17 juli, vandaag 34 jaar geleden zag een klein jongetje voor het eerst het daglicht, die kleine supermooie baby kreeg de naam Bob mee.
34 jaar later, die mooie baby veranderde in de Adonis die door het leven gaat Bobby Turbo, vandaag werd diezelfde man vroeg op de morgen aan de deur getrakteerd op het alom bekende Happy Birthday, want Tristan, Bert en Ignace stonden klaar om hem te vergezellen naar het prachtige Phantasialand.
Een zonnige dag, midden in de week, maar toch was er een behoorlijke drukte in het park vandaag, snel naar de kassa om met mijn paspoort een gratis ticketje te scoren, dank u Phantasialand, en ook een verjaardagsbadge die ik moest opspelden kreeg ik cadeau.
Na het bekijken van de infoborden bleken de wachtrijen best mee te vallen, enkel Winja’s Force lag uit met panne volgens de info. We besloten te beginnen met de Winja’s, aangezien de wachtrijen hier snel kunnen oplopen.
Aan het station aangekomen merkten dat we dat Force ook geopend was, hier stond de kortste wachtrij, dus we kozen er voor hier plaats te nemen.
Ignace en ik vertrokken een ritje eerder dan Tristan en Bert, een ritje dat toch bij van de beste van zijn soort blijft horen, snel, veel spinnen en hele hoop leuke effectjes onderweg.
Ook even later kwamen Tristan en Bert terug van hun ritje Winja’s, waarbij ze een kleine panne hadden gekregen, Phantasialand bood hen hiervoor een gratis fast pass aan.
Gelukzakken, ze zouden deze gebruiken om River Qeust te doen, waar altijd een veel te lange wachtrij staat. In de Winja’s hal, en met de hulp van ignace ontdekte ik een stukje onbekend terrein voor mij.
Hierna begaven we ons naar het Hollywood in Duitsland.
Hollywood zal zeker niet mijn favoriete darkride worden, maar is wel een keertje leuk om te doen. Wat ook nooit mijn favoriete zal worden is zijn bovenbuur, Temple Of The Nighthawk.
Meer dan een traag ritje door het donker is dit niet. Dan ken ik iets veel leuker, Mausse Au Chocolat.Hier stond blijkbaar mijn verjaardagscadeau al klaar.
Ignace probeerde nog even de attractie te saboteren.
Maar gelukkig lukte hem dat niet en konden we na een klein half uurtje instappen. En wie denkt je dat er won?
Na ons ritje konden we niet weerstaan aan die superlekkere ijsjes.
Om het verteren van dat ijsje te vergemakkelijken besloten we hierna Talocan te doen.
Deze blijft eenzaam aan de top staan bij mij, niet enkel omwille van de desoriënterende rit, maar ook door de aankleding en alle effecten er omheen. Van de ene topper naar de andere, Black Mamba, onderweg stonden we nog even stil bij de Djembe band.
En dan hoog tijd voor Black Mamba, waar we een twintigtal minuutjes moesten aanschuiven, want ook al was het druk in het park, de wachtrijen vielen best mee.
Dit baantje blijft een toppertje, het ritje is aan de korte kant, maar de theming is geweldig, en die begint al in de wachtrij.
Prachtige details en Phantasialand had zelfs oog voor het afvalprobleem in Afrika.
Wat is er na Black Mamba en Talocan nog een topper in dit park? Natuurlijk, Colorado Adventure.
Elk ritje weer, verbaast het me opnieuw hoe goed die echt wel is. Tristan en Bert besloten hierna hun fast pass in te gaan ruilen voor een ritje River Quest waar de wachtrij ondertussen 55 minuten bedroeg, Ignace en ik besloten Geister Riksja te doen, al geef ik toe dat ik wel wat jaloers was op die gelukzakken.
Elke keer weer stap ik in dit ding denkend dat hij niet echt super is, maar telkens weer weet hij me te charmeren en is hij toch beter dan ik me herinnerde.
Afrikaantjes voeren een show op in Afrika en Chineesjes doen dit natuurlijk in China.
Tristan en Bert waren ondertussen ook terug bij ons, ik vroeg om Feng Shu te doen, de madhouse die eerder vandaag nog een panne had, de anderen gingen er mee akkoord.
Van deze attractie was ik blijkbaar vergeten hoe saai hij eigenlijk is, de voorshow is niet wat het moet zijn en de rit geeft je nooit echt de illusie van ondersteboven gaan.
Nog een topper moest ik zeker gedaan hebben, Mystery Castle, onderweg hiernaartoe, hielden we even halt aan River Quest om wat beeldmateriaal te verzamelen.
Hiermee bezig, werd ik onverwacht getrakteerd door de drie heren op een fastpass zodat ook ik kon genieten van deze topper. Bedankt mannen!!!!!!!!!!!!!
En alsof die fastpass nog niet genoeg was als cadeau, mocht ik tijdens dit ritje ook nog eens plaats nemen naast drie mooie dames. Dit ritje kon voor het vertrokken was al niet meer stuk, eer die lift in, dan de glijbaan af, waar ik en die drie dames al heel wat litertjes water over ons heen kregen. Daarna bleef de rit me kletsnat maken, enkel Tristan kwam er relatief droog uit.
Opdrogen doe je best in Mystery Castle dachten, dus wij er snel naartoe.
Ook in Phantasialand kom je voorstekers tegen, ditmaal waren het West Vlaamse jongeren die over de trapleuningen sprongen. Gelukkig maakt de rit alles goed, al had ze langer mogen duren.
Dineren deden we vandaag in Restaurant Unter De Linde, waar je voor een schappelijke prijs lekker kan eten, al moet je voor een spaghetti engelengeduld hebben, vraag maar aan Ingace, die uit miserie een stuuk pizza ging halen.
Tijdens een dagje Phantasialand kan ik nooit Silbermine overslaan,de mooiste darkride van het park en omstreken.
Na de schoonheid van deze mijn, naar de schoonheid van de personages in Alt Berlin..
Ook hier was entertainment voorzien.
Winja’s Fear stond nog op de To Do List, onderweg hier naartoe nog even spelen met de druifjes van deze Wuzes.
En nog een toertje Wurmling Express meepikken, die ongelooflijk saai is, maar wel mooi.
Dan maar snel naar Winja’s Fear, die zijn broertje overtreft qua ritbeleving. Afsluiten deden we met een extra ritje Mystery Castle.
Hierna zat onze dag in dit prachtige park er op en vertrokken we naar onze volgende halte, Dusseldorf kermis, om daar nog enkele topachtbanen op de counter te zetten.
Mij rest enkel nog om mijn collega pretparkvrienden te bedanken voor deze fantastische verjaardag die ik dankzij hen mocht beleven en de leuke verrassing van het ritje River Quest. Een ook aan Tristan, die toch steeds weer chauffeur speelt tijdens al die trips.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
