Op de laatste dag van onze reis in eigen land besloten we, mijn vrouw en ik, dit jaar nogmaals naar Walibi Belgium te gaan. Ik wilde eens zien hoever men al stond met de bouw van de Megacoaster en nog enkele toffe ritjes maken op hun verschillende attracties. Met toppers zoals Psyké Underground, Calamity Mine en Pulsar wordt het een topdag!
Iets na 10 uur kwamen we aan op de parking van Walibi Belgium en zagen we dat er niet veel auto’s op de parking stonden. We volgden de looproute richting de ingang en scanden onze tickets, zodat we toegang kregen tot het park. Het grootste deel van het volk was al binnen, dus hoefden we niet te wachten en konden we beginnen aan ons dagje in Walibi Belgium.
Zoals altijd beginnen we aan de linkerkant van het meer, richting Karma World. In Karma World vinden we 3 grotere attracties terug. Cobra en Popcorn Revenge bevinden zich op hetzelfde plein. Radja River ligt wat verderop in het park. Cobra was gesloten en dit bleef zo de rest van de dag. Popcorn Revenge was ook gesloten, maar deze ging later op de dag wel open. Radja River was ook nog gesloten, waardoor we koers zetten richting Fun World. De Rapid River lieten we uiteindelijk de hele dag links liggen, want het was redelijk fris en we herinnerden ons dat we de vorige keer nogal nat waren na deze attractie.
Zo liepen we door naar Fun World, waar we het kindergebied van het park vinden. In dit gebied vinden we een grote speeltuin, een Madhouse en een toffe junior coaster gemaakt door Zierer. Het paleis van de Geest, zoals het Madhouse noemt, lieten we links liggen, want mijn vrouw is geen fan van dit soort attracties. Zo werd Fun Pilot de eerste attractie van de dag. In de wachtrij konden we zo doorlopen richting het station en hadden we het geluk om achteraan te mogen plaatsnemen. Het achtbaantreintje is vormgegeven als een post vliegtuig en loopt door een speelse weide waar er 1 ding opvalt, felle kleuren. Het gras is hier prachtig groen, het stationsgebouw is dan weer prachtig rood gekleurd en het track van de achtbaan straalt dan weer door zijn blauwe kleur. Het kleurenpalet doet wat denken aan Toy Story Land in Walt Disney Studios. Daar spelen ze ook zo met felle, flashy kleuren.
De rit zelf begint met een bocht die ons leidt naar de banden optakeling. Daarna volgt natuurlijk de eerste drop die echt wel pittig is voor een junior coaster. Als je helemaal achteraan zit ervaar je zelf wat airtime. Met een snelheid van 40km/h vliegen we door 2 helixen, de laatste bevindt zich net naast de vijver. De snelheid blijft er goed in over de hele rit en we hebben geluk want het traject wordt 2 maal afgelegd. Het is een tof achtbaantje dat duidelijk voor de hele familie is, maar waar de echte thrill seekers zo voorbij zullen lopen.
Een beetje verderop ligt de indoor achtbaan Psyké Underground. Deze achtbaan is ondertussen een echte klassieker geworden, want het is een Shuttle Coaster van Schwarzkopf. Vroeger ging deze legendarische achtbaan onder de naam Sirocco door het leven en had hij geen LIM lancering (lineaire inductiemotoren), maar een vliegwiel die de trein aantrok. Dit vliegwiel kun je nu nog zien in het begin van de wachtrij. Er is vroeger echter een bizar incident gebeurt doordat de trein niet genoeg gelanceerd werd en de trein halfweg de looping bleef hangen. Pas anderhalf uur later kreeg men de trein met passagiers weer in normale toestand. De achtbaan haalde overal ter wereld het nieuws en werd zo wereldberoemd. Zo’n 3 weken later hij ging terug open. In 2000 veranderde de naam naar Turbine en werden de lancering en de looping overdekt. Acht jaar later werd beslist dat men deze attractie ging vervangen door een nieuwe, meer familie gerichte attractie. Doordat de Walibi fans niet te spreken waren over deze aankondiging, besloot men deze attractie te moderniseren. Met modernere technologieën ging deze achtbaan terug open in 2013 onder de naam Psyké Underground.
Hannelore is geen fan van deze achtbaan en bleef dus buiten wachten, terwijl ik de wachtrij door stapte want er stond geen volk. Beugel dicht, die hier maar een simpele beugel is zoals bij een junior coaster. Uiteraard volkomen veilig, maar de eerste keer dat ik deze achtbaan deed vond ik het toch maar raar. We bollen naar de lancering die best wel pittig is. We worden echter gelanceerd in 3 seconden naar een snelheid die zo’n 85 km/uur bedraagt. Doordat dit binnen gebeurt lijkt het alsof dat we nog sneller gaan. In volle vaart razen we door het gebouw, naar de looping die we heel soepel nemen. Achter de looping volgt een helling van 45 meter, waar we volledig tot stilstand komen in het donker. Zo bollen we terug achteruit in de richting van de looping. De looping wordt nu achterwaarts gedaan, zo arriveren we ook terug in het station. Maar in plaats van af te remmen, rijden we achteruit door naar een andere helling. Op deze tweede helling komen we opnieuw tot stilstand en bollen we terug naar het station, wat het einde van de rit betekent. Het is 1 van de betere attracties in het park en dat bewijst hij ook keer op keer. Je krijgt er een echte kick van!
De klassieker onder de achtbanen lieten we achter ons en gingen door naar 1 van de nieuwere gebieden in het park en dat is Exotic World. In dit mooie zuiderse themagebied vinden we 3 attracties terug. De eerste attractie is de achtbaan Tiki Waka, een bobsled coaster gemaakt door de fabrikant Gerstlauer. Daarnaast staat er ook een Octopus attractie. De derde attractie is Challenge of Tutankhamon, een interactieve darkride met shooters. Als eerste deden we de achtbaan die sinds 2018 te vinden is in het park. Ook hier hadden we geluk, want er stond nauwelijks volk te wachten voor deze achtbaan. Na 5 minuten was het reeds aan ons en begon de rit met de optakeling. Bovenaan begint de appelblauwzeegroene track op en neer, heen en weer te kronkelen boven het exotische gebied. De eerste (kleine) drop is er wel direct 1 waarvan je kriebels in de buik krijgt. Hierdoor komt de vaart erin en nemen we wat verder de typische scherpe bochten, die je ook vindt bij een wilde muis achtbaan zoals Speedy Bob in Bobbejaanland. Via een paar korte stukken naar beneden en scherpe bochten komen we aan het uiteinde van het gebied. We draaien terug over het water en gaan op en onder de verschillende huisjes die over het water zijn gebouwd. Het parcours wordt afgewisseld door bochtjes en kleine heuveltjes. Af en toe passeert er een remsectie, naar mijn mening iets te veel tijdens de rit. Als laatste draaien we terug naar het station en nemen we nog een paar heuveltjes. Afsluiten doen we met een helix om dan in de remmen te vliegen.
In het uiterste hoekje van Walibi ligt er een mooie darkride. Volgens velen, waaronder ook ik, is dit de beste darkride van België. Ondanks dat deze attractie is geopend in 2003, is hij nog altijd een echte topper en dit vooral door de prachtige gethematiseerde scènes in de stijl van het Oude Egypte. In de wachtrij vind we de archeoloog die ons toespreekt dat hij een schat gevonden heeft. Natuurlijk midden in de graftombe van Tutankhamon. Deze tombe wordt bewaakt door de Egyptische God Seth, meester in onheil en chaos. Hij stuurt daarbij zijn leger met mythische goden en demonen.
In de wachtrij waren nauwelijks mensen, dus konden we al snel instappen. De rit start langs allerlei archeologische vondsten. Even later komen we een vrouw tegen, waar je uit reflex direct op begint te schieten. Ze veranderd in een skelet. Dan krijgen we een serieuze waarschuwing van het eerste monster. Deze zit op zijn troon en waarschuwt ons zeker niet verder te gaan. Hier verschijnen voor de eerste keer de target punten waar we op moeten mikken. De ene kamer na de andere rijden we door, waar we op alle punten kunnen mikken. Tussen allerlei stenen beelden rijden we naar de volgende kamer. In de volgende kamer zien we de Egyptische God Anubis en een paar mummies die ons willen aanvallen. Gelukkig kunnen we ze afschieten met ons geweer. Wat verder valt er een driekoppig wezen ons aan en kunnen we terug beginnen schieten. De volgende aanval die we moeten overleven is er 1 van immens grote slangen en schorpioenen. Ook vallen er enkele skeletten ons plots aan, uiteraard schieten we terug. Na deze aanval rijden we een andere kamer binnen waar de poorten achter ons dicht vallen. Volledig in het donker rijden we verder tot we plots worden aangevallen door een horde wespen. Ze komen in golven op ons af. We laten deze donkere kamer vlug achter ons. Maar ook als deze donkere kamer buitengaan, worden we onmiddellijk terug aangevallen door mythische wezens. Zo komen we eindelijk terug aan het station. Tenzij je genoeg punten hebt verzameld om 2 extra kamers vrij te spelen. En dit was vandaag voor de allereerste keer bij ons het geval. Al kregen we maar 1 kamer te zien en dat was er 1 met extra wezens die ons wilden aanvallen. De laatste kamer kregen we helaas niet te zien. Dat zou er 1 zijn waar je de effectieve schat ziet, ik vraag mij soms af of deze kamer echt bestaat. Het feit is wel dat er in de extra kamer waar wij kwamen wel nog een poort was. Hopelijk lukt het eens om deze laatste ook open te krijgen.
Net naast deze darkride is Walibi (eigenlijk vooral Intamin) bezig met het bouwen van een nieuwe achtbaan. Het betreft een Megacoaster die de snelste en hoogste achtbaan van de Benelux en van Frankrijk zal worden. Ik ben heel benieuwd naar deze achtbaan, want er zullen enkele speciale elementen in zitten. Er zit zelfs een wereldprimeur bij. De baan zelf is volledig opgebouwd en ziet er echt spectaculair uit.
We lieten het exotische gedeelte achter ons en gingen naar het Western gedeelte. Hier vinden we de Dalton Terror (droptoren), Calamity Mine (Mijn trein achtbaan) en de Buzzsaw (Topspin). De Dalton Terror laat ik zoals altijd links liggen en we gingen door naar Calamity Mine. Deze was blijkbaar gesloten door een ongeval in september. Jammer, maar dan gaan we door naar de volgende attractie. In Buzzsaw had ik geen zin, dus lieten we het Western gedeelte achter ons en gingen we door naar Pulsar.
De langste wachtrij van de dag stond bij Pulsar. Deze bedroeg zo’n klein half uur, maar voor deze topper heb ik dat er wel voor over. Deze PowerSplash is gebouwd in 2016 door Mack Rides, dezelfde bouwer als de SuperSplash in Plopsaland De Panne. Het parcours is heel simpel. We vertrekken vanop een draaischijf met aan de ene kant wij die in het station staan en andere kant van de draaischijf de boot die net de rit heeft gemaakt en functioneert als stuk van het parcours. Het parcours kun je vergelijken met een grote halfpipe zoals bij het skateboarden, maar dan met in het midden een grote knik erin. Als eerste worden we achteruit gelanceerd, zo bollen we aan de ene kant een heel stuk naar boven. Halverwege vallen we stil en vertrekken we terug vooruit door de zwaartekracht. We worden op de knik in het midden terug gelanceerd zodat we aan de andere kant bijna tot helemaal boven geraken. Zoals daarnet vallen we terug stil en denderen we nu achteruit terug naar beneden. Nu worden we nog rapper achteruit gelanceerd en geraken we aan de andere kant helemaal boven. Een seconde lijken we te blijven hangen terwijl beneden het water naar boven komt in het reservoir. We vallen naar beneden met een topsnelheid van 100km/h en komen met volle vaart in het water terecht. Het gevolg is een hele grote golf water die de hele boot en omgeving nat maakt. Ook wij worden redelijk goed geraakt, maar dat is natuurlijk niet erg.
Met ons nat kostuum besloten we ons te gaan drogen in Weerwolf of voor de Franstaligen onder ons Loup Garou. Dit is natuurlijk de houten achtbaan van het park, gebouwd door de Nederlandse firma Vekoma. Ook hier hebben we even moeten wachten, uiteindelijk was het maar 20 minuten. De rit zelf begint met een lichte daling en bocht naar rechts waar de optakeling op ons wacht. De optakeling brengt ons naar een hoogte van 28 meter, waar we al vlug naar beneden denderen. Dit gebeurt jammer genoeg niet meer zo soepel als vroeger. We gaan een stukje naar boven en nemen terwijl een bocht naar links. Zo draaien we terug de andere kant op en gaan we weer naar beneden. Er volgt een klein heuveltje die zorgt voor wat airtime en zo razen we door naar de volgende bocht. Bij deze bocht draaien we terug naar de andere kant en rijden we nu een paar keer op en neer. Opnieuw worden we de andere kant op gedraaid en gaan we opnieuw op en neer. Dit keer draaien we niet terug, maar verlaten we eventjes de plek waar het grootste deel van de baan is gebouwd. We rijden een stuk weg, maar draaien dan terug om weer een paar keer geschud te worden door enkele heuveltjes. Om af te sluiten nemen we een hele grote helix en vliegen we met volle vaart in de remmen. Het einde van een ruwe rit die voor mij onmiddellijk mag worden aangepakt door GCI. Niet door RMC, want daarvoor is het ritverloop te goed.
Het werd tijd om iets te eten en dat deden we naar goede gewoonte bij het frietkraam aan de Gold River Adventure. Het eten verteerden we daarna door een rustige boottocht te maken en te genieten van het zicht op Tiki Waka. De bootjes lieten we daarna achter ons en we gingen eens gaan kijken of Popcorn Revenge al open was. Dit was gelukkig het geval en we gingen binnen in deze mooie darkride. Het verhaal van deze attractie is dat de popcorn de mensen begint aan te vallen en dat wij ze moeten afschieten. Zo komen we in verschillende zalen waar er telkens een film wordt afgespeeld. Zo herkennen we Superman en de Hulk. Er is ook een zaal met een piraten scène en voor de liefhebbers van sterren en planeten is er een scène over de ruimte. Overal zien we popcorn in alle soorten en maten verschijnen en moeten we ze afknallen. De finale is een scène in een soort bakkerij, waar alles duidelijk wordt gesloopt en wij buiten vliegen. In ons geval betekent dit terug naar het instapstation. We verlaten de mooie attractie via de souvenirshop.
Als laatste attractie deden we Flashback, de log flume van het park. Hier hadden we een korte wachtrij, want na 5 minuten konden we al instappen. De tocht gaat van start in een donkere tunnel met wat sfeerverlichting. Aan het einde van de tunnel er is geen licht, maar wel een optakeling. Bovenaan is er een draaischijf en dalen we achterwaarts het water in. Dit is zoals gewoonlijk niet de natste drop, maar je vangt toch wat spetters op. Door deze drop komen we ook weer buiten terecht. De vaargeul brengt ons wat verderop naar de volgende rolband die ons naar boven brengt. Helaas raken we niet helemaal boven, want de attractie valt volledig stil. De boten voor ons botsen tegen elkaar en komen tot stilstand. Verderop komen de boten ook tot stilstand, want de grote optakeling ligt ook volledig stil. Na een kleine 3 à 4 minuten komen zelfs de medewerkers van Walibi tot bij ons, want bij sommige boten beginnen enkele mensen al recht te staan. Niet echt de slimste zet, want als de attractie terug zou starten zou je kunnen vallen met alle gevolgen van dien. Gelukkig vraagt de medewerkers aan iedereen om te blijven zitten en komen ze met iedereen eventjes spreken. Na 10 minuten was het probleem opgelost, want de boten achter ons die vlak voor de grote optakeling stonden werden naar boven getakeld. Wij gingen plots ook verder achteruit naar boven waar we werden gedraaid om vervolgens een kleine drop naar beneden te maken. De vaargeul maakte een grote lus richting de optakeling naar het hoogste punt. Onderweg naar boven schokte de band een beetje, soms viel hij zelfs een seconde stil. Gelukkig raakten we helemaal boven en dan volgt de apotheose van deze attractie en dat is de hoge drop. Dit met een knikje tussenin, zodat we met een volle vaart in het water belanden. Dan voeren we terug naar het station en konden we even later nog lachen over die technische storing. Het feit was wel dat daarna de attractie werd gesloten, dus er moet echt wel iets defect geweest zijn.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
En daarmee liep ons dagje in Walibi ten einde. We hadden het weer prima naar ons zin en we komen volgend jaar zeker terug om de nieuwe achtbaan uit te testen. Het park is ondertussen bijna compleet voor mij, want je vindt er van alles wat. Iedereen heeft hier wel een attractie waar je in kan. Het wordt de vraag wat er komt na de nieuwe achtbaan. Maar nu voor nu zeg ik, Salut Walibi et au revoir!
