Zoo Antwerpen moet bijzonder triestig nieuws melden vandaag. Matadi, zilverrug en zorgzame leider van de groep, bezweek gisteren onverwacht aan een ernstige virale en bacteriële luchtweginfectie.
Hoe hard kan een verlies aankomen?
Zilverrug Matadi (20) is gisteren, als gevolg van een dubbele luchtweginfectie (COVID-19 en Bordetella) met extra complicaties, onverwacht uit ons midden weggerukt. De mannetjesgorilla voelde zich al geruime tijd niet goed. Net als de vrouwen van de gorillagroep had hij last van een verkoudheid. Hij snotterde, hoestte regelmatig en was kortademig. Dierenarts en verzorgers volgden zijn toestand van kortbij op. De dames waren snel aan de beterhand, maar bij Matadi hielden de klachten aan. Hij voelde zich slap en at niet. Een duidelijk signaal voor dierenarts Jonas om meteen in te grijpen. Hij omschrijft Matadi als een zorgzame gorilla. “Tijdens de behandeling zocht hij contact en reageerde niet agressief. Hij kwam naast mij zitten, op ongeveer een meter afstand, terwijl de meeste dieren zouden weglopen”, zegt dierenarts Jonas Spruyt.
Toch ging de gezondheid van Matadi plots pijlsnel achteruit. Een hartmassage en meerdere reanimatiepogingen, samen met collega’s van de Universiteit Gent (specialisatie medische beeldvorming) konden de hartslag helaas niet normaliseren. Matadi ontglipte ons in het bijzijn van al zijn verzorgers.
Alle gorilla’s kregen de kans om uitgebreid afscheid te nemen van dit innemend dier dat -ondanks zijn stoer uiterlijk- een bijzonder zorgzame en lieve papa was voor zijn dochters Thandie en Vizazi. Het lichaam van Matadi wordt vandaag naar de Universiteit van Gent overgebracht voor een autopsie en bijkomend wetenschappelijk onderzoek op schouder- en armspieren. Op deze manier kan onze geliefde zilverrug toch nog veel betekenen voor de wetenschap en de diergeneeskunde in het bijzonder, nu en in de toekomst.
“Het beeld van Matadi die met zijn dochters speelt, zal ik nooit vergeten”, zegt een verzorger van Matadi. Wie van de vrouwtjes nu het leiderschap zal overnemen, moeten we afwachten.
