We zijn midden oktober en de Halloweengekte barst opnieuw in alle hevigheid los. Zo ook in het Nederlandse Hellendoorn. Zij organiseren dit jaar opnieuw het Halloweenevent “Screams”, wat in korte tijd aan het uitgroeien is tot een verrassend goed event. Samen met mede-Themparkfreak Bob gingen we een kijkje nemen op de eerste avond van “Screams”. Kwamen we levend terug uit Hellendoorn? Of luidt Screams de laatste noodkreten in van Bob en Matthieu…?
Omstreeks 16u reden we de parking van Hellendoorn op. Goed als we zijn vonden we nog een parkeerplekje vlak bij de ingang, dat begon alvast goed!
Na een heel hartelijk onthaal aan de ingang, en na een leuke babbel, trokken we nieuwsgierig het park in. Voor Bob was dit park niet nieuw, voor mij wel. Helaas kon ik alvast niet alle credits scoren. Donderstenen was gesloten door een technisch probleem, en voor Ridderstrijd moeten we nog wachten tot 2023 om ten strijde te trekken tegen het beest.
Zodra we de poorten door gestapt waren werden we al onmiddellijk ondergedompeld in de Halloweensfeer. Een grote, zwarte draak, met toch een beetje een knuffelgehalte verwelkomt de bezoekers, die op deze manier al onmiddellijk uitgenodigd worden voor een eerste foto-momentje.
Onderweg naar Rioolrat, een van de achtbanen passeren we de Huss Enterprise. Bob weet me te overtuigen om voor het eerst sinds jaren terug een ritje te wagen. Met een grote glimlach, die op het moment van het schrijven van dit verslag opnieuw op mijn gezicht verschijnt, stap ik na het ritje, heel happy weer uit het bakje. Waarom heb ik deze top-ride zo lang links laten liggen?
Langs nog wat Halloweendecoratie vervolgen we onze weg naar Rioolrat. Deze achtbaan is echt wel leuk gethematiseerd, ik zal niet veel spoilen, maar laat ons zeggen dat de naam van de attractie de lading dekt. Hellendoorn verrast me hier een eerste maal met hun niveau van afwerken. De rit zelf is leuk en biedt een grote herhalingswaarde. Stiekem is dit een verborgen (pun intended) toppertje in het park.
Na het leuke ritje is het tijd om verder te wandelen, om uiteindelijk bij Balagos uit te komen. Balagos is een klassieke Vekoma achtbaan die vroeger gekend was onder de naam “Tornado”. Balagos werd compleet opgefrist in een thema rond de draak Balagos, en kreeg een nieuw treintje. Dit resulteert in een veel soepeler baanverloop en maakt ook deze baan tot een toppertje. Fijn dat Hellendoorn deze klassieker koestert en van de nodige liefde voorziet.
Wanneer Ridderstrijd opent, zal dit het verhaal van de draak Balagos compleet maken. Hoe dit verhaal precies zal verlopen lezen jullie later op deze website ongetwijfeld meer over. Voorlopig konden we enkel al even de baan en de decoratie bewonderen.
Na nog een ritje op de Disk’O komen we iets na 18u uit aan de boomstammetjes, die tijdelijk gesloten worden omdat een dik half uurtje later het vuurwerk moet beginnen. We besluiten hier in de buurt te blijven en al snel volgt de aankondiging van het vuurwerk. Snel zoeken we een goed plaatsje op en al snel begint het spektakel, dat qua timing en show zeker in orde is. Enkel een minpuntje, door het vroege uur begint het vuurwerk eigenlijk wanneer het nog licht is. Dat neemt toch iets van de sfeer weg. Misschien dat het beter zou zijn het vuurwerk in te plannen naar het einde van de Screams-avond toe. Maar toch, knap dat het park dit organiseert, en vooral een kwalitatieve show aanbiedt!
Na afloop van de show zijn we 19u genaderd, de duisternis begint te vallen en de leuke muziek die eerder uit de speakers schalde maakt plaats voor onheilspellende muziek en een bedrukte sfeer… Screams is officieel begonnen! De angsthazen krijgen nog even de tijd om snel het park uit te lopen, de echte bonken, zoals jullie twee vliegende reporters, blijven natuurlijk aanwezig om de sfeer op te snuiven.
We begeven ons richting het eerste maze van de avond: “Lab”. Na een kleine vijf minuten wachten mogen we vol spanning de maze binnen. Vanaf de eerste stappen die we binnen zetten zitten we onmiddellijk in de juiste sfeer, angstaanjagend, smalle donkere gangetjes, en vooral een aantal heel goede jump scares. Doe daar nog het grote aantal acteurs bij, et voilà, een heel leuke maze die absoluut doet wat het moet doen. Opnieuw verrast Hellendoorn me. Oh ja, had ik al gezegd dat je hier een zevental minuten in deze maze rond dwaalt? Top-maze!
Dolenthousiast zetten we onze expeditie verder richting het volgende maze, maar eerst de gekke piraten trotseren die in de Scare Zone Pirate Bay verdwijnen. We banen ons een weg door zatte piraten die vervaarlijk over de wegeltjes zwalpen. Maar niet alle piraten zijn even ongevaarlijk, kijk goed rond, want eer je het weet ben je slachtoffer van een demonische piraat die het niet zo goed voorheeft met je!
Na enkele spannende momenten kunnen we de Scare Zone verlaten, helaas is ons geen rust gegund, want al snel volgt Horror Hotel. Zoals de naam het al verklapt is dit geen gewoon hotel. Dit is een hotel waar je incheckt, maar nooit meer vertrekt… of toch?
In het hotel worden we al snel ontvangen door een receptionist die duidelijk niet het beste voor heeft met zijn gasten. Na een kleine introductie worden we in het hotel aan ons lot overgelaten. Ook deze maze is echt wel dik in orde, ook een zevental minuten lang, veel acteurs, veel scares, en prachtig gedecoreerd. Ik kan alleen maar positieve dingen over dit hotel vertellen! Uiteindelijk weten we te ontsnappen aan de doorgedraaide medewerkers en hun vervloekte gasten, en met een zucht van opluchting kunnen we de vrije buitenlucht opnieuw opsnuiven.
Even bekomen, en dan verder het park verkennen. Overal waar we komen zitten we in de Halloweensfeer, wat dikwijls niet evident is om te organiseren.
Maar al snel komen we opnieuw in het vaarwater van enkele gekke personages; in een volgende Scare Zone komen we oog in oog te staan met een aantal verdoemde medewerkers van een al even verdoemd circus. Een gekke clown, een verminkte messenwerper,… you name it, they got it. Ze halen alle trucs boven om jullie toch maar bij hun griezelige gezelschap te laten aansluiten. We kunnen nog net uit hun klauwen ontsnappen en vragen ons af, “wat voor ne cirque is dat hier zeg”?
Ondertussen toch al wat minder “bonkig” en af en toe eens schuchter over onze schouder loerend komen we uit bij het derde maze van de avond; Witch House. Hier worden we al snel ontvangen door een heks die weet te vertellen dat een spreuk verkeerd uitgedraaid is en haar zussen verloren zijn. We rapen onze moed bijeen, en stappen het huis binnen. We ontlopen heksen, zijn getuige van bizarre rituelen en sluipen door donkere gangen tot we vanuit de vloek van de heksen onderuit komen. Met een iets stoerdere blik staan we een dikke vijf minuten later weer buiten, we geven elkaar ene flinke schouderklop, “yes, we did it!”
Ook deze maze is echt wel top, mooie scenes, meer dan voldoende acteurs en een aantal goede scares. De ruimtes zijn hier iets groter, dat maakt het misschien iets minder scary, maar de beleving maakt dit meer dan goed.
Nadat Bob genoten heeft van een welverdiende rookpauze begeven we ons naar de derde, en laatste scare zone van het park. Alhoewel, scare zone is misschien niet het juiste woord. In deze zone lopen aantal gedoemde bruiden, op zoek naar een man, tussen de gasten, begeleid door een perfect gekozen, sfeervolle muziek. We vertoeven hier even en genieten van de sfeer, maar ik neem Bob tijdig bij de arm om de zone te verlaten, een bruid was toch iets té diep in zijn ogen gekomen, bijna was Bob slachtoffer geworden van de bruiden!
Dankbaar voor mijn heldhaftige redding gaan we naar het laatste spookhuis van de avond. Spookhuis is een verkeerd woord, Zombie Attack moet je als een outdoor walkthrough zien. Gewapend met een pistool baan je je een weg door verschillende hindernissen, terwijl je door zombies aangevallen wordt. Als volleerde schutters schieten we de zombies die op ons afkomen op een hoopje. Ziezo, TPF just saved the world! We geven onze wapens af en vervolgen onze weg door een doolhof van caravans. Hier zijn iets minder acteurs aanwezig, wat de sfeer dan ook wat minder ten goede komt.
Over het algemeen is deze maze wel leuk, maar het zou nog iets intenser mogen zijn. Het laatste gedeelte was minder scary, maar wel leuk dat je op deze manier Zombie Attack verlaat in plaats van langs een gewone uitgang.
Onze avond vloog voorbij en al snel zien we dat het iets na 22u is. We besluiten nog een laatste ritje op Balagos te doen, die voor Screams extra effecten kreeg terwijl het donker is. De extra effecten zijn zeker een meerwaarde, en het valt op dat de trein goed warmgedraaid is, we vliegen door de baan, en opnieuw, met het nieuwe treintje komt dit het ritverloop zeker ten goede.
Moe maar voldaan beslissen we dat het voldoende geweest is. We rekenen ons parkeerticket nog even af aan de slagboom en we vertrekken terug richting ons landje.
Hellendoorn heeft me alleen maar positief verrast, overdag is dit een zeer gezellig park, waar een losse sfeer heerst en het personeel enkel het beste voor heeft met de gasten.
Screams is een top event, de spookhuizen zijn van hoog niveau, en de rest van de het park is, behalve een heel klein stukje in het park, perfect ondergedompeld in de Halloween sfeer. We kunnen enkel maar hopen dat Hellendoorn verder gaat op dit elan. Als ze dat doen, mag dit park voor de Halloween liefhebber zeker niet ontbreken op het todo lijstje.
Kom ik hier nog terug? Tuurlijk! Ik heb een heel aangenaam parkje leren kennen. Een tip voor wie van verder komt, in de buurt bevindt zich een domein van Landal. Wie daar op verlof gaat kan er altijd voor opteren eens een dagje Hellendoorn te bezoeken, zeker aan te raden.
Bedankt Hellendoorn voor deze top-avond!
