Zeven juni was het eindelijk zover, The Next Big Thing met de Rollercoaster Friends! Drie weken zouden we de pretparken in de Midwest gaan onveilig maken. Om 8 uur werd er verzamelen geslagen aan de Starbucks in de nationale luchthaven, om 11 uur kon de vlieger zijn vleugels uitspreiden. Dankzij een tijdsverschil van -7 uur, kwamen we om 13u in Chicago O’Hare aan, de derde drukste luchthaven ter wereld! We hadden dus tijd genoeg om de huurauto’s op te halen, in te gaan checken in het eerste hotel, en… al het eerste pretpark van de trip aan te doen.
Six Flags Great America, het park werd in 1976 geopend en kwam 6 jaar later al in de handen van de Six Flags groep. Het opende zijn deuren met drie coasters, tegenwoordig draaien twee van hen nog hun rondjes: Demon & Whizzer. Tegenwoordig telt het park maar liefst veertien coasters, een hele brok als je Belgische parken gewoon bent waar je maximum zes coasters in een park kunt vinden. En waarvan de helft ervan twee keer niets voorstelt…
Dit was de ingang. Dacht ik. In feite is het een security controle. Portefeuille, GSM, bril, riem… afgeven en door een scanner lopen, en vervolgens doorzoeken ze je rugzak nog eens. Is dit een pretpark of een luchthaven? Met die Amerikaanse voorliefde voor wapens is het ergens wel begrijpelijk, maar daar denk je natuurlijk niet aan als Belg. Zowiezo zouden ze dit niet hoeven te doen als ze een deftige wapenwet zouden hebben. We hadden een Six Flags abonnement aangeschaft. Vorig jaar liep er een promotie dat je een Gold Pass kon kopen voor slechts 65 dollar. Alleen moest je dat abonnement voor eind oktober 2012 in één van de parken laten aanmaken. ‘Klein’ probleem dus, maar voor Six Flags geen probleem: “betaal maar 65 dollar en jullie kunnen je abonnement in juni laten aanmaken als jullie hier zijn”. Thank you Six Flags!
Nadat we het park binnen waren gekomen met onze voucher gingen we onze abonnementen gaan laten aanmaken. Omdat we met 26 man waren, duurde dat wel even. Six Flags: “Hier krijg je elk 2 ride-exit passen, sorry dat het wat lang duurde”. Thanks again Six Flags! Die gingen we meteen gaan gebruiken, het was namelijk vrij druk in het park. Mijn eerste Amerikaanse coaster werd Raging Bull, een B&M hyper van 61 meter hoog. Onze ride-exit pass kwam hier goed van pas, er stond namelijk 90 minuten wachttijd aangegeven! Hij is de tweede hypercoaster die B&M gebouwd heeft, Apollo’s Chariott in Busch Gardens opende enkele maandjes vroeger. Raging Bull was een leuke baan, niet zo top als ik verwacht had jammer genoeg. Hij wordt op de eerste heuvel veel te voelbaar afgeremd, dat was echt teleurstellend. Het gedeelte na de midbreaks was het beste gedeelte van de baan, met leuk bochtenwerk.
Die dag zouden we nog 2 coasters doen, American Eagle is een racing woodie uit 1981. Waar ik van Raging Bull hoge verwachtingen had, was dat bij deze het omgekeerde. En weer werden mijn verwachtingen niet ingelost. Wat een leuke banen waren me dat zeg! Airtime en leuk bochtenwerk, enkel de laatste helix was een beetje auw, maar bovenal heel plezant om te doen. Aangezien de wachtrij goed meeviel, hebben we meteen beide banen gedaan. Hiermee was de dag voor ons wel goed, we hadden er tenslotte een vlucht van negen uur opzitten en de volgende morgen werden we vroeg aan het park verwacht.
Zaterdag 8 juni moesten we op tijd aan de parkingang verzamelen, want Six Flags had een leuk extraatje in petto voor de Belgische achtbaanvrienden. We werden opgehaald door een marketingmanager. Heel opmerkelijk dat deze een papierknijper bijhadden en vuil dat ze onderweg tegenkwamen gewoon opraapten en in de vuilbak smeten. Ze begeleden ons naar X-Flight, hun nieuwste achtbaan die vorig jaar geopend werd, waar we de eerste twee ritjes van de dag mochten doen. Het was nog ‘maar’ mijn tweede B&M wingrider, en deze gaf een betere rit weg dan Swarm. Tot nu toe, de beste van de twee B&M wingriders die ik gedaan heb. En natuurlijk ook beter dan Furius Baco, maar daar hoef ik geen tekening bij te maken zeker?!
Na 2 ritjes X-Flight was het park intussen geopend voor de rest van het publiek. Gelukkig zaten wij achteraan het park en konden we hier van profiteren om een coaster met een lage capaciteit te gaan doen. Vertical Velocity is een Intamin twisted impulse coaster, er draaien maar zes coasters van dit type op de wereld (en allemaal in Amerika) en deze versie was de eerste van de drie die we op deze trip gingen doen. Het geeft zeker een kick, maar dat achteruit gaan is eigenlijk maar vies. Je wordt vollebak tegen die beugel geduwd, en dat vind ik nu niet echt aangenaam. Leuk om eens gedaan te hebben, maar zeker geen gemis in de Europese parken. X-Flight werd vorig jaar geopend en het park kreeg van de groep de mogelijkheid om dit jaar weer een nieuwe attractie te openen. Alleen vonden ze de voorgestelde attractie maar niks bij Great America, en stelden ze zelf een idee voor om toch iets ‘nieuws’ te openen in 2013.
Batman the ride Backwards! Six Flags Great America opende in 1992 de allereerste van het zo gekende Batmanmodel, en kreeg dit jaar een aanpassing van jewelste! Alsof die baan zo nog niet intens genoeg is, kwamen ze bij Great America op het idee om de treintjes om te draaien, strak plan! We hadden nog een ride-exit pass over en wilden ze hier gebruiken. De operator heeft er niet eens naar gekeken, hup zo via de uitgang erop en onverhoopt konden we hierna nog een attractie via de uitgang betreden. De baan was werkelijk geschift! Intens, en je had geen idee welke kant je opging. Echt één van de grootste kicks die een coaster je kan geven. Parque Warner, misschien een ideetje om goedkoop een ‘nieuwe’ attractie te openen?
Vlak naast Batman stond een kiddie woodie, Little Dipper, en als echte achtbaanvrienden mochten we deze niet links laten liggen natuurlijk! De zin in kiddies zat er dan wel in, want hierna gingen we naar de kiddiezone waar ondermeer Scooby-Doo, Yogi Bear en de Jetsons hun plaats hebben gevonden. De Jetsons hebben zelfs een eigen coaster gekregen, Spacely’ s Sprocket Rockets. Een Vekoma junior.
Na een korte stop om de magen te vullen, vonden we het tijd om wat afkoeling op te zoeken. Het was er tenslotte een pak warmer dan in België. Het park heeft 2 boomstammen banen, die naast elkaar liggen. Later op de dag hebben we de tweede boomstammenbaan ook gedaan, die na de grote drop een wel speciale splash weggaf! Hij was goed nat, maar niet echt soaked. Het deed echt wel deugd met die temperaturen. Dan maar verder doen met coasteren, we moeten onze coasterbingo wel halen natuurlijk. Ragin’ Cajun is een standaard spinning wilde muis, valt vrij weinig speciaals over te vertellen. +1 op de counter, that’s it.
Vlak naast Ragin’ Cajun lag de rapid river van het park. Aangezien we al opgedroogd waren, vonden we het een goed idee om nog eens nat te worden. Hier was het wel eventjes aanschuiven, maar met onze trip t-shirts aan kregen we wel de nodig aandacht van de Amerikanen rondom ons. Achter ons stond een Amerikaans gezin die ook dol zijn op pretparken. Even de ogen opentrekken toen ze zeiden dat het gisteren wel meeviel van drukte. 90 minuten wachttijd voor Raging Bull valt nog mee?! Overigens, al die Amerikanen die we tegenkwamen waren heel erg vriendelijk, net zoals het personeel hier. De rapid river was, net als de boomstammen, lekker nat maar niet soaked. Ideaal dus. Genant momentje toen de Afro-Amerikaanse operatrice haar vuist in de lucht stak en stilletjes black power riep, naar de Afro-Amerikaanse tienermeisjes die de andere helft van de boot vulden.
Als je je coasterbingo wil halen in een park met veertien coasters, kun je maar beter niet te lang stilzitten. De volgende coaster die we tegen kwamen was Dark Knight. Binnen stond er een mooi zigzagrijtje in een hal. Op het einde daarvan hield een medewerker de rij tegen en liet groepje voor groepje door. Ok, dan zal daar het station wel liggen zeker? Oh nee, een voorshow, hierna zal het station wel komen zeker? Nope, just Chuck Testa… uh… nog enkele gangen wachtrij. Maar de aanhouder wint en uiteindelijk kwam de wachtrij aan het station uit. Dark Knight is een indoor wilde muis, eigenlijk nog een heel slim idee want dit moet gewoon de best gethematiseerde wilde muis zijn die ik gedaan heb. De rit zelf ook was één van de beste die ik ervaren heb op een wilde muis, de remmen stonden nergens aan. Leuk ding!
Raging Bull mag dan wel de hoogste coaster van het park zijn, en X-Flight de nieuwste, de coaster van dit park waar ik het meest heb naar uitgekeken was toch wel Superman – ultimate flight. Ik had tot dan nog nooit een flying coaster gedaan, en zo een flying coaster is toch echt wel een geschift concept. Dankzij de operator van Batman hadden we nog één ride-exit pass over, en aangezien er hier een wachttijd van 75 minuten stond aangegeven kwam deze nog goed van pas. Met enige zenuwen stapte ik in… om een geweldige rit te beleven. Wow! Nooit eerder heeft een coaster mij zo het gevoel van vliegen kunnen geven. En die pretzel loop was één van de beste elementen die ik gedaan heb. Dit is voor mij de absolute topbaan van dit park!
Nog drie coasters te doen en we hadden onze bingo bereikt. De eerste van de drie resterende die we deden was Whizzer, een Schwarzkopf jumbo jet die al sinds de opening van het park zijn rondjes draait in SFGA. Het was best een leuke achtbaan met leuke drops en, zeker voor zijn leeftijd, soepel zoals we gewend zijn van Schwarzkopf. Een ideale familiecoaster eigenlijk. Veel beter dan die powered coasters die parken nu presenteren als familiecoasters.
De twee resterende coasters die overbleven waren een kopie van Bandit (die dan nog eens vier jaar eerder geopend is dan zijn Duitse broer) en een oude Arrow loopingcoaster. Save the worst for last?! Viper is een kopie van Bandit (eerder omgekeerd aangezien Bandit vier jaar later werd geopend) dus dat was met de nodige schrik instappen, wetend dat Bandit één van de pijnlijkste coasters is die je kunt vinden. Maar de vrees was onterecht. Viper rammelde bijlange niet zo erg, hij reed zoals een normale woodie dat doet. En dan is het best een leuk baantje. Hopen dus dat Movie Park Bandit ooit eens soepel zal krijgen.
Nog één coaster hadden we nog te doen: Demon. Een Arrow looping coaster die er net als Whizzer al van bij de opening van het park staat. Toen had hij enkel ‘maar’ 2 kurkentrekkers, in 1980 zijn daar nog 2 verticale loopings aan toegevoegd. De reputatie van Arrow over hun soepelheid kennen we allemaal, gelukkig viel het hier goed mee. Waarschijnlijk ook omdat hij niet echt bochtenwerk heeft: lift – trage bocht – first drop – twee verticale loopings – midbreaks – trage bocht – afdaling – 2 corkscrews – helix. Enkel het idee van Arrow om het stuk track dat je doet vlak voor je de kurkentrekkers ingaat te banken, hadden ze beter niet gedaan. Maar dat was het enige auw-moment van de baan. Great success!
Voor het park sloot, wilden we nog eens het parktreintje doen. Helaas bleek dat deze al om 19u sloot. Jammer, dat betekende dat onze tijd in Six Flags Great America erop zat. Het was een geweldig park om de trip mee te beginnen. Veertien coasters, ride-exit passen gekregen en de eerste ritjes op X-Flight, supervriendelijk personeel, enkele topcoasters zoals Superman, X-Flight, Batman backwards… Dit park heeft een heel goede indruk gemaakt op mij. Met nog 1 Six Flags park op de trip (Six Flags St Louis) te doen, belooft dit.
Sfeerverslag door: Frederik Boelaert.
Voor meer foto’s van Six Flags Great America kan je terecht in deze fotogallerij.
