Op zondag 1 april 2018, tijdens Pasen, kozen de Themeparkfreaks eieren voor hun geld. Met maar liefst negen leden en symphatisanten trokken we richting de Franse hoofdstad. Parijs staat gekend voor de Eifeltoren, liefde en croissants. Wij zochten deze keer liever andere stalen constructies (lees: achtbanen), adrenaline en oliebollen op. We brachten een bezoek aan onze voorvaderen in Parc Astérix, waarna we nog doorreden naar de meest iconische kermis van Frankrijk, namelijk Foire du Trône.
Pasen ging voor ons een erg lange dag worden. Nog voordat de meeste mensen chocolade aan het verstoppen waren voor hun kinderen zaten wij al in de auto met bestemming Parc Astérix. Dit Franse park ligt op een boogscheut van Parijs, en dus ook van Disneyland. Astérix moet namelijk achter Mickey Mouse gaan staan in de rij van populariteit, maar toch is Parc Astérix een ware must-do voor alle pretparkliefhebbers en adrenalinejunkies. Er zijn maar liefst zeven achtbanen van formaat te ontdekken. Zouden die Galliërs ook Pasen vieren? Zolang alle achtbanen draaien zal het ons een gekookt ei wezen!
Bezoek aan de Galliërs
Na een autorit van een flinke drie uur kwamen we in de buurt van Parc Astérix. Drie uur lijkt wel erg lang, maar als je op stap gaat met de Themeparkfreaks dan duurt geen enkele autorit gevoelsmatig lang. Alvorens je de afrit kan nemen moet je, net als alle andere automobilisten, eerst de meest prestigieuze achtbaan van het park aanschouwen. Het is OzIris, een omgekeerde achtbaan van de Zwitserse fabrikant B&M. Deze baan hebben ze vast opzettelijk zo dicht bij de autostrade geplaatst, zodat iedereen die er langsrijdt kan beginnen watertanden.
Aan de ingang van het park konden we al snel onze kompanen van de tweede auto terugvinden, waarna we met z’n allen naar binnen gingen. Met een groep van negen personen stapten we door de mainstreet van Parc Astérix. Wat me wist te verbazen is het feit dat we met zo’n grote groep het zonder veel poespas unaniem eens waren over wat de eerste attractie moest worden. Pégase Express is de jongste achtbaan van het park en prijkte dus ook bij velen vandaag bovenaan op de ‘ride-wishlist’. Deze familiale achtbaan van fabrikant Gerstlauer Amusement Rides heeft het allemaal! Een mini lancering, een lift hill, airtime hills, een kort stukje darkride en een traject dat achterwaarts wordt afgelegd. Kortom, een achtbaan waarmee het park terecht loopt te pronken. Deze aanwinst heeft het park alvast geen windeieren gelegd. Ook hier waren we met z’n allen het unaniem eens over het feit dat Pégase Express een geslaagd project is.
Op naar de volgende achtbaan. In het Griekse dorpje, aan de voet van Pégase Express, vinden we Vol D’Icare (Frans voor “Vlucht van Icarus) terug. Deze achtbaan uit de stal van Zierer werd geopend in 1994, en dat voel je ook. Vol D’Icare geeft namelijk niet de meest aangename rit weg. Nadat ons gezelschap flink door elkaar werd geschud door Vol D’Icare besloten we om de achtbanen Tonnerre de Zeus en Goudurix nog even links te laten liggen. We gingen naar binnen bij de attractie Transdemonium. Deze rondrit doorheen een spookhuis mag dan erg oubollig zijn, toch blijft het volgens velen nog steeds een intrigerende belevenis. Na de rit begonnen we ons af te vragen of deze Transdemonium al dan niet een aangedreven achtbaan is. Volgens de vele websites die we regelmatig raadplegen is het alvast geen achtbaan, maar je zou erover kunnen discussiëren. We wisten dit vraagstuk even te parkeren en we spoelden deze discussie door met een rit op iets wat overduidelijk wel een achtbaan is. Een topper zelfs.
Het moment om plaats te nemen in OzIris was eindelijk aangebroken. Deze achtbaan gaan vergelijken met de Vampire uit Walibi Belgium of de Condor uit Walibi Holland is hetzelfde als chocolade eieren met een spiegelei gaan vergelijken. We zochten de weg naar de toegang voor single riders. Deze ingang leek verhuisd te zijn, maar na het nodige speurwerk vonden we wat we zochten. Er stonden zelfs geen andere bezoekers in deze rij te wachten. Voor ons was het alvast instappen geblazen! Verspreid over een viertal verschillende treinritjes kon heel onze groep plaatsnemen in deze blikvanger. Ondergetekende kreeg zelfs de kans om helemaal vooraan plaats te nemen. Het was werkelijk Pasen!
In de schaduw van OzIris staat de kleine achtbaan SOS Numérobis. Ook deze baan komt uit de stal van bouwer Zierer en is van het type Tivoli/Medium. Hier splitste de groep voor het eerst even op. Sommigen gingen voor een (of enkele) re-ride(s) op OzIris, de anderen wouden dan weer een ritje op deze SOS Numérobis verzilveren. Daarmee werd het bijna etenstijd, maar toch waren sommige aanwezigen nog hongerig naar meer adrenaline en vertier. We trokken naar de achtbaan Goudurix, waar we in de wachtrij onze knorrende magen wisten te sussen met enkele paaseitjes. Onze magen moesten maar wat geduld kunnen uitoefenen. Wij moesten eerst ons ei kwijt door mee te rijden met deze iconische achtbaan van de Nederlandse bouwer Vekoma.
De honger begon nu pas echt toe te slaan. We mochten eindelijk toegeven aan onze grommende buiken. Terwijl sommigen onder ons hun boterhammen hadden meegebracht, en die liever opaten in een wachtrij, waren er ook aanwezigen onder ons die wat te eten moesten gaan zoeken in het park. De wegen van de groep gingen alweer voor even uit elkaar. Aangezien ook ik geen boterhammen had meegebracht ging ik maar al te graag mee met zij die naar Le Cirque gingen.
Le Cirque is een groot buffetrestaurant dat erg mooi gethematiseerd werd. Zoals je al kon raden staat alles er in het teken van het circus. Voor net geen 18 euro mochten we één drankje kiezen en aanschuiven aan het buffet. Ons bezoek aan dit restaurant draaide uit op een waar vreetfestijn. Gestoofde ham in jagersaus, gebakken eend, kip en worsten, maar ook seizoensgroentjes, rijst en gekonfijte aardappelen met tijm wisten we naar binnen te spelen. Er was ook een kinderbuffet dat ons wist te bekoren met pizza, hazelnootaardappelen, balletjes in tomatensaus en visbeignets. Als toetje was er ook nog de keuze uit chocolademousse, chocoladecake, citroentaart, appeltaart, compote van rood fruit en witte kaas. Met vier personen maakten we al snel een toren van zo’n twintig vuile borden. De paasklokken hoefden dit jaar bij ons niet meer langs te komen. Onze buiken hebben inmiddels een reserve aangelegd die meegaat tot het weer eens Pasen wordt. Tenminste, als we dan weer niet in Le Cirque zitten.
De app op onze smartphone wist te vertellen dat het een klein uurtje aanschuiven is voor de achtbaan Trace Du Hourra. Dat gaf ons de tijd om even te bekomen van het uitgebreide tafelen. Tot onze grote verbazing konden we nog per twee plaatsnemen in één treinwagonnetje. Deze Trace Du Hourra is toch wel een van de beste bobslee achtbanen die ik al mocht ervaren. Deze baan raast door al haar bochten heen zonder al te veel te moeten inboeten op snelheid.
We waren sinds etenstijd twee groepsleden kwijt, maar ze lieten per sms weten dat ze ook nog wouden plaatsnemen in Trace Du Hourra. Om de tussentijd op te vullen maakten we een ritje op Le Grand Splash, de SuperSplash van het park. We kregen zelfs een privé-ritje aangeboden, want hier stonden geen andere bezoekers voor aan te schuiven. Met een nat pak konden we verder wachten op de twee groepsleden. Eenmaal de groep weer compleet was werd het tijd voor de laatste te ontdekken achtbaan van het park, Tonnerre de Zeus. Niet iedereen stond te springen om plaats te nemen in deze houten achtbaan. Tonnerre de Zeus geeft een erg ruige rit weg die niet door iedereen als ‘aangenaam’ kan bestempeld worden. Opnieuw reppen we ons met een beperkte selectie naar deze attractie, terwijl de anderen gingen genieten van enkele andere rides. Tijdens de wilde rit lachten we hardop, alsof het gedaver en gebulder van deze trein een lieve deugd was.
Daarmee werd het bijna sluitingstijd. Telefonisch verwittigden we de andere groepsleden over het feit dat we uitgestapt waren bij Tonnere de Zeus en dat we nog snel een laatste rit op Pégase Express wouden meepikken, de achtbaan waar de dag mee begon. Zo gezegd zo gedaan. We slaagden erin om de andere groepsleden terug te vinden in de wachtrij. We lieten dan ook de nodige bezoekers die tussen ons stonden voorgaan, zodanig onze groep weer herenigd kon worden. Zelf gaan voordringen is uiteraard niet de geschikte methode hiervoor, dat zou iedere parkfanaat moeten weten! Met de nodige kreten en ambiance brachten we samen ons laatste ritje in dit park door op de schitterende achtbaan Pégase Express. Wij zijn er alvast fan van en we besloten om de groepsfoto dan ook aan het station van de Pégase Express te (laten) nemen.
Van links naar rechts en van boven naar onder: Levi, Bert, Jonathan, Tim, Nathan, Lennert, Nathalie, Dimitri en Benjamin.
De Franse kroonkermis
Na ons laatste ritje op de Pégase Express in Parc Asterix was ons laatste achtbaanritje van de dag nog niet verzegeld. Op zo’n flink half uurtje rijden van Parc Astérix, net buiten het centrum van Parijs, vind je de kermis Foire du Trône. Van 30 maart 2018 tot en met 27 mei 2018 staan de grootste Franse kermisexploitanten er met hun attracties. Wij gingen er vooral heen om een ritje te maken op alle mobiele achtbanen die er opgesteld staan.
Na een hels drukke autorit naar dit grote kermisoord kwamen we dan toch aan bij de poorten van Foire du Trône. Als eerste was King aan de beurt. King heeft haar naam alvast niet gestolen. De baan doet haar naam eer aan met haar 26 meter hoogte, 720 meter lengte en haar topsnelheid van 80 km/u. Deze achtbaan moet hiermee wel de koning zijn van alle Franse kermiscoasters. De rit verloopt alvast niet bepaald soepel, maar het een must voor iedere kermisfanaat.
We vonden er ook nog de Infernal Toboggan. Op het ticketje dat toegang geeft tot de achtbaan staat er uitdrukkelijk vermeld dat het meerijden in deze achtbaan op eigen risico is. Zelfs dit schrikt onze groep niet af om mee te rijden! Deze achtbaan leverde alvast erg leuke drops en airtime momenten op.
De meest bijzondere achtbaan die deze kermis te bieden had is volgens ons toch wel de Jet Star. Er is op dit ogenblik nog niet veel geweten over deze baan. We kunnen bijvoorbeeld (nog) niet met enige zekerheid zeggen van waar ze komt, of hoe oud ze is. Vermoedelijk(!) gaat het om deze baan die verwijderd werd uit het Franse Holly Park. Wat we wel kunnen melden is dat het om een stalen attractie gaat van de gerenommeerde achtbaanbouwer Schwarzkopf. Het was alvast een rit om duimen en vingers bij af te likken!
We konden op deze kermis maar liefst van zes achtbanen genieten. De achtbanen die nog niet vermeld werden zijn: twee achtbanen van het type Big Apple (waar staan die nou niet?) en een Wilde Muis achtbaan.
Onze lijst met kermiscoasters kan je hier terugvinden.
Deze paasdag zat alvast zo vol als een ei. Velen onder ons waren tenslotte die dag wel bijna 24 uren wakker. Ook al was het ieder moment waard, we konden alvast de tweede paasdag goed gebruiken om te recupereren van deze vermoeiende trip.
