Vandaag was jammer genoeg de laatste dag van onze trip aangebroken, gelukkig konden we deze dag net iets langer slapen, om dan snel onze tent weer op te breken en te vertrekken richting Hansapark.
Rond 09:45 uur arriveerden we op de parking van ons laatste park.
We begonnen deze dag in de botsauto’s, zodat we wakker geschud zouden worden.
Om hierna in te stappen in de nabij gelegen Wellenreiter, die rakelings langs het gebouw heen scheurde.
En dan richting onze eerste achtbaan, Rasender Roland.
Een bescheiden maar zeker leuke coaster voor de jongste.
Om dan over te stappen in Nessie Supperrollercoaster, die nog gebouwd werd door Schwarzkopf, dat belooft dus een superleuke ervaring te worden.
Ooh, Schwarzkopf you did it again, wat een geweldig baantje alweer, enkel jammer dat de rit zo snel gedaan is eens je de tunnel in duikt.
Hierna gingen we richting Eurofighter twee van onze trip, eentje waar we niets dan lof over hoorden, zou hij ons ook kunnen bekoren?
Wauw, wat een ervaring, super sfeer opbouw van het begin van de wachtrij, tot de uitgang toe, dit was zonder twijfel de beste van zijn soort die we ooit deden.
Na deze super ervaring liepen we verder richting Mexico, waar alles super mooi aangekleed werd, en we de sfeer eindelijk vonden, die we misten in het deel van het inkomplein en rond Nessie.
In dit gedeelte vonden we de El Paso Express terug, die ons zeker wist te bekoren, maar toch een vreemde ervaring was vanwege de schuine bochten waarin je soms beleef stil staan.
Hier kon men kiezen voor een normale uitgang, of eentje met iets meer uitdaging.
Het was ook in dit themadeel dat we begonnen te denken dat dit wel eens het mooiste park zou kunnen worden dat we bezochten tijdens onze trip.
Maar ook Bonanza City wist ons aangenaam te verrassen.
Dit vind je in bijna elk park terug denk ik.
Even een hongerke gaan stillen in het restaurantje, maar wel eerst…
Nog snel even een filmpke mee pikken.
En dan verder richting een prachtig aangeklede wilde muis genaamd, Crazy Mine.
Roland Kleve, mocht je dit lezen en zien, voel je vrij hier inspiratie op te doen.
Na een kwartiertje aanschuiven was het dan aan ons, snel het karretje in, wacht eens even, wat is dat nu?
Met onze knieën bijna in onze nek, vanwege de vreemde stoeltjes, vertrokken we voor een turbulente, pijnlijke rit, nee echt geen leuk baantje.
Dan maar snel naar de nieuwste telg uit de coasterfamilie in dit park, Die Slange Von Midgard.
Ook hier werd veel aandacht besteed aan de theming en het verhaal er rond, het baantje zelf is redelijk kort, maar wel een leuke juniorcoaster.
Na ons ritje besloten Tristan en ik ook Sturmfahrt der Drachenboote te gaan testen, waar we al natte voeten kregen vanwege de waterpartijen in de wachtrij, en de door ons niet opgemerkte splash zone.
Deze bescheiden log flume is ideaal voor de jongste, maar wij vonden hem ook leuk.
Na een hapje te eten, in een van de talrijke eetgelegenheden waar je voor een bescheiden prijs lekker kan eten, ging Tristan richting de parkshow, ik ging dan weer richting Torre Del Mar, de starflyer van het park, die je een leuk uitzicht op de Oostzee bied.
Om van hieruit verder te wandelen richting Rio Dorado, de spinning rapid raft.
Rio Dorado bied je een prachtig station en een leuke, net iets tammere rit dan Oxygenarium aan.
Hierna vonden we Tristan terug, en vertrok Timothy voor een extra ritje Der Fluch Von Novgorod, Tristan kroop in Rio Dorado, en ik liep richting Die Spanische Glocke.
Hier heb ik toch wel 25 minuten staan aanschuiven, want de capaciteit is om te huilen, het spektakel rondom de klok is dan weer super leuk.
Herenigd met Tristan, pikten we nog het einde van de parade mee.
Om dan samen even de Alter Jahrmarkt te ontdekken.
Ook Timothy sloot zich terug aan bij de groep en samen gingen we richting Wildwasserfarth.
Ook hier veel aandacht voor details, en een super leuke rit, die je bij de kleine drop al goed nat maakte.
Nog een waterattractie moesten we met een bezoekje vereren, de Super Splash.
En ook hier krijg je de nodige litertjes water over je heen, jammer genoeg ligt deze attractie in een ouder gedeelte van het park, waar in mijn ogen de sfeer een beetje ontbrak.
Hierna gingen we alles nog even overschouwen van op een grote hoogte in de panoramatoren.
Ook al ontbrak hier de mooie afwerking die we terugvonden in de andere themazones, toch maakte de bloemenpracht veel goed.
Nog even onze liefde verkondigen aan een lokale schoonheid.
En een duikje nemen.
Om uiteindelijk nog te chillen met de zeeleeuwen.
En dan terug naar dit pareltje.
Waar dit lieve eekhoorntje een eikeltje zat te verorberen.
En dan verder naar Fliegender Hai, waar ze gelukkig kussentjes boven je hoofd geplaatst hadden, want die had je echt wel nodig, maar dit boortje gaf wel een superleuke rit weg, die we dan ook dadelijk dubbelden.
Hierna volgden we nog het pad dat ons leidde naar het hol van de beer.
Om dan samen met Tristan terug in Torre Del Mar te belanden.
Timothy belande dan weer in Die Spanische Glocke.
De plaatselijke rockers headbangden nog even verder op de springkussens.
Tien voor zes geworden, nog zin in Der Fluch von Novgorod, dat zal nooit lukken dachten we, maar niets was minder waar, gelukkig is klantvriendelijk in dit park een echte troef.
Na onze superzalige dag in dit pareltje van een park gingen we nog snel op de foto met de mascottes.
Om om iets voor zeven het park te verlaten.
En dan kon onze lange, veel te lange rit huiswaarts beginnen.
Plus en minpuntjes:
+ Attracties geopend van begin tot laatste minuut van de openingsuren
+ goede capaciteit
+ prachtige themagebieden
+ prijs kwaliteit horeca
+ de sfeer in het park
– op het inkomstplein, na de ingang ontbrak sfeer
– we mistten de typische Duitse vriendelijkheid van de operators, niet dat ze onvriendelijk waren, eerder ongeïnteresseerd.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
