Op zaterdagavond 10 september 2022 nodigde Bobbejaanland 50 winnaars en pers, inclusief de Themeparkfreaks, uit voor de zogenaamde “Night of Indiana River”. Het werd een kleinschalig evenement om afscheid te nemen van de klassieke attractie Indiana River in haar huidige vorm. Themeparkfreaks Tim en Jasper waren van de partij en brengen verslag uit vanuit Bobbejaanland.
Nadat we in de namiddag eerst enkele ritjes maakten op attracties als Fury, Slegdehammer, Typhoon, Revolution, Dreamcatcher, Bob Express en Oki Doki, begon omstreeks 18:00 de “Night of the Indiana River”. De ronde Pergola naast de darkride El Paso was sfeervol ingericht met lichtjes, comfortabele zithoekjes en tafels. Toen we aankwamen bij de festiviteiten werden we uitbundig onthaald door de twee rangers “Indiana” en “Dora”. En ja, Dora was weldegelijk een verwijzing naar het Nickelodeon-karakter Dora the Explorer… Zij kwamen dan ook bij iedereen om beurten langs en vertelden over de wilde avonturen waar ze met twee al in verzeild geraakt waren. Het leuke hieraan was dat ze op geen enkel moment uit hun rol vielen, wat je ze ook maar vroeg.
Na wat drankjes kwamen vervolgens de CEO Yves Peeters en de commercieel directrice Peggy Verelst naar voren. Daar werd allereerst onthuld dat er unaniem door de enquête-invullers was beslist dat “Mystery Volcano” hun favoriete thema zou zijn, en daar is heeft het park dan ook voor gekozen. Daarnaast meldde Peggy Verelst ook nog dat Halloween wederom “het grootste en beste Halloween ooit” zou worden in Bobbejaanland, met de komst van maar liefst drie nieuwe spookhuizen! Maar dat is voor een volgend sfeerverslag uiteraard…
Daarna was het tijd om – uiteraard – de attractie een aantal keer te beleven. Helaas dachten de Azteekse goden daar anders over en gooiden technische problemen roet in het eten. Door de snelle respons van de technische dienst, kon na twintig minuten de expeditie verdergezet worden. Wederom stelde Indiana River niet teleur en kwamen we er met een nat pak weer uit. Ook al is de thematisering nu dertig jaar oud, de sfeer van de attractie blijft super goed en vooral die iconische muziek en soundscape in en rond de attractie gaan we zeker missen.
En wie kwamen we tegen toen we een tweede keer de Indiana River gingen trotseren? Dat waren de rangers Indiana en Dora! En Indiana had toch wel zijn hoed verloren tijdens de vorige expeditie, dus bundelden we onze krachten om de hoed uit de jungle te redden, maar tevergeefs. De hoed was nergens meer te bespeuren. We hebben er wel een mooie foto aan over gehouden (en uiteraard zeiknatte kleren, zoals we van de Indiana River gewoon zijn)!
Daarna was het tijd voor een hapje, wederom aangeboden door Bobbejaanland en volledig in de Mexicaanse sferen. Overheerlijke enchiladas stonden op het menu en ze zouden zeker niet misstaan in het Bobbejaanland-assortiment, hoewel het nu wat te laat is om deze nog te introduceren. Ook kregen we van het park een goodiebag aangeboden met daarin een exclusieve Indiana River-pin (die niet in de handel verkrijgbaar gaat zijn), een fotoboekje met foto’s van onder andere de bouw en een postkaart met de promotieposter uit 1992. Een superleuk aandenken aan deze klassieker!
Daarna was de tijd aangebroken om een laatste keer plaats te nemen in de boomstammen en door de jungle te varen. Na deze laatste expeditie maakte de zonsondergang het plaatje nóg mooier.
Was dit het einde van de avond? Volgens het officiële programma wel… maar we trokken onze stoute schoenen en stapte naar de attractiemedewerkers met de vraag of we misschien eens achter de schermen van de Indiana River zouden mogen kijken. En dat mocht! Het enige nadeel is dat er absoluut geen foto’s mochten genomen worden tijdens de rondleiding, dus dat is een ervaring die we enkel kunnen beschrijven.
Zoals jullie misschien wel weten, was het oorspronkelijk de bedoeling dat de thematisering van Indiana River maar enkele jaren ging blijven staan en nadien zou vervangen worden. Daarom werd een bedrijf gevraagd dat zich specialiseerde in tijdelijke decors voor tv-series en films. Maar die thematisering is er – tegen alle verwachtingen in – 30 jaar blijven staan. Het zag er langs de achterkant dan ook super “sketchy” uit: een zelfgemaakt stellage op hoogte, waarop houten planken waren bevestigd. Daarop waren dan rotsen, decorstukken etc. uit (piep)schuim geplaatst, die dan geverfd waren. Geloof me als ik zeg dat het er langs de achterkant een stuk minder magisch uitzag dan de voorkant, maar minstens even fascinerend! Ook zijn we langs de technische ruimte gelopen en hebben de hoogste liftheuvel mogen beklimmen. Een superleuke ervaring waar we de technische ploeg van Bobbejaanland nogmaals voor willen bedanken.
Met die ervaring sloten we onze avond af. Inmiddels was het al volledig donker en liepen we door een donker Bobbejaanland naar de uitgang.
Heb je na het lezen van dit verslag zin gekregen om ook een laatste groet aan de (huidige versie van) Indiana River te brengen, dan kan je nog tot en met 13 november in Bobbejaanland terecht om Indiana River te trotseren! Bedankt Bobbejaanland voor deze geslaagde avond en wij kijken alvast uit naar de volgende iteratie van Indiana River!
Foto’s: Jasper Godeau, Tim Druyts
