Op zaterdag 24 augustus 2019 streek voor de derde keer het retro-muziekfestival Yesterdayland neer in het Belgische pretpark Bobbejaanland. Verspreid over zeven verschillende podia kwamen zowel nationale als internationale artiesten er optreden. Van Peter Koelewijn tot Sister Sledge en van Praga Khan tot Garry Hagger. Themeparkfreaks Bob en Benjamin zijn net als de andere 15.000 bezoekers niet vies van een streepje muziek, en al zeker niet wanneer het muziekfestival doorgaat in Bobbejaanland.
Met een flinke to-do-lijst trokken we naar het muziekfestival. Er waren vele artiesten die we live aan het werk wilden zien, maar uiteraard stonden er ook nog enkele attracties op dit lijstje. We blijven tenslotte Themeparkfreaks. Om wakker te worden begonnen we dan ook deze zonovergoten dag met een ritje op de spectaculaire achtbaan Fury!
Blijkbaar zag hij ook nog eens mensen op één van de daken staan, en hij schreeuwde het uit om van dat dak af te komen!
Toen Peter Koelewijn de microfoon doorgaf aan zijn collega’s van Het YDL Feestteam, besloten wij om de mainstage van het festival eens te gaan verkennen. Dit podium lag achter de arena op een braakliggend terrein en heet de 70’s 80’s Stage. Hier was ’s werelds strafste Bee Gees tributeband, Night Fever, de toeschouwers aan het entertainen.
In het reuzenrad trachtten we om zoveel mogelijk foto’s van het muziekfestival te maken, maar dankzij de vele bomen die Bobbejaanland rijk is was zoiets niet evident. Eenmaal we uit het reuzenrad kwamen lieten we het muziekfestival weer even links liggen, en bezochten we nogmaals de nieuwe themazone Land Of Legends. We probeerden er dit keer werkelijk al de vier elementen na elkaar uit. Jawel, zelfs bij de waternimfen zochten we op deze hete dag verfrissing op!
Het werd stilaan tijd voor wat meer up-tempo-muziek met de Belgische new-beat van de Confetti’s. Deze groep maakte de temperaturen niet bepaald warmer en ze moesten het duidelijk enkel hebben van hun monsterhit The Sound Of C. De Confetti’s gaven alvast geen overtuigende show, maar wat er weldra stond te gebeuren was onbeslist het mooiste moment en tartte alle verbeelding…
Op de mainstage werd het stilaan tijd voor de grote headliners, want daar maakte iedereen zich op voor The Trammps en Sister Sledge, maar wij bleven lekker staan voor de 60’s Stage. Hier mochten De Grungblavers afsluiten met een komische noot, en wat voor een. Deze Antwerpse evergreens zingen in hun moedertaal, en hun moeders spraken toevallig ‘plat Aantwaarps’. Dit stelletje ongeregeld bestaat uit: Jan Van Looveren, Paul Ambach, Marc Fransen, Jean Bosco Safari, Dirk Cassiers, Gène Bervoets, Guillaume Van Der Stighelen en Erik Goossens. Het feestmoment werd ingezet op de muzieklijn van I’m A Believer van The Monkees, maar dan als volgt: “Mah dan zaggek heur, ’t was nie te geloeve, ‘k kreeg een kleur, toen da’k heur zag stoan”. Ook Satisfaction van The Rolling Stones werd onder handen genomen: “Waaroem krijgkik noejt mijën goesting”. Aan energie en humor was er alvast geen gebrek. Dit was een knap staaltje entertainment!
Het festival kwam hierna tot een volledig einde voor ons. Ondanks het feit dat we het erg jammer vonden dat de laatste noot gespeeld werd, sloegen we er helaas niet in om onze glimlachen te verbergen (en daar zaten de Grungblavers voor het grootste stuk tussen). Eigenlijk is Yesterdayland hetzelfde als één groot trouwfeest. Er worden erg veel klassiekers door de molen gehaald. Er is een plaats voor charmezangers, maar ook discomuziek. De zatte nonkels amuseren zich op de Grungblavers en Praga Khan vertegenwoordigt het vrijgezellenfeest van de dag ervoor.
