In het wild uitgestorven diersoort voor het eerst direct in natuur teruggeplaatst
Voor het eerst heeft ARTIS Polynesische boomslakken uitgezet in hun oorspronkelijke leefgebied op Tahiti. Het gaat om de in het wild uitgestorven nihoboomslak (Partula nodosa). Samen met verschillende internationale dierentuinen zet ARTIS zich in voor het behoud van drie soorten boomslakken. In het Insectarium van ARTIS is sinds december 2015 een speciale kweekruimte ingericht voor de kweek van drie soorten boomslakken. In minder dan een jaar kweekte ARTIS ruim 200 nihoboomslakken. In november dit jaar vloog een ARTIS-dierverzorger met 877 slakken, afkomstig uit verschillende dierentuinen, naar Tahiti. Klein als ze zijn, spelen de slakken een belangrijke rol in het ecosysteem, de biodiversiteit en de cultuurgeschiedenis van Tahiti. Bekijk in het filmpje hoe deze gevoelige weekdieren langzaam het bos in kruipen via www.artis.nl/boomslakken.
Natuurbehoud
ARTIS wil een bijdrage leveren aan het behoud van biodiversiteit, in eigen land en in de ons omringende wereld. In het kader hiervan vervult ARTIS een rol in het natuurbeschermingsproject van de Polynesische boomslak. Het project omvat niet alleen de herintroductie van de diersoort, maar ook veldonderzoek in Tahiti, de bescherming van het leefgebied van de slakken, genetische analyse van de populaties en educatie aan scholen over het natuurlijke en culturele betekenis van de slakken. ARTIS vindt de educatieve component in natuurprojecten en het betrekken van de lokale bevolking bij de bescherming van het dier van groot belang. Het natuurproject van de Polynesische boomslak is een van de elf natuurprojecten die steun van ARTIS ontvangt. In ARTIS is een natuurbehoudroute uitgestippeld waarbij je meer te weten komt over deze projecten en leert hoe je zelf kunt bijdragen aan natuurbehoud.
Belangrijke rol in ecosysteem
Ruim vijftig jaar geleden leefden er honderd Polynesische boomslaksoorten op de talloze eilanden van Frans-Polynesië. Ze zijn een voorbeeld van eiland-evolutie. Door de evolutionaire aanpassing aan de verschillende habitats van de Polynesische eilanden, ontstonden er wel honderd verschillende Partula-soorten met grote verscheidenheid in schelpkleur en –patroon. De slakken vervullen een belangrijke rol in het ecosysteem: ze eten vergane vegetatie. Daarnaast zijn ze een onderdeel van de cultuurgeschiedenis van Frans-Polynesië. De slakken werden vanwege hun gevarieerd gekleurde slakkenhuizen eeuwenlang verhandeld tussen de Polynesische eilanden om sieraden mee te maken.
Slachtoffer van biologische bestrijding
In 1967 werd op Tahiti de grote agaatslak (Lissachatina fulica) ingevoerd om als voedsel te kweken. Ze vonden al snel een nieuw leefgebied op Tahiti. De populatie van agaatslakken groeide in rap tempo. Omdat zij de gewassen van de lokale bevolking aanvraten, koos men voor biologische bestrijding. De Amerikaanse roofslak (Euglandina rosea) werd uitgezet om de verspreiding tegen te gaan. De kleine Polynesische boomslakken bleken echter een gemakkelijkere prooi voor de roofslak dan de grote agaatslak. De invoer van een nieuwe natuurlijke vijand zorgde voor een sterke daling in de populatie van verschillende inheemse Polynesische slaksoorten. Veel soorten stierven in het wild zelfs helemaal uit.
