Om het winterseizoen af te sluiten en jammer genoeg aan de pretparkwinterslaap te beginnen, trokken Themeparkfreaks Bert, Jonathan en Bob naar Phantasialand. In het park was de laatste dag van het winter evenement Wintertraum aangebroken, die wilden we zeker niet missen.
Iets na openingsuur kwamen we aan bij het park en merkte meteen dat er een gezellige drukte zou heersen, geen al te grote drukte, maar zeker niet een rustig dagje. Bij het binnengaan merkten we meteen dat Phantasialand een park met ballen is, grote ballen zelfs. Het park lag namelijk bezaait met grote kerstballen, welke leuke themaelementen waren tijdens deze wintereditie.
Bij het binnenwandelen van het Deep In Africa gebied merkten we op dat de wachttijd bij de kronkelige achtbaan Black Mamba een luttele 10 minuten bedroeg, deze kans laten we niet aan ons voorbijgaan en meteen doken we de wachtrij in.
Black Mamba mag dan een bescheiden hangende baan van B&M zijn, door de doorgedreven aankleding en de vele near misses langsheen rotsen, blijf ik telkens weer genieten van deze baan. De 760 meter lange track wordt afgelegd aan 80 km/h en dat voel je ook, het treintje knalt echt doorheen de vele elementen, waarvan de looping over de brug de meest iconische is.
Even later wandelden we Wuze Town in, een dorpje vol kleurrijke wezentjes, de Wuzes genaamd. En wie het park een beetje kent weet dat je hier twee achtbaantjes van Mauer Rides terug vindt. Ook hier amper aanschuiven, dus konden we genieten van beide baantjes op korte tijd. Beginnen deden we met Winja’s Force, welke door haar first drop, gevolgd door een airtime heuveltje onze favoriet is. Maar Winja’s Fear moet hiervoor niet veel onderdoen, want op dit baantje kregen we een ritje waarbij het karretje als een gek tolde.
Nog minder aanschuiven was het bij Temple Of The Nighthawk. Een indoor coaster gebouwd door Vekoma. Op deze baan maak je een rit die volledig in de duisternis verloopt. In een park vol knallers is deze achtbaan eerder soft te noemen, maar elk bezoekje opnieuw wordt dit baantje toch bereden.
Tijd voor het grote werk nu. We wandelden het Klugheim gebied binnen en meteen wordt je overweldigd door het thema, de muziek en alles wat dit gebied maakt tot wat het is. De bouw volgen deed de verwachtingen al zeer hoog worden destijds en Phantasialand heeft hier echt wel gezorgd dat elke verwachting ingelost werd. Telkens ik hier kom heb ik ogen te kort om alles te bekijken. Het is voor mij een wereld weg van de echte wereld en een gebied waarin je je gewoon niet meer in Phantasialand waant, maar werkelijk in Klugheim.
En hoe prachtig dit gebied al is, zo geweldig is ook de achtbaan Taron. Een pareltje, dat gebouwd werd door Intamin Amusement Rides. Wie deze bouwer kent, weet ook dat ze garant staan voor een rit vol snelheid die de adrenaline in je bloed doet stromen.
De wachtrij bleek 50 minuten te bedragen, dus kozen we voor de Single Riders kant. Ongeveer een half uurtje later mochten we instappen in de prachtige trein, waarvan deze baan er vier heeft. Meteen bij het uitrijden van het station kom je stil te staan op de lanceerstrook, waar luide muziek de spanning opdrijft, vooraleer je met een rotvaart vertrekt. De airtime-momentjes die volgen, maar vooral de snelle richtingswissels zijn geweldig te noemen. En net wanneer je denkt dat de snelheid er een beetje uit gaat, kom je op een tweede lanceerstrook terecht, die je mogelijk nog sneller lanceert als de eerste. Kortom deze baan is een topper in pretparkland en telkens lijkt die rit oneindig te duren en is ze van het eerste tot het laatste moment puur genieten.
Nog meer adrenaline kan je vinden bij de Suspended Huss Topspin Talocan. Deze heeft echt alles om een verbluffende ervaring te bieden. Een toffe soundtrack, vuureffecten en een rit om U tegen te zeggen. De talloze koprollen gecombineerd met de precies getimede muziek en effecten maken dit de beste Topspin die ik ooit deed.
Na de hitte van het vuur bij Talocan, tijd voor de koude van het ijs bij de ijsshow White Christmas on Ice. Hoewel we hier niet echt de koude voelden, want de mooie dames die leuke kunstjes deden op hun schaatsen deed ons mannelijk bloed weer opwarmen. Een zeer leuke show, die meer dan de moeite waard is om elk bezoekje opnieuw te gaan bekijken.
Brrr toch wel friskes vandaag hoor, maar toch dapper genoeg om in Chiapas te gaan. Al was er wel een momentje van twijfel of dit wel een goed idee was, toch dachten we bij onszelf: YOLO, we gaan er voor. En dat is niet zonder reden, deze XXL versie van een Logflume met de steilste drop op een boomstamattractie ooit en de aankleding gepaard met een opzwepende sound is een must do. Ons favoriete momentje en ongetwijfeld dat van vele bezoekers is ontegensprekelijk de discotheek scene halfweg het parcours.
Ook Mystery Castle stond nog op ons verlanglijstje, maar om hier te raken moesten we opnieuw door Klugheim wandelen en tja wie kan nee zeggen tegen een extra ritje op de monsterlijke baan Taron?
Eenmaal bij Mystery Castle aangekomen bleken de feestdagen een negatief effect gehad te hebben op mijn al ronde lijn. Jammer zat een ritje er ditmaal niet in voor mij, maar een stimulans om hieraan te werken in de toekomst.
Ondertussen begon de zon te zakken aan de hemel en dat voelde je ook aan de temperatuur. Maar geen nood, Phantasialand heeft behalve gezellige vuurtjes ook enkel vlammenwerpers geplaatst bij Chiapas, die gebruikt zouden worden in onze volgende show Tiempo Del Fuego. Een spektakel met videoprojecties en metershoge vlammen.
Nu de zon helemaal onder gegaan was, kwam de pracht en praal van de kerstdecoratie op de Kaiserplatz volledig tot haar recht. Prachtig hoe deze plek plots zo betoverend kan worden. We genoten in het ijssalon van een heerlijke warme chocolademelk en een stukje Apfelstrudel, vooraleer we richting onze laatste attractie van de dag zouden wandelen.
Die laatste attractie werd de Vekoma Mine Train achtbaan Colorado Adventure. Ooit nog geopend door wijlen Michael Jackson, blijft dit voor mij de beste in haar soort. Door de duisternis kwam je in de grotten, waar de trein doorheen rijdt in het aardedonker terecht, wat een extra punch geeft aan de rit.
En na een wandeling doorheen het China gebied, dat door de verlichting een heel andere sfeer kreeg, namen we afscheid van het parkje waar ik ooit mijn pretparkgekte opdeed.
