Niet zo heel ver van de oever van het Gardameer in Italië vind je maar liefst twee pretparken terug. Het ene park is echter wat groter dan het andere. Movieland Park is het kleinste pretpark van de twee, maar daarom niet te onderschatten. Dat park had ik zo’n flinke vijf jaar geleden al eens bezocht. Het werd dus hoog tijd om het andere (en grotere) attractiepark in de buurt van de waterplas eens te gaan bezoeken. Gardaland is een pretpark met maar liefst acht rollercoasters op de teller, een darkride van formaat en nog veel, veel meer. Meer erover in dit sfeerverslag!
Stipt op openingstijd komen we aan bij de ingang van Gardaland. Er is een lichtgevende tunnel, twee steltenlopers en vele fontijnen om ons een warm welkom te bieden; maar wat vooral doordringt is de oorverdovende vrolijke muziek van het park die door de speakers galmt! Sfeervol is het best wel. Dit alles ziet (en klinkt) veelbelovend! Eventjes in de rij gaan staan om onze kaartjes te valideren, waarna we onze weg voortzetten naar de eerste achtbaan van de dag.
We stappen voorbij een prima gethematiseerd kindergebied met een gigantische en kleurrijke boom in het midden. Toch slaan we alles hier eerst nog even over, want we willen natuurlijk plaatsnemen in die B&M wing coaster die hier in de buurt staat, namelijk Raptor. Door enkele andere mensen te volgen is al snel duidelijk waar de ingang van dit pareltje is. Verscholen achter hekken en planten staat deze topattractie. Met verbazing blijven we even staren naar de thematisering in dit gebied. Alles lijkt wel gejat te zijn vanop de set van een Jurassic Park-film. Beter goed gejat dan slecht verzonnen, zou ik zo zeggen. Een trein van de Raptor nadert. Wat lijken de inzittenden toch veel pret te hebben. De trein maakt enkele bochten binnen in ons gezichtsveld, waarna hij raklings voorbij zo’n drietal thematiseringselementen draait (ook gekend als: near-miss elements). Instappen maar!
Ondanks het feit dat dit de eerste wing coaster is van B&M, moet ik toch nageven dat het al de beste is die ik heb mogen ervaren. Wat een prachtding! Het is niet meteen een erg lange baan, maar wel aangenaam, mooi gethematiseerd en vooral leuk!
Eenmaal ik afscheid kon nemen van Raptor was de volgende B&M al aan de beurt: Oblivion – The Black Hole. Deze achtbaan opende in 2015 en is tot op heden nog steeds de langste dive coaster van Europa. De plek waar de trein verticaal naar beneden stort is erg leuk aangekleed. Dit moet namelijk een “echt” zwart gat voorstellen dat alle voorwerpen die in de buurt komen naar zich toe trekt. Aan de witte bestelwagen is best veel aandacht besteed (zie foto). Deze achtbaan heeft alles in huis om een topachtbaan te zijn, en dat is ze vast ook, maar persoonlijk vind ik ze te weinig charme uitstralen. Ik vind de Baron 1898 in de Efteling, het kleinere broertje van deze baan, veel sfeervoller.
Mocht het nog niet duidelijk zijn: Oblivion – The Black Hole staat in een thema-gebied waar ruimtevaart centraal staat. We vinden er ook nog een vrijeval- en een uitkijktoren terug.
Op een plattegrond probeer ik te achterhalen waar we de andere achtbanen kunnen terugvinden. Ik merk eveneens dat we niet ver meer zijn van I Corsari. Naar verluidt is dit een erg gewaardeerde darkride. De zone die leidt naar I Corsari was nog niet geopend. Een groot deel van het park opent deze dag blijkbaar pas om 11u. Lang wachten is het alvast niet. Snel nog even een toiletstop en we mogen weldra onze tocht verderzetten.
Eenmaal in de buurt aangekomen van I Corsari bijkt dat deze attractie ook nog niet meteen zal openen. Beleidsmatig werd werd bepaald dat deze attractie pas ’s middags zal openen. Zolang ‘ie maar open gaat ben ik tevreden. Dan maar op zoek naar de achtbanen hier in de buurt.
De coasters Sequoia Adventure en Shaman staan vlak naast elkaar opgesteld, maar er is weinig beweging te zien. Toch maar snel eens vragen wat er aan de hand is. Blijkbaar zal Shaman ook pas vanaf de middag openen, en Sequoia Adventure zal zelfs helemaal niet meer openen vandaag wegens een storing. Sequoia Adventure is een Screaming Squirrel. Een achtbaan die horizontaal netjes op één rechte lijn is opgesteld. Het spektakel speelt zich af verticaal in de hoogte. Een treintje rijdt voortdurend helemaal over een helling. Telkens na zo’n helling zal het treintje ondersteboven verderrijden, om daarna weer recht op de track te komen, enzoverder. Het is alvast niet prettig dat deze achtbaan gesloten zal blijven tijdens ons bezoek, maar met deze hobby is het haast onvermijdelijk om wegens een defect gesloten attracties tegen te komen. We gaan verder, op zoek naar een attractie die wel geopend is!
Een attractie met een gevel waar je helemaal niet naast kan kijken is toch wel Ramses il Risveglio. Hierachter schuilt een obscure interactieve rondrit. Deze darkride doet, vooral omwille van het thema Egypte, erg veel denken aan onze eigen darkride Challenge of Tutankhamon in Walibi Belgium. Ramses il Risveglio kent een vrijwel vermakelijke rondrit, maar Challenge of Tutankhamon is volgens mij heel wat indrukwekkender. Niet per se omwille van het trackless systeem in Walibi, maar wel omwille van meer stijlvolle animatronics.
Is I Corsari nog niet open? Met Ramses il Risveglio is mijn honger naar een erg goede darkride nog niet gestild. Steeds meer en meer bezoekers beginnen zich te verzamelen aan de ingang van de bootrondvaart I Corsari in het piratendorp. Een parkmedewerker geeft uiteindelijk dan toch het startsein om naar binnen te gaan. We kunnen zo goed als meteen plaatsnemen in één van de bootjes. Deze attractie is terecht een gewaardeerde darkride. De animatronics bulken van karakter en de hele rondvaart blaast ontzettend veel sfeer uit. Deze darkride mag hier en daar wat oubollig lijken, het is alvast één van de beste authentieke darkrides met een klassieke bootrondvaart die ik kan beschrijven. Een schoolvoorbeeld voor iedere liefhebber van darkrides.
Aangezien I Corsari inmiddels al geopend is, dan zal Shaman ondertussen ook al wel open zijn. Shaman is een achtbaan van Vekoma die voorheen door het leven ging onder de naam Magic Mountain. Sinds het openingsseizoen van 2017 werd deze achtbaan omgedoopt tot een Virtual Reality Roller Coaster en kreeg ze dus ook een nieuwe naam. Aangezien het filmpje op deze VR-Coaster op deze VR-Coaster helemaal in het thema staat van een Indiaanse sjamaan is de nieuwe naam natuurlijk niet veraf. De baan is een identieke kopie van de Python uit de Efteling.
Shaman is inderdaad ook al geopend, maar wat een drukte! Er staan mensen aan te schuiven in een rij waar geen beweging in zit. Het is inmiddels wel al een gekend fenomeen dat VR-Coasters de capaciteit drastisch verminderen. Het is tijdsrovend om alle passagiers zo’n bril op hun hoofd te plaatsen, te kalibreren en daarnaast nog de normale operations van een achtbaan uit te voeren. Ook het uitstappen neemt meer tijd in beslag. Bovendien is er maar één trein die ingezet wordt. Hoewel dat laatste nog begrijpelijk is, want twee rijdende treinen zouden niet veel verschil maken. Er kan tenslotte maar één trein tegelijkertijd klaargemaakt worden hier.
Na een korte observatie merken we dat de wachtrij helemaal niet opschiet. Blijkbaar moet je wachten tot een bepaald uur. Dan begint een operator bonnetjes uit te delen om terug te komen op een ander tijdstip. Met andere woorden: Je moet aanschuiven om te mogen aanschuiven (tijdens een andere tijdspanne!) in de rij die je wel naar de achtbaan brengt om in te stappen. Volgens mij heeft Gardaland zich flink vergist hierin. Deze Vekoma leent zich helemaal niet goed uit voor VR toepassingen. Ik kan best een boompje opsteken hierover, maar toch wil ik besluiten met het volgende: Hopelijk krijgt de directie van de Efteling het nooit in hun hoofd om hiermee de Python helemaal te beduvelen.
Met nog enkele andere achtbanen te gaan is het moeilijk om lang stil te blijven staan bij deze track. Misschien kom ik het nog wel eens proberen als we alle andere attracties hebben uitgetest. Op naar de eerstvolgende achtbaan!
De jongste achtbaan in Gardaland is de Kung Fu Panda Master. Een Spinning Mouse van Fabbri. De themazone rond deze achtbaan staat helemaal in het teken van de gelijknamige film Kung Fu Panda. Alle verf is nog erg kleurrijk en de decorstukken zien er nog erg fris uit. De achtbaan zelf stelt volgens mij dan weer weinig voor. Op bijna iedere grote kermis vind je wel een achtbaan als deze terug. Next!
Op een boogscheut van Kung Fu Panda Master vinden we de achtbaan Ortobruco Tour terug, een Junior Steel Coaster van Pinfara. Het is vreemd om niet veel later na een ritje op Raptor of Oblivion toch nog vol lof te zijn over een baan als deze. Deze kinderachtbaan is een klassieker van formaat! We hebben het hier over een uit de kluiten gewassen Big-Apple-achtbaan (als we het zo even mogen noemen, ook al komt het baanverloop helemaal niet overeen met dat van een klassieke Big Apple). Er is eveneens ook aandacht voor thematisering, al kan het station wat meer vrolijkheid gebruiken.
We wandelen nog eens langs Shaman. De wachtrij lijkt onophoudelijk vol te staan. Dan maar de andere twee, nog te ontdekken, achtbanen eens gaan opzoeken. Mammut is als eerste aan de beurt. Dit is een Runaway Mine Ride gebouwd door Vekoma. Het thema dat gebouwd werd rond deze baan is best wel origineel en degelijk, maar laat op sommige plaatsen te wensen over. Ook hier vinden we een vrij wilde rit terug met maar liefst drie lifthills. Na Mammut vervolgen we ons pad naar Blue Tornado. Deze achtbaan is vast ooit met veel poespas geopend. Zoveel decoratie, een eigen winkel en een restaurant! Allemaal in het teken van Blue Tornado. Deze rollercoaster is een klassieke SLC-Suspended Looping Coaster van Vekoma, zoals Vampire in Walibi Belgium, met als enige verschil een grote helix op het einde van de rit (oh ja, en de kleuren verschillen dan ook, natuurlijk). Blue Tornado is dus langer dan onze eigen Vampire, maar dat maakt de ritbeleving helemaal niet beter.
Het is kort na de middag en het durft wel eens erg warm te worden in deze regio. Het moment om de waterattracties eens uit te proberen is aangebroken. De eerste die zich aanbiedt is Fuga da Atlantide. Deze water coaster is erg mooi gethematiseerd met gigantische standbeelden en andere decorstukken. Aangezien het mijn eerste bezoekje aan dit park was kwam dit alles toch wel best imposant over. Er zijn maar twee drops terug te vinden in het gevolgde traject, maar toch zijn we blij met hun verfrissend effect!
Niet ver van de ene grote waterattractie vinden we alweer de volgende grote waterattractie terug. Jungle Rapids is een Rapid River (de ronde bootjes) en ook deze attractie is alweer een hoogstandje op gebied van thematisering. De rit op zich blijft echter vrij rustig. Zo hebben passagiers alvast wat meer tijd om alle decorstukken te bekijken, maar zo blijft ook het echte plezier van een Rapid River uit.
Daarmee hadden we al gauw alle grote attracties van het park gedaan. Tijd voor enkele re-rides, maar eerst nog eens in die uitkijktoren Flying Island gaan zitten om enkele foto’s te schieten! Speciaal voor jullie!
Flying Island is hetzelfde type uitkijktoren als de Pagode in De Efteling, met ook hier de nodige aandacht voor het uiterlijk. In tegenstelling tot de pagode kent deze toren een meer futuristisch thema.
Een extra ritje op Raptor, wie wil dat nou niet? De wachtrij is al een beetje langer geworden dan vanmorgen, maar ach, die extra tien minuten kunnen we wel verdragen voor een B&M als deze. Die wingcoasters blijven tenslotte grote capaciteitsmonsters die een schitterende rit weggeven. Ook I Corsari passeert de revue tijdens onze re-rides.
Daarmee waren alle wensen van deze dag ingevuld, op één na. Shaman! We zullen deze baan dan toch maar niet links laten liggen. We trotseren de wachtrij. Al snel blijkt dat tijdens de laatste shift geen nieuwe kaartjes met een tijdslot worden uitgedeeld. Nu stromen gewoon de bezoekers toe met het voorlaatste tijdslot, waarna wij tijdens het laatste openingsuur achter hen mogen gaan staan. Alle wachtenden voor ons geven de moed op. Waarschijnlijk gaan ook zij liever voor re-ride op Oblivion of Raptor, maar ik beslis om te volharden. We staan naast de parkmedewerker die de kaartjes aanneemt van mensen met het voorlaatste tijdslot. Stipt om 17u grapt hij dat we er allemaal niet meer op kunnen. Grapjes maken in een pretpark, dat moet altijd kunnen, maar nadien enkele mensen die achter ons stonden voor laten gaan, dat druist tegen vele principes in. De medewerker was al een tijdje in het Italiaans aan het praten tegen een groepje wachtenden achter ons, waarna hij ze dus blijkbaar ook eerder naar binnen laat gaan. Is dit gebruikelijk? Mogen mensen die de Italiaanse taal meester zijn altijd voordringen? Gelukkig kan ik het aantal voorbijstekers nog op één hand tellen. De schade is dus beperkt. Maar ook in het station moeten we nog een flink stukje aanschuiven.
Na meer dan anderhalf uur in de rij te hebben gestaan is het dan eindelijk aan ons! We moeten een haarnetje dragen alvorens we instappen. Daar staan we dan als een bende verveelde fabrieksarbeiders te wachten op de volgende trein vol vlees. Het zal vast wel iets met hygiëne te maken hebben, al zie ik niet in waarom de handgrepen op de beugels minder vies zouden zijn dan enkele hoofdhaartjes van een andere persoon. De riemen van de VR-bril worden stevig vastgemaakt. Daar gaan we! Wat zijn de graphics van het animatiefilmpje slecht! Ook het verhaal is flinterdun en biedt weinig entertainment. Neen, deze attractie loont de moeite helemaal niet. Gardaland, als jullie meelezen dan wil ik graag het volgende kwijt aan jullie: Zet die haarnetjes voortaan maar op jullie eigen kop!
Ik ben dol op achtbanen en ik kan er erg veel voor verdragen, maar dit is één van mijn slechtste ervaringen ooit. Het ergste is dat het volgens mij alles te maken heeft met slechte parkpolicy. Shaman wordt verkocht als de nieuwste grote sensatie van het park. Na aankomst in het park blijkt dan dat de achtbaan pas na het middaguur geopend wordt terwijl deze attractie een uiterst lage capaciteit kent! Het feit of de attractie goed of slecht is laat ik hiermee nog in het midden, maar geloof me… Er is niks sensationeels aan.
Toch wil ik niet eindigen met een slechte noot over dit park. Op onze weg naar buiten maakten we bijvoorbeeld nog een ritje in Magic House. Een Mad House die verwerkt zit in die ene gigantische boom. Ook hier merken we op dat deze attractie niet de minste in haar soort is. In Gardaland zijn bijna alle themazones prima aangekleed en er zijn heel wat adembenemend mooie attracties terug te vinden. Dit park is ieders bezoekje waard!
Sfeerverslag en foto’s: Benjamin Hellinckx
