Samen met Themeparkfreak Maarten bezocht ik in 2012 voor het eerst Phantasialand, waar ik meteen verliefd werd op het park en mijn pretparkhobby begon. Nu, zes jaar later, zouden we voor het eerst opnieuw samen het park bezoeken. Samen met enkele van zijn collega’s en mijn ex collega’s vertrokken we voor dagje vol achtbaangeweld en vooral sfeer.
Wanneer we de Mystery parking opreden verraadde de toestroom aan auto’s dat het vandaag alvast geen rustig dagje zou worden, maar daar gingen we niet van wakker liggen, we besloten het meeste uit onze dag te halen. Beginnen deden we met Colorado Adventure, een mijntrein achtbaan die bij vele pretparkfans bekend staat als een van de beste in haar soort. De baan werd destijds nog geopend door wijlen Michael Jackson.
Meteen na ons ritje, besloten we de volgende achtbaan op te zoeken, Black Mamba. Deze is gelegen in het Afrikaanse gedeelte van het park. Deze achtbaan, gebouwd door B&M is niet van de grootste in haar soort, maar bevat heel wat pit. De rotsen rondom de baan, waar je lijkt tegenaan te vliegen maken de rit nog net wat spannender en ook de snelle inversies maken van dit baantje eentje om niet te onderschatten.
De achtbaan waarvoor de meeste tegenwoordig naar het park trekken, Taron, bleef jammer genoeg gesloten door een storing, we konden enkel maar hopen deze later op de dag nog te kunnen doen. In afwachting van de opening besloten we de indoor achtbaan Winjas Force te doen. Een meer dan geweldige Spinning Coaster met de nodige verrassingselementen tijdens de rit.
Ondertussen werd het middag, tijd om een hapje te eten dus. We besloten dit te doen in het Tacana restaurant vlakbij de waterbaan Chiapas. Waarvoor we na het verorberen van onze hamburgers besloten voor aan te schuiven. Hier kwamen we in een eerste lange wachtrij terecht. ongeveer een uur moesten we geduld hebben vooraleer we een ritje konden maken. Maar dat ritje is het dan ook meer dan waard. De muziek, aankleding en de disco scene maken ook van deze attractie een topper.
Maarten en ik hadden wel zin in een ritje Raik de anderen meer in Mystery Castle. We splitsten even op en zouden elkaar terug tegen komen in Klugheim. Maarten en ik kozen voor de single rider wachtrij en konden na enkele minuten al plaatsnemen in het treintje van Raik, waar de tijd en ook de rit voorwaarts en achterwaarts verloopt.
In Klugheim aangekomen bleken de anderen al een pintje aan het nuttigen te zijn, blijkbaar gaf Mystery Castle er ook even de brui aan, al heropende deze niet veel later alweer. En dat deed ook tot onze grote blijdschap Taron omstreeks 14 u. Snel naar de wachtrij dus, waar we de operator volgden en na een vijftiental minuutjes al konden plaatsnemen voor ons ritje. En wat een knaller is dit toch, puur genieten van de eerste tot de laatste seconde.
Omdat we zo genoten hadden, besloten we meteen voor een tweede ritje aan te schuiven. Ditmaal moesten we wel wat meer geduld uitoefenen. Maarten en ik kozen voor een ritje Front seat, wat dit beest nog steviger doet aanvoelen.
De langste wachtrij van de dag moest nog gedaan worden, die van River Quest. Maar liefst anderhalf uur schoven we hier aan, veel te lang eigenlijk, maar de rit maakte veel goed. Eigenlijk zouden ze hier het fastpass systeem moeten afschaffen, zodat de gewone bezoeker niet zo lang moet wachten op een ritje. De attractie op zich is in één woord kletsnat te noemen door de vele speciale drops en draaikolk.
De dag begon op zijn einde te lopen, maar dankzij de drukte hadden we wel een uurtje extra gekregen. We besloten om Black Mamba te dubbelen, waar we op een tiental minuutjes al konden instappen, de grote massa was namelijk te vinden bij Taron ondertussen.
Na alweer een geweldige rit, tijd om in Talocan te kruipen. Talocan is een top spin waar alle andere top spins een voorbeeld aan kunnen nemen. Niet enkel de stevige rit maakt dit een topper maar ook de aankleding en de vuur en watereffecten.
En zo werd het tijd om toch afscheid te nemen van het park, steeds is dat een beetje met het gevoel, verdorie zit de dag er nu al op, maar vooral met een gevoel van voldoening. Dankzij de “terugkomactie” zullen we later dit seizoen nog een tweede keertje kunnen gaan genieten.
Sfeerverslag en foto’s: Bob Van Dyck
