Tijdens een pretparktrip doorheen Noord-Italië kon een bezoek aan het schattige park Leolandia natuurlijk niet ontbreken. Leolandia opende in 1971 als Minitalia, een miniatuurpark. In 1997 veranderde het haar naam in FantasyWorld Minitalia en in 2008 werd het Minitalia Leolandia. Pas in 2014 liet het park het woord Minitalia vallen uit haar naam, maar het miniatuurpark is er nog steeds terug te vinden.
Leolandia is een pretpark dat zich voornamelijk richt op gezinnen met kinderen, maar het heeft ook attracties en shows voor mensen van alle leeftijden. Er zijn zelfs enkele educatieve publiekstrekkers aanwezig. Leolandia herbergt naast het Italië in miniatuur ook een aquarium, een reptielenhuis, een open ruimte met boerderijdieren en een verzameling papegaaien.
De dieren lieten we bij aankomst even links liggen (dat kan je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren in dit geval). Uiteraard waren we voornamelijk naar hier gekomen om de achtbanen uit te proberen. Surf’s Up was de eerste attractie die we uitprobeerden. In deze Disk’o-Coaster staan bezoekers op een gigantische plank die ronddraait, maar ook heen en weer zwiert over een track. Zonder het te beseffen hadden we hier al een eerste coastercredit gescoord die je rechtstaand meemaakt. Inderdaad, Surf’s Up is een Stand-Up-Coaster, maar dan wel van een onbepaalde categorie. Het was initieel de bedoeling dat Freestyle in Cavallino Matto (een park dat we later tijdens deze trip bezochten) mijn eerste Stand-Up-Coaster zou worden, maar dat is dus flink mislukt. Het is deze Surf’s Up die dat bloempje wist te plukken.
Mine Train was als volgende aan de beurt. Deze achtbaan werd opgeleverd door de Italiaanse attractiebouwer Zamperla en deze kent zelfs veel interactie met de Log Flume die onder deze attractie doorloopt. Bezoekers van Mine Train worden zelfs vaak natgemaakt door ‘boomstammetjes’ die in het water belanden. Leolandia werd in het verleden nog lang mee uitgebaat door Zamperla en dat weerspiegelt zich nog steeds in het attractieaanbod. Drie van de vier achtbanen in Leolandia komen zelfs uit de stallen van Zamperla.
De volgende attractie die aan de beurt was is één van de jongste attracties van Leolandia en het is meteen ook de enige achtbaan van het park die niet door Zamperla werd gemaakt. Vroom is een achtbaan van het merk Preston & Barbieri (een andere Italiaanse constructeur) en deze werd geopend in 2018. De wachtrij van deze familiecoaster is bijzonder lang, maar deze werd wel voorzien van de nodige thematisering en schaduw.
Verderop kwamen we een sterk gethematiseerde speeltuin tegen, maar dat wist onze aandacht niet lang te trekken. Al snel baanden we ons een weg doorheen het Minitalia van het park, op zoek naar de andere twee achtbanen. We wandelden echter met plezier doorheen dit minidorp, omdat het toch een extra troef is van dit park en het blijft één van meest unieke attracties van dit park.
Eenmaal we over de (mini) Laars Van Europa waren gewandeld kwamen we al snel aan bij de volgende achtbaan. Leocoaster is de oudste achtbaan van het park, maar ook de kleinste. Het gaat over een familiale Single Helix-coaster met bijzonder weinig beenruimte voor haar passagiers.
De vrijevaltoren Donna Cannone hield het vandaag voor bekeken. Dat is jammer, want als liefhebbers van thrills proberen we die torentjes ook graag uit. Gelukkig deed de achtbaan die ernaast ligt het nog. Twister Mountain was de laatste achtbaan van het park die we nog niet uitgeprobeerd hadden. Het gaat over een Spinning Wild Mouse, een type achtbaan dat je wel vaker ziet in pretparken of op kermissen.
In ons ‘achtbaanenthousiasme’ hebben we wel bijna de Electro Spin overgeslagen! Deze Disk’O coaster is een misselijkmakende thrillride van formaat. In het Franse Parc Du Bocasse vinden we zelfs een identiek exemplaar terug van deze Electro Spin. Snel dus nog een ritje op deze Electro Spin en we konden weer verder.
Even verderop kwamen we een schommelschip tegen dat een knap staaltje thematisering meekreeg met fonteinen, watervallen en een kasteel op een rots. Langs de achterzijde van de deze attractie kunnen bezoekers zelfs met bootjes varen die op afstandsbediening werken. Dit vond ik persoonlijk een zeer geslaagde themazone en ik was nog nooit zo onder de indruk van een simpel schommelschip.
Daarmee was de (late) middag aangebroken. Aan de rand van het meer rond Minitalia verkwikten we ons even door wat te eten en te drinken, om daarna weer verder op pad te gaan. Tijdens het heetste moment van de dag was het dan ook tijd om de waterattracties van het park uit te proberen.
Leolandia kent best erg leuke, doch klassieke, waterattracties. De Log Flume is vermakelijk, omdat deze een goede interactie kent met de Mine Train, maar ook de Rapide Di Leonardo is een noemenswaardige attractie. In deze Spinning Rapid Raft wordt je bootje in een lift geplaatst, om vervolgens via een glijbaan naar beneden te komen. Wanneer het bootje met een splash weer in het water terechtkomt maakt deze zelfs nog een haarspeldbocht langs een rad met waterkanonnen. Deze kanonnen zorgen voor extra spanning tijdens de rit, want deze spuiten willekeurig water naar inzittenden.
Als laatste stond Mediterranea nog op het programma, een Splash Battle. Ook aan deze attractie werd de nodige aandacht besteed op vlak van thematisering. Ook voor omstaanders is deze attractie een plezier om gade te slaan. Ze kunnen er zelfs met waterkanonnen de inzittenden nat maken, maar uiteraard niet zonder risico.
Daarmee kwam onze dag in Leolandia tot een eind. Snel nog even langs de souvenirwinkel waar ze vele pluche beesten verkopen van de aaibare mascotte om daarna onze trip doorheen Italië verder te zetten
