Themeparkfreaks Timothy en Katrien trokken naar het Italiaanse pretpark Mirabilandia. Dit sfeervolle themapark is gelegen nabij de stad Ravenna. Mirabilandia staat vooral bekend om zijn toffe achtbanen. De fans onder hebben ongetwijfeld wel eens van Katun, ISpeed of Divertical gehoord. Maar het park biedt de bezoeker heel wat meer dan alleen maar achtbanen. Geniet mee in ons sfeerverslag over dit Italiaanse park. Veel leesplezier.
Tijdens onze culturele omzwervingen doorheen het Italiaanse landschap namen wij uiteraard ook eens de tijd om te proeven van de Italiaanse pretparkcultuur. Dus brachten we een bezoekje aan Mirabilandia, een pretpark gelegen nabij de Italiaanse stad Ravenna. Dit park stond al jarenlang op mijn wishlist. Ik had al heel wat positieve dingen horen vertellen over Mirabilandia, het was dus de hoogste tijd om dit themapark eens onder de loep te nemen.
Wanneer we met de auto het park naderden, zagen we al heel gauw enkele grote parkattracties naar ons lonken vanuit de verte. De spanning en de honger naar adrenaline steeg gestaag naarmate we dichterbij kwamen.
Toen we aankwamen op de parking van het pretpark, waren we niet meteen onder de indruk van de parkingang. Maar eenmaal voorbij de kassa’s veranderde dit al meteen. Terwijl je de brug oversteekt, zie je onmiddellijk op je rechterkant al de immense cobra roll van de B&M achtbaan Katun, dat was uiteraard de attractie waarmee we de dag wilden beginnen.
Vervolgens passeerden we door de grote inkomstpoort en kwamen we terecht op een sfeervol plein, met een piratenthema. Hier waren verschillende souvenirshops, een restaurant, een EHBO post en een pinautomaat gevestigd.
Allemaal zeer netjes afgewerkt, maar genoeg rondgekeken, op naar de eerste attractie. Aan de hand van het parkplannetje baanden we ons een weg naar de B&M achtbaan Katun. Deze reusachtige inverted achtbaan, gebouwd in 2000, oogde zeer impressionant. Het station was versierd als een ware Maya tempel zoals de die kennen vanuit Mexico. Binnenin het station waren muurschilderingen aangebracht en zelfs de voetplaat die gebruikt wordt voor het instappen en die verdwijnt vanonder de trein, wanneer deze vertrekt, was versierd met mozaïeken.
Aangezien het een weekdag was, was het vrij rustig in het park. De wachtrij bedroeg maar 5 minuutjes bij Katun. We namen dus onmiddellijk plaats in de achtbaantrein en lieten de beugels gewillig neerdalen over onze schouders. Persoonlijk vond ik dat deze best comfortabel zaten, voldoende beweegruimte en niet pijnlijk wat mij betrof. Dan was het tijd voor de rit.
De 1200m lange track zorgt voor een ware sensatie. Eenmaal uit het station ga je door een reusachtige stenen cirkel (Stargate) om zo de lifthill op te rollen. Hop, 50m de hoogte in. Bovenaan de lifthill krijg je een prachtig zicht over het park, maar veel tijd om hiervan te genieten heb je niet. Met een topsnelheid van 104 km/h dender je naar beneden om vervolgens de inverted looping over te glijden, heerlijk gevoel. Verder bied de rit een zero-g-roll, enkele corkscrews en een cobra roll. De trein behoudt zijn snelheid tijdens de gehele rit. De rit eindigen doe je door een tweede stargate, waarna je in de remmen rolt. Over de soepelheid valt ook niet te klagen, de trein glijdt over de track zoals een mes door boter, puik werk van B&M. Valt er iets negatief over Katun te zeggen? Naar mijn mening niet, het is een schitterende combinatie van thema, thrill, power en goede operations. Dat aangehaald, al het personeel in het park was bijzonder vriendelijk en werkte zeer goed door tijdens ons bezoek, hoedje af.
Tijd voor de tweede achtbaan, de langverwachte rit op ISpeed. Hiervoor moesten we ons naar de ander kant van het park begeven. Tijdens onze tocht passeerden we het themagebied ‘Dinoland’ en de attractie El Dorada Falls, een Shoot-the-shute. Aangezien het nog vroeg was en we nog niet bijzonder veel zin hadden om rond te lopen met natte kledij, want deze attractie is zeer nat, genoten we dan maar van Dinoland.
Deze mooi gethemede zone dompelt je, zoals je waarschijnlijk wel vermoed, onder in de wereld der dinosauriërs. De zone telt voornamelijk kinderattracties zoals Reptiullium (een draaimolen), Monosauro (Monorail) of het verkeerspark.
Het iets oudere publiek kan zich gelukkig uitleven op een achtbaan, genaamd Rexplorer. Deze vrij korte Mack Powered steel coaster, gebouwd in 1992, werd netjes ingewerkt in deze dinozone. Zowel de achtbaan als het station werden voorzien van heel wat planten en rotswerk en zelfs enkele dinosaurussen. De rit zelf is niet heel spectaculair of lang, maar doordat de bezoekers twee rondjes krijgen voorgeschoteld is deze track een leuk tussendoortje.
Na deze zone nog wat verder ontdekt te hebben, zetten ik en Katrien koers naar ISpeed. Qua thematisatie niet zo bijster speciaal, maar de hoofdvraag die ons bezighield was uiteraard of de rit ons zou kunnen bekoren? We hadden al heel wat positieve reacties opgevangen bij andere pretparkfans. Het was de hoogste tijd om deze reacties eens te gaan bevestigen…of ontkrachten.
Man, wat een zalige achtbaan. Krachtige launch, vlotte tophat en stevig smijtwerk in de bochten en inversie elementen. De launch brengt de inzittenden van Okm/h tot 100 km/h in 2,2 seconden.
De trein behoudt gedurende heel de rit een deftige snelheid, ok toegegeven, het tweede deel na de block brake is wat langzamer, maar doet in mijn ogen weinig abreuk aan de gehele ervaring. Deze baan plaats ik ongetwijfeld in men top 10.
Na een tiental ritjes op deze topper, was het tijd om Divertical eens te gaan testen. Helaas bleek deze nog niet te zijn geopend. Op de lift van deze attractie zagen we hoe enkele techniekers haastig in de weer waren om de attractie operationeel te krijgen. Ons oog viel op een bordje dat vermelde dat men Divertical hoopte te openen rond de middag. Dan maar even de nabijgelegen darkride ontdekken, genaamd “Reset: Anno Zero”.
Deze darkride voert ons mee naar een totaal verwoest New York, dat door een kernbom is getroffen. Gewapend met een laserpistool gaan bezoekers op ontdekking doorheen de ruïnes van deze desolate stad. Onze eerste indruk was alvast positief, de buitenkant was netjes gethemed, je kwam al meteen in de juiste sfeer, zeker na het zien van het kapotte Vrijheidsbeeld. Vervolgens ga je door een donker gangenstelsel richting instapstation. So far, so good. Maar dan, sloeg de teleurstelling bij mij in als een bom, ik denk dat deze shooter het saaiste ritverloop heeft dat ik ooit in een darkride heb mogen ervaren. Op zich is de aankleding binnenin niet slecht, maar er had zo veel meer mee gedaan kunnen worden. Neen, ik was niet overtuigd, ondanks de prachtige ingang. Waar de rest van het park me aangenaam wist te verrassen, was Reset: Anno Zero het tegenovergesteld.
Een ritje was meer als voldoende voor mij, terug naar Divertical.
Yes, de techniekers waren er in geslaagd de attractie aan de praat te krijgen, we twijfelden geen seconde en schoven onmiddellijk aan in de wachtrij. Katrien kocht nog snel een kawee, die je kan aanschaffen in een automaat in de wachtrij. Ik daarentegen ging voor de full experience zonder enige bescherming tegen natte attracties. Was dit de meest wijze beslissing uit mijn leven? Of eerder een vergissing? We zouden het snel weten. Door het snelle operations team zaten we al snel in de boot en jawel, front seat. We waren er klaar voor.
De boot denderde uit het station en we hadden al prijs, het opgestuwde water liep al langs de voorkant stevig de boot in. Onze schoenen hadden onze watertest niet doorstaan, ik was bijzonder benieuwd naar wat nog komen moest en bereide me voor op het ergste. Al kabbelend vervolledigde de boot zijn parcours tot aan de lifthill, werd vastgezet en uiteraard omhoog gehesen. Vlotjes brengt de lift je tot een hoogte van 55m. Bovenaan wederom een prachtig uitzicht over het park, maar je hebt alleen maar oog op dit moment voor de supersteile first drop die voor je staat te glinsteren in de warme zon. Daar gaan we, recht de dieperik in. Wanneer de boot, met een maximale snelheid van 106 km/h aankomt gaat deze doorheen een korte splash sectie. Enkele waterspatten op de kledij, maar niets noemenswaardig. De boot gaat vervolgens terug de hoogte in en na wat bochtenwerk volgt de grand finale. Wanneer de boot in het water kletst, ontstaat een serieuze golf die de bezoekers stevig trakteert op de nodige waterpret. Wonder boven wonder kwam ik (tegen alle verwachtingen in, aangezien ik front seat zat)er nog goed vanaf met enkel een half natte T-shirt, dit in tegenstelling tot alle andere personen die achter mij in de boot zaten, die waren werkelijk soaked.
Kortom, een gouden tip, wil je niet volledig soaked uit Divertical komen, neem dan voorin plaats en zeker niet op de tweede rij.
Omdat we toch al half nat waren besloten we om de rapid Rio Bravo te gaan doen. Deze attractie gaf een mooie rit weg doorheen een groene omgeving. Ook hier werden we niet bijster nat. Mirabilandia telt heel wat waterattracties, ideaal voor deze warme zonnige dag.
Ik wist Katrien ook nog te overtuigen om samen plaats te nemen in Blu River, een waterslide, zoals we die bijvoorbeeld kennen uit parken als Bobbejaanland (Big Bang).
Onderweg nog genieten van enkele trhrillrides zoals Oil Towers 1 & 2 (Space Shot & Turbo Drop) en Buffalo Bill Rodeo (Disk’o coaster). Uiteraard passeerden we ook eens bij Leprotto Express, een junior achtbaan, leuk voor de kinderen, maar niet echt voor ons.
Gold Digger, een Wild Mouse achtbaan, gaf een vrij leuk ritverloop weg en was mooi geintegreerd in het Western Thema, maar waar we echt naar uitkeken was de achtbaan Master Thai. Deze duellerende achtbaan, gebouwd in 2011, door Preston & Barbieri, werd sinds dit jaar voorzien van een VR-experience. Zoals bij elke achtbaan, die wordt onderworpen aan het VR concept, hadden we ons al verwacht aan een zware capaciteitsbeperking. En ja, we hadden gelijk, maar liefst 35 minuten hebben we gewacht voor deze ride. Ik hoor je al denken, 35 minuten is toch niet veel. Op zich niet, maar als je weet dat het bijzonder rustig was in het park en dat we bij alle andere attracties maximaal 5 minuutjes moesten wachten, is dit best veel. De treintjes worden in het station allemaal tegelijk ingeladen en vervolgens de track opgestuurd. Op zich vond ik dit een eerste een bijzonder rare manier van werken, maar als snel werd duidelijk waarom. Je krijgt namelijk 2 rondjes per rit. Eens plaatsgenomen krijg je een Oculus Rift VR bril op je neus gezet. De film neemt je mee op een rondrit in een Jeep doorheen de Jungle. Wat kunnen we hierover zeggen, het is een leuke toevoeging, maar ook niet meer. Is de baan beter zonder? Naar mijn mening wel, zeker als het op capaciteit aankomt. Wat wel positief is, dat je niet verplicht bent de bril op te zetten, je kan de rit ook volledig afleggen zonder.
Nu we alle topattracties bezocht hadden bezochten we nog heel wat kleinere attracties en bestegen nogmaals de topachtbanen die dit park de bezoeker aanbied. Mirabilandia heeft er alvast 2 fans bij. Echt een top park naar mijn bescheiden mening: sfeer, goede attracties, de zon & mooie themazone’s. Er was echter nog een ding dat ontbrak op deze zonnige dag en dat was een bezoekje aan het waterpark Mirabilandia Beach. Helaas was dit niet geopend, maar dan heb ik stiekem toch weeral een reden om één van de komende jaren terug te komen naar dit geweldige Italiaanse pretpark.
Met een tevreden gevoel liepen we op het einde van de dag terug onder de piratenpoort richting uitgang.
Sfeerverslag en foto’s: Timothy Meersman
