Een delegatie van 8 Belgische en Nederlandse achtbaanliefhebbers trok in september naar Japan om daar het land, de mensen en voornamelijk de pretparken en achtbanen te ontdekken. In Japan is echt alles anders zoals de cultuur, de sfeer en de mentaliteit. Zelfs de rollercoasters worden bijna allemaal gebouwd door Japanse bedrijven die we hier niet of nauwelijks kennen. Dit betekent echter niet dat de rollercoaster of pretparken minder leuk zijn. De beleving is volledig anders en daarom willen we ze graag met jullie delen. Ondertussen begaven we ons verder richting het westen van het land.
New Reoma World is een pretpark op het Japanse eiland Shikoku en biedt vier achtbanen. Kids Coaster is een kinderachtbaan, terwijl de andere drie achtbanen zijn gebouwd door Sansei Technologies. De Lady Bird Coaster is een variant op de klassieke wilde muis en is een Jungle Mouse coaster. Vivace, de grootste achtbaan van het park, is 900 meter lang en bereikt snelheden tot 75 km/u, wat zorgt voor een leuke rit.
De grootste verrassing van het park is echter de indoor achtbaan Spaceship 2056. We wisten totaal niet wat we moesten verwachten, en bij de ingang werd meteen duidelijk dat de achtbaan slechts één dispatch per 15 minuten had. Dit leek in eerste instantie voldoende voor het aantal bezoekers in het park, maar later ontdekten we waarom de ingang tussen elke rit gesloten werd.
Bij het betreden van de attractie kwamen we in een uitgebreide walkthrough terecht, die ons meteen ondergedompeld in het ruimte-thema. De details van het verhaal ontsnapten me door mijn beperkte kennis van het Japans, maar het was duidelijk dat er veel werk in deze ervaring was gestoken. Na een tijdje moesten we in een liftsimulatie stappen, vergelijkbaar met attracties zoals The Forbidden Caves in Bobbejaanland of The Lost Temple in Movie Park Germany. De simulatie zelf vond ik niet bijzonder indrukwekkend, maar wat wel verrassend was, was dat we via dezelfde deur uitstapten, maar in een totaal andere ruimte terechtkwamen. Na nog wat verder gelopen te hebben, arriveerden we uiteindelijk bij het station van de achtbaan.
Tot onze verbazing begon de rit meteen met een afdaling, zonder een liftheuvel. Ik had verwacht dat we eerst een liftheuvel zouden beklimmen, maar dat gebeurde niet. Het 660 meter lange parcours werd afgelegd met een snelheid van 40 km/u, zonder dat er een liftheuvel aan te pas kwam. Ook aan het einde van de rit was er geen liftheuvel. Na de rit mochten we uitstappen in een ander uitstapstation, en plots stonden we buiten. Het besef drong pas door dat de ‘liftsimulatie’ eigenlijk een echte lift was die ons naar de top van de achtbaan bracht. Achteraf bleek dat de liftheuvel zich tussen het instap- en uitstapstation bevond, wat betekende dat bezoekers deze nooit ervaren. Spaceship 2056 was echt een aangename verrassing en bood een unieke en leuke rit die we niet hadden zien aankomen.
Daarnaast waren er nog andere interessante attracties, waaronder een bijzondere darkride. Helaas werd mijn ervaring soms verstoord door de strikte Japanse regels die in het park aanwezig waren. Zo was het bijvoorbeeld niet toegestaan om tijdens de rit in de kinderachtbaan je handen van de beugel te halen. Ook het dragen van een zakdoek in een afgesloten zak met rits werd als een overtreding beschouwd. Zelfs het zachtjes schommelen in de zweefmolen was verboden. En als je tijdens de rit in de zweefmolen de kettingen niet vasthield, was dat absoluut niet toegestaan. Deze strikte regels maakten het soms lastig om zorgeloos van de attracties te genieten.
