We waren op reis in Duitsland om vier dagen pretparken te bezoeken. Samen met mijn vrouw en enkele vrienden hadden we enkele mooie pretparken gekozen. Vandaag was onze tweede dag. Nadat we gisteren al Phantasialand al onveilig hadden gemaakt werd het tijd voor mijn allereerste bezoek aan Tripsdrill. Ik had al veel onrides van Karacho en Mammut gezien. Dit zijn de lanceerachtbaan en houten achtbaan van het park. Een extra reden om een bezoek te brengen aan dit park waren de twee nieuwe achtbanen: Volldampf en Hals-über-Kopf. Tijd om deze eens te testen.
Stipt om negen uur kwamen we aan op de gratis parking van het pretpark. Je leest het goed, er bestaan nog pretparken met gratis parking. Ik schrok er ook van, zeker als je kijkt naar de Belgische en Nederlands pretparken waar je al rap 10 euro mag betalen voor de parking. De parking was al goed vol en net naast de parking zagen we de twee nieuwe achtbanen al pronken. We besloten direct naar binnen te gaan, al stond er voor de ingang wel al een lange rij.
Eenmaal binnen in het park zagen we hoe prachtig het hier wel niet is. In de sfeervolle Dorfstraße staan er heel wat mooie huisjes. Het mooie ouderwetse Schwaben, de regio waar Tripsdrill uiteraard gelegen is komt hier magnefiek tot zijn recht. Zoals eerder vermeld was dit mijn allereerste bezoek aan dit park. Daardoor vond ik hier wel heel moeilijk mijn weg. Gelukkig was er wel in ieder straatje iets te zien waardoor het niet zo erg was eens te verdwalen.
De twee nieuwe achtbanen liggen vlak naast de ingang, maar aangezien iedereen eerst naar daar gaat besloten we dieper het park in te gaan. Na wat zoeken tussen de bossen en huizen door vonden we plots de keverbaan. Deze keverbaan werd onze eerste nieuwe credit. Rasender Tausendfüßler (Razende Duizendpoot) werd dus onze eerste achtbaan van vandaag. Deze achtbaan is een Junior Steel Coaster van Zierer. Hetzelfde type dus zoals in Plopsaland De Panne en Bellewaerde. Deze Zierer-achtbaan ligt tussen het groen verstopt. Op de optakeling ga je naar boven tussen de bomen en struiken. Het parcours is zoals je bijna overal vindt, eenmaal boven draai je naar links en gaat het richting een grote helix naar rechts. Dit doe je dan nog eens over bij de helix ernaast. Deze helix draait rond een meertje wat ik wel een tof element vind. Verder was deze achtbaan heel erg soepel.
Omdat de achtbanen achteraan het park maar om 11 uur open gingen besloten we om de kinderen die mee waren op enkele draaimolens te steken. De vliegende carrousel en de rupsbaan zijn daar enkele voorbeelden van. Ik besloot terwijl van de tijd gebruik te maken om enkele foto’s te nemen.
Rond kwart voor elf besloten we aan de poort van G’sengte Sau (Bobsled Coaster) te wachten, want deze achtbaan zou om 11 uur open gaan en heeft een beperkte capaciteit.
Stipt om 11 uur ging de wachtrij open en konden we doorlopen.
De mooi gethematiseerde wachtrij was een mooie meerwaarde aan deze attractie. Langs allerlei scènes die een soort van paardensmidse moesten voorstellen kwamen we terecht in het station. We stapten in ons karretje en de optakeling nam ons mee naar boven. De rit begint met een grote linkse bocht naar beneden om dan in dezelfde draaibeweging terug naar boven te rijden. Nu werd het tijd voor de typische wilde muis bochten waarbij je het gevoel krijgt dat je zomaar plots uit het karretje zou kunnen vallen. Uiteraard kan dat niet door veiligheidsbeugel en ik moet bekennen dat het bij deze achtbaan nog goed meevalt. Wat ik een tof extraatje vond, was dat er 1 bocht rond een torentje van het gebouw draaide. Zo krijgt de achtbaan een leuke inkleding. In ditzelfde gebouw zijn de boomstammen ook gevestigd. Met de achtbaan rij je net onder de vaargeul. Wij hadden de bochtjes achter de rug en reden een toren binnen. Met een hele scherpe bocht naar links en een redelijke diepe duik verlaten we deze toren terug. De snelheid schiet de hoogte in en na onze vorige duik nemen we een hele grote helix die direct daarna gevolgd wordt door een remsectie. Nu volgde het toffe gedeelte, kleine heuveltjes kort na elkaar gevolgd met een redelijke snelheid. Dit zorgde uiteraard voor airtime. Met de handen in de lucht kwamen we bij de laatste elementen terecht van deze toffe achtbaan. Twee helixen sluiten deze prachtige achtbaan af. We hebben genoten van deze hele toffe familie achtbaan die blijkbaar de allereerste Gerstlauer achtbaan was die ooit gebouwd is geweest. Ondanks zijn leeftijd van 22 jaar is het een hele goede en soepele achtbaan.
Zoals eerder vermeld liep er nog een attractie door hetzelfde gebouw van de Bobsled Coaster. De logflume van het park vaart ook door dit gebouw heen. Hier zijn het geen boomstammen die je bijna overal vindt, maar badkuipen.
In Potts Park heb ik eens een logflume gezien met dolfijnen als boot maar dit sloeg echt alles. De badkuip is zelfs voorzien van een afvoerputje en sproeikop. In deze logflume vaar je naar het kasteel. Daar zou er een mysterieuze fontein van de eeuwige jeugd liggen. Een bejaarde vrouw zou daar in het water stappen om dan even later er terug uit te komen als een jonge en knappe vrouw. De rit zelf begint met een kleine drop net na het verlaten van het station. Met een paar spetters in het gezicht vaar je dan naar binnen. Hier vinden we een scène waar er vrouwen naakt zwemmen in de fontein. Voor de mannen altijd tof natuurlijk.
Net na de fontein bevindt zich de tweede drop. Deze keer niet in vooruit want boven wordt het bad gedraaid op een plateau om vervolgens in achteruit naar beneden te denderen. Veel waterspetters krijg je niet in je nek maar de verneveling doet wel deugd met het mooie weer. Even verder wordt de boot gedraaid en nemen we enkele meters verder de lift naar boven. Boven vaar je de torens binnen. De ridder en zijn meisje nemen hier blijkbaar een bad. Een mooi uitzicht hebben ze hier zeker maar wij maakten ons klaar voor de steile drop naar beneden. Met een rotvaart kwamen we beneden in het water terecht. En deze keer zijn we wel nat, heel nat zelfs!
Een natte broek kan natuurlijk de pret niet derven, zeker niet nu we zo’n prachtige waterattractie hebben kunnen doen met dit unieke thema.
Met onze natte kleren besloten we deze maar te gaan drogen in een achtbaan. De achtbaan die het dichtst in de buurt stond was Mammut. Dit is de houten achtbaan van het park. Mammut is zeker geen topper onder de houten achtbaan, desondanks is het wel een heel populaire achtbaan. Dit merken we ook aan de wachtrij. We hebben hier een klein half uurtje moeten wachten, gelukkig is de wachtrij wel wat versierd met werkmaterialen en enkele poppen. Zo heb je wat om naar te kijken. De reden waarom we zolang moesten wachten kwam omdat er maar 1 trein aan het rondrijden was. Gestaag ging de wachtrij maar vooruit, uiteindelijk bereiken we toch de poortjes van de achtbaan. Net dan is blijkbaar de ideale moment om de tweede trein uit zijn stal te halen. Tel er daarom nog maar eens 10 minuten bij. Na het lange wachten konden we dan eindelijk plaatsnemen in de trein. De rit begint traag, langzaam bol je richting de optakeling. Vlak voor de optakeling is er nog een huisje gebouwd, wat echter wel mooi versierd is naar een werkplaats. In deze werkplaats is er een klein knikje om vervolgens op de optakeling te bollen. Boven begint de rit met dalende bocht naar links. Deze is niet zo steil zoals bij Troy in Toverland, maar de vaart komt er wel vlotjes in. In volle vaart gaan we door de eerste bocht naar rechts die direct gevolgd wordt door een heuvel. Deze heeft een klein beetje airtime. We nemen nu een helix naar links met een toch wat licht schokkend effect. We gaan onder de baan door naar de volgende helix. Er volgen allerlei bochten na elkaar, op het laatste van de rit duiken we nog een tunnel in. Hierna volgen de remmen van deze dolle rit. Zoals eerder vermeld is dit niet de meest speciale of hoogste houten achtbaan die er is. De rit zelf is vrij basic en op veel plaatsen zelfs wat schokkerig. Het schokken valt wel redelijk goed mee maar verwacht geen souplesse zoals op Heidi The Ride (Plopsaland) of Troy (Toverland). Het is dus gewoon een simpele maar goede achtbaan zonder veel extra’s die wel heel populair is.
We lieten het houten gevaarte achter ons en gingen door naar de volgende achtbaan. Onze volgende prooi werd de lanceerachtbaan Karacho. Ook deze achtbaan is gebouwd door de Duitse achtbanen fabrikant Gerstlauer. Toen deze achtbaan in 2013 open ging was dit de meest extreemste attractie en achtbaan van het park. We gingen onder het grote logo van Karacho door naar de wachtrij. Ook hier weer enkele scènes in de wachtrij en soms kon je eens naar buiten kijken. Als je geluk had kwam de achtbaan voorbij. Gelukkig hoefden we nu niet lang te wachten en konden we vlug instappen. Karacho heeft een heel speciaal begin in het donker. Net voor de lancering ga je immers in het donker al overkop. Ook de lancering zit in het donker verstopt. De snelheid wordt heel soepel de hoogte in getrokken en we rijden uit het gebouw een grote heuvel op. Hierna gaan we een eerste keer overkop, in een wel hele grote inversie. Vlak erna duiken we tussen de wachtrij door langs het station om dan in de remmen te vliegen. Nu komt het wildere gedeelte van de achtbaan. Een heuvel met redelijk wat airtime, een grote helix en natuurlijk nog een inversie. Deze gooit je zo uit je stoel en vlak daarna duik je een tunnel in. Bij het verlaten van de tunnel zie je de volgende inversie al blinken. Ook deze gaat heel soepel. We komen nu in de remmen terecht.
Deze achtbaan is een absolute topper. Een soepele lancering, een lay-out vol met verrassingen en leuke theming in en rond de wachtrij. Bij de uitgang staat er zelf een kotsende animatronic. Geniaal als je het mij vraagt. Volgens mij kun je deze achtbaan het best vergelijken met Anubis The Ride in Plopsaland De Panne. Die achtbaan heeft ook een lancering direct gevolgd door een tophat. Karacho kun je dan eerder zien als een Anubis XXL, hij heeft een langer baanverloop, er kunnen meer mensen in één karretje en hij is iets hoger. Ook de snelheid bij Karacho ligt iets hoger. Dus kunnen we wel stellen dat Karacho de betere is van de twee. Anubis vind ik overigens ook wat schokkerig, zeker in vergelijking met Karacho waar je dan niets van schokken voelt. Karacho is dus zeker een aanrader al vind ik de stoeltjes niet zo heel comfortabel. Voor mij zit je er iets te “vrij” in waardoor je alle kanten op zwaait met je schouders.
Aangezien we het achterste plein toch in een rondje aan het afleggen waren besloten we de laatste attractie van dit plein ook maar ineens mee te pikken. Dit was de rapid river van het park. Tijd om de was te doen en dat zeg ik niet omdat hij zo nat is maar gewoon omdat de hele attractie gaat over 1 thema: de was doen. Dit is al zichtbaar in de wachtrij waar we weer de typische scènes krijgen die we ondertussen al bij alle attracties hebben gezien. Over de rondvaart zelf kan ik niet veel zeggen want dit was gewoon een paar bochten nemen en als je pech had kwam er een grote golf binnen in de boot. Bij ons was dit het geval, iedereen had direct natte kleren. In Duitsland hebben ze duidelijk iets met heel natte waterattracties. Verder was de rapid niet zo speciaal.
Ondertussen hadden we alles achteraan het park kunnen doen en besloten we richting de voorkant van het park te gaan. Maar eerst aten we nog iets, alvorens we richting de nieuwe aanwinsten gingen. Een lekkere pizza of een flammkuchen smaakt altijd natuurlijk. We wilden natuurlijk na het eten niet direct een achtbaan over kop doen dus besloten we eerst het park eens te verkennen. Wat ons direct opviel was dat het park immens veel flatrides heeft. Deze hebben wij eens geprobeerd. Als je dacht dat een Spinning Coaster hard kon spinnen moet je duidelijk deze attractie eens proberen. Gelukkig bleef het eten binnen. Verder heeft het park ook een toffe glijbaan. De glijbaan zit mooi verstopt in een molen. Achter deze molen ligt er nog een soort flat ride met auto’s en een kinder logflume.
Maar nu was het tijd voor de nieuwe aanwinsten in dit mooie pretpark. We begonnen natuurlijk met de eerste achtbaan die we tegenkwamen en dat was Volldampf. Volldampf is een junior Boomerang Coaster van Vekoma. Deze achtbaan heeft een hoogte van 22 meter en een topsnelheid van 60 km/u. Zoals je kunt aflezen uit deze cijfers en het type achtbaan is dit een achtbaan voor de hele familie. Volldampf betekent in het Nederlands, volle kracht vooruit. Wat er op het eerste zicht direct opvalt is dat de achtbanen nog niet volledig afgewerkt zijn. Her en der zijn er nog betonblokken zichtbaar, al is er aan het station van Volldampf niet veel werk meer. Ook de wachtrij is al heerlijk afgewerkt met heel wat groen.
Ook hier weeral geen lange wachttijd want na een tweetal ritjes is het onze beurt. Ons plaatsje was achteraan, ideaal dus voor de optakeling. Achterwaarts begonnen we aan de optakeling. Bovenaan heb je een mooi zicht op de eerste keer overkop bij de andere nieuwe achtbaan. Dit element loopt over het station van deze achtbaan. Je ziet deze achtbaan overal tussen de andere achtbaan lopen. Nadat we genoten hadden van het zicht gingen de remmen los. Met een soepele vaart rijden we door het station. Het station verlaat je onmiddellijk en dan begint een rit met veel kleine heuveltjes en flauwe bochten. De eerste bocht volgt direct na het verlaten van het station. Dit is een klein bochtje naar rechts in combinatie met een heuveltje. De volgende bocht gaat links naar beneden en onmiddelijk weer omhoog om over het wandelpad te gaan. Hier volgen er terug enkele bochtjes in combinatie met een heuveltje. Af en toe ervaar je wat airtime, zij het in mindere mate. Het track eindigt in het stationsgebouw van de andere achtbaan. Zoals iedere achtbaan fanaat weet keert het treintje op het einde van de track terug naar het station, dit maal achterwaarts. Een heel tof gevoel om over die kleine heuvels achterwaarts te rijden. Het is een beetje vergelijkbaar met Pégase Express in Parc Asterix. We kunnen stellen dat deze achtbaan een toffe toevoeging is aan het park. Ideaal voor de hele familie of als er mensen zijn die niet willen meegaan in een extreme achtbaan kan je deze met een gerust hart doen. Helaas was de omgeving nog niet volledig afgewerkt waardoor we hierover moeilijk een oordeel kunnen over vellen.
We zijn natuurlijk niet naar Duitsland gekomen om een Junior Boomerang Coaster te doen. Nee, we waren hier voor wat één van de top achtbanen moet zijn uit de stal van Vekoma. Overal had ik al heel wat positieve reacties gehoord over deze achtbaan, dus kriebelde het om Hals-Über-Kopf te gaan proberen. Zoals eerder vermeld gaat het een over een soft opening en is dit thema gebied nog niet volledig afgewerkt. Daardoor ligt de wachtrij er wat troosteloos bij, al proberen ze je al wat warm te maken door wat reclameborden die op verschillende plekken staan. Hierop kun je zien wat er van het betonnen gebouw gaat gemaakt worden.
De wachttijd voor deze achtbaan bedroeg een kwartier. Dit kwam vooral omdat er maar met één trein gereden werd. Al is een kwartier wachten natuurlijk niet zo lang. Zeker als je weet wat je ervoor terug krijgt. Hals-Über-Kopf is namelijk een Suspended Thrill Coaster (STC), de opvolger dus van de SLC-Coasters zoals Vampire en El Condor. Deze 2 achtbanen staan erom bekend dat ze heel erg schokken. Dit zou bij dit type niet meer het geval zijn. Ook is er bij dit nieuwe type een andere beugel gemonteerd, namelijk een heupbeugel. De achtbaan is dertig meter hoog en heeft een topsnelheid van 80km/u. Ook hier hadden we geluk en konden we achteraan plaatsnemen. Na een snelle optakeling volgt de eerste drop. Deze buigt naar rechts richting het station van Volldampf. Net voor je zou crashen tegen dit station draait de trein zich over kop naar boven. Ondersteboven rijd je over het station heen waarna er een knikje naar beneden volgt. Nu komt er een stijgende bocht naar links waar de karretjes een beetje mee zwaaien. Een beetje vergelijkbaar met Dreamcatcher in Bobbejaanland. Het volgende stuk is er één met enkele knikjes waarbij er wat airtime ervaart wordt. Er komt een bocht naar links, even later terug naar rechts met direct daarna een G-roll. We duiken naar beneden in een helix. Door deze helix komt er terug wat vaart in om terug enkele knikken te nemen. Terug ervaren we wat airtime. We duiken in een put en nemen de laatste inversie. Direct daarna gaan we in de remmen en zijn we terug in het station.
Ik heb deze achtbaan ervaren als een heel erg soepele achtbaan. Zeker voor een hangende achtbaan van Vekoma is dit een hele verbetering in vergelijking met dat andere (en oudere) model. Af en toe voelde ik wel een schokje maar dit was zeker niet storend of pijnlijk. Dit is volgens mij een ideale achtbaan voor mensen die een eerste keer overkop willen gaan. Hij is niet extreem hoog of snel en er zijn ook geen massa inversies. Maar zoals eerder vermeld is hij heel erg soepel. Daarnaast is ook het parcours heel erg variabel, neem daar dan volgend jaar een volledig afgewerkt themagebied bij zoals ze in de rest van het park gedaan hebben en je hebt een fantastische achtbaan voor de beginnende waaghalzen. Zeker die eerste inversie over het stationsgebouw vond ik de max. Voor deze achtbaan kom ik zeker nog eens terug naar dit park!
In dit nog niet afgewerkte themagebied staat er nog een attractie. Dit is geen nieuwe attractie zoals de twee nieuwe achtbanen. Hij stond al op deze plek, alleen stond hij er wat afgelegen ten opzichte van de rest van het park. Dit is nu niet meer het geval. Het gaat hier over twee vrije val torens. Beide zijn in het thema: boomhutten. Donnerbalken zijn twee vrije vallen waarbij je vanuit de ene kant naar de andere kant kijkt. Het is een Shoot, tilt & drop tower van de voor mij onbekende fabrikant, Bear Rides. Deze torentjes gaan een paar keer op en neer. De laatste keer buigen deze vrij onverwacht wat naar voren. Ondanks dat je het voelt aankomen, schrik je er toch van. Deze wilde ik beslist eens doen, al ben ik geen fan van een vrije val. De vrije val is hier ook niet hoog, het betreft maar zo’n twaalf meter. We hebben hier ook maar een kleine vijf minuten moeten wachten. We hebben hem dan direct nogmaals gedaan.
Met Donnerbalken hadden we alle belangrijke attracties gedaan. We besloten dan nog maar eens enkele achtbanen opnieuw te gaan doen en ook enkele flatrides te proberen.
We sloten onze dag af met een laatste ritje in Hals-über-Kopf. Deze achtbaan is voor mij de reden om terug te keren naar Tripsdrill. Uiteraard hebben we ook genoten van de prachtige omgeving in het park. Rond het park zie je overal wijnvelden staan en je krijgt zelfs bij je bezoek een gratis wijnglas. Eén per ticket! Deze kun je achteraan in het park afhalen.
Ik kan dit park aan iedereen aanraden, er is voor elk wat wils. Het park is heel mooi gedecoreerd zoals daarnet vermeld. Al blijft de decoratie wel maar bij één thema en dat is het oude Duitsland. Je kunt dit park het best vergelijken met de Efteling (wegens al het groen) en Bokrijk (voor de oudere stijl van de huisjes). Er was voor mij wel één nadeel in dit park en dat was het personeel. Het leek alsof ze er verplicht tegen hun goesting moesten komen werken. Uiteraard was dit niet voor alle medewerkers van dit park maar het viel toch op. Gelukkig maakte het mooie park en de geweldige attractie heel veel goed! Met een hele grote zekerheid, tot ziens Tripsdrill.
