd werden door de bezoekers.
De hoogste tijd nu om de nieuwigheid van het jaar te ontdekken, Mount Mara, ook al was het maar een preview, we waren enorm nieuwsgierig.
We moeten toegeven, die VR deed sommige twijfelen, maar alle twijfels verdwenen van het moment we de brillen opgezet hadden. Meteen vertoef je in een gans andere wereld. Het treintje wordt een quad en je vertrekt op expeditie langs rotswegen die rond een vulkaan lopen. We waren enorm onder de indruk van deze investering, een primeur voor België en zonder twijfel volledig geslaagd.
Hierna trokken we riching Dizz, altijd een leuk tussendoortje. Om nadien een frietje te gaan eten.
Na ons frietje opnieuw een achtbaan in, ditmaal kozen we voor Bob Express. Net toen we in het treintje stapten gingen de hemelsluizen open, we dachten dat we wel even zouden wachten met vertrekken, maar niets bleek minder waar, zo werd de powered coaster plots een watercoaster. Gelukkig was bij ons tweede rondje de plensbui over. En ach we zaten zo comfortabel dat we er nog een extra ritje tegenaan gooiden.
Nog zo’n leuke halte is Oki Doki, misschien niet de grootste achtbaan van het park, maar wel de snelste. Dat voel je vooral in de first drop die verrassend leuk is. Ook hier konden we een extra ritje maken.
Na Oki Doki liepen we weer richting Mount Mara, in de hoop nog een virtueel ritje te doen, jammer genoeg was de preview net afgelopen. Voordeel was wel dat we nu weer gezellig met twee in een bakje mochten zitten.
Alsof het vandaag traditie was, kropen we na Revo, euh ik bedoel Mount Mara, opnieuw in Dizz. Een leuk spinnertje, dat nog net iets harder zou mogen spinnen.
Een bezoekje aan Bobbejaanland is voor mij nooit compleet zonder de beste Thrillride van België. Sledgehammer. De tranen sprongen me in de ogen tijdens ons eerste ritje, niet van emotie maar van de koude wind uiteraard. Wauw, dit blijft gewoon genieten.
De dag werd afgesloten met Typhoon, de achtbaan die ooit de klassieke Looping Star verving en nu de blikvanger van het park is.
Sfeerverslag door: bob Van Dyck
