Sfeerverslag: Parque de Atracciones Madrid – 2 juli 2019

Met een Bobbejaanland-abonnement in de hand trok ik samen met TPF-collega’s Tim en Jasper en pretparkvriend Lennert naar de Spaanse hoofdstad Madrid. Het is altijd spannend om nieuwe parken te ontdekken, zeker wanneer ze meer dan alleen enkele kinderachtbanen in petto hebben.

 

Het was half vijf in de ochtend toen de wekker ging en we vertrokken richting Zaventem. Tweeënhalf uur later hingen we in de lucht. Na het volgen van een foute route op de luchthaven in Madrid en het laatste stuk met de metro te hebben afgelegd, arriveerden we nog voor openingsuur bij onze eerste bestemming genaamd Parque de Atracctiones Madrid. Door de verhalen die ik al had opgevangen lagen de verwachtingen niet al te hoog, maar dat kan ook zo zijn voordelen hebben.

Het was klokslag 12 uur toen de poorten van park openende. Na ons abonnement van Bobbejaanland te hebben ingewisseld in gratis inkomtickets trokken we het park in. Onze eerste bestemming was TNT Tren de la Mina, een familie-mijntrein achtbaan van Gerstlauer. Hier maakten we al meteen kennis met de Spaanse operations. Voorsorteerpoortjes die niet gebruikt werden -wat overigens later op de dag wel gebeurde- en alles op het Spaanse gezapige tempo. Gelukkig werd het die dag nooit enorm druk, waardoor de wachttijden wel meevielen.

Onze volgende stop was Patrulla Canina, een kinderachtbaan  in het Nickelodeon gedeelte, dat er naast ligt. De in Paw Patrol gethematiseerde achtbaan is verschrikkelijk ruw, zeker omdat het hier gaan om een kinderachtbaan. Maar de tweede credit van dag was wel meteen afgevinkt.

Wat meteen opviel is hoe groen Parc de Atracctiones Madrid was. Naast de vele bomen creëert het park ook in de wachtrijen voldoende schaduw waardoor een bezoek met temperaturen die opliepen richting de 35° draaglijk blijft.

Zo ook bij onze volgende stop Vértigo. De wat ouderen onder jullie hebben deze achtbaan vast al bereden in het Belgische Bobbejaanland. De linkerhelft van de Speedy Bob verhuisde in 2009 naar Madrid. Ikzelf heb de dubbele Speedy Bob nooit bewust geweten. En als mijn geheugen mij niet in de steek laat heb ik alleen de rechtse baan gedaan. Vertigo was niet alleen een nieuwe credit. Maar was ook wel stiekem benieuwd op welke manier hij de tijd heeft doorstaan. Op het eerste wilde-muis-stuk geeft Vertigo een minder ruwe rit weg dan zijn wederhelft in Bobbejaanland. Waar Speedy Bob in de bochten iets of wat pijnlijk is geeft Vertigo een aangename rit weg. In het tweede gedeelte gaat Vertigo out of control. Op de heuveltjes is goed vast houden de boodschap. Hier zou ik dan weer opteren voor de Belgische variant. Het is een dubbeltje op zijn kant maar in mijn ogen staat de beste baan van de twee in Spanje.

Een beetje verder in het park kwamen we Abismo tegen. We trotseerden hier de langste wachtrij van de dag. Naast de slome operations is het als park misschien ook niet zo slim om één van je hoofdattracties maar een capaciteit te geven van 12 personen per trein. Abismo is van het type Skyloop, gebouwd door Maurer Söhne. Het takelt de trein verticaal tot bovenaan. Het doorloopt eerst traag de eerste inversie en creëert hier enorme hang-time. Vervolgens maakt de trein snelheid om de rest van de track te doorlopen. Abismo is een uitgebreid model wat ik zeker een verbetering vindt ten op zichtte van zijn broer Sky Wheel in het Duitse Skyline park. Na door het station te zijn geraasd beland je in de verticale eindremmen, die zeker aanvaardbaar zijn op de ruwheidsschaal. Helaas zijn de beugels de boosdoener bij Abismo. Bij de start zitten deze nog best oké, maar tijdens de rit spannen deze zo hard aan dat het onaangenaam wordt. Zonde, want de rit zelf is meer dan oké.

Tijd om de volgende achtbaan te gaan uittesten: Tarántula. Deze Maurer Söhne spinning coaster ligt naast Abismo. Beugels waarbij stukken mousse ontbreekt en wat verouderde theming maakt duidelijk dat de baan een opfrissingsbeurt kan gebruiken. Neemt niet weg dat deze 22 meter hoge achtbaan een wervelende rit weggeeft, zelfs beter dan Winja’s-banen in Phantasialand. Na enkele ritjes later op de dag moet ik zelfs toegeven dat ik dit puur qua rit de beste spinning coaster van Europa vindt en verslaat daarmee zelfs Dwervelwind in Toverland. Na het berijden van Tarántula besef je pas echt hoe goed Naga Bay had kunnen zijn.

Na een stuk pizza te hebben binnengespeeld zette we ons schrap voor Tornado. Ondanks dat de bouwer het Zwitserse Intamin is had ik van deze hangende achtbaan nog maar weinig gehoord. Ik was dan ook stiekem benieuwd wat de baan in petto had. Tornado heeft drie inversies: twee loopings en een kurkentrekker. Helaas viel de rit wat tegen. Door de ruwheid zou je bijna denken dat je in een Vekoma SLC zit. Medetrippers beschreven hem dan weer als saai. De achtbaan dateert van het jaar 1999. ‘T is dan ook duidelijk dat Intamin toen nog niet de bouwer was die het nu geworden is.

Nu dat we op een kinderachtbaantje na alle credits binnen gehaald hebben was het tijd om te ontdekken wat Parque de Atracctiones Madrid nog in petto heeft. Een ritje op een nostalgische condor mag niet ontbreken. Zeker omdat hij een prachtig uitzicht biedt over de verschillende achtbanen en Madrid in de verte.

Mits dat het warmste deel van de dag inmiddels was aangebroken was het dringend tijd om wat verkoeling te zoeken. Gelukkig lag vlak naast de condor een boomstamattractie genaamd El Aserradero. Al na de eerste drop bleek dit één van de natste boomstamrivieren waar ik al op heb gevaren. Deze boomstamattractie, gebouwd door Zamperla, geeft de verkoeling waar je naar op zoek bent. Ook al ben je zeiknat, bij deze temperaturen ben je naar half uur terug gewoon volledig droog. Een must-do tijdens je bezoek.

Met een eerste herhalingsritje op Tarántula, een ritje op Top Spin, die helaas klaas was voor de schroothoop, en de rapid river Los Rápidos -waar weinig over te zeggen valt- was het dringend tijd om onze laatste credit te scoren. Padrinos Voladores ligt in het Nickelodeon gedeelte. Het beste is deze kinderachtbaan te omschrijven als een hangende Fiesta Express. Trouwens van dezelfde bouwer, Zamperla.

Omdat we opnieuw wat warm kregen stapten we in Los Fiordos, een shoot-the-chute of spill water, zoals je zelf wil. Of het nu aan de attractie lag, onze positie in de boot of gewoon brute pech hadden. Helaas bleef het hierbij bij enkele spatjes.

Om deel 1 van ons bezoek af te sluiten maakten we nog een extra rondje op TNT Tren de la Mina. Deze achtbaan gebouwd door Gerstlauer is een leuke familiebaan. Niet meer, maar zeker ook niet minder.

Via de metro en een Uber verlieten we tijdelijk Parque de Atracctiones Madrid. Onze bestemming was Soul Park. Een must-do voor elke credithunter. De cultstatus van Fiesta Express, een Zamperla kinderachtbaan is niet te onderschatten. Opgepast voor wie de achtbaan ook eens wil berijden. Soul Park, dat gevuld is met enkele kinderattracties, opent pas vanaf 18 uur. Na een hapje gegeten hebben in de McDonalds van het naastgelegen winkelcentrum keerde we via Uber en de metro terug naar het park. Om daar de avonduren nog mee te pikken.

Er restte ons nog enkele attracties die we nog niet hadden uitgetest. Onder andere de Star Flyer van het park. Daarna ontdekte we ook nog een bootvaart La Jungla. De theming rondom is zoals wel vaker in het park wat afgeleefd en hoogtijd voor een renovatie. Neemt niet weg dat deze bootvaart een leuk tochtje is door de bossen. Een goed rustmoment doorheen je bezoek.

We hadden toch nog tijd voldoende dus bezochten we, tegen beter weten in, ook maar de 4D Cinema La Selva. Ook de Disk’O van het park, dit keer onder de naam Tifón.  Om een goed oordeel te vormen -dat u eerder al kon lezen- maakten we een tweede ritje op Vértigo, Abismo en Tornado. Het was nog warm genoeg dus een extra rondje op El Aserradero kon er ook nog wel bij. Ook TNT werd nog eens aangedaan.

Onze favoriet van het park, Tarántula, moest er meerdere keren aan geloven tijdens deze laatste uurtjes. Ik moet wel zeggen, na een dagje flink te zijn warm gedraaid is de baan tijdens deze laatste uurtje wat aan de ruwe kant. Maar dat doet niets af een mijn eerder geformuleerde mening.

Het werd nog even spannend toen de eerste bliksems en donderslagen boven het park uitstaken. Het park liep een uurtje voor sluitingstijd leeg. Gelukkig bereikten we nog net op tijd het metrostation alvorens het echt hard begon te regenen.

De meningen die ik opvangen had over Parque de Atracctiones Madrid waren niet al te best. Gelukkig waren alle grote attracties tijdens ons bezoek open. Dit was blijkbaar ooit wel eens anders. Het park bied enorm veel schaduw wat zeker een pluspunt is. Een beetje jammer van de operations op sommige momenten en het achterstallige onderhoud op bepaalde plaatsen. Neemt niet weg dat ik echt wel genoten heb van mijn dag. Het helpt gewoon enorm om soms gewoon geen al te hoge verwachtingen te hebben. De standaardinkomprijs van 32,90 euro is wat aan de hoge kant, maar door de gratis inkom via een Bobbejaanland-abonnement is het park zeker een bezoekje waard. Al is het maar om eens Tarántula te bereiden. Het zal niet voor meteen zijn, maar ooit zien ze mij hier zeker nog eens terug.