Movie Park Germany staat al jaren bekend om het fantastische Halloween event dat men er organiseert. Dit event staat dan ook al jaren aangekruist in mijn agenda. Met enkele nieuwe mazes op de planning, waren we dan ook enorm benieuwd wat het park te bieden zou hebben.
Bij het arriveren leek de parking slechts voor een vierde gevuld te zijn, wat ons zeer blij stemde, dat betekende ook weinig wachtrijen.
Het geen wachtrijen gegeven bleek al bij onze eerste attractie volledig te kloppen. We begonnen met The Lost Temple, een belevingstunnel in een aardig dino jasje. We betraden de opgravingsite en konden deze vlotjes doorlopen tot aan de lift scene. Mooi aangekleed is deze attractie alvast. Ook de volgende wachtzalen konden we zonder probleem vlotjes doorwandelen en praktisch dadelijk stapten we in de expeditie jeeps. Die jeeps werden ontdaan van hun deuren, wat toch een opmerkelijke aanpassing is. Deze voorloper van wat in ons Belgenlandje The Forbidden Caves werd, heeft net iets realistischere bewegingen en het thema spreekt me persoonlijk iets meer aan. Maar of ik nu een fan zal worden van belevingstunnels… Nee, dat dan weer niet, het is een leuke opvulling op een rustige dag.
Via de rustige Main Street waar, op een ballonnenmeisje na, weinig volk ronddwaalde wandelden we richting, in onze ogen, de topattractie van het park, Van Helsing’s Factory. Ook hier amper vijf minuutjes voor we mochten instappen. Wat blijft dit toch een pareltje van Gerstlauer. De scenes werden mooi uitgewerkt, de pittige bochtjes zorgen voor een super ervaring en met halloween is dit wel de perfecte aanvulling.
Uitgestapt na ons ritje liepen we de Minions tegen het lijf, dat vroeg om een groepsfoto uiteraard.
Aangezien we vandaag meer dan voldoende tijd zouden hebben in het park besloten we ook de show te bekijken, beginnende met de hoofdshow “Crazy Cops – The Action Stunt Show”. Wat onmiddellijk opviel was dat het Italiaanse stuntteam dit jaar opnieuw werd ingeruild voor een Duits stuntteam. Dit zorgde wel voor een ontgoocheling, de stunts waren veel zwakker en minder talrijk aanwezig in de show. De show is her en der aangepast en bevat nu veel meer humor dan stunts, maar voor niet-Duitstalige gaan die grappen al snel verloren. Beetje jammer dus, maar een enorm pluspuntje was de verschijning van miss Queen Bee, het mooiste exemplaartje dat ik er in jaren gezien heb.
Na de show liepen we richting NYC Transformer, een attractie nooit teleurstelt, alhoewel… Met amper tien personen in het bakje, kreeg de operator geen enkele koprol uit dit gevaarte, wat toch wel een beetje jammer is, want het zijn net die koprollen die er voor zorgden dat deze attractie zo’n grote aantrekkingskracht op me heeft.
De dames kozen vervolgens voor de hoogste attractie van het park met een enorme thrillfactor. High Fall, ideaal voor een stevige adrenalinerush, iets minder ideaal voor de edele delen, het was dan ook om deze reden dat de heren een rustig bankje uitkozen om een serenade te brengen aan een vrouwtje dat naast ons zat te wachten op haar familieleden, terwijl de dames genoten van hun ritjes.
Vervolgens werd het tijd voor een volgende show, “Western Show”. Deze zou opgevoerd worden voor het theatergebouwtje, maar na enkele minuten wachten, samen met een handjevol andere bezoekers werd ons verteld dat de show afgelast werd.
De dames besloten dan maar zelf voor een showtje te zorgen aan een enge doodskist, ik kan niet anders dan toegeven dat dit showtje vrij aantrekkelijk was.
Next up, Bandit, een woodie met een behoorlijke reputatie die vrij ‘schokkerig’ is. We namen na geen wachtrij plaats in het midden van de trein en kozen zorgvuldig een plekje dat niet boven de wielen gelegen was. Na het vertrek op de lifthill zette ik me al schrap voor wat komen zou, tegen alle verwachtingen in verliep het ritje vrij soepel, ik werd van de ruwheid niet veel gewaar. Al spraken de poepjes van de dames dit tegen, ik zou hem opnieuw gedaan hebben.
Voor we naar de volgende show zouden wandelen hielden we halt bij Side Kick, een geweldige Frisbee attractie en een must do bij elk bezoekje.
Ondertussen werd het tijd om klaar te gaan zitten voor onze volgende show, in deze musical show treed je binnen in de droom van het hoofdpersonage. In haar droom ontmoet ze haar grote liefde. Met veel gezang en dans word je op een leuke wijze onderhouden.
De show is afgelopen, de klus is weer geklaard, dat kaartje in onze zak dat is nu niks meer waard…. Met dit lied namen we afscheid van het Wilde Westen en trokken we richting Nickland. Waar geen grote thrillrides staan, maar familiale attracties.
We begonnen met Backyardigans Mission To Mars, de kleinste achtbaan van het park, maar daarom niet minder leuk.
Vervolgens betraden we de lekkere wilde muis van het park Ghost Chasers, niet meteen mijn favoriete achtbaantype, maar er zijn er ergere.
Lekker knallen deden we op de grappige botsauto’s.
Een bijzonder foute bui overkwam ons, we besloten Swiper’s Sweeper te doen. Een geweldig leuke attractie zo bleek, de operatrice vond ons enthousiasme zo aanstekelijk dat we een mini ERT konden doen.
Nog fouter werd het toen we in Blue Skidoo voor de nodige leute zorgden.
Met het risico op een nat pak liepen we richting Mystery River, die we steeds super leuk vinden, jammer dat de theming ondertussen de houdbaarheidsdatum overschreden heeft.
Opnieuw zin in een achtbaan wandelden we naar Jimmy Neutron’s Atomic Flyer, een hele brok om uit te spreken. Super leuke achtbaan, niet echt groot maar wel pittig.
In de Fairy World Spin draaiden we nog tot we volledig dolgedraaid waren.
Nog een grote attractie stond op ons te wachten, Alien Encounter, maar nog attractiever was Queen Bee en haar collega’s die klaar stonden voor een meet en greet. En Bobby Turbo laat een kans als deze niet liggen natuurlijk.
Alien Encounter nu, een topper van formaat. Ook hier laten werkzaamheden aan de theming jammer genoeg op zich wachten, maar dat bederft de pret alvast niet, de first drop, de scènes zijn allemaal zo leuk dat dit zelfs op koude dagen een must do is.
Half zes geworden ondertussen, nog een half uurtje en het echte Halloween ging beginnen, we besloten onmiddellijk klaar te gaan staan bij de nieuwste maze ‘The Slaughterhouse.’ We hadden het geluk dat deze vroeger opende als aangegeven. The Slaughterhouse verving The Forgotten, wat sinds jaren mijn favoriete maze was. Deze nieuwigheid moest dus verdomd goed zijn om het gemis op te vangen.
We wandelden de deuren binnen van dit slachthuis, waar niet dieren maar mensen geslacht werden. We werden onthaald door twee aantrekkelijke hostessjes die ons uitnodigden voor een rondleiding. Meerdere scenes werden prachtig uitgewerkt. De acteurs zorgden voor de nodige schrikmomenten, alles leek er dus op dat dit een topper geworden is. We kwamen tijdens onze tocht in een koelcel terecht waar een dik mistgordijn hing, in deze mist doken meermaals acteurs op die je de daver op het lijf bezorgden. Ons slotoordeel was dan ook unaniem, dit is niet enkel een waardige opvolger, dit is gewoon de beste maze die we ooit deden in het park.
Uit dit eerste huis ontsnapt was de klok zes uur gepasseerd, de straten werden ingenomen door honderden gedrochten.
Vlakbij Van Helsing vonden we een fotopuntje terug waar een rondborstige dame stond, die ik al enkele jaren in meerdere parken tegen kwam tijdens Halloween. “I Still Remember,” zei ze op creepy wijze, wat bevestigde dat ook zij mij herkende.
Met een verpleegster in ons midden kon een bezoekje aan het ziekenhuis niet uitblijven, gelukkig was niemand van ons echt ziek, want in dit ziekenhuis wil je niet opgenomen worden.
Deathpital, al jaren een vaste waarde binnen het park. We betraden na amper wachten dit hospitaal, waar we aan het onthaal mochten wachten op onze beurt. In het onthaal werden de patiënten afgesnauwd door een norse dokteres en angst aangejaagd door een man in een rolstoel. De wandeling door dit ziekenhuis verloopt langsheen meerdere scenes. De ene scene al enger dan de andere, je brengt een bezoekje aan een operatiekwartier, een tandarts en veel meer.
Na een bezoekje aan dit hospitaal, dat uit onze ergste nachtmerries leek te komen, werd het tijd voor fun, en wat is er leuker dan een circus vol gekke clowns?
In Circus Of Freaks ga je op bezoek bij een gekke circusfamilie. Vol enthousiasme brengen ze je aan het lachen maar ook aan het schrikken. Tijdens het bezoek loop je langsheen heel wat in- en outdoorscènes. De ene schrik je van, de andere is hilarisch grappig. Hoe dan ook zal een bezoek aan dit circus je nog lang bij blijven.
Van The Infected wisten we al van voorgaande jaren dat dit geen echte hoogvlieger is. Tijdens een wandeling onder de tribune van de stuntshow word je belaagd door de zombies, die ontsnapt zijn uit hun cellen, heel erg eng is deze maze niet. Kort is hij daarentegen wel. Dit is voor mij persoonlijk de minst interessante maze in het park.
We hadden nog twee mazes te gaan, de eerste daarvan werd Badoo Twister, een soort nachtclub waar je op dreunende beats vreemde wezens ontmoet, de paaldanseresjes zorgen voor heel wat entertainment. Zeker een super leuke maze, die we nooit zullen overslaan.
Hop nu naar onze laatste uitdaging, The Evil Death, gelegen achter het Cowboy dorp, naast Bandit. Je betreedt hier een donker bos. Voor de scares zorgen gedrochten die uit het niets lijken te komen. Van achter bomen van de grond, van alle kanten kan je aan het schrikken gebracht worden, een zeer leuke nieuwigheid waar ik het hardst verschoten ben deze dag.
De dames konden niet voorbij High Fall in het donker, want eens de duisternis gevallen is wordt deze toren omhuld door een dikke mistlaag en zorgen rode spotlights voor een zeer speciaal effect.
Afsluiten deden de dames de dag met een laatste ritje Van Helsing, de heren dan weer met een overheerlijke hamburger.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
