Walibi Belgium en Halloween, dat is altijd een topdagje. Dit jaar koos Dwainie er voor een tripke te organiseren op 24 oktober, toevalligerwijs bleek enkele weken later dat op deze dag ook de fandag van het park zou plaatsvinden. Wij dus volledig in onze nopjes, want behalve het nieuwe horror huis Lumberjack en de vernieuwde Project InvaZion, zouden we een rondleiding krijgen in Lumberjack en op de werf van Pulsar.
6.00u ’s morgens, het onaangename geluid van de Philip Geubels Wekker App, maakte me, net iets te vroeg, wakker. Maar dan begon het te dagen, ik moest me klaar maken voor een dagje Walibi met enkele toppers van vrienden, waaronder Dwainie, Melissa, Tristan en Stijn. Snel dus uit dat bed, mijn naaktheid bedekken met een geschiktere outfit, een boke eten en de fiets op naar Heist op den berg station.
Omstreeks half negen stond ik dan voor de poort van Walibi, waar heel wat enthousiaste deelnemers voor de fandag al stonden te popelen tot de poorten zouden openen. Nog even wachten tot ook mijn gezelschap kwam opdagen en onze Rip Pass en ingangskaartjes scoren.
Nog maar net de ingang doorgewandeld en het werd meteen duidelijk dat er aan halloweentheming en pompoenen geen gebrek was in het park. We hielden nog even halt aan het beest, dat Walibi noemt, de mascotte van het park. Nog even een foto maken van de twee schones en het beest, beat that Disney, ik had twee schones aan mijn zijde, jullie beest maar eentje.
We wandelden richting 4D-Theater, waar we een ontbijtje aangeboden kregen en we ons afvroegen waarom net daar het ontbijt aangeboden werd, maar dat werd al snel duidelijk. Na het verorberen van de chocoladekoeken en een portie vitamientjes opgenomen te hebben met het aangeboden appelsiensap, mochten we plaatsnemen in de cinemazaal.
De directeur van het park kwam ons toespreken en vertelde vol trots over de nieuwe attractie die volgend jaar zou openen, Pulsar. We kregen een 4D-ritje aangeboden, op wat in mijn ogen, een toppertje gaat worden.
Bij het verlaten van de cinema kregen we bovenop alle andere geweldige dingen die deze dag te bieden had, het boek, geschreven door Dominique Fallon, over zijn kijk op de geschiedenis van het park. Best trots dat we hiervan eigenaar zijn.
Ons volgende extraatje lag op enkele meters wandelen van de cinema, de werf van Pulsar, waar men volop bezig was met het aanleggen van de eerste funderingen. Het viel meteen op dat dit toch wel een behoorlijke werf is.
Na het bezoekje aan deze werf, werd er pas gezet richting Lumberjack, de nieuwe horror maze, waar iedereen enorm benieuwd naar was. Deze werd opgebouwd in het grote gebouw waar ooit nog Ali Baba woonde en sinds enkele jaren ook Project Z een plekje krijgt tijdens de halloween dagen.
Deze maze is zonder twijfel prachtig uitgewerkt, mooie scenes, heel wat geluidseffecten en originaliteit. Ik keek er alvast naar uit om deze opnieuw te doen met acteurs, Dwainie daarentegen had nog een beetje twijfels.
Na deze rondleiding dachten we alle hoogtepunten van de fan dag beleefd te hebben, maar niets was minder waar, de schrijver van het boek bleek om de hoek een signeersessie te houden. Nu is ons boekje nog unieker met een persoonlijke boodschap er in.
We besloten effe naar de ingang van het park te wandelen, want de dames zouden de dag mogelijk niet overleven zonder de anti-monster badges. Onderweg liepen we een geweldig vuilgebekte Marva tegen het lijf.
Ook Melissa’s angst voor zombies werd aan de kant geschoven, wanneer ze de kans kreeg om met de, volgens haar, ‘lekkerste’ zombie van het park op de foto te mogen.
Oke, een attractiepark, zonder attracties te doen, tja dat zou al te gek zijn natuurlijk. Dwainie’s Coastercount stond op een zeer laag pitje, toen ze het park een vorige keer bezocht had ze amper twee credits gescoord.
Ze vroeg dan ook om te beginnen met een ritje op Cobra, en tja, wie kan zoiets nu weigeren, wanneer ze dit met haar puppy oogjes vraagt.
Tristan verliet ons groepje om een plonske te gaan doen in Aqualibi, de rest van ons groepje, dat uitgebreid was met Jonas trok richting Radja River, waar ook wij heel wat litertjes water moesten trotseren. Dit blijft stiekem toch mijn favoriete rapid river, snel, wild en nat, een rapid river zoals ik ook de vrouwtjes graag heb.
Na ons doldwaze, kletsnatte boottochtje, namen we een kijkje in het Mini Monsterland, waar men dit jaar voor het eerst zorgde voor heel wat aankleding en springkastelen.
Aangezien het bij Psyké Underground iets te druk was naar onze zin, besloten we eerst een hapje te eten, we kozen voor het eetkraampje bij deze attractie waar we een lekkere kebab naar binnen speelden.
Hierna was het tijd voor onze volgende achtbaan, geen spectaculaire ditmaal. De Keverbaan, waar we een ware Ride Take Over deden. Een VIP-ritje voor ons groepje, wat geweldig.
Ooh ja, we zouden bijna vergeten dat het Halloween is, al zou Melissa dit geen ramp gevonden hebben. We besloten dan ook te gaan aanschuiven voor Virus Z1, gelegen naast Challenge of Tutankhamon.
Na even wachten zagen we de monsters arriveren, bijna leek het een scene uit The Walking Dead. Dit huis kende ik al van de voorbije jaren. Voor mij niet mijn favoriete huis, maar zeker en vast leuk om een keer beleefd te hebben. De bange Melissa had de pech dat zij degene was die uitgepikt werd om belaagd te worden. Blij was ze dan ook dat ze dit avontuur overleefde.
Na deze nachtmerrie voor sommige, liepen we richting Toxic River. Onderweg vervulde Tristan opnieuw ons groepje. Dit boottochtje langsheen heel wat gedumpte vaten met ‘gif’, leek in het begin gemoedelijk te verlopen, maar aan het bruggetje gekomen doken de zombies langs alle kanten op. Hilariteit alom, wanneer een van hen ook in het bootje dook.
We besloten ook een bezoekje te brengen aan het familiale Walibi’s Secret, een zeer flashy walk trough, waar we geen scares verwacht hadden, maar ik toch effe enorm verschoot van een actrice.
Via het cowboydorp vol gezombiefeerde cowboys gingen we aanschuiven voor Calamity Mine, een treintje dat wel op tijd komt, uniek in België. Hier stond een behoorlijke wachtrij, maar dankzij de vlotte operatrices schoof deze enorm goed door en voor we het wisten zaten we in het treintje voor een leuk ritje langsheen de rotsen.
Als je een beetje wil chillen met halloween is dat geen probleem want het park heeft een Blood Bar met drank en euuh, leuke muziek.
De Blood Bar, de moderne versie van wat eerst de Zombie Bar was, werd volledig in een nieuw kleedje gestopt. Het is nu een heuse lounge bar geworden, zeer leuk concept. We werden hier op enthousiaste wijze verwelkomd door wat wel de meest enthousiaste, volgens Melissa, knapste scare actor moet zijn.
En de Horror ging verder met een bezoekje aan Villa 13. Aan deze villa werd bewezen dat vrouwen echt niet kunnen parkeren, de Ford Focus die half door de garagepoort gereden was, was hiervan het bewijs. Was dit nu echt Dwainie’s auto, of was dit louter toeval, enkel zij zal het hierop antwoord weten.
Dit blijft toch het favoriete huis in onze groep, de vele scènes en vooral het feit dat dit een echt huis is maken hiervan een topper en iets uniek. In geen enkel ander park dat ik al bezocht kan je een soortgelijke maze terug vinden.
Tijd nu voor de nieuwste maze, Lumberjack, eentje waar we enorm naar uit keken. Zonder twijfel is dit huis het grootste dat ik ooit al deed. De uitwerking van de scenes is geweldig mooi, vooral de zaal waar de zaagmachines staan. Ook het riviertje werd zeer mooi aangelegd.
Het concept zit hier zeker goed, al had het voor ons net iets intenser gemogen als het op scares aankomt.
In deze horrorhoek, staan drie mazes bij elkaar, de eerste twee hadden we al overleefd, tijd nu voor de derde. Project InvaZion, ik verwachte eenzelfde ervaring als de voorbije jaren, maar dat bleek helemaal niet het geval te zijn. Heel het huis werd heruitgevonden. In het huis is een ware alien invasie aan de gang. Heel wat flashy scènes en de nodige acteurs maken hiervan een zeer mooi toppertje.
Tijd nu om effe te bekomen van alle horror en het even rustiger aan te doen. We namen plaats in de oldtimers voor een gezellig ritje.
Nog meer rust vonden we in het Reuzenrad, alhoewel rust? Voor mensen met hoogtevrees is dit ook een beproeving.
Na de rust opnieuw de horror, we bezochten het Assylum, waar dit huis me vorig jaar iets teleurstelde, als het aankomt op scares, was ik dit jaar zeer aangenaam verrast. De prachtige taferelen waren opnieuw van de partij, maar er werden enkele scènes aan toegevoegd, waaronder een operatiekamer, die me het meest verraste qua dingen die daar gebeuren.
Bij het verlaten van dit huis was de duisternis over het park gevallen. Tijd om enkele scareactors vast te grijpen en foto’s te nemen.
We maakten nog een wandeling over het kerkhof.
Waar beter kan je een overzicht krijgen over het prachtig verlichte park dan in Dalton Terror? Super om deze te doen in de duisternis.
Ook geweldig in het donker is een ritje op Weerwolf, de voorlopig enige houten achtbaan in ons landje en een verdomd goede.
We besloten opnieuw de bioscoop in te duiken, waar men de horrorprent Panic House speelde. Een korte, maar krachtige horrorfilm.
Onze dag begon stilaan ten einde te lopen, voor Dwainie restte enkel nog een ritje op Vampire om haar Coaster bingo te behalen. Nadien was het tijd om de slotshow te bekijken, een show die gegeven wordt op het meer. Tijdens de show wordt er volop gebruik gemaakt van lasers, lichteffecten, heel wat vuur en vuurwerk. Een leuke afsluiter van onze geweldige dag.
Sfeerverslag door: Bob Van Dyck
