Zin in een verslagje vol beestjes en coasters?
Wel dan zit u op de juiste plek, want in dit verslag beschrijf ik voor jullie Zoo Safaripark Stuckenbrok, met een extraatje…
De hoofdrollen in dit verhaal zijn weggelegd voor :
– Tristan, die rol speelt van onverschrokken chauffeur
– Fredje, die de rol speelt van rappende coasterhoer
– Timo, die de rol speelt van Antwerpse grappenmaker
– Bob, die de rol speelt van tripverslagschrijvende coastergek
Ons verhaal begint op zaterdag 7 juni om 5 uur in de vroege ochtend, om 4 uur later te arriveren aan de ingang Zoosafaripark Stuckenbrock.
Na een snelle plaspauze, maakten de acteurs zich op om aan hun safari avontuur te beginnen.
Als figuranten werden koning leeuw en zijn harem ingeschakeld, al hadden die er vanwege de hitte niet veel zin in.
Ook de tijgertjes werden opgenomen in ons verhaal.
Meer en meer beestjes werden gespot.
Ongeveer twintig minuten na aanvang, zat ons safariavontuur er al op, vrij kort, zeker in vergelijking met Serengettipark enkele weken geleden, maar zeker de moeite waard.
En na de beestjes is het tijd voor het hoofdstuk attracties.
Dit hoofdstuk begonnen we bij de Flying Tiger, een zogenaamde Corkscrew coaster.
En zoals we allemaal wel gewend zijn van Vekoma achtbaantjes bevatte ook deze enkele knikken, maar zeker nog een leuk baantje.
De dikke en den dunne doken plots ook op, om een gastoptreden te geven.
En zo arriveerden we bij onze volgende attractie, Safari Bootfarth, een vrij lang boottochtje doorheen de wilde dieren, al waren het dan wel plastic exemplaren.
Net naast de bootjes vond men ook Oldtimers terug, die over oude paletten leken te rijden.
Tijd nu om onze volgende achtbaan te betreden, Marienkaferbahn, een zierertje met al heel wat jaartjes op de teller, maar iets aan die baan zag er zo goed uit, dat we ons waagden aan een ritje.
Tja, wat kan ik je vertellen over dit baantje, het is een Zierer Tivoli, uit 1979 dan nog wel, dus iedereen weet dat dit voor de nodige trillingen zorgt, maar verre van onaangenaam.
Ooit willen vliegen op de rug van een olifant, wij alvast wel, dus besloten we plaats te nemen in de Flying Elephant, die wanneer je de knopjes juist bedient een leuke portie airtime kan geven.
Hoe raar het ook mag klinken, dit was echt een zeer leuk molentje.
En dan werd het tijd om de adrenaline door onze aderen te doen stromen, dader van dienst zou de Flying Oil Pump worden.
Wauw, wat een ride, puur genieten dit ding, intens maar nooit pijnlijk, een ritje werden er dan ook dadelijk twee.
Fredje en Tristan leefden zich nog uit op de glijbaan.
Ondertussen werd het meer dan dertig graden, we besloten dan ook de waterattracties niet langer links te laten liggen.
Beginnen aan het natte avontuur deden we in de splashbattle, die de naam wet & wild droeg, een naam die hij wel verdiende.
Onmogelijk droog te blijven in dit ding, maar wel een geweldige leuke ervaring.
Maar nog niet volledig afgekoeld zochten we nog meer nattigheid op in de Kongo River.
Met een rubber bootje word je doorheen een parcours gestuurd met twee drops, die een gigantische portie airtime opleveren, echt een aanrader, maar opgelet aan het einde van de lifthill, want daar durven de bootjes al wel eens een keertje vast blijven hangen.
Nog meer waterpret beleefde Tristan in de Crocodile ride, een mooie versie van de jet ski.
Nog meer adrenaline probeerden we te vinden in Black Fly, de frisbee van het park.
Jammer genoeg koos men hier voor Fabbri als bouwer, en wat begon als een ritje aan een behoorlijke snelheid, werd rap een saai ritje waarbij je amper hoogte maakte, zeker geen slechte rit, maar wij zijn veel beter gewend.
Een gammele trein met daarop meerdere reizigers die langs de zijkanten hangen? Nee, daarvoor moet je niet naar India, neem gewoon plaats in de Affen Express.
We keken nog hoe de hongerige Cheeta’s de bezoekers observeerden die zich waagden aan het hoogteparcours.
Ondertussen begon ons maagje te grollen als een krolse leeuw, tijd dus om de horeca op te zoeken.
Zweten en puffen, wat waren we jaloers op die kindjes in het Waterspielplats, maar daar waren wij wat groot voor geworden.
Na het verorberen van een Big Hollywoodburger menu, dat zeer lekker smaakte, en niet overdreven duur was, werd het tijd om richting Giraffe Tower te lopen, een free fall torentje van 40 meter hoog, dat na lang bovenaan te blijven hangen, een stevige portie airtime opleverde.
De nabijgelegen Hip Hop Tower mochten we jammer genoeg niet betreden wegens te groot, jammer, want die van Potts Park, net dezelfde toren dus, mochten we wel doen.
Na nog enkele ritjes Flying Tiger ter afsluiting, kwam er een einde aan ons safariavontuur.
Maar de dag was nog lang niet om, het was immers nog maar 14.00 uur, gelukkig kende Bobby Turbo nog een klein parkje, niet ver gelegen van Stuckenbrock, waar er nog een credit te scoren viel.
Bij Freizeitzentrum SchiederSee, vonden we het kleine parkje Funtastico terug, waar we na ons voor te stellen, zomaar gratis naar binnen mochten.
Dit parkje is eerder bedoeld voor de campinggasten, maar voor echte coasterhoeren als ons, is zelfs een Butterfly al interessant, de rest van de attracties iets minder natuurlijk.
Jihaaa, credittime!!!
Eerlijkheidshalve moeten we bekennen, dat we die Butterfly’s stiekem wel heel leuk vinden.
Tristan ging nog aanschuiven voor het bescheiden reuzenrad.
De rest van onze bende kon de lokroep van water niet langer negeren, en plonsden dan ook met de voetjes in het kinderbadje, ik weet het klinkt maar vreemd, maar bij een temperatuur van om en bij de 34 graden was dit een zalige traktatie.
Na een uurtje of twee in dit parkje rondgelopen te hebben werd het tijd voor de laatste attractie van de dag, de Nautic Jet, want ook deze vinden wij superfantastisch.
Tijd nu om richting hotel te vertrekken, waar we ons zouden opmaken voor een nacht vol met “dat zei zij ook” grappen en buren die op de deur kwamen kloppen.
Verslag door: Bob Van Dyck
