Sfeerverslag: Plopsaland De Panne – 08/04/2019

Na twee dagen in Frankrijk en Duitsland doorgebracht te hebben trok ik, om mijn seizoensopeningsweekend compleet te maken, op maandag naar Plopsaland De Panne, echter dit keer niet met andere pretparkfans, wel met mijn neefjes van 3 en 4 en mijn schoonzussen. Benieuwd om Plopsaland eens te beleven zoals de modale bezoeker dat doet: met twee kleuters. Met een berg aan sandwiches in de rugzak gingen we op ontdekking.

 

Na de verre autorit door gans België kwamen we rond twintig na tien aan in De Panne. Mits dat korting via de lerarenkaart niet online te verkrijgen was moesten we eerst de wachtrij van de tickets trotseren. Door het feit dat aan dezelfde kassa’s ook de abonnementen geregeld werden ging de rij helaas amper vooruit. Enkele kassa’s extra openen had wel welkom geweest Plopsa. Wel gek trouwens dat ook kinderen tussen 85 en 96 cm moeten betalen. Mits de meeste attracties pas vanaf 96 cm toegankelijk zijn.

Ons eerste ritje van dag vond plaats op de Bloemenmolen in Mayaland. Het was niet toegelaten om met twee volwassenen en een kind samen plaats te nemen in één bakje. Ik maakte dan ook een ritje in mijn eentje. Vervolgens lieten we Mayaland voor wat het was en trokken we de rest van het park in. We liepen de paddenstoel van Plop binnen om Het Bos van Plop te gaan ontdekken. De wachtrij stond tot bijna buiten. Met wat schrik voor de lange wachtrij die komen zou verorberden we onze eerst sandwiches. Gelukkig bleek achter het hoekje de wachtrij reuze mee te vallen. Er stond in de grote hal geen enkel zigzagje open en de wachtrij liep rechtstreeks naar het instapstation. Met de twee kleinsten alleen op het voorste bankje was het toch wat spannend voor hen, zo in het donker. Maar ik heb wel het gevoel dat ze het een leuk tochtje vonden. Samen kwamen we wel tot de conclusie dat Het Bos van Plop wat afgeleefd is en zijn beste tijd wel gehad heeft.

Eenmaal buiten stonden mijn neefjes al te popelen voor de volgende attractie. Een ritje op de tractors aan de overkant was duidelijk een must. De grote overrompeling die aan het begin van de kassa’s te zien was bleef gelukkig uit. De wachtrij was dan ook niet al te lang, ondanks dat je maar met twee in één tractor kan. Maar wel voldoende tijd om nog te genieten van een volgende sandwich en hoopje druifjes. Eenmaal ingestapt was de teleurstelling dat ze zelf nog niet aan het gaspedaal konden snel verwerkt. Zelf aan het stuur zitten maakte voor hen veel goed. Als je dan ook nog eens door levende schapen, eenden en koeien mag rijden kan het niet meer stuk. De Tractors zijn goedgekeurd.

Nadat we de Bumba speeltuin links hadden laten liggen, speeltuinen heb je tenslotte overal, kwamen we aan op de kermis van Samson en Gert. We kozen hier voor de Balloon Race. Net niet meer kunnen instappen heeft ook zijn voordelen. Je kan zelf de kleur van je ballon kiezen. En ja, dat is belangrijk voor een kleuter! De ene koos voor een blauwe ballon, de andere in een roze.

Vervolgens was het tijd om het vuur te blussen in De Brandweer attractie. De jongste koos er gek genoeg voor om niet te gaan blussen maar gewoon achter het stuur van de brandweerwagen te kruipen. De Brandweer heeft dus voor ieder wat wils.

Nu was het tijd voor de eerste echte sensatie van de dag. Na wat twijfel besloten we het er op te wagen en hen mee te nemen in De Koffiekopjes, een attractie die er overigens nog steeds prachtig uitziet. Vijf seconden nadat we gestart waren was het duidelijk, de Koffiekopjes was een succes. Nu dat deze waren goedgekeurd was het voor ons ook duidelijk dat we hen moesten meenemen in de kinderachtbanen van het park. Victors Race was de eerste die we tegenkwamen. De reacties van mijn neefjes waren. “De bochten vond ik niet zo fijn” en “Hij maakte te veel lawaai.” Ik moet toegeven, ondanks dat de attractie in de winter van 2013 volledig werd afgebroken en opnieuw werd gebouwd is de baan relatief ruw en oogt hij al best terug afgeleefd. Een likje verf zou hier welkom zijn.

Onze volgende stop was de dit jaar volledig vernieuwde Rollerskater. Hij ziet er terug als nieuw uit en mag er echt wel wezen. Zijn felroze kleur past perfect in het K3 concept. De treintjes zien er echt tof uit. Ook de oude wasmachine, die nu een muziekbox is geworden ,mag er best wel wezen. Dat de drie K3 poppen exact hetzelfde zijn, op hun haar kleur na, zullen we Plopsa voor één keer maar vergeven. Net zoals het feit dat ze wat boven de grond zweven. Ook de kleinsten in ons gezelschap keurden de baan goed. Wat geleidelijker en minder schokken en vooral voor het ene neefje belangrijk: minder luidruchtig.

We stopten nog even langs De Vliegende Fietsen. Dat ze nog niet zelf konden trappen was voor hen wat teleurstellend. Maar eenmaal ze dat aanvaard hadden genoten ze wel van de vlucht. Mits dat de eerste achtbanen in hun leven een succes waren moest ook de derde er aan geloven. Hoogtijd voor een ritje op De Draak. De kleine storing duurde gelukkig niet al te lang. Dat zou voor de kinderen pas een ontgoocheling geweest zijn. De mama’s van hun kant waren blij dat er toch nog mensen voor ons aan het wachten waren. Mits dat er geen testritje plaatsvond waren ze er toch niet helemaal gerust in. Conclusie na de rit was voor de kids en de mama’s duidelijk: dit was de beste baan van de drie.

Tijd voor een ritje op Heide The Ride. Omdat dat snelle achtbanen niet aan mijn ene schoonzus besteed is was het snel duidelijk wie bij de kinderen bleef. Zij kozen voor een ritje op De Dierenmolen, volgens haar trouwens de saaiste draaimolen die ze al gedaan heeft. Nadien trokken ze verder naar De Ploptuin. Het heeft enige tijd geduurd maar ik was helemaal klaar voor mijn eerste rit op Heidi. Het moet gezegd de baan is ondanks zijn kleine formaat een toppertje. Hij behoudt goed zijn snelheid en raast fantastisch door zijn bochten. De baan overtrof mijn verwachtingen en bevestigd mijn gevoel: van dit soort houten achtbaan ben ik helemaal fan!

Na onze rit trokken ook wij richting De Ploptuin. Daar waren de neefjes zich ondertussen aan het amuseren. Al snel werd duidelijk dat kleuters niet veel nodig hebben. Geef ze water en zand tegelijkertijd en je krijgt groot speelplezier. Dat de kleren van je kinderen vol modder hangen moet je er dan wel bijnemen. Al die attracties bleken voor een tijdje gewoon overbodig. Al was een ritje op de Konijntjes nadien ook best leuk.

Om de dag af te sluiten wilde de twee grote kindjes nog een ritje op Anubis. Ik probeerde mijn schoonzus nog even te waarschuwen dat ze zou worden afgeschoten maar het drong iets te laat door wat er zou volgen. Het mag duidelijk zijn Anubis is terecht opnieuw verkozen tot beste achtbaan van België. Al hoop ik stiekem dat dit met de komst van de nieuwe achtbaan in Bobbejaanland dit in 2019 gaat veranderen.

Met de kleinste werd er naar de speeltuin in het piratengebied getrokken. Daar heeft er eentje een fameuze val gemaakt. Dat de speeltuin op een verhoog van een kleine meter ligt oogt op zich wel mooi, maar bleek toch niet zo speelvriendelijk te zijn. Gelukkig bleef het bij een buil en was er verder niets ernstig aan de hand.

Ondertussen werd het duidelijk dat kaars van de kindjes helemaal uit was. Het was een lange maar geweldige dag. De neefjes hebben zich vermaakt. Maar als we zien dat kleuters zich ook perfect kunnen amuseren met wat zand en water kunnen we ons de vraag stellen of het geld het wel waard is. Met pretparkprijzen die de 40 euro opgaan wordt het met een gezin van vier al snel een dure grap.