Tijdens onze 4-daagse reis in Duitsland, besloten mijn vrouw en ik samen met een paar goede vrienden een dagje naar Europa-Park te gaan. Voor mensen die dit park niet kennen, dit is het grootste pretpark van Europa én het populairste pretpark van Duitsland. Zoals de naam doet vermoeden is het thema van dit park Europa. Zoek helaas niet naar België, wij zijn jammer genoeg niet vertegenwoordigt in dit mooie park. Mijn vorige bezoek dateert van september 2018 en ondertussen zijn er al heel wat nieuwe attracties bijgekomen. Toen ik er was in 2018 (voor de eerste keer) was Piraten in Batavia afgebrand, werd Eurosat gerenoveerd en kreeg het een nieuw thema. We waren dus heel benieuwd naar de nieuwe attracties, al wilden we zeker ook een ritje maken op enkele van hun top achtbanen zoals Silver Star, Wodan en Blue Fire. Met andere woorden, we waren klaar voor een dagje in dit grote en prachtige pretpark.
Ons hotel lag in Hockenheim, dat is ongeveer een anderhalf uur rijden. Ik had op voorhand gekeken hoe laat het park open ging en dat was (typisch voor Duitse pretparken) om 9 uur. Dus om 7h15 zaten we in de wagen en om 10 voor 9 reden we met de auto voorbij Rulantica. Dit is het nieuwe waterpark van dezelfde eigenaars als van Europa-Park. Bij de planning had ik er alleen geen rekening mee gehouden dat dit park 1 van de drukbezochtste pretparken is in Europa. Bijgevolg konden we achteraan een grote file aanschuiven richting de parking. Zo passeerden we langs de mooie hotels van Europa-Park, zagen we Wodan en diens buurman Blue Fire al mooi blinken onder de Duitse zon. Een uur later stonden we eindelijk aan de ingang van het park en was het al 10 uur. We besloten daarom om al naar het midden van het park te gaan en daar onze dag te beginnen. De eerste indruk van vandaag was druk! Gelukkig staat Europapark er om bekend om hun snelle operations en attracties met een hele grote capaciteit.
Zo kwamen we plots terecht in het themagebied Griekenland. Dit themagebied is geïnspireerd naar het Griekse eiland Santorini. Het is herkenbaar aan de witte huisjes met witte daken. In Griekenland vind je 4 attracties terug. Als eerste is er een interactieve darkride met de naam Abenteuer Atlantis. Over deze attractie later meer. Je vindt er ook een madhouse en een Youngstar Coaster van Mackrides. Die laatste heet Pegasus en is dus een kinder- tot familieachtbaan. Maar wij begonnen onze dag met Poseidon. Dit is de vierde attractie in dit themagebied. Poseidon is een waterachtbaan, ook uit de stal van Mack Rides. U zal tijdens het lezen van dit verslag merken dat er wel meer attracties gemaakt zijn door Mack Rides. Europa-Park en Mack Rides zijn namelijk eigendom van dezelfde familie, namelijk de familie Mack. Poseidon was dus onze eerste attractie van vandaag. Op het eerste zicht stond er een lange wachtrij. Ook al was de rijd lang, het ging heel vlot vooruit en we zaten 10 minuten later al in ons bootje. Ik heb over deze attractie een leuk weetje. Er varen 2 verschillende boten in deze attractie. Dat komt doordat ze een keer nieuwe boten bijgekocht hadden en deze er tussen varen. Het verschil merk je aan de beugel. Een oude boot heeft namelijk een veiligheidsbeugel voor 2, terwijl een nieuwe boot er 1 per persoon heeft. Ook zouden in de nieuwe boten alle mensen nat worden in de boot, terwijl bij de oude boten enkel de voorste en achterste rijen geluk (of ongeluk) hebben om nat te worden. Wij hadden een nieuwer model en ik zat op de voorste rij.
De boot vertrok uit het station en we vaarden langs allerlei stukken uit de Oud-Griekse architectuur. Dit kun je ook zien aan het stationsgebouw. We varen langs allerlei brokstukken en even later duikt de optakeling op. Eenmaal boven aangekomen begint het achtbaan gedeelte. Omdat het een achtbaan is met een grote wagen zijn er regelmatig rem stroken voorzien. Dit viel wel op, we namen 1 bocht naar beneden en daar kwamen al de eerste remmen aan. Gelukkig want de boot schudde nu al alle kanten op. Er volgde een hele grote helix naar beneden die dan beneden terug naar boven draait naast de remmen. Uiteraard gingen wij ook nog eens in de remmen alvorens we aan de duik begonnen richting het water. Die duik begint met een bocht naar links, een klein stuk naar beneden en dan een scherpe bocht naar rechts. Het resultaat is een douche waarbij de hele boot nat wordt. Wanneer je dan naar de volgende optakeling vaart heb je een fantastisch zicht op het nagebootste Santorini. De blauwe daken in combinatie met de witte huisjes zijn fantastisch. We varen in het water in een grote lus richting de tweede en laatste optakeling. Boven draai je naar rechts tot je weer gelijk komt met de optakeling en dan val je naar beneden. Eerst rij of val je in een put daarna neem je een kleine heuvel richting het meer. Die kleine heuvel heeft aan beide kanten watervallen waar je door raast. Vervolgens knal je het water in en krijg je voor de tweede keer een douche. De boot vaart nu richting het station en zo is de rit ten einde.
Het beste aan deze attractie vind ik de omgeving, die is werkelijk prachtig! Het helder blauwe water met in combinatie de Oud-Griekse gebouwen is een lust voor het oog. Neem daarnaast nog de bijzonder mooie gebouwen van Santorini als skyline en je hebt een parel. Dit is zo’n plek in een pretpark waar ik een uur zou kunnen zitten kijken, het liefst met een drankje uiteraard. Maar ook de rit in Poseidon is fantastisch, aan de ene kant heb je het gevoel van een achtbaan (neem maar een ruwe achtbaan) en aan de andere kant het effect van een supersplash. Mijn favoriete attracties zijn nu eenmaal waterattracties, dus deze is voor mij een topper.
Aangezien Europa-Park een heel groot park is moeten we natuurlijk wel wat tempo maken om toch een groot deel gedaan te hebben. Onderweg naar onze volgende attractie kwamen we nog Abenteuer Atlantis tegen. Deze interactieve darkride zit heel erg goed verscholen onder de grond. Je zou er zo voorbij lopen als je deze attractie niet weet staan. En aangezien er geen volk stond te wachten en het bord dat de wachttijd aan geeft op nul stond besloten we deze nog rap mee te pakken. In deze darkride ga je op zoek naar het verloren continent. Al is het voor mij meer schieten op wezens die diep in de zee leven. Onderweg kom je vissen en schildpadden tegen. Kun je op bewegende ankers schieten en kan je met jouw karretje beginnen draaien. Er is zelfs een tunnel die een zeestroom simuleert en waarbij jouw karretje als een gek begint rond te draaien. In deze darkride kom je natuurlijk ook nog kreeften en haaien tegen. Heel gevaarlijk, gelukkig zijn we gewapend met een “pistool” en knallen we deze zo af. Op het einde van de rit kom je nog een paar draken tegen die je moet verslaan. Als beloning vinden we uiteindelijk de schat in deze mooie darkride. Ik heb hier helaas wel geen foto’s genomen aangezien ik bezig was met schieten. Het is daarnaast ook niet een attractie waarvoor je speciaal naar hier zou komen. Uiteraard blijft het altijd eens leuk om te doen.
We gingen verder met onze reis door Europa. Vanuit Griekenland gingen we te voet naar Nederland. Gelukkig is het in dit park maar een paar minuutjes wandelen. In het themagebied Nederland staat er namelijk een attractie die ik persé wilde doen en dat was natuurlijk Piraten in Batavia. Deze attractie is in mei 2018 volledig afgebrand waardoor ik zijn voorganger helaas nooit heb kunnen doen. Ik heb Europa-Park voor de allereerste keer bezocht begin september 2018. Toen stond het hier nog vol hekkens met zeilen, waarop er Nederlands gevels te zien waren. Kort nadat deze attractie was verwoest besloten ze deze attractie opnieuw op te bouwen, aangezien het een grote symbolische waarde had voor de familie Mack. Ik was reuze benieuwd naar deze attractie en dit werd er niet beter op door het zien van de eerste POV op Youtube. Toen we bij de ingang van Piraten in Batavia aankwamen, zagen we dat de wachtrij al buiten het station stond. Deze slingerde zich weg door het volledige Nederlandse themagebied. Wanneer we deze volgden vonden we het begin van de wachtrij aan het Foodloop restaurant in het themagebied Luxemburg. Voor wie het Foodloop restaurant niet kent, dit is een restaurant waarbij je eten besteld op een touchscreen en dit na een tijdje bij jou aan tafel beland door middel van een achtbaan. Op zich niet zo speciaal, want er bestaan nog restaurants met dit concept, alleen neemt jouw eten ook nog eens looping alvorens het bij jou terecht komt. Handig als je spaghetti vraagt, want zo is de saus direct door de pasta gemengd.
Nu terug naar Piraten in Batavia, waar we net in de wachtrij stonden en we voor ons het bordje met de wachttijd erop zagen. Dit was een halfuur in slow-motion lopen door het Nederlandse gebied. Eenmaal binnen heb je een prachtig versierde wachtrij met uiteraard piraten. Al is er ook een papegaai die je bezighoudt in de wachtrij. Eerst loop je door een soort kroeg, vervolgens langs allerlei vaten met daartussen die papegaai. Dit is waarschijnlijk de opslag. Een beetje verder kom je dan de piraat Bartholomeus van Robbemond tegen. Samen met hem gaan we straks op zoek naar de mysterieuze dolk van Batavia, de Vuurtijger. De legende zegt namelijk dat wie deze dolk bezit onsterfelijk is. Samen met zijn otter Jopie moeten we wel zijn rivaal verslaan. Er zijn natuurlijk nog andere kapers op de kust die ook geïnteresseerd zijn in het eeuwige leven. Diablo Cortez is namelijk ook op zoek naar de dolk. Deze piraat komen we maar later tegen in de darkride zelf. Ondertussen gingen we verder door de mooie wachtrij en konden we de kapiteinshut bezichtigen. Even later was het dan zover en kwamen we aan in het instapstation. Deze is mooi gedecoreerd als een haven, in de verte zie je zelfs een schip varen door het gebruik van een projectiescherm.
De boot begon te varen langs enkele gevels. Maar toen werd het donker, in de verte hoorden we iemand praten. Het was natuurlijk Robbemond. Hij toont ons de weg richting Batavia. Boven ons wordt er een onweer gesimuleerd en even later duiken we naar beneden. Een klein onverwachts effect dat je achteraan de boot niet zag aankomen. We komen ondertussen aan in een grote hal die prachtig afgewerkt is. Hier zien we voor de eerste keer Diablo Cortez. Achter hem pronkt er een projectiescherm met een schip erop, waardoor je het idee krijgt dat je op zee bent. Naast het wrak waar Cortez op staat hangt onze held Robbemond ondersteboven aan een touw. Een krokodil kan niet wachten om hem op te peuzelen. Hopelijk komt dit goed…
We varen door een rookgordijn waar er vleermuizen op geprojecteerd worden. We arriveren hier duidelijk in een Indisch paaldorp. Hier weet je niet waar je eerst moet kijken. Overal is wel iets te zien, er is duidelijk op de details gelet. Veel details! We zien Indiërs werken en er is ook een muziekgroep dat muziek aan het spelen is. Even verder zien we aan de rechterkant enkele waterraderen draaien. Ondertussen varen we de volgende hal binnen. In deze hal zijn er 2 grote schepen te zien. Op het ene schip zien we Robbemond klaar om van een plank te springen. Cortez heeft hem vastgebonden en geblinddoekt en staat met een zwaard achter hem te zwaaien. Ons bootje draait naar rechts, nu varen we tussen enkele schepen door. Aan de linkerkant zien we een piraat met worsten in zijn handen en een varken op zijn hoofd. Een beetje verder zien we aan de rechterkant de boot der overlevenden. In deze boot staan alle animatronics die de brand overleefd hebben. Een prachtig eerbetoon als je het mij vraagt. Na het bekijken van de boot der overlevenden varen we terug naar rechts de volgende hal binnen. Hier zie je aan de rechterkant Robbemond in een cel opgesloten. Aan de linkerkant zien we een grote pop heen en weer wiegen. Boven hangen er lampionnen die zorgen voor een sfeervolle verlichting. Aan beide zijkanten vinden we prachtig afgewerkte gevels. Even verder zien we dan de animatronic van Roland Mack. Deze man is de oprichter van Europa-Park. Mooi om te zien dat hij nu ook te vinden is in 1 van de attracties. We verlaten de prachtig ode aan de man die Europa-Park mogelijk maakte. In deze volgende scène zijn we duidelijk in de jungle aan gekomen. De jungle is het toneel voor de finale vechtpartij tussen Robbemond en Cortez. We varen verder in de jungle. Daar vinden we plots een verlaten tempel. Ditmaal zijn de rollen omgekeerd want Cortez is nu gevangen genomen in een kooi. Robbemond heeft een kaart vast, waarschijnlijk leidt de kaart ons de weg naar de dolk. De boottocht gaat verder, dit keer in een grot. In deze grot wordt duidelijk dat Robbemond de dolk gevonden heeft. Net wanneer we voorbij varen begint de hele tempel op te lichten. Prachtig om te zien. Het einde van deze attractie is nog altijd hetzelfde, je vaart namelijk door het restaurant naar het station.
Met deze vernieuwde dark water ride heeft Europa-Park zich echt overtroffen. Het is voor mij persoonlijk de beste darkride die ik al heb kunnen doen. Je weet gewoon niet waar je eerst moet kijken. Dit is een attractie waarmee ze de volgende dertig jaar voort kunnen. Hopelijk trekken ze dit niveau ook door naar enkele oudere darkrides die smeken om eens aangepakt te worden. En hopelijk ben ik dan net zo verbluft als ik nu was.
Het werd ondertussen al 12 uur en dat betekent dus etenstijd. Normaal gingen we gaan eten in het Foodloop-restaurant, maar doordat er te veel volk stond hebben we gezocht naar een ander restaurant. Uiteindelijk hebben we plaats genomen in het Restaurant Seehaus. Een lekkere Duitse schnitzel werd mijn keuze en na het eten gingen we door naar de volgende attractie. Die attractie lag even verderop, net achter het sprookjesbos. Arthur – The Ride is een hangende gemotoriseerde achtbaan geproduceerd door Mack Rides. Het is een unieke attractie, want er is een achtbaan deel maar ook een heel erg mooi darkride gedeelte. Deze worden beide heel subtiel afgewisseld en daarnaast kunnen de gondels ook nog rond hun eigen as draaien. Deze achtbaan/darkride ligt in het thema van Arthur & the Minimoys (films). De wachtrij was vandaag heel lang want deze begon al buiten in plaats van in de indoorhal. In de indoorhal vind je enkele kleinere attracties voor kinderen, maar er loopt ook een stuk van de achtbaan in deze hal. De baan loopt immers net tegen het plafond. Wij hadden daar buiten uiteraard geen zicht op. Wel zagen wij de achtbaan af en toe eens passeren langs enkele bomen of struiken. We hebben uiteindelijk een half uurtje moeten wachten alvorens we eindelijk konden instappen. In de wachtrij zijn er lockers voorzien, daar dien je je rugzak en dergelijke in te stoppen. Je krijgt een ticket mee dat je moet scannen, daarmee gaat er een deurtje open van een locker die vrij is. Wanneer je dan de attractie verlaat, moet je aan de achterkant van dezelfde locker het ticket scannen. Zo kan je terug aan jouw spullen.
Het opstappen gebeurt op een loopbaan wat ervoor zorgt dat de wachttijd iets korter wordt. De rit begint met de grootmoeder van Arthur die zijn naam roept, daarna begint de gondel te spinnen. Vervolgens passeer je een scherm waarbij gesimuleerd wordt dat je aan het krimpen bent. Nu begint het eerste darkride gedeelte dat eigenlijk ook de optakeling is. We passeren langs allerlei insecten en enkele Minimoys. De 1 is aan het werken, de andere zwaait. Op het laatste komt er een soort monster jou wat opjagen, gelukkig ontsnap je naar buiten en komt er een heel klein stuk achtbaan eraan. Het is wel maar 1 bocht. De gondels draaien nu alle kanten op. Het eerste korte achtbaan gedeelte laten we achter ons en we komen in “Paradise Alley”. Dit vind ik persoonlijk het mooiste stuk van de complete attractie. In deze sectie hebben ze een stukje van de film prachtig nagemaakt en er is een tof muziekje aanwezig. Al snel verlaten we dit mooie stukje darkride. Net voor we terug beginnen aan een achtbaan gedeelte probeert een muis of rat ons nog te doen schrikken. Dan volgt het tweede achtbaan gedeelte, deze keer is het in de indoorhal. Vanuit onze gondel heb je een fantastisch zicht op de mooi gedecoreerde hal. De gondels draaien heel traag rond tot we plots in een donkere ruimte binnen gaan. Hier vinden we de slechterik van het verhaal. Maltazard zoals hij heet, doet zijn zegje in het Duits. Uiteraard versta ik er niets van, maar wat ik wel weet is dat je hier op dat ene knopje op je beugel moet duwen. Want hiermee zorg je ervoor dat je straks bij het derde (en laatste) achtbaan gedeelte, jouw gondel zich niet voorwaarts gaat verplaatsen maar misschien wel zij- of achterwaarts. Iets wat duidelijk niet veel mensen weten. Wij gelukkig wel en even later gaan we in zijn achteruit naar beneden voor het laatste stuk achtbaan gedeelte. Er passeren allerlei bomen en struiken rakelings langs onze gondel en voeten. Net voor het naar binnen gaan wordt er nog een foto genomen. Bij het binnengaan merk je dat de muren een honingraat voorstellen. Wat verder vinden we de helden van het (film) verhaal en van de attractie. En hiermee is de rit ten einde. Jammer dat er hier altijd zoveel volk in de wachtrij staat, want dit is ook 1 van mijn lievelings attracties in Europa-Park. Het achtbaan gedeelte stelt niet veel voor, maar de darkride scènes zijn fantastisch.
Onze metgezellen wilden vervolgens graag eens de bobsleebaan uitproberen. Deze vind je natuurlijk terug in het Zwitserse gedeelte van het park. Dit is de tweede achtbaan die Europa-Park heeft gebouwd. In 1985 is deze opgebouwd door Mack Rides. Deze bobslee achtbaan is anders dan de gesloopte Bob in de Efteling. De Bob in de Efteling had een goot uit 1 stuk, terwijl deze hier gemaakt met buisjes die naast elkaar worden gemonteerd. Het voordeel van de Bob in de Efteling was dat deze (vooral bij slecht weer) in de bochten kon doorglijden of driften. Dat effect heb je nauwelijks bij deze bobsleebanen.
Helaas hadden we ook hier een immens lange wachtrij. Zo’n kleine 45 minuten in een zigzag wachtrij met tussendoor plexiplaten wegens Corona is niet zo gezellig. Uiteraard kan Europa-Park daar niet veel aan doen, maar het blijft onprettig. Uiteindelijk raakten we dan toch op de achtbaan. Het blijft altijd tof om zo’n type achtbaan te doen, want bij ons in de buurt is er enkel Parc Asterix die nog dit type achtbaan in hun assortiment heeft. De rit begint met de optakeling naar een hoogte van 19 meter. Niet zo heel hoog, ook de rit is erg kort. Boven begint de rit met een grote u-bocht. Je hebt hier wel een mooi zicht op de bol van Eurosat en Matterhorn Blitz. Na de u-bocht volgt er een kleine afdaling, met de snelheid die je daarvan krijgt vlam je terug een stuk naar boven. Helaas wordt de snelheid direct afgeremd door een rem sectie. Er volgt direct na het remmen wel een tof stukje van deze achtbaan, namelijk allemaal u-bochten die elkaar opvolgen. Dit zo’n 3 keer na elkaar, met als laatste een grote helix waar je op volle snelheid door raast. Ondertussen zijn we weer helemaal beneden, eindigen doen we met nog eens een helix. Kort daarna volgen de eindremmen. Het einde van een te korte maar wel toffe rit. Tijd voor wat meer actie op de volgende attractie.
Maar nu was het tijd voor het “hoogtepunt” van de dag. Of eigenlijk gewoon de hoogste achtbaan die het park te bieden heeft. En dat is een achtbaan met een verwijzing naar Mercedes. Deze wagens vind je ook terug in de wachtrij, daar staan er onder andere een circuitwagen en formule 1 wagen te pronken. Zelfs de naam van de achtbaan is vernoemd naar Mercedes, meer bepaald naar hun logo. Silver Star zoals deze topper heet, is 1 van de sterkhouders van dit park. Daarnaast is het ook 1 van de toppers van Europa. Hij mag gerekend worden tot 1 van de hoogste en snelste achtbanen in Europa. Tijdens de rit kan je ook heel wat airtime ervaren. Bolliger & Mabillard (B&M) hebben deze achtbaan (Hypercoaster) gebouwd. Tijd voor een ritje dus!
Ook hier hadden we weer een iets langere wachttijd, namelijk zo’n 20 minuten. De “speciale” ingang voor de eerste rij werd afgesloten en daardoor moest iedereen binnen via dezelfde ingang. Uiteindelijk konden we op de eerste rij plaats nemen. Hier heb je (helaas) het minste airtime. Wel kun je iets langer genieten van het uitzicht. De track bevindt zich voor een groot deel op de parking, wat eigenlijk ook wel uniek is.
De rit zelf begint uiteraard met de optakeling, dit keer is dit naar een hoogte van 73 meter. Bovenaan, op het hoogste punt van de achtbaan hangen er panelen naast de baan. Deze zijn om het geluid af te schermen voor de buren van Europa-Park. Uiteraard gillen er heel wat mensen op deze achtbaan. Over het baanverloop kan ik niet zo heel veel vertellen. De achtbaan bestaat uit 2 lange stukken rechtdoor, met telkens 2 grote airtime heuvels die verkleinen naarmate de rit op zijn einde loopt. Er volgt dan nog een helix, een klein airtime heuveltje en een slalom bocht om de rit af te sluiten.
Deze achtbaan moet het duidelijk hebben van snelheid, hoogte en airtime. Verder vind je er geen speciale onderdelen of inversies (dat laatste eigenlijk nooit bij een hypercoaster). Deze achtbaan was 2 jaar geleden voor mij de eerste achtbaan van die hoogte. Toen kwam ik er nogal bleekjes af, nu ben ik dit soort hoogtes al gewoon. Al blijft die eerste duik naar beneden toch nog altijd indrukwekkend. Hopelijk komt er ooit eens een hypercoaster naar België, want het blijven speciale achtbanen.
Nu was het tijd voor een nieuwe credit op mijn Coaster-Count. Ik had namelijk nog nooit een ritje kunnen maken op Eurosat – CanCan Coaster. Deze indoor achtbaan is een klassieker in Europa-Park en is 2 jaar geleden volledig vernieuwd. Eurosat bevindt zich in een geodetische koepel, net zoals in Epcot in Walt Disney World. Vroeger had deze achtbaan een ruimte-thema, nu is dit veranderd naar de Moulin Rouge in Parijs. Dit past uiteraard beter in het themagebied Frankrijk. Men heeft na de aanpassing van deze attractie deze nogmaals wat aangepast, want er kwam veel kritiek over de decoraties. Deze zouden niet mooi genoeg geweest zijn, nu zijn deze wat meer gedetailleerd.
En ook hier hadden we een serieuze wachttijd van net geen half uur. Gelukkig is de wachtrij heel mooi gethematiseerd en best wel gezellig. Je vindt er allerlei poppen met de bekende kleedjes uit de Moulin Rouge. Er zijn ook muurschilderingen te vinden van de Eiffeltoren en je vindt er de hand met fakkel van het vrijheidsbeeld uit New York. Ook het station was mooi aangekleed. Dan begon de rit, niet met een optakeling zoals we die gewend zijn. Dit keer was het een spiraallift en geen kettinglift. Hier is de optakeling in de vorm van een helix. In het midden vind je een soort rek dat ronddraait. De treintjes hebben een grijper waar dit rek de treintjes vast pakt en naar boven transporteert. Deze rit verloopt bijna in het donker met af en toe wat figuren die oplichten. Tijdens de optakeling merken we dat we rond de eiffeltoren aan het draaien zijn. Mooi detail, wat de rit wel weer wat interessanter maakt. Eenmaal boven wordt het volledig donker en begint de echte rit. De typisch muziek van de Moulin Rouge galmt door de boxen. Het lijkt alsof de muziek afgestemd is op de rit want wanneer de trein wat vertraagt gaat de muziek ook langzamer. Samen met het ritme dender je naar beneden, langs allerlei helixen. Af en toe passeer je een figuur die wat oplicht. Ik vind het heel mooie decoratie die net gepast aanwezig is. Daarmee bedoel ik niet te veel, maar ook niet te weinig. Zo zie je enkel vrouwen met hun benen in de lucht zwaaien of passeer je langs een gezicht dat knipoogt. Ook is er een ballon te zien en om de rit te eindigen passeer je eerst langs allerlei wolken en lantaarnpalen. Daarna rij je onder een molentje door, langs enkele vrouwenbenen. De rit eindigt wanneer je op een scherm enkele vrouwen van de Moulin Rouge ziet dansen. Een tof einde van een hele toffe achtbaan. Het is een leuke combinatie van muziek, achtbaan en scènes die oplichten. Tenslotte vind ik de wachtrij ook heel mooi aangekleed.
Nu werd het tijd om de grotere achtbanen achteraan het park te doen. Dit was wel een flinke wandeling, zeker als je dan eventjes de weg kwijt bent. Uiteindelijk kwamen we aan in het themagebied Portugal. We hebben er wel een kwartier op gewandeld, maar vanaf hier vind je heel wat leuke attracties. De eerste die we hier deden was de Atlantica Supersplash. Deze is een beetje vergelijkbaar met de Supersplash in Plopsaland De Panne. Al is er hier wel een kettinglift en geen plateau die de boot naar boven lift. Ook de wachtrij zijn ze niet vergeten, want deze loopt door een oud wrak. Dit wrak dat vroeger een piratenschip bleek te zijn hangt en zit vol met piraten. Ook de aankleding is erg tof. Sinds lange tijd hadden we nog eens een wat kortere wachttijd, want na 10 minuten konden we instappen. De boot wordt direct na het verlaten van het station omhooggetrokken. Eenmaal boven komt de boot op een draaiplateau en wordt je een keer rond gedraaid. Uiteindelijk ga je achteruit in een kleine kuil naar beneden en terug naar boven richting het volgende draai plateau. Nu wordt je met je neus richting de afdaling gedraaid en begint de afdaling. Wat dan volgt valt natuurlijk heel snel te voorspellen. Water dat alle kanten op spettert en iedereen in de boot wordt nat. Gelukkig niet zo nat als in de Poseidon. Maar toch is het een aangename verfrissing wanneer het wat warmer is. Verder is deze attractie heel mooi om naar te kijken, zeker in combinatie met het mooie heldere en vooral blauwe water is dit prachtig.
Het werd ondertussen al 17 uur, dus hadden we nog 2 uren alvorens het park sloot. Geen tijd te verliezen dus, tijd voor Wodan. Wodan is de buurman van Atlantica Supersplash en is de houten achtbaan van het park. Deze achtbaan is 1 van de redenen waarom ik graag naar Europa-Park kom. Heel erg soepel, maar toch ramt hij je aan een snelheid van 100km/h door allerlei bochten en tunnels. De vorige keer zijn we hier voor een volledige week geweest en zijn we iedere dag onze dag hier begonnen. En ja hoor, ook hier is de wachtrij prachtig gedecoreerd. Natuurlijk in de stijl van vikings. Helaas hadden we hier de pech dat er maar met 1 trein werd gewerkt. Het resultaat was een wachttijd van 1 uur en 15 minuten. Heel lang wachten dus in een wachtrij die maar niet vooruit leek te gaan. Gelukkig is deze achtbaan dat zeker waard en konden we een uur later genieten van de rit. En we hadden geluk, want we konden helemaal achteraan plaatsnemen.
De rit begint met een kleine afdaling richting de optakeling. Net voor de optakeling bevindt zich een bocht die naar buiten overhelt in plaats van naar binnen. Tof element alvorens we naar boven klimmen. Het eerste element van de achtbaan is een dalende helix. Direct daarna volgt de eerste drop. Deze is heel pittig, het lijkt alsof de trein naar beneden wordt gegooid en net op tijd wordt opgevangen door een stuk track. Met een helse vaart razen we door een tunnel naar een heuvel. We ervaren wat airtime, duiken een stukje naar beneden en nemen een grote bocht naar rechts. Opnieuw volgen er 2 tunnels, het tempo blijft er nog steeds in. We razen over een grote heuvel heen, opnieuw ervaren we airtime. We ploffen terug in onze stoel en duiken naar links, daar volgt alweer een tunnel. Deze tunnel wordt direct gevolgd door een grote linkse bocht. We gaan op en neer over het track en nog steeds verliest de achtbaan geen snelheid. Het einde is een opeenvolging van bochten en heuveltjes. Het lijkt wel alsof ze de Belgische wegen wilden simuleren. Het is nu pas dat de achtbaan zijn vaart mindert, door de remmen wel te verstaan. Zo denderen we op een rustig tempo door naar het station.
Dit is 1 van de best houten achtbanen die ik al heb gedaan. De snelheid is subliem en nergens vermindert hij vaart. Telkens gaat de baan op en neer, gooien ze je in de bochten en weet je niet wat er de volgende bocht aankomt. Er is wel 1 nadeel, door zijn snelheid lijkt het alsof het een korte achtbaan is maar dit is zeker niet het geval. GCI heeft hier een parel geleverd.
Helaas komt er aan alle mooie liedjes een eind en dit was ook vandaag het geval. Toch konden we niet weg zonder een ritje op Blue Fire. Deze achtbaan vind je terug in Ijsland. Gelukkig is het hier niet zo koud als in het echte land. Blue Fire is de lanceerachtbaan van het park en tevens de enigste attractie die overkop gaat. Tenzij je het restaurant Foodloop meetelt natuurlijk. In 2 seconden wordt je gelanceerd naar een snelheid van 100 km/h. Er zijn daarnaast nog eens 4 inversies. Ook deze achtbaan is gemaakt door MACK Rides. In de treinen zijn er beugels gemonteerd die rond je buik/heupen gaan, daardoor heb je heel wat meer vrijheid dan bij andere achtbanen die over de kop gaan. In de stoeltjes zit er ook een hartslagmeter, maar ik heb het gevoel dat deze niet al te goed werken. Het hoogtepunt van de achtbaan is uiteraard de looping. Tijd voor een ritje dus!
Ook hier hadden we weeral een lange wachtrij, ik denk net geen drie kwartier. Men had voor de gelegenheid de weg naast Blue Fire ook omgebouwd tot wachtrij, dus werd het een flinke wandeling richting het station. De lancering zelf is zoals we gewend zijn van MACK, namelijk heel sloom en geen al te plotse versnelling. Wel tof dat deze lancering zich binnen bevindt in een tunnel waar er een soort labo is, want we zien allemaal mensen met een witte jas of werkpak aan. Na de lancering volgt er een helling waar je naar links draait richting de immense looping. In deze looping ervaar je echt het gevoel dat je kan vliegen. De looping laten we achter ons, tijd om ons tussen de rotsen te gaan wurmen. Er volgt een scherpe bocht naar rechts, deze steekt iets naar boven. We duiken onder de houten achtbaan door en rijden door naar een remsectie. De trein rijdt door de rotsen heen richting de tweede inversie. Direct daarna rijden we door een scherpe bocht naar de derde inversie. We hebben nu al 3 van de 4 inversies gehad. Op naar de laatste? Nog niet direct, want we gaan door de looping heen en draaien vervolgens 90 graden rond. Nu pas komt de laatste inversie, dit is er 1 die heel scherp over draait. De bocht draait over naar rechts richting de remmen. Het einde van een fantastische rit en een mooie afsluiter van een toffe dag.
Helaas moeten we nu wel richting de andere kant van het park wandelen. Een heel eind terug, maar hier kan ik wel van genieten. De straten lopen leeg en de attracties draaien hun laatste rondjes. Met wat stilte en rust kun je echt genieten van de mooie omgevingen die dit park te bieden. Helaas is onze dag alweer voorbij en was deze veel te kort. Een heleboel attracties hebben we niet kunnen doen, maar dat wisten we op voorhand. Geen Euro-Mir (Spinning Coaster), geen Snorri-Touren (nieuwe darkride), geen Pegasus (juniorcoaster) en ook geen Voletarium (Vliegend Theater). Europa-Park heeft gewoon te veel attracties om in 1 dag te kunnen doen. Ook de afwerking is overal top, je ervaart echt hoe het is om in een bepaald land te zijn. Ik heb hier wel 1 ding geleerd. Ik kom nooit meer terug voor 1 dag. De volgende keer kom ik terug voor een paar dagen en het liefst nog in 1 van de Europa-Park hotels, want ook die zijn fantastisch. Tot de volgende keer Europa-Park, u bent nog steeds mijn favoriete pretpark!
